www.vivo-book.com
556
qədəh araq-7 sifariĢ etdim. Qədəhi də əlimə alıb telefon
aparatına yaxınlaĢdım və Saraya zəng vurdum.
– Allo, bu Henridir. Mən burdayam.
– Restoranın önündən iki dəfə keçdiyinizi gördüm.
Qorxmayın. Ġndi haradasınız?
– “Krab Limanı”nda. Oturub özüm üçün vururam. Bir
azdan yanınıza gələcəm.
– DanıĢdıq. Amma çox içməyin.
Ġlk qədəhdən sonra birini də içdim. BoĢ bir kabinet
tapdım və orada oturdum. Həqiqətən oraya getmək
istəmirdim.
Heç
Saranın
necə
göründüyünü
də
xatırlamırdım.
Ġçkimi bitirdim və onun restoranına getdim. MaĢından
düĢdüm, setkalı qapını açdım və içəri daxil oldum. Sara
piĢtaxtanın arxasında dayanmıĢdı. O məni gördü.
– Salam, Henri! – o dedi, – bir dəqiqə sonra sizin
yanınıza gələcəm.
O nəsə hazırlayırdı. Ətrafda dörd, ya da beĢ kiĢi gözə
dəyirdi, bəziləri oturmuĢdu, bəziləri isə ayaq üstə
dayanmıĢdılar. Bəzi adamlar divanda oturmuĢdular, bəziləri
www.vivo-book.com
557
döĢəmədə. Onların hamısı iyirmi-iyirmibeĢ yaĢlarında
olardılar, hamısı bir-birinə bənzəyirdilər, əyinlərində gəzinti
üçün qısa tuman vardı və sadəcə oturmuĢdular. Ara-sıra
onlardan birisi bir ayağını o biri ayağının üstünə aĢırır, ya da
öskürürdü. Əslində, Sara kifayət qədər qəĢəng qadın idi,
qədd-qamətliydi və zalda çox çevik hərəkət edirdi. Onun
açıq kürən saçları vardı. Çox qəĢəng görünürdü.
– Ġndi sizin qayğınıza qalarıq, – o mənə dedi.
– YaxĢı, – mən dedim.
Zalda bir kitab rəfi vardı. Orada mənim də üç, ya da
dörd kitabım qoyulmuĢdu. Rəfdən Lorkanın kitablarından
birini tapıb yerimə oturdum və özümü oxuyurmuĢ kimi
göztərdim. Belə etməklə mən, heç olmasa, bu oğlanların
əynindəki gəzinti tumanlarını görmürdüm. Onlar elə
görünürdülər, elə bil həyatda heç bir pis Ģey onlara
toxunmamıĢdı – anaları onların qayğısına yaxĢı qalmıĢdı və
onları qorumuĢdu, üzlərindən də həyatdan məmnunluq
ifadəsi əskik olmurdu. Onlardan heç biri, deyəsən,
həbsxanaya düĢməmiĢdi və ya ağır əl əməyi ilə məĢğul
olmamıĢdı, ya da polis onları yol hərəkəti qaydalarını
www.vivo-book.com
558
pozduqlarına görə cəzalandırmamıĢdı. Bütün bu kütlə elə bil
süddən yığılmıĢ qaymaq idi.
Sara mənə bir dənə sağlam qidadan hazırlanmıĢ
buterbrod gətirdi.
– Al, bunun bir dadına bax.
Bu oğlanlar zalda veyilləndikləri vaxt mən buterbrodu
həzmi-rabedən keçirdim. Çox keçmədən onlardan biri
yerindən qalxıb çölə çıxdı. Sonra onun arxasınca birisi də
çıxdı. Sara təmizlik iĢləri ilə məĢğul idi. Zalda oğlanlardan
yalnız birisi qalmıĢdı. Onun təxminən 22 yaĢı olardı. O,
döĢəmədə oturmuĢdu. Uzundraz idi və beli yay kimi
əyilmiĢdi. Ağır qara sağanaqlı gözlük taxmıĢdı. YoldaĢları
ilə müqayisədə o daha yalqız və daha əbləh görünürdü.
– Ey, Sara, – oğlan dedi, – gəl bu axĢam pivə içməyə
gedək.
– Yox, bu axĢam olmaz, Mayk. Sabah axĢam getsək
necə olar?
– DanıĢdıq, Sara.
O yerindən qalxıb piĢtaxtaya yaxınlaĢdı. Oraya bir
sikkə qoydu və özü üçün sağlam qidadan hazırlanmıĢ bir
www.vivo-book.com
559
peçenye seçdi. PiĢtaxtanın yanında dayanıb öz sağlam
qidadan hazırlanmıĢ peçenyesini yeyirdi. Peçenyeni
bitirəndən sonra dönərək restorandan çıxdı.
– Buterbrodu bəyəndinmi? – Sara məndən soruĢdu.
– Hə, pis deyildi.
– Bayırda yolun kənarına düzülmüĢ masanı və stulları
içəri gətirə bilərsinizmi?
Mən masanı və stulları içəri gətirdim.
– Ġndi nə eləmək istəyirsiniz? – o soruĢdu.
– Hmm, barları xoĢlamıram. Orada hava ağır olur. Gəl
içməyə nəsə alıb sənin evinə gedək.
– YaxĢı. Mənə zibili çölə çıxarmağa kömək edin.
Ona zibili çölə çıxarmağa kömək etdim. Sonra Sara
restoranı bağladı.
– MaĢını mənim furqonumun arxasınca sürün. Çox əla
Ģərablar satılan bir dükan tanıyıram. Sonra isə maĢını
arxamca mənim evimə sürərsiniz.
Onun furqon folksvageni vardı və mən maĢınımı onun
arxasınca sürdüm. Onun maĢınının arxa ĢüĢəsinə hansısa bir
kiĢinin rəsmi olan bir plakat yapıĢdırılmıĢdı. “Gülümsəyin
www.vivo-book.com
560
və sevinin” – Ģəkil mənə məsləhət görürdü, plakatın altında
isə kiĢinin adı yazılmıĢdı – Drayer Baba.
Onun evinə çatandan sonra biz Ģərab ĢüĢəsini açdıq və
divanda oturduq. Onun evinin düzəni mənim çox xoĢuma
gəldi. Evindəki bütün mebeli, çarpayı da daxil olmaqla, özü
düzəltmiĢdi. Hər yerdə Drayer Babanın Ģəkilləri vardı.
Özünün Allah olduğunu iddia edən bu adam Hindistanda
doğulmuĢ və 1971 – ci ildə vəfat etmiĢdi.
Sara ilə oturub birinci ĢüĢə Ģərabımızı içdiyimiz dəmdə,
qapı açıldı və diĢləri qabağa çıxan uzun saçlı və çox uzun
saqqallı bir gənc adam içəri daxil oldu.
– Bu Rondur, mənim otaq yoldaĢım, – Sara onu mənə
təqdim edərək dedi.
– Salam Ron, Ģərab istəyirsənmi?
Ron da bizimlə Ģərab içdi. Sonra isə gombul bir qızla
baĢı daz qırxılmıĢ arıq bir oğlan içəri daxil oldular. Bu
gələnlərin adı Perl və Cek idi. Onlar da bizimlə əyləĢdilər.
Daha sonra baĢqa bir gənc oğlan gəldi. Onun adı Cin Con
idi. Cin Con da bizim yanımızda oturdu. Sonra Pet gəldi.
Dostları ilə paylaş: |