Azərbaycan türkləRİNİN



Yüklə 1,82 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə34/90
tarix19.07.2018
ölçüsü1,82 Mb.
#56766
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   90

downloaded from KitabYurdu.az
 
71 
 
U  ş  t  a  ş  a   y     (er.  əv.  820-ci  il).  Türkcə  uş  –   ―uç‖,  taş-―qaya‖,  ―daş‖ 
sözlərindən və altay dillərində ad ların sonları üçün səciyyəvi ―ay” şəkilçisindəndir.
 
N  i  r  u  t  a  k   t  a  (er.  əv.  744-cü  il).  Mid iyada  bir  dağın  ad ı.  Tü rkcə  və  
monqolca nuru-“uçqunlu yer‖ (İsmayıllı rayonunda Nuran kəndi də məhz uçqunlu 
yerdədir və monqolca nuru və an sözlərindəndir), ya xud türkcə naru- ―o üzdə‖, ―o 
tərəfdə‖, ―o tayda‖ və takta – ―dağlıq ərazidə terrasvarı düzən yer‖ sözlərindəndir. 
Maraqlıd ır  ki,  Cənubi A zərbaycanda Savalan dağının döşündə əhalisi türkdilli  Nir 
kəndi  ya xınlığında  Nir  çayı  vardır.  İbn  Xordadbeh  (IX  əsr)  Sarabdan  5  fərsəh 
(tə xminən  32-33  km-də),  Ərdəbildən  4  fərsəh  aralıda  Nir  yaşayış  məntəqəsinin 
adını çəkir (I,17).  
 
 
 
 
 
 
 
T u k l i a ş (er. əv. 744 və  728-ci  illər).  Türkcə tuk-―yarımada‖, ―burun‖, 
―körfəz‖  (145,570)  sözündən,    -li  şəkilçisindən  və  naməlu m  mənalı   
ko mponentindən ibarətdir. 
 
 
 
 
 
 
U  r i  m z a n    (er. əv. 728-c i  il).  Qeyd edilmə lidir  ki. Manna və M idiya  
ərazisində bir sıra toponimlər ―zan‖  ko mponenti ilə b itir:  Kilzan, Aqanzan, Ançan 
(Anşan)  və  b.  Türkcə  irim  –   ―su  burulğanı‖,  ―quru maqda  olan   çayın  su  axan 
hissəsi‖  (145,235),  ya xud  urem  –  ―ko llu,  qa mışlı  çaybasar‖,  ―subasar  sahə‖, 
―çaylar‖  (145,580)  və  özən  –  ―çay‖,  ―vadi‖,  ―düzən‖  (166,  I  510)  sözlərindəndir.
 
Məsudi  (X  əsr)  Cənubi  Azərbaycanda  Masobzan  toponimini  qeyd  edir. 
Quruluşca  erkən  orta  əsrlərdən  məlu m  o lan  Uyğur  ö lkəsində  Urimçi  (Beşbalık 
şəhərinin  digər  adı,  68,  V,  242,  168,  41),  Dağ lıq   Altayda  Biy   çayının   qolu 
Kebozen, Sib irdə Be re zan (Oka çayın ın hövzəsi), Ura lda Ya ruozan, Vo lqaboyunda 
Çeremsan, Cənubi Qafqazda Alazan, İranda Qızılüzən və s. toponimləri ilə eynidir.
 
T  i  l  a  ş  u  r  i  (er.  əv.  737-ci  il).  Ehtimal  ki,  bu  toponimin  suyu çox  şor 
(mixi yazıda ―o‖ və u‖ səsləri eyni işarə ilə yazılırd ı) olan Urmiya gölü  ilə bağlıdır. 
Urmiya  gölünün  içərisində  ada  indi  də  Tilə  adlanır.  XIII  əsr  ərəb  coğrafiyaçısı 
Yaqut Hə məvi  Urmiya gölünün Tala adlandığın ı yazmışdır (32,29). Tilə toponimi 
qədim  türkcə  tilk ə  ―hissə‖,  ―zolaq‖,  ―torpaq  sahəsi‖  (100,560)  sözünün  fonetik 
şəklid ir.  Müqayisə  üçün  deyək  ki,  Xəzərdə  indiki  Pirallah ı  adasını  antik  müəllif 
Pomponiy Me la  (er. əv. I əsr) Ta lqe  kimi qeyd etmişdir. O yazır ki, bu adada bol 
məhsul və meyvə allaha mənsubdur (Pomponiy Mela, III,6,58). Bu toponimi II  əsr 
müəllifi  Ptolemey Talka  kimi yazır (Ptolemey,VI,9,8).  Deməli, həm Xəzərdə, həm 
də Urmiya gölündəki adlar – qədim türkcə ―t ilkə‖ sözündəndir.  Urmiya gölü hə m 
də qədimdə  Şor adlan mışdır. X əsr ərəb coğrafiyaçısı İstə xri gölün adın ı əş-Şurat, 
XIV əsr  müəllifi Hə mdu llah  Qəzv ini  isə Şora kimi ya zmışlar.  IX əsr ərəb tarixçisi 
Təbəri  Urmiya  gölü  içərisində  qalanın  Şah i  adlandığın ı  ya zır.  Şahi  türkcə  say-
vulkan mənşəli daşlıq yer‖ sözünün təhrifidir. Deyilənlərdən belə çıxır ki, Tilaşuri 
―Şorda (duzluqda) torpaq (quru) hiss ə‖ mənasını verir. 
 
 
 
Ehtimal  ki, Mannada er. əv. 834-cü ildə həkim Şulusunun ―ölkə‖sinin adı 
kimi çəkilən Masaşuru  toponimi də Şor ad lan mış Urmiya gölünün adı ilə bağlıdır. 
 
