Bu eser, Gönüller Sultanı Abdurrahim Reyhan (Erzincanî)
Yüklə 1,89 Mb. Pdf görüntüsü
|
GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 200 Hatta nitekim de oluyor mesela bazen o aşkı zamanında insan daima söyler, ağlar. Bir de bakarsın ki artık sükûta varmış. Daha ne ağlaması var, ne söylemesi var. Gülün görmüş lâl eylemiş Şîrîn dilini dilini İnsana demek ki bu yolda aşktan kıymetli bir sermaye yoktur, bir nimet yoktur, ondan da geçilecekmiş. Yani aşk da insanı neticede yakıp bitiriyor, her şeyini mahviyete düşürüyor. Aşkın nihayeti mahviyet, bu yolun sonu mahviyet. Bunun için işte nasıl ki Nakşibendî Efendimiz; —Evveli amentübillah, sonu-nihayeti de amentübillah. Yani nihayetinde amentünün şartlarını, imanı tasdik etmektir. Ama ne var? Evvelinde irade sahibi insanlar için bu mecazdır. İrade ile yapılan her şey mecaz. İradesinden kurtulduktan sonra her şey hakikat oluyor. Bu aşkın da bidayeti mecaz, nihayeti hakikattir. Her şey ona göre rabıta da böyledir. Rabıta da bir müridin müptedi zamanında mecazdır. Ama fenafişşeyh olduktan sonra, müntehi âlemine geçtikten sonra fenafirresul olduktan sonra ne oluyor? Bir hakikat oluyor. Yani bu nedir? Bir insan daima destur demekle mütemadiyen rabıtasıyla beraberdir. Bir de oluyor ki rabıtası kendisi oluyor, kendisi rabıtası oluyor; Fenafişşeyh. Tabii oradan da, ondan da geçiliyor. O tarikatın daha birinci basamağıdır. Ama oradan geçmekle rabıtasını bırakmış mı oluyor? Yok, rabıtasını bırakmıyor. GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 201 Yine rabıtası onun vasıtasıdır. Nimetinin sonuna kadar gitse yine rabıtasıyla beraber, onu bırakamaz. (Soru: Şimdi fenafillâh olunca Allah başka bir şeyden görünecek değil. Her şey o tecelliden, o yüzden mi görünüyor?) Tabii, tabii. Şimdi bir mürit Evliyaullah'ın maneviyatını, kemal sıfatlarını göremese de mesul değil. Onu görmeden Evliyaullah'a secde etmek küfürdür. Anlaşıldı mı efendim? Ama bu böyle olduğu halde yine de onu zahirde görse de ona secde etse, tapsa, zahire küfürdür. Zahire küfür, anlayışa ters düşer. Salih baba ne buyuruyor? Cemâlin kıblegâhımdır nazargâh-ı ilâhımdır Bu bizim başımızdan geçti. Böyle rüya da değil yani uyur uyanıklık arasında namaz kıldığım zaman Bayburt'a doğru kılıyordum. Bundan da çok müteessir oluyorum. Niye acaba böyle kıbleye ters taraf oluyor. Kıble bu tarafta, Bayburt bu tarafta. Sonradan sohbetten anladık ki demek ki bu ruh âlemi için öyle. Muhakkak bir müridin iki kıblesi vardır. Müridin ama, şimdi zahire söylesen olmaz. Bir müridin iki kıblesi olur mu? Cesedinin kıblesi Kâbe'dir, ruhunun kıblesi mürşididir. Ne bileyim anlaması da güç, anlatması da güç. Yalnız şimdi zamanımıza göre mübarek Salih Baba buyurmuş. Ehl-i aşkın sözlerin alıp satan âşık mıdır İçini görmez sarâyın vasf eder dîvârını Sözünü söyler özünden haberi yok, özlerinden haberi yok. Fakat hâlbuki sözünü de söyleyen özünden haberi olarak söylerse onun GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 202 sözü zülfüyâra dokunmaz. İnsanı, müridi ihtilafa kaptırmaz, zihnini büyütmez veyahut da sağa