88
hücuma keçdiyini eşidən qızılbaşlar mühasirədən əl çəkərək Naxçıvan
istiqamətində hərəkət edirlər. Şərur düzündə baş vermiş döyüşdə 7 minlik qızılbaş
qoşunu 30 minlik Ağqoyunlu ordusunu məğlubiyyətə uğradır. Bu qələbəni
qazanmağa əsasən döyüşçülərin İsmayıla olan böyük inamı, Səfəvi sərkərdələrinin
bilik və bacarıqları imkan verir.
1501-ci ilin payızında Təbrizə daxil olan İsmayıl özünü şah elan edir.
Bununla da paytaxtı Təbriz olan Azərbaycan Səfəvilər dövlətinin əsası qoyulur.
İsmayılın tabe olmaq təklifini rədd edən Ağqoyunlu hökmdarı Muradla 1503-cü
ildə Həmədan yaxınlığındakı döyüş qızılbaşların qələbəsi ilə nəticələnir. I Şah
İsmayıl Ağqoyunlu dövlətini ləğv edib, sonrakı illərdə bütün İranı, Xorasanı, İraqı
öz dövlətinə qatır.
Beləliklə, I Şah İsmayılın dövründə Səfəvilər dövləti Yaxın Şərqin ən
qüdrətli dövlətlərindən birinə çevrilir. İsmayıl kənd təsərrüfatını dirçəltmək,
şəhərlərdə sənətkarlıq və ticarəti inkişaf etdirmək, xarici ölkələrlə iqtisadi əlaqələri
genişləndirmək siyasəti yürüdürdü. O, mərkəzi hakimiyyəti möhkəmləndirmək
məqsədi ilə soyurqal torpaq sahibliyini tiyulla əvəz etməyə çalışırdı. Çünki
soyurqal almış feodal onun tam sahibinə çevrilir və separatizmə meyilli olurdu.
Şiəliyi rəsmi dövlət dini mövqeyinə qaldıran İsmayıl geniş ərazidə yaşayan
müxtəlif xalqları vahid ideologiya ətrafında birləşdirməkdə Səfəvi dövlətini
daxildən möhkəmləndirmək məqsədi güdürdü. O, şiəliyi həm də sünni olan
Ağqoyunlulara, Şirvanşahlara, Şeybanilərə və osmanlılara qarşı mübarizə
bayrağına çevirmişdi.
Avropaya gedən ticarət yollarının osmanlılar tərəfindən bağlanması
əvvəllər xarici ticarətdən böyük gəlirlər əldə edən Səfəviləri narahat edirdi.
Tərəflər arasında danışıqlar uğursuz olduğu üçün müharibə ilə nəticələnir. 1514-cü
ildə sultan I Səlimin başçılıq etdiyi osmanlı ordusu ilə Çaldıran düzündə baş
vermiş döyüşdə (Çaldıran vuruşması) qızılbaşlar məğlubiyyətə uğrayır. Osmanlı
imperiyasına qarşı mübarizə aparmaq məqsədi ilə hərbi ittifaq yaratmağa çalışan
İsmayıl Venesiya, Macarıstan, Almaniya, Roma papalığı və s. Avropa ölkələri ilə
diplomatik danışıqlar aparır. Lakin onun səyləri nəticəsiz qalır. Sonrakı illərdə
İsmayıl
Şəki hakimliyini, Şirvanşahları, Gürcüstan çarlıqlarını asılı vəziyyətə salır.
I Şah İsmayıl "Xətai" təxəllüsü ilə Azərbaycan, fars, ərəb dillərində şeirlər
yazan görkəmli şair olmuşdur. Əsərlərinin çox hissəsini ana dilində yazmış
İsmayılın yaradıcılığı Azərbaycan poeziyası tarixində mühüm mərhələ təşkil edir.
O, Azərbaycan və İran ədəbiyyatı klassiklərinin əsərlərindən bəhrələnsə də,
yaradıcılığının təşəkkülü və inkişafında Nəsiminin şeirləri daha əsas rol
oynamışdır. Nəsiminin bir çox şeirlərinə o, nəzirələr yazmışdır.
