Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
154 zərafət vardı. Onda kübarlıq əlaməti də çox hiss olunurdu. Əlində iki qədəh, bir ĢüĢə qırmızı Ģərabla geri qayıtdı və qədəhlərə Ģərab süzdü. O mənə “Benson an Hegiz” təklif etdi və mən birini alıb yandırdım. – Siz “Nyu Yorker”i oxuyursunuzmu? – deyə o məndən soruĢdu. – Onlar çox maraqlı hekayələr çap edirlər. – Sizinlə razı deyiləm. – O hekayələrdə xoĢunuza gəlməyən nədir? – Həddən artıq savadlıdırlar. – Amma mənim xoĢuma gəlir. – BoĢ verin, zibil yazılardır. Biz oturub siqaret çəkir və Ģərab içirdik. – Mənim mənzilimi bəyəndinizmi? – Hə, çox qəĢəng mənziliniz var. – Bu mənzil mənə bir zamanlar Avropada sahib olduğum bəzi mənzillərimi xatırladır. – Avropa, hə? – Bəli, Yunanıstanı, Ġtaliyanı... xüsusilə də Yunanıstanı. – Bəs Parisi necə, xatırlatmır? www.vivo-book.com
155 – Əlbəttə, xatırladır. Parisdən çox xoĢum gəlir, amma Londonu sevmirəm. Sonra o mənə bir az özü haqqında danıĢdı. Onun ailəsi bir
vaxtlar Nyu-York Ģəhərində yaĢayırmıĢ. Atası kommunistlərdən olub, anası isə bir atelyedə dərzi iĢləyirmiĢ. Anası oradakı iĢçilər arasında ən yaxĢısı və nömrə bir olduğundan ön dəzgahda iĢləyibmiĢ. Sərt və cazibədar. Nikol özü müstəqil olaraq təhsil almıĢ, Nyu- Yorkda böyüyüb boya-baĢa çatmıĢ, bir məĢhur həkimlə necəsə rastlaĢmıĢ, onunla ailə qurmuĢ və onunla on il birlikdə yaĢadıqdan sonra boĢanmıĢdı. Ġndi o, ayda sadəcə $400 dollar aliment alırdı və bu pulla dolanmaq da getdikcə çətinləĢirdi. YaĢadığı bu mənzil artıq onun cibinə görə deyildi. Amma mənzilini çox sevdiyindən oranı tərk edib gedə bilmirdi. – Sizin yazı üslubunuz, – o mənə dedi, – məncə, bir balaca kobuddur. Gürz kimi ağırdır, amma bununla belə onun içində zəriflik və yumor da tapmaq mümkündür... – Bəli, – deyərək onunla razılaĢdım. www.vivo-book.com
156 Mən əlimdəki qədəhi masanın üstünə qoydum və ona baxdım. Çənəsinin altından tutub onu özümə tərəf çəkdim. Onu çox incə bir tərzdə öpdüm. Nikol isə söhbətinə davam edirdi. O mənə bir neçə çox maraqlı rəvayət də danıĢdı. Hətta bu rəvayətlərin birindən ya hekayə, ya da Ģeir kimi istifadə edə biləcəyimi də düĢündüm. O irəli əyilərək bizim üçün Ģərab süzəndə, mən onun döĢlərinə baxırdım. Lap kinofilmdəki kimi, deyə düĢündüm, lap hansısa sikilmiĢ kinofilmdəki kimi. Özümə də gülməli gəlirdi. Bir anlıq içimdə sanki kamera qarĢısındaymıĢıq kimi bir hiss də yarandı. Bu hiss də mənə ləzzət verirdi. Bu, cıdır yarıĢlarından da, boks döyüĢlərindən də yaxĢı idi. Biz durmadan elə hey içirdik. Nikol ikinci Ģərab ĢüĢəsini də açmıĢdı. Onun ağzı bağlanmaq bilmirdi, ara vermədən danıĢırdı. Ona qulaq asmaq məni qətiyyən bezdirmirdi. Onun mənə danıĢdığı hər rəvayətdə bir müdriklik və ya nəsə gülməli bir Ģey olurdu. Nikol məndə, özünün güman etdiyindən də güclü təəssürat yarada bilmiĢdi. Bu da məni niyəsə narahat edirdi.
www.vivo-book.com
157 Biz əllərimizdə Ģərab dolu qədəhlərlə eyvana çıxdıq və maĢınların günorta axınına baxmağa baĢladıq. O mənə Ġtaliyadakı Haksli və Lourens haqqında danıĢırdı. BoĢ söhbətlər. Mən ona dedim ki, Knut Hamsun indiyədək dünyadan gəlmiĢ-keçmiĢ ən yaxĢı yazar olub. Mənim bu adam haqqında nəsə bildiyimi eĢidəndə, təəccüblə mənə baxdı və sonra mənim dediklərimlə razılaĢdı. Biz eyvanda öpüĢməyə baĢladıq, mən küçədən biz tərəf qalxan iĢlənmiĢ qazın iyini hiss edə bilirdim. Onun bədəni mənimkinə sıxılanda aldığım hissi bəyəndim. Mən yaxĢı bilirdim ki, biz dərhal, elə bu gün sikiĢməyəcəyik, amma onu da bilirdim ki, mən hökmən bir də buraya qayıdacağam. Elə Nikol özü də bunu dərk edirdi.
Lidiyanın bacısı Anjela Lidiyanın yeni evinə baxmaq üçün Yutadan gəlmiĢdi. Lidiya bu balaca ev üçün ilkin ödəniĢi etmiĢdi və ona görə də aylıq ödəniĢlər çox kiçik məbləğlər idi. Bu çox sərfəli sövdələĢməydi. Evi satan adam tezliklə vəfat edəcəyini düĢündüyündən mənzilini çox ucuz www.vivo-book.com
158 qiymətə satmıĢdı. Yuxarı mərtəbədə uĢaqlar üçün yataq otağı, evin arxasında isə içi müxtəlif ağaclar və bambuk pöhrəliləri ilə dolu inanılmaz dərəcədə böyük bir həyətyanı sahə vardı. Anjela bacıların ən böyüyü, ən ağıllısı, ən qəĢəng bədənə və ən realist düĢüncəyə malik olanı idi. O daĢınmaz əmlak biznesi ilə məĢğul olurdu. Amma Anjelanın harada yerləĢəcəyi ilə bağlı problem yaranmıĢdı. Bizim evimizdə ona ayıra biləcəyimiz boĢ yer yox idi. Lidiya onu Marvinin evində yerləĢdirməyi təklif etdi. – Marvin? – mən ondan soruĢdum. – Hə, Marvin, – deyə Lidiya cavab verdi. – YaxĢı, onda gəlin gedək, – mən dedim. Biz hamımız Lidiyanın narıncı rəngli sınıq-salxaq zibilinə doluĢduq. Əsl “Zibil”. Onun maĢınını biz belə adlandırırdıq. O, çənə oxĢayırdı. Köhnə və idbar bir çənə. AxĢamdan bir xeyli keçmiĢdi. Yola çıxmazdan əvvəl, telefonla zəng edib Marvini xəbərdar etmiĢdik. O bizə bütün axĢamı evdə olacağını söyləmiĢdi.
Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|