Bu eser, Gönüller Sultanı Abdurrahim Reyhan (Erzincanî)

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
189 
Tarikatı  yaşayanlarda muhakkak ruhi bir yükselme oluyor. Manevi 
bir  yükselme  oluyor.  Ondan  işte  o  farklı  oluyor.  Şeriatı  olandan 
farklı  oluyor.  Eğer  olmasaydı,  bu  farklılık  olmasaydı  bütün  bu 
büyük  alimler  bidayetten  tamamen  bu  şeriatı  bilip  yaşayan 
kimselerdir, bir de bu tasavvufa girmezlerdi.  
İmam-ı  Azam  mübarek  o  kelamı  konuşmazdı,  “levlâke  senetân 
heleke’n  Numan,  iki  yıl  olmasaydı  Numan  helak  olurdu” 
buyurmuş.  Öyle  bir  alim  daha  gelmemiş  mağribin  afakında. 
Mübarek diyor ki; 
—Biz  ömrümüzün  son  iki  senesini  Cafer-i  Sadık’ın  sohbetinde 
geçirmeseydik  bu  ilimle  delalete  düşerdik.  Yani  bu  ilim  beni 
kurtaramazdı. 
Cafer-i  Sadık  da  o  zamanın  meşayihinden,  on  iki  imamın  bir 
tanesidir, evladı Resuldendir. Mesela o zamanın meşayihine son iki 
sene kendisini teslim etmiş.  
Hani  mesela  Reşahatta  veya  Abdurrahman  Cami  Hazretlerinin 
kitabında    yazılı  mübarek  o  da  öyledir.  Beş  asır  boyunca  arz 
üzerinde  alim  olarak  tek  o  gelmiş.  Yani  beş  yüz  sene  içerisinde 
onun gibi bir alim gelmemiş.  
Fakat o tarikata girmezden evvel, bütün ulema, hocalıktan üstün bir 
meslek  daha  hocalıktan  üstün  bir  şeref,  makam  bilmiyorlarmış. 
Hem  de  o  zaman  meşayihi,  dervişleri  kendilerinden  küçük 
görüyorlarmış.  Yani  hocalığı  şıhlıktan  daha  üstün  görüyorlarmış. 
Abdurrahman Cami Hazretleri nasıl tasavvufa giriyorsa o zamanın 
bütün hocaları ikrar etmişler ve kabullenmişler. Saadettin Kaşgari 
Hazretleri  o  zamanın  meşayihi,  Evliyaullahtan,  kendisi  evladı 
Resulden.  Nakşibendi  efendimizin  manevi  evlatlarından.  Otuz  iki 
tane  de  halife  çıkarmış,  irşad  etmiş.  Halifelerinin  birisi  de 
Abdurrahman  Cami  Hazretleri.  O  nasıl  Sadettin  Kaşgari 
Hazretlerine  kendisini  teslim  etmişse  o  zamanın  bütün  hocaları 
ikrar etmişler ve kabullenmişler, demişler ki; 

