qoşulurlarsa da, bu mübarizədə ancaq Məlikməmməd qalib
çıxır. Nağılın sonrakı gedişindən aydın olur ki, iki böyük
qardaşın qəlbinə şər qüvvələr hakimlik edir. Ona görə də onlar
heç vaxt bu qisməti əldə edə bilməzdilər. Folklor sənətimizin
yorulmaz tədqiqatçısı Y.V.Çəmənzəminli bu məsələyə öz
münasibətini bildirərək, demişdir: «Ecazkar alma ağacı
padşaha daim cavanlıq hazırlayır. Lakin Əhrimənin xəlq
etdiyi div buna mane olur, mübarizə başlayır, müvəffəqiyyət
Məlikməmmədin tərəfmə keçir. Çünki o. təmiz qəlbli və zəngin
bir şəxsiyyətdir. İki böyük qardaş hüsn-niyyətdən məhrum ol
duqları üçün müvəffəqiyyət əldə edə bilmirlər»1
Dahi şairimiz N.Gəncəvinin «Şərəfnamə» əsərində də
bu süjetin təsviri tərbiyəvi-didaktik əhəmiyyət kəsb edir.
Nizami öz əsərində bu qədim süjeti iki rəvayyətdə verir.
Bunlardan biri Dehqanın, ikinci isə rumlu ravilərin rə
vayətidir. Hər iki rəvayətdə Xızır həyat suyunu içdiyi
halda İskəndərə qismət olmur2. Bununla da Nizami öz
əsərində sevə-sevə ucaltdığı qəhrəmanın əsl tarix səhnə
sində oynadığı Fateh rolunu kiçik bir ştrixlə də olsa nə
zərə çarpdırır. Həmin hadisəni rum rəvayəti formasında
əsərə daxil edərək, nəzmə çəkmişdir.
. . . O yolda qarşıya çıxdı bir mələk
Padşahın əlinə o əl çəkərək,
Dedi: «Bu dünyam keçirdin ələ,
Belə çiy xülyadan doymadın hələ»3
Göründüyü kimi, burada da mifik süjet eyni xətt üzrə
davam edir. Həyat suyu Fateh İskəndərə qismət ola bil
məzdi. Neçə-neçə ölkələr viran qoymuş,xarabalığa çevirmiş,
saysız-hesabsız insan qanı axıtmış bir şəxsə əbədi həyat bəxş
1 Y.V.Çəmənzəminli. Azərbaycan nağıllarının əhval-ruhiyyəsi. Əsərləri, c. 3.
Bakı, 1977,
səh. 45.
2 Dünya ədəbiyyatı kitabxanası. 100 cildlik. 16 cild. Bakı, səh. 512-513.
3 Dünya ədəbiyyatı kitabxanası. 100 cildlik. 16 cild. Bakı, səh. 512.
82
oluna bilməzdi. Ancaq şər qüvvələrin hökm etdiyi ürək
sahibi bu əməlləri törətməyə qadirdir. Rəmzi xarakter
daşıyan bu rəvayətdən belə bir nəticə hasil olur ki, əgər İs-
kəndər kimi bir fatehə əbədi həyat qismət olsa idi, onda
bütün kainat oda qalanmış olardı. Bu da ancaq iblisə xas
əlamətdir. Lakin əfsanə, dastan və nağıllardan aydın olduğu
kimi, əbədi həyat ancaq Müqəddəs ruhun, bəşəri hisslərin
daşıyıcılarına qismət olur. Bu əsərdə də əbədi həyat yalnız
insanlara kömək edən, onlara yol göstərən, çətinliklərdən
çıxaran Xızır Peyğəmbərə nəsib olur.
Xızır Peyğəmbər bir çox dastan və nağıllarda insanlara
həyat bəxş edən bir obraz kimi çıxış edir. «Dirsə xan oğlu
Buğac»ın boyunda Buğac yaralanıb yıxıldıqda: «... boz
atlı (yaşıl donlu) Xızır (İlyas) oğlana hazır oldu. Üçqatla
yarısın əli ilə sığadı....
- Bu yaradan qorxma, oğlan, (sənə) ölüm yoxdur -
dedi; dağ çiçəyi anan südü sənin yarana məhləmdir - dedi,
qeyb oldu»1
Belə mifik süjetli (əbədi həyat axtarışlı) dastan və
nağılların bir çoxunda yol göstərən, vasitəçi rolunu
Müqəddəslər, ali rütbəyə yetmiş varlıqlar icra edir. Bu
Müqəddəs funksiyanı «Ural batır» dastanında nəhəng bir
ağac altında oturan nurani, ağsaqqallı qoca (təsvir
Peyğəmbəri xatırladır), «Bilqamıs» dastanında artıq
ölümsüzlüyə yetmiş Utnapişti yerinə yetirir.