Qeyd etmək  la zımdır ki, M idiya əra zisində ―şur‖ sözü ilə bağlı Şurd ir (e r. 


downloaded from KitabYurdu.az
 
72 
əv. 828-ci  il) və Şurdə (er. əv.  713-cü  il) toponimləri də vardı.  Ona görə Tila-Şuri, 
Masaşuri,  Şurd ir  və  Şurdə  toponimlərindəki  ―şur‖  sözünün  başqa  mənası  da  ola 
bilər  və  bəlkə  də  türkcə  saur  –―dairəvi  dağ  zirvəsi‖,  ―qaya‖  (145,498-499) 
sözündəndir.  Elə  olsa  Şurdə  -  ―saur‖  və  türkcə  tey-―təpə‖,  Şurdir  (Həmdullah 
Qəzv ini  Cənubi  Azə rbaycanda  Sardur  çayını  qeyd  edir)  Saur  və  türkcə  tör  ―dağ 
vadisinin ən uca zirvəsi‖  sözlərindən ibarətdir. 
 
 
 
 
A  l  a  b  r  i  a      (er.  əv.  VIII  əsr).  Na mə lu m  ―a l‖  və  qədim  türkcə  opri  – 
düzən‖,  ―çökəklik‖  (100,368)  sözündəndir.  Mid iyada  İşpilibriya  toponimi  ilə 
səsləşir.  Bəlkə də bu toponimdə türkcə  Ura lın toponimiyasında əksini tapmış alap 
―çay vadisi‖ sözü vardır.   
 
 
 
 
 
 
T a ş t a  m i (er. əv. 714-cü il). Türkcə taş – ―qaya‖ və tam – ―qala‖, ―qala 
divarı‖ sözlərindəndir. 
 
 
 
 
 
 
 
K i z i l b u  n d a  (er. əv. 820-ci il). M idiyada çay adı. Y. B. Y usifov mixi 
yazıda  adın  həm  də  Kizilbuda  kimi  yazılışına  görə  onun  türk  dillərində  kizil  – 
qırmızı‖ və bud – ―dağ qolu‖ sözlərindən ibarət olduğunu (Qırmızı dağ qolu) izah 
etmişdir  (187,93).  Cənubi A zərbaycan ərazisində  Balkaz dağlarından başlanan və 
Xəzə rə  tökülən  Qızıl-Özən  çayı  ilə  loka lizə  o lunur  (102,213).  ― Qədim  yerli 
adlar‖dan sayıldığına görə  indiyədək  mənası aydınlaşdırılmamışdır. Türkcə kizil – 
―qırmızı‖  (görünür,  çayın  axdığ ı  ərazinin  vulkan  mənşəli  qırmızımtıl  sü xurlarına 
görə)  və  ―bunda‖  ko mponentlərindən  ibarətdir.  Bu  ko mponent  ehtimal  ki,  Altay 
dillərindəki  buya  –  ―su‖  sözündən  ibarətdir,  la kin   görünür,  türk  d illərində  y -d 
əvəzlən məsinə  görə  ―buda‖  formasın ı  qəbul  etmiş  və  danışıqda  (bəlkə  də  asur 
dilində bu hidronimi ya zan katib in art ırmasıd ır) ―n‖ s əsi əlavə olun muşdur. 
 
De mə li,  Kizilbunda  ―Qızıl  su‖  (çay‖  mənasındadır.  Quru luşca  Sibirdə  
Kızil-Xem    (Yen isey  çayının  bir  qolu),  Türkiyədə  Kızil-İrmak  və  Kızıl-Su  çay 
adları ilə eynid ir.  
 
 
 
 
 
 
 
U  ş  k  a  k  k  a  n      (er.  əv.  728-ci  il).  İ.  M.  Dyakonova  görə,  Cənubi 
Azərbaycanda  Qaradağda  indiki  Qarasu  çayının  hövzəsinin  adıdır.  (102,201). 
Ehtimal  ki,  asurca  yazılışında  toponim  ―uşk‖  və  ―akkan‖  hissələrindən  ibarət 
toponimin  ―uşk‖  ko mponenti  qədim  türkcə  inçku-  ―sakit‖,  ―dayaz‖  (100,  110) 
sözünün  danışıqda  təhrifid ir.  Uşkakkan  (asurca  yazılışda  ―k‖  s əsinin 
qoşalaşdırılması  ilə)  ―sakit  (dayaz)  axan‖  mənasında  olmaq la  Qarasu  çayın ın 
qədim adıdır (?).   
 
 
 
 
 
 
 
U  ş  k  a  y  a    (er.  əv.  714-cü  il).  E.  A.  Qrantovski  bu  adı  farsca  xuşk  – 
―quru‖  sözü  ilə  əlaqələndirmişdir  (88,276).  Y.  B.  Yusifova  görə,  toponim  türk 
dillərindəki  (üç) və kaya, qaya sözlə rindən ibarətdir. Uşkaya toponimi Səhəndin 
şimal  ətəyində  Üskiyyə  kəndin in  adında  indiyədək  qalmışdır.  Kənd  həqiqətən  də 
Səhəndin sıldırımlı qayalıq əra zisindədir. 
 
 
 
 
 
X a r ş a  (er. əv. 744-cü il) və Xarşay (er. əv. 744-cü  il). E. A. Qrantovski 
bu toponimləri İranmənşəli sayır və farsca k arşi – ―şırım‖ (kotanın,  xışın torpaqda 
açdığı  iz)  sözü  ilə  izah  edir  (88,195),  lakin  düşünmür  ki,  ―şırım‖  sözü  heç  vaxt 


Yüklə 1,82 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   90




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə