www.vivo-book.com
567
Sara mənim Ģeyimi əlinə almıĢdı, onu oynadır və
ovuĢdururdu. Sonra Ģeyimi öz amına sıxdı və aĢağı-yuxarı,
aĢağı-yuxarı, yalnız sürtməyə baĢladı. O öz Allahına, Drayer
Babaya itaət edirdi. Mən onun amı ilə oynamırdım, çünki
hiss edirdim ki, mənim bu hərəkətim Drayer Babanı təhqir
edə bilərdi. Biz, sadəcə öpüĢürdük, o isə Ģeyimi əlində
tutaraq öz amcığına, bəlkə də klitoruna sürtüĢdürməyə
davam edirdi, mən bunu dəqiq bilmirdim. Mən yerimdə
uzanıb, sadəcə, onun mənim Ģeyimi nə vaxt öz amına
dürtəcəyi anı gözləyirdim. Amma o elə hey Ģeyimi
sürtüĢdürürdü. Onun tükləri artıq Ģeyimin baĢını yandırmağa
baĢlamıĢdı. Ona görə də, kənara çəkildim.
– Gecən xeyri qalsın, balacam, – mən dedim. Sonra isə
əks tərəfə çevrildim və kürəyimi ona söykətdim. Drayer
Beybi, deyə düĢündüm, bu yataqda sənə sidqi-ürəkdən
inanan birisi var.
Ertəsi gün səhər biz yenə də bir müddət öz
sürtüĢməyimizə davam elədik, amma nəticə keçən gecəki ilə
eyni oldu. DüĢündüm ki, qoy cəhənnəm olsun, bu cür
fəaliyyətsizlik mənə lazım deyil.
www.vivo-book.com
568
– Vanna qəbul eləmək istəyirsənmi? – Sara soruĢdu.
– Əlbəttə.
Mən vanna otağına getdim və suyu açdım. Dünən gecə
necə olmuĢdusa, Saraya etiraf etmiĢdim ki, mənim
çılğınlıqlarımdan biri də gündə dörd-beĢ dəfə qaynar vanna
qəbul etməyimdir. Su ilə müalicənin qədim üsulu.
Saranın vannası mənimkindən daha çox su tuturdu və
su da daha qaynar idi. Mənim boyum 5 fut on bir düym olsa
da, bu vannanın içində rahat uzana bilirdim. KeçmiĢ
zamanlarda vannaları imperatorlar üçün düzəldirdilər, beĢ
fut boyu olan bank əməkdaĢları üçün deyil.
Vannanın içinə girib uzandım. Bu əla hiss idi. Sonra
ayağa qalxdım və amcıq tükləri ilə sürtüb yara elədiyi
zavallı sikimə baxdım. Çətin dövrü yaĢayırsan, qoca oğlan,
amma hədəfdən elə də uzaq deyildin. Bəlkə, heç
olmamaqdan daha yaxĢıdır? Yenə vannanın içinə oturdum
və uzandım. Telefon zəng çaldı. Pauza oldu.
Sara qapını döydü.
– Gəl!
– Henk, zəng eliyən Debradır.
www.vivo-book.com
569
– Debra? Mənim burda olduğumu hardan bildi?
– O bütün tanıĢlara zəng eləyib. Bəlkə deyim bir az
sonra zəng vursun?
– Yox, de ki, bir az gözləsin.
Böyük bir dəsmal tapıb belimə doladım. O biri otağa
keçdim. Sara telefonda Debra ilə danıĢırdı.
– Hə, budur o da gəldi...
Sara dəstəyi mənə verdi.
– Allo, Debra?
– Henk, harda idin?
– Vanna otağında.
Vanna otağında?
– Bəli.
– Ordan elə indi çıxmısan?
– Hə.
– Bəs əynində nə var?
– Belimə dəsmal dolamıĢam.
– Belində dəsmalı tutub necə telefonla danıĢa bilirsən?
– Lap rahat.
– Aranızda nəsə olubmu?
www.vivo-book.com
570
– Yox.