sola kaydırmaz, saptırmaz. Sonra şöyle bir misal var affedersiniz kaba misal: Çöplük başında yatar, padişahı rüyasında görür. Acziyetimizi bilirsek bize yeter. Hizmetimizi görürsek bize yeter. Falan şöyle yapmış, falan böyle gitmiş, böyle almış, böyle satmışlar böyle vermişler, böyle kâr kazanç yapmış, onlar bize gerekmez. Sonra eğer bizim ruhumuz velayete alınmışsa boşuna kendimizi oyalamayalım. Zaten bir tarafa da gidemeyiz, mümkün değil bir tarafa da gidemeyiz. Yani görsek ki mesela Hazreti İsa inmiş, böyle gün gibi her şeyi aşikâr Mehdi gelmiş anlaşıldı mı, biz yine gidemeyiz. Bizi vermezler. Öyleyse nimetimizin kapısına sımsıkı sarılıp bekleyelim. (Soru: Efendim müridi ah u enine düşürmek için illa bir terbiye ile mi oluyor?) Bu oluyor ama herkes için değil. Pek az, nadir olur. Bazen melâmet sahrasına atarlar. Fakat yine onun da zahiri şimdi yoktur. Onu da yine gönül, ruhu maneviyatındadır. Kendisinde olan bir huzursuzluk. Şöyle buyuruyor ki kelamı kibarda; Ne bir zevk ü halâvet var ne bir zikr ü ibâdet var Ne bir an istirâhat var bu esrârı nemî-dânem Yani o melâmet sahrasına atılırsa, zahirde onun herhangi bir işareti görünmez, olmaz. Ama evvelden nasılmış? GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 203 O atıldığında iyice insanların gözünden düşürmek için, affedersiniz pejmürde, kirli, bitli olurmuş efendim; sözüyle, elbisesiyle, yaşantısıyla böyle kendisini salmış, koymuş olurmuş. Ona da şimdi rıza göstermiyorlar. O da yok şimdi. Ama icap eder ki mesela yediğinden tat almaz, içtiğinden tat almaz, gezdiğinden, işinden, konuştuğundan tat almaz. İbadetinde de çekmiş olduğu o dersinden de tat, lezzet almaz. Ama emir diye onu yapacak. Aslında emirdir, emrin tutulması lazım. Mesela bir insan her neyi arzusuyla yapsa kolay gelir ona değil mi? Arzusuz neyi yapsa çetin gelir. Zaten o arzusuyla yapılması kolay olduğu için; arzusuz yapılması da çetin olduğu için bu (arzusuz yapılan) ondan da makbul olur. Sahra-i melâmet budur. Sahra-i melâmette onu terakki ettiriyorlar, yetiştiriyorlar. Yani namazında, tespihinde hiçbir şeyinde bir huzur bulamıyor, yine bırakmıyor. O halinde onu terakki ettiriyorlar. Hâlbuki zahirde namaz şugullu kılınmaz. Şugullu namazdan hiçbir şey olmaz, derler. Hâlbuki şugulla kılınan namaz onu terakki ettiriyor. Orada bir terakkisi var. Çünkü onun elinde değil ki. İşte onun için buyrulmuş ki bizim tarikatımızda Şugulu Batın vardır. Şugulu batınla da müridi yola götürürler. İşte ona bir şugul (meşguliyet) verirler, o şuguldan mütevellit bırakamaz, fakat ondan da bir tat alamaz. Yani her şeyinden bir huzur bulamaz ama bulamadığı gibi tabii nefsi onun büyük bir işkence içerisinde olur. Yine onu öylece terakki ettiriyorlar. Ama burada demek ki ancak ve ancak biz kapımıza sımsıkı sarılacağız. Zaten böyle; Özün bir pîre teslim et mudâvim ol kapısında Meşâyihden murâd şâhım mürebbî kâmil olmaktır Elhamdülillah, hamdolsun nimetimiz büyük. Nimetimizin kapısını bekleyelim, bırakmayalım. O kapı bir gün açılacak, o kapıdan o Yüklə 1,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
|