«Əbədi həyat axtarışı» süjetli dastanların hamısının fi
nalı eyni ideya ilə nəticələnir.
«Ural batır» dastanında qəhrəman (Ural) elə bir həyat
axtarır ki, «oradakı canlılar ölməz olsunlar, bitkilər heç
vaxt solmasın, güclü zəifi ovlayıb yeməsin». Bu da onun
ibtidai təfəkküründən irəli gəlir. O, başa düşmür ki, otlar,
çiçəklər solmasa yenilər bitməz, sular axmasa iylənər, ya
ranan ölməsə yer üzündə həyat dayanar. Bu baxımdan
1 K itabi-D ədə Qorqud. Bakı, 1978. səh. 26.
83
dastanın finalında ölməzlik qazanmış qoca kişinin gəldiyi
nəticə maraq doğurur. «Vaxtı ilə mən də sənin kimi bu
çeşmədən su içdim. Məqsədim Şərə qalib gəlib xoş döv
ranı görmək idi. Mən artıq ölmək istəyirəm. Amma mən o
çeşmədən su içdiyimə görə ölüm mənim ruhum qəbul et
mir. Canıma qurdlar daraşıb. Artıq, lazımsız bir həyat
yaşayıram. O, Urala başa salır ki, dirilik suyunu içib la
zımsız həyat yaşamaqdansa, insan ona verilən ömrü ləya
qətlə yaşasa, o, ölməzlik qazanar» (s. 149-150)
Ul da bullıa yakşılık.
Kükkə lə osor-yakşılık,
Hıuğa la batmas-yakşılık
Teldən də töşməs-yakşılık
Ban eş к ə baş bulır,
Üzənə lə, keşəqə
Menqə veşər aş bulır. (s., 150)
Mənası: Onun adı yaxşılıqdır. Göyə qalxmaz yaxşılıq,
suya batmaz-yaxşılıq, odda yanmaz-yaxşılıq, dildən
düşməz-yaxşılıq. O bütün əməllərdən ucadır. Özün və in
sanlar üçün əbədi yaşamağın yolu budur.
Buradan belə bir fəlsəfi nəticə çıxarmaq olar ki, insan
ancaq yaxşılıq edərək, əməlləri ilə yaddaşlarda daim ya
şaya bilər.
Şumer dastanı «Bilqamıs»da da eynən bu cür ideya
aşılanır.
Bilqamıs adam-əqrəbdən soruşanda:
Ölüm qorxuzur məni, yoxmu əbədi həyat?-
Adam əqrəb cavabında:
Bilqamıs, qəm eləmə canın sağ olsun sənin
Gecə-gündüz de, şənlən, kefin cağ olsun sənin.
’ Bilqamıs. Bakı, 1985, səh. 70.
84
K ef elə, bayram keçir
Gecə-gündüz çal-çağır, nəğmə de, oyna sən!
Yaxşı geyinib-keçin, əynin təmiz, ağ olsun.
Uşaqların oynasın, qoy tutuşun əllərindən,
Sevgilini əzizlə, razı qalsın ərindən.
İnsanın həyatı da, işi də, budur anccıq!1 2
«Kitabi-Dədə Qorqud» dastanının «Dəli Domrul»
boyunda Dəli Domrul Tanrıdan aman istəyəndə halalının
sədaqətini, özünün xeyirxah yola qayıtdığını görən Tanrı
onlara 140 il ömür verir. Dəli Domrul:
Ulu yollar üzərinə
İmarətlər yapayım sənin üçün,
Ac görsəm doy ur ayını sənin üçün
Yalıncıq görsəm doıuıdayım sənin iiçüm.
Dəli Domrulun bu xitabından belə qənaətə gəlmək
olar ki, artıq o, nə qədər uzun ömür verilsə də cismani
ölümün labüdlüyünü dərk edərək yaxşılıq etməklə,
müqəddəs əməllərlə əbədi yaşaya biləcəyini dərk edir və
ona verilən 140 illik ömründə ancaq yaxşılıq edəcəyinə söz
verir.
Hind əfsanəsi «Mahabharata»da Yudhiştra ömrü boyu
yaxşılıq etdiyi üçün min gözlü İndira onu Allahlar məka
nına aparır.
Dünya nəyə gərəkdir?
Bacarsan yaxşılıq et
A ilahin ciicüsiinə
Alqışı səni tapsın3.
1 Yenə orada, səh. 77.
2 K itabi-D ədə Qorqud. Bakı, 1978, səh. 93.
’ Bilqamıs. Bakı, 1985, səh. 162.
85