45
təşrif gətirməsini gözləyirlər. Yubanmadan bu tərəfə gəlsinlər. Çox böyük fürsət
ələ keçmişdir. Vallah, billah və tillah ki, bu işə başımızın bircə tükü belə xilaf
deyildir‖.
142
Belə bir şəraiti sevinc hissi ilə qarşılayan Sultan Bayazid dərhal İstanbuldan
Nurəli bəyə cavab yazaraq, ona bütün adlı-sanlı Bayanduriyyə əmirlərinə,
hakimlərə, iqtidarları İran vəzirlərinə, o diyarın böyük adamlarına və əhalisinə,
alim və qazilərinə, rəiyyətin, varlı və kasıblara öz təşəkkürünü bildirmiş, izzəti
fərzəndi olan Sultan Əhməd Bayandurinin də onlardan təzərrönamə (xahiş
məktubu) aldığını söyləmişlər. Sultan Bayazid Ağqoyunlu əmirlərinə onların
xahişinin qəbul olunduğunu və Əhməd bəyin yola salındığını bildirərək, onun
cansağlığının qeydinə qalır: ―O, bizim tərbiyəmiz altında böyümüşdür və həmin
diyarın adil sultanlarının çoxundan ədalətli və ağıllıdır‖.
143
Həsən bəy Rumlunun məlumatına görə, Əhmən bəyin hücumunu eşidən
Rüstəm şah araz çayı sahilində onunla döyüşmüş, lakin tezliklə əsir alınıb,
öldürülmüşdür.
144
Əhməd bəy Ağqoyunlu özünün ilk qələbəsini birinci növbədə babasına
bildirir. Onun həmin məktubu o zaman onunla birlikdə Azərbaycana gələn məşhur
tarixçi Bidlisi tərəfindən yazılmışdı. Əhməd bəy bu məktubda babasına ―dövlət və
din düşmənlərinin məğlub edildiklərini bildirərək, özünün artıq Təbrizdə taxta
əyləşdiyini belə xəbər verir‖ ―Bütün əcəm məmləkətləri və İran ölkəsi ədalətli və
dinpərvər əsgərlərimizin əlinə keçdi. Mən babam Sultan Həsənin (Uzun Həsənin
Ş.F.) Təbrizdə olan məkanında taxta əyləşdim. Əcəm məmləkətlərinin hər
tərəfindən məliklər, hakimlər, əmirlər və qoşunlar ütbəbüsi üçün yanıma
gəldilər‖.
145
Əhməd bəy Ağqoyunlunun Azərbaycan taxt-tacına sahiblənməyi Türkiyədə
böyük sevincə səbəb olmuş, xüsusi əmrlə toplardan yaylım atəşləri açılmış,
şənliklər təşkil edilmişdir.
146
Osmanlı Sultanı I Bayazid (1481-1512) özünün qaynı olan və Azərbaycan
taxt-tacını ələ keçirən Əhməd bəyin ―fəth və zəfər‖ müjdəsini təbrik edir, ona
uğurlar diləyirsə də, bu yeni Ağqoyunlu hökmdarının fəaliyyəti uğursuz olur və o,
özünün mərkəzi dövlət hakimiyyətini möhkənləndirmək, vergi islahatı keçirmək və
hərbçi əyanların mərkəzdənqaçma siyasəti prinsipini pozmaq niyyətindən sonra,
1497-ci ilin dekabrının 13-də öldürülür.
147
Dövlət hakimiyyətinin o cür
mərkəzləşmə siyasətilə həyata keçirilmişdir. Əhəmd Ağqoyunlunun belə hərəkəti
hərbçi əmirlərin bərk narazılığına səbəb oldu və onlar Osmanlı sarayından birbaşa
gəlib Azərbaycan taxt-tacında əyləşən Əhmədi ―Osmanlı sülaləsinin qayda-qanunu
əsasında hərəkət etdiyinə görə‖ təqsirkar bildilər.
148
Əhməd bəyin qətlindən sonra hakimiyyətə məşhur əmir Eybə Sultanın
köməyi ilə əvvəlcə Sultan Yaqubun oğlu Murad, sonra isə Uzun Həsənin digər
oğlu Yusif Mirzənin oğlu Əlvənd gətirilmişdir. Əlvənd 1498-ci ildə Təbriz taxtına
46
sahib oldu. O, hələ hakimiyyətə çıxmazdan əvvəl onun yanına gələn Osmanlı elçisi
Pərvanə ağanı qəbul etmiş və onu hörmətlə geri göndərmişdi.
