Göründüyü kimi burada, artıq, əvvəlki dastanlardan
fərqli olaraq, ölümsüzlük axtaran gəncin keçdiyi bütün
yol boyu axtarışın mənasız olduğu ona dəfələrlə xatırla
dılır. Lakin dastan yaradıcısı insanın nəyə qadir ol
duğunu, «əbədi həyat»ı qazanmağın yollarını açıqlamaq
üçün bir növ qəhrəmanı bütün bu sınaqlardan, mərhələ
lərdən keçirərək son mətləbə doğru aparır.
Hind əfsanəsi «Mahabharata»da bu ideyanın dərki bir
qədər də aydınlığa doğru gedir. Belə ki, bu əfsanədə
Ölümün «alın yazısı» olmasının təsdiqinə rast gəlirik.
Bu diinyuycı gələnin ölümü alnındadır.
Yolunu vurub baya köçəsidir axırda.
Olacağa nə çarə?'
Bu dastanda mifik qüvvə və vasitələrin iştirakı ilə ya
naşı real həyat hadisələri üstünlük təşkil edir. Onlar ölümü
mifik təfəkkürdə axtarmırlar. Dastandan da aydın görü
ndüyü kimi «ölümün» həyat qanunu, qaçılmaz bir qüvvə
olduğunu artıq dərk edirlər.
... Görüş ayrılmaqla bitdiyi kimi
Həyat da ölümlə bitir axırda...
Həyatın çox möhkəm qanunları var.
Naməlum ünvandan gəlib dünyaya,
Naməlum ünvana köçür insanlar. ,.1
2
Şumer və Hind dastanlarında real həyatın dərki,
ölümün təbiət qanunu olduğu və ölümsüz həyat axtarışı
nın mənasızlığının hər addımda xatırlanması heç də tə
sadüfi deyil. Çünki, bu dastanlar real həyat hadisələrinə
əsaslanıblar. Buradakı mifik qüvvə və vasitələrdən məhz
1 M ahabhıırata və B harata övladlarının böyük vuruşları
haqqında
dastan.
Bakı, 1988,
səh. 142.
2Yenə orada. Bakı, 1988, səh. 158.
7 0
həmin hadisələrin açılışma kömək məqsədilə istifadə edi
lib. Lakin «Ural batır» dastanı bunlardan fərqli olaraq
tamamilə mifik xarakterli dastandır. Bu səbəbdən də
«Ural batır»dakı həyat hadisələrinin dərki sadalanan das-
tanlardadan fərqlidir. Belə ki, 10 yaşlı Ural dastanın əv
vəlindən axırma qədər ancaq bu amal uğrunda çarpışır,
ölümsüzlük qazanmaq üçün yollar arayır.
Ata qadağan olunmuş qanı içdiyinə görə Şulgeni çu
buqla döyəndə Ural dözməyib deyir: «Əlindəki çubuğa
bax. O, əvvəllər yaşıl budaq idi. Onun üstündə quşlar
yuva qururdurlar, oxuyurdular. Sən onun yaşıl yarpaqla
rın təmizlədin, onu yoldun. Cansız əşyaya döndərdin.
Onunla bizi döyürsən. Bizi döyüb öldürəndən sonra tək
qalacaqsan. Qocalacaqsan, əlin kəsərdən düşəcək, ov edə
bilməyəcəksən. Ac qalan şirin, itin, qızılquşun, zəlin səni
məhv edəcəkdir. Sən özün evimizə ölüm gətirirsən.»(s.,
62,63)
Başqa bir misal: Ural bütün heyvanları məsləhətə çağı
rır.
«... Gəlin birlikdə Ölümü tapıb məhv edək, yer
üzündən vəhşiliyi silək...» (s., 64)
Göründüyü kimi Uralın həllinə çalışdığı bu məsələlər
onu düşündürsə də, nicat yolunu ancaq ölümü tapıb məhv
etməkdə görür ki, bu da animist görüşlü insanın tə
fəkkürünə xas xüsusiyyətdir. Bu baxımdan dastanda təs
vir edilən qarğanın fikirləri maraqlıdır. Ural qarğadan
Çıxış yolunu soruşanda o deyir: «Mən ölümü axtarmağa
qorxmuram. Ancaq onu tutub məhv etməyə razı deyiləm.
Əgər güclü zəifi ovlamasa, anadan olanın heç biri ölməsə,
heç kəs ət yeməsə, hamı ot yesə heyvanlar artar, çaylar
axmasa iylənər, onda biz nə edərik? Haradan bu qədər
yem taparıq, haradan su içərik? Əgər mən ət yeməsəm,
yaşaya bilmərəm. Ona görə də ölümü axtarmağı lazım bil
mirəm» (s.,68). Burada qarğa biclik, ağıllılıq timsalı kimi
verilib. Bütün bunlarla yanaşı qarğa da ölümü tapıb məhv
71
etməyin mümkünlüyünü inkar etmir. Lakin onun məhvi
nin doğuracağı səbəbləri izah edir.
Uralı daim bir sual düşündürür. Ölüm güclüdür, yoxsa
İnsan? Niyə biz heyvanları gücsüz sayıb, onları ovlayıb
yeyirik? Niyə biz dördlükdə bu torpağa ölüm gətiririk?
Erzə ülem sese üse -
Oşo tirele bez dürtdü
Bulabız hun tüqelme? (s.,59)
Ural bu hadisəni dərk etmək istəyir. Lakin onun ani-
mist dünyagörüşü buna imkan vermir. O təbiət hadisələ
rini dərk etmədiyi üçün bu suala cavab tapmaqda acizdir.
Ural başa düşə bilmir ki, əgər o, heyvanı ovlayıb
öldürürsə, bu təsadüfi deyil. Artıq o heyvanın ölüm vaxtı
çatdığına görə onu ovlaya bilib. Bu halın, yəni Ölümün
adi təbii qanun olduğunu dərk etmədiyi üçün İnsanı güclü
sayaraq ona (ölümə) qalib gəlməyə çalışır və bu barədə
atasına sual edir:
A tay, Ülemde özhhən,
Um tapıb bulamı?
Tap kilterep totkan hun
Başına etep bulamı? (s., 61)
Mənası: Ata ölümü izləsək (axtarsaq), onu tapmaq
olarmı? Əgər tapıb, tutsaq başını əzmək olarmı? Atası
cavabında:
Ülem tiqən yauız ul
Küzqe his tə kürenməy,
Kilqənə his belenməy
Yeşəy torğan yanuar ul. (s., 61)
Mənası: Ölüm deyilən zalım var, gözlə görünməyən,
gəlişi bilinməyən varlıqdır.
72
Atanın Ölüm haqqında təsəvvürlərindəki təzad bu his
sədə daha qabarıq görsənir. Belə ki, ölümün gözlə görün
məyən, gəlişi bilinməyən bir qüvvə olduğunu dərk edən
atanın sonrakı gedişdə ölümü canlı təsəvvür edərək, oğ
lanlarına onun başını kəsib gətirmələrini tapşırmasında
təzad aydın nəzərə çarpır.
Dastanda eyni məsələyə yanaşmada təzadın mövcud
luğunu əvvəlcə də qeyd edildiyi kimi iki cür izah etmək olar.
1.Ölümün dərkinin yetkin forması ya Sesençinin (söy
ləyənin) əlavəsidir. 2.Ya da eyni süjet ətrafında müxtəlif
dövrlərdə zaman-zaman yaranan variantların küll
halında toplanmasıdır.
«Ural batır» dastanının bir sıra xüsusiyyətləri var ki,
onun başqa dastanlardan arxaikliyi ilə fərqləndirir.
1. «Əbədi həyat axtarışı» motivli dastanlarda süjet bir
istiqamətdə inkişaf edir; ya ölümə maddi formada, cismən
(yəni canlı təsəvvür edərək, məhv etmək), məsələn: «Dəli
Domrul boymmdakı kimi, ya da mənən (yəni, çiçəyə
sahib olaraq ölümə qalib gəlmə). Şumer dastanı
«Bilqamıs»dakı kimi. «Ural batır» dastanını bunlardan
fərqləndirən cəhət bu süjetin hər iki istiqamətdə, həm
maddi (yəni ölümü tapıb başını kəsərək məhv etmək),
həm mənəvi (Yənşişməndən su içib əbədilik qazanaraq
ölümə qalib gəlmək) formada inkişaf etdirilməsidir.
2. Göstərilən mənbəələrdə bəşəriyyətin, kainatın
yaradıcısı Yaradıcı qüvvə (Ülgen, Tenri, Allah) və yeraltı
dünyanın Sahibi (Yerlik, Erlik, Yerşkiqal, Əzrail və s.)
mövcuddur. Yəni bir qayda olaraq, bu mənbəələrdə möv-
cudatın hansı Qüvvə tərəfindən yarandığı və hansı Qüvvə
tərəfindən ölümə məhkum edildiyi artıq məlumdur. Bu
fikri əsaslandırmaq üçün dastanlara ötəri bir səyahət
edək. Qədim Şumer dastanı «Bilqamıswda deyilir:
Gedər-gəlməzdir ora, gedən geriyə dönməz,
O evin sakinləri işıqdan məhrumdurlar...
73