---

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
190 
—Eğer  bu  tasavvuf  ilmi  şeriat  ilminden  üstün  olmasaydı,  şeyhlik 
hocalıktan  daha  üstün  olmasaydı,  Abdurrahman  Cami  Hazretleri 
hocalığı bırakıp gidip derviş olmazdı. 
Böyle onun için avamlarda, alimlerde bir esrar vardır ki onu alim 
olmayanlar  bilmez.  Çünkü  Ayet-i  Kerîmede  “sizin  bileninizle 
bilmeyeniniz 
bir  değilsiniz,  bileniniz  bilmeyenden  daha 
üstündür
18
” buyruluyor. 
Alimlerde bir esrar var ki nas, insanlar onu bilemez.  
Fakat velilerde bir esrar var ki alimler onu bilmez.  
Nebilerde bir esrar var ki veliler bilemez.  
Onun  için  alim  olabilir.  Fakat  her  alim  mesela  ilmiyle  de  amel 
edebilir.  O  ilmiyle  amel  ettiğinden  dolayı  farklı  olabilir.  Kendi 
meslektaşlarından  farklı  olabilir.  Yani  hocalar  da  hep  birbirinden 
farklı  olabilirler.  Hepsi  müsavi  olur  mu?  İlmiyle  farklı  olur, 
ameliyle  farklı  olur.  Mesela  hep  ilmi  bir  müsavi  olsa  da  ameliyle 
farklı olur. Ameliyle farklı olan tarafı görünmez. Görünür de, belli 
olur da ne kadar ondan yüksek olduğu görünmez.  
Bir de velilerde bir esrar var ki alimler ne kadar birbirinden farklı 
olsalar  da  veli  sınıfına  geçemedikten  sonra  o  esrarı  bilemezler.  O 
esrarı  anlayamazlar.  Çünkü  bunu  Cenabı  Hak  Hz.  Musa’ya  böyle 
emretti:“ve 
allemnahü  min  ledünna  ılmen
19
”,  “nihayet 
kullarımızdan  bir  kul  buldular  ki  tarafımızdan  bir  ilim 
öğretmiştik”, buyuruyor. Nedir bunun bir manası, sen o ilimden bir 
harf bilmiyorsun. 
                                    
18 Ra’d 13:19 
19 Kehf 18:65 

---

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
191 
“Nimetinin sonuna kadar gitse de yine rabıtasını 
bırakmıyor”                                                     1985, Erzincan 
Bunları anlayamayız, bilemeyiz ama onu yaşayan bilir. Fakat mürit 
ile  meşayihin  muamelesine  gelince  mesela  müridi  halinden 
haberdar  etmiyorlar.  Meşayihin  zahirdeki  velayeti  alınmıştır  ama 
zahirde  alınmış.  Zahiren  yani  hareketle  yapacağı  velayet  kuvveti 
alınmıştır.  Ama  maneviyatı,  onun  ruhaniyeti  yetkilidir.  Müridine 
gereken  hizmeti  görür,  ona  gereken  muameleyi  yapar,  onu  her 
tehlikeden de kurtarır, nimetine de ulaştırır.  
Tabii  zamanında  tasavvuf  kitaplarında  Abdülkadir  Geylani  gibi 
büyük  velilerin  tasarrufları  yazılmış.  Bunlar  hareketle  zahirde 
insanlara bir şeyler göstermişler. İnsanlar şimdi istiyorlar ki bunlar 
da olsun. Bunlar olmaz, bu zamana göre bunlar kapanmış. Bugün 
fitne  zamanı,  şer  zamanı,  fesat  zamanıdır.  Bunlar  mümkün  değil 
bunları göstermek emirle olur, emirsiz olmaz.  
Şeyh  Efendimiz  (Dede  Paşa  Hazretleri)  öyle  buyurdu:  bütün 
Evliyaullah'ın  salahiyeti  alınmış  Resulullah  Efendimize  teslim 
edilmiş.  Resulullah  Efendimiz'den  bir  emir  olmazsa  onlar 
kendiliklerinden  bir  şey  isteyemezler.  Ama  yalnız  Evliyaullah 
müridine yetkilidir.  
Evliyaullah'ta iki nur var: rabıta nuru bir de velayet nuru.  
Rabıta nuru zahir, aşikâr; rabıta nuruyla zahiri gösterecek herhangi 
bir kuvvetini, tasarrufunu veya müride yapacak şeyleri zaman icabı 
şimdi kapatmışlar, kaldırmışlar.  
Ama velayet nuru mevcuttur. Yani yine eskisi gibi hiç değişen bir 
şey yok ruha muamele yapılıyor.  
Ama bunda da yine bir iltifat var. Bunda büyük bir iltifat var. Bu 
zamana göre eğer zahiri tatbikatlarda bir değişme olmasaydı şimdi 
bu zamanımızın insanları mümkün değil mürşidi yaşayamazdı. Bu 
kadar  efendim  insanlar  sefahat  içerisinde,  bolluk  içerisinde, 
yemelerinde,  giymelerinde,  içmelerinde,  atmak,  savurmak 

---