– Bəs niyə?
– Necə yəni, niyə?
– Demək istəyirəm ki, bəs onu niyə qayırmamısan?
– Bura bax, sən nə demək istəyirsən, mən ətrafda gəzib
ancaq bu iĢləmi məĢğul oluram? Nədi, düĢünürsən ki,
əlimdən bundan baĢqa heç nə gəlmir?
– Deməli, heç nə baĢ verməyib?
– Hə.
– Nə?
– Hə, heç nə baĢ verməyib.
– Onun evindən çıxandan sonra hara getmək
fikrindəsən?
– Öz evimə.
– Bura gəl.
– Bəs sənin hüquqi iĢlərin necə olsun?
– Biz, demək olar ki, bütün iĢlərimizi bitirmiĢik. Qalan
Ģeyləri Tessi özü də yoluna qoya bilər.
– YaxĢı.
Dəstəyi asdım.
www.vivo-book.com
571
– Sən neyləmək fikrindəsən? – Sara məndən soruĢdu.
– Debranın evinə gedirəm. Ona dedim ki, 45 dəqiqədən
sonra orda olacam.
– Amma mən düĢünmüĢdüm ki, biz birlikdə nahar
edərik. Mən yaxĢı bir meksikan restoranı tanıyıram.
– Qulaq as, o çox narahatdır axı. Belə olan halda biz
nahar masasının arxasında necə oturub söhbət eləyə bilərik.
– Mən fikrimdə artıq səninlə nahar eləməyi
planlaĢdırmıĢdım.
– Nə zibilə düĢdük, sən öz restoranını nə vaxt açırsan?
– Saat on birdə, indi isə saat hələ ondur.
– YaxĢı, gəl gedib nahar edək...
Bu, Hermoza Biçdəki iyrənci hippi rayonunda yerləĢən
meksikan restoranı idi. Zövqsüz, laqeyd tiplər. Çimərlikdə
ölüm. Özünü unut, dərindən nəfəs al, ayağına səndəllər
geyin və özünü dünyanın gözəl olduğunu düĢünürmüĢ kimi
göstər.
SifariĢlərimizin gətirilməsini gözləyərkən, Sara əlini
uzadıb barmağını istiotlu sousa batırdı və sonra onu yaladı.
Sonra barmağını sousa bir də batırdı. O, baĢını sous qabının
www.vivo-book.com
572
üstünə əydiyindən onun düz saçları gözlərimə girirdi. O isə
barmağını istiotlu sousa batırıb yalamağına davam edirdi.
– Qulaq as, – mən ona dedim, – Bu sousdan baĢqa
insanlar da istifadə edəcəklər. Sənə baxanda lap ürəyim
bulanır! Daha bəsdi, dayan.
– Yox, onlar hər dəfə bu qabı yenidən doldururlar.
Mən ümid etdim ki, onlar həqiqətən də bu qabı hər dəfə
yenidən doldururlar. Sonra yeməyimiz gəldi və Sara heyvan
kimi irəli əyilərək ona hücuma keçdi, elə Lidiya da belə
edərdi. Biz yeməyimizi bitirib bayıra çıxdıq və Sara öz
furqonuna minib öz sağlam qida verən restoranına, mən isə
öz folksvagenimə minib Playa del Rey istiqamətində
getməyə baĢladım. Yolu mənə müfəssəl Ģəkildə izah
etmiĢdilər. Təlimatlar bir qədər qarıĢıq olsa da, mən onlara
riayət edirdim və hərəkət edərkən, heç bir problemim
olmadı. Bu bir balaca qanqaraldıcı idi, çünki mənim
gündəlik həyatımda gərginlik və dəlilik olmayanda, elə bil
həyatda söykənəcəyin bir Ģey qalmırdı.
MaĢını Debranın həyətinə sürdüm. Pərdələrin arxasında
hərəkətlər sezdim. Deyəsən, Debra pərdənin arxasında
Dostları ilə paylaş: |