149
Qeyd etmək
lazımdır ki, həmin elçini Əlvəndin yanına Sultan Bayazid deyil, şahzadə Səlim
göndərmişdi.
Şahzadə Səlimə cavab yazan Əlvənd bəy həmçinin Sultan Bayazidə də
namə göndərməyi unutmur, çünki onun yazısından məlum olur ki, sultanın
yanından gələn Mahmud ağa Çavuşbaşı onunla görüşmüş və hökmdarının
―Bayanduri şahzadələrin ittifaq etmələri zərurətini və bir neçə məsləhətini ona
çatdırmışdır: ―Əgər əmim həzrət Qasım bəy və Mir Murad məlun qızılbaşların
dəfinə ittifaq etsələr həmin güruhu məğlub edə bilərlər. O həzrətdən (Sultan
Bayaziddən – Ş.F.) bizim təvəqqimiz ilə yer üzü o camaatın zillətindən xilas olsun
və Bayanduriyyə (Ağqoyunlular –Ş.F.) xilafəti ələ alsın‖.
150
Tezliklə Sultan Bayazid də Əlvəndə məktub yazdı. Onun bu məktubu
yazmağının səbəbi genişlənməkdə olan qızılbaş hərəkatının önünü Ağqoyunlu
şahzadə və əmirlərinin köməyi ilə almaq ümidi olmuşdur. Bu məqsədi həyata
keçirmək naminə o, necə olur-olsun, bir-biriləri ilə ölüm-dirim mübarizəsinə
başlayan Ağqoyunlu mirzələri arasında ittifaq yaratmaq, onların və ―allahın
yardımı ilə‖ bu işə hərəkatını genişlənmədən məhv etmək qərarına gəlmişdi:
―Məktubun çatdı. Böyük əmin Qasım bəy və Həzrət Murad bəy arasında ittifaqın
olmaması barədə yazdığınızı oxuduq. Qızılbaşların ortaya çıxmaları zülməti artırır,
nuru azaldır, lakin günəşin önündə çıraq işığının əhəmiyyəti yoxdur. O tayfanın
darmadağın edilməsinə çalışaq‖.
151
Məktubun sonrakı cümlələri daha qəzəblidir.
Hiss olunur ki, Osmanlı sultanı qızılbaş hərəkatını yatırmaqdan ötrü heç nədən
müzayiqə etməyəcək, Ağqoyunlulara ciddi kömək göstərməyəcəkdir: ―Gərək fitnə
qabaq alovlanmazdan əvvəl onu söndürsünlər və allahın köməyi ilə onları qara
torpaqla yeksan etsinlər, o ləinlərin adlarını yer üzündən silsinlər və dünya
xalqlarını öz fəth və qələbələri ilə şad və xürrəm etsinlər. Qoy bizim köməyimizi
də nəzərə alsınlar. Qoy seyidlər, üləmalar, şeyxlər bütün məhrusə məmləkətlərin
rəiyyəti hər iki tərəfin dövlətinə (Ağqoyunluların və Osmanlıların – Ş.F) dua
oxusunlar. Əgər lazım olsa kiçik bir işarə etsəniz biz yubanmadan sizə kömək
edəcəyik‖.
152
ŞİRVANŞAHLAR DÖVLƏTİ VƏ OSMANLI İMPERİYASI
XV əsrin əvvəllərində Yaxın və Orta Şərq ölkələrinin bir çoxu, o cümlədən
də Şirvan diyarı özlərinin nominal müstəqilliklərini saxladıqlarına baxmayaraq,
əsasən iki böyük imperiyanın – Teymurilərin və Osmanlıların nüfuzundan kənara
çıxa bilmir, əslində buna heç cəhd də etmirdilər, çünki ―dəryada böyük balıqlar
kiçik balıqları udmalıdır‖ prinsipi ilə hərəkət edən Teymurləng və Bayazidin zəhmi
bu ölkələri vassal asılılığı vəziyyətinə salmışdı. Buna görə də, göstərilən region iki
Dostları ilə paylaş: |