Xətainin əruz və heca vəznlərində həm klassik, həm də xalq şeirləri
formalarında epik və gözəl lirik əsərləri vardır. 1506-cı ildə yazdığı "Dəhnamə"
90
I Şah İsmayılın vəfatından sonra Səfəvilər dövləti
parçalanmaq təhlükəsi ilə üzləşdi: I İsmayılın taxta
oturdulmuş qulu – I Təhmasibin cəmi 10 uşağı var idi və
bundan istifadə edən iri feodallar özbaşınalıqlar edir, daxili
münaqişələr yaradır, aralarında apardıqları ədavətlə vətəndaş
müharibəsi üçün zəmin yaradırdılar. Tarixdə hökmdarın
azyaşlı olması ucbatından dağılan dövlətlər çox olmuşdur,
lakin xoşbəxtlikdən Səfəvilər bu aqibət gözləmirdi. Atasının
istedad və bacarığını özündə cəmləşdirən I Təhmasib həddi-
büluğa çatdıqda ölkəni parçalayan qüvvələri məhv etmiş,
mərkəzləşmiş dövlət yaratmış, iqtisadiyyatı bərpa etmiş,
Səfəvilər dövlətini dünya dövlətləri sırasına çxarmışlar.
I Şah Təhmasib Azərbaycan tarixinə mərkəzləşmiş
dövlət yaratmış hökmdar, hərbi islahatlar keçirmiş görkəmli
sərkərdə, iqtisadiyyatı bərpa edən, elm və mədəniyyətin
inkişafına daim diqqət yetirən dövlət başçısı kimi
düşümüşdür.
I Şah Təhmasib
(1513-1576)
Səfəvi hökmdarı I Şah İsmayılın 1513-cü
ildə anadan olan oğlu - I Təhmasib Azərbaycan
tarixinə qızıl səhifələr yazmaqla atasının və
nəslinin şöhrətini daha da artırmışdır. Onun hakimiyyət illəri - 1524 - 1576-cı illər
Səfəvilər dövləti üçün sınaq illəri olmuşdur. Uşaqlığında mükəmməl təhsil almış I
Təhmasib atası kimi böyük sərkərdə və müdrik dövlət başçısı olmaq arzusunda idi.
On yaşında şah elan edilən I Təhmasib hakimiyyət uğrunda mübarizə
aparan qızılbaş tayfa əmirlərinin əlində oyuncağa çevrilmişdi. Şah tədricən feodal
pərakəndəliyinin ölkə üçün nə qədər təhlükəli olmasını anlayır və mərkəzləşmiş
dövlət qurmaq fikrinə gəlirdi. O, sadiq tərəfdaşlarına arxalanaraq ayrı-ayrı tayfa
başçılarını itaətə gətirir, müqavimət göstərənləri məhv edirdi. İllər keçdikcə daimi
qoşunların gücünə əmirlərin müqavimətini qıran I Təhmasib mərkəzi hakimiyyəti
xeyli möhkəmlədə bildi.
Hakimiyyətə gəldiyi zaman I Təhmasibin qarşısındakı problemlər
sırasında osmanlıların qərbdən, onların müttəfiqi Krım tatarlarının şimaldan,
özbəklərin şərqdən hücumlarının qarşısını almaq, dağılmış iqtisadiyyatı bərpa
etmək, mədəniyyətin inkişafı üçün zəmin yaratmaq dururdu.
Osmanlı dövləti ilə aparılan müharibə göstərmişdi ki, mərkəzləşmiş dövlət
qurmadan və hərbi islahatlar keçirmədən qələbə qazanmaq mümkün deyil. Odur ki
I Təhmasib müstəqil siyasət yürütməyə can atan Şirvanşahlar dövləti və Şəki
hakimliyini ləğv etmək qərarına gəldi. Daxili ixtilaflar Şirvanşahlar dövlətini xeyli
zəiflətmişdi. Bundan istifadə edən I Təhmasib 1538-ci ildə qardaşı Əlqas Mirzənin