199
O gündən Ağ Diş hasarın ətrafına adamların
yığışmasını səbirsizliklə gözləyirdi. Adamların yığışması
davadan xəbər verirdi, dava isə indi onun üçün öz
varlığının nəyə qadir olduğunu göstərməyə yeganə vasitə
idi. Qıfıl altında oturan Ağ Diş zəhər tuluğuna dönmüşdü,
acığından dəlilik edir və sahibi hasardan içəri it salanda
hiddətini soyudurdu. Görünür, Göyçək Smit də Ağ Dişin
gücünə bələd idi. Çünki Ağ Diş belə döyüşlərdən həmişə
qalib çıxırdı. Bir dəfə onun yanına bir- birinin dalınca üç it
buraxdılar. Bir neçə gündən sonra isə təzəcə tutulmuş yaşlı
bir canavar saldılar. Üçüncü dəfə isə o, iki itlə birdən
boğuşmalı oldu. Bu bütün döyüşlərdən ən amansızı idi. O,
hər iki rəqibini öldürsə də, özü döyüşün sonunda zorla
nəfəs alırdı.
Payızda ilk qar düşdü. Çayın üstündə buz layları
göründü. Göyçək Smit özü və Ağ Diş üçün gəmiyə bilet
aldı və Yukon çayı ilə Dousona üzdü. Ağ Dişin şöhrəti hər
yanı dolaşırdı. O, “döyüşkən canavar” adıyla
məşhurlaşmışdı, buna görə də göyərtədə onun qəfəsi
yanında həmişə çoxlu adam yığışırdı. O, mırıldayır, tamaşa
edənlərin üstünə cumur, yaxud da sakitcə oturub soyuq bir
ədavətlə, kinlə adamlara baxırdı. Bu adamlar görəsən onun
nifrətini qazanmışdılarım? Görən bu adamlar onun nifrətli
baxışlarına layiq idilərmi? Ağ Diş özünə heç vaxt belə sual
downloaded from KitabYurdu.org
200
verməzdi. O, nifrətdən başqa hiss tanımırdı və bütün varlı-
ğıyla bu mənfur hissə bağlanmışdı. Həyat cəhənnəm
əzabıydı. İnsanın əlinə düşmüş hər hansı bir yırtıcı vəhşi
kimi o da bağlı qala bilmirdi. Ancaq nə etmək olardı?
Əsarətə dözməliydi.
Avaralar Ağ Dişdən göz çəkmir, qəfəsə çubuq
dürtürdülər: o mırıldayır, onlar isə gülürdülər. İtə əsl
işgəncə verirdilər. O yerdə ki heyvan ya öləcəkdi, ya da
barışmalıydı. Ağ Diş şəraitə görə hərəkət edir, yaşayırdı,
öz qürurunu sındırmadan yaşayırdı. Ola bilsin ki, Göyçək
Smit kimi şeytanlar, axır ki. Ağ Dişin qürurunu sındırsın,
amma hələ ki, onun bütün cəhdləri nəticə vermirdi.
Əgər Göyçək Smit allahın bəlasıydısa, Ağ Diş ondan da
betər idi və hər iki şeytan bir-biriylə müharibə edirdi.
Əvvəllər Ağ Diş insana, əlində dəyənək tutan adama
itaətkarlıq göstərirdi. İndi o, daha bu ağılın yiyəsi deyildi.
O. Göyçək Smiti görən kimi azğınlaşıb özündən çıxırdı.
Onlar tutaşanda Göyçək Smit dəyənəyə əl atır, iti qəfəsin
küncünə tullayırdı. Yenə də Ağ Diş mırıldanır, dişlərini
şaqqıldadırdı. Onu qorxutmaq, toxtatmaq mümkün
deyildi. Göyçək Smit istədiyi qədər Ağ Dişi döyə bilərdi,
onsuz da Ağ Diş boyun əyən deyildi. Sahibi onu döyüb
yorulandan sonra qəfəsdən çıxan kimi, onun dalınca ulartı
eşidilir, ya da Ağ Diş qəfəsin məhəccərlərinə cumur və
downloaded from KitabYurdu.org
201
kinli bir əsəblə ulayırdı.
Gəmi Dousona gəlib çatdı. Ağ Dişi qəfəslə birlikdə
sahilə qoydular. Amma Dousonda da o, qəfəsdən çıxmadı,
bütün günü ətrafına avara adamlar yığışdı. Elə bil Göyçək
Smit öz döyüşkən canavarını sərgiyə qoymuşdu. Adamlar
Ağ Dişə baxmaq üçün ona əlli sent verirdilər. Ağ Dişin
rahatlığı yox idi. Yatanda durğuzurdular, adamlar da
vəhşiydilər.
Ağ Diş mübarizəsinə davam edirdi. Onun rəqibləri isə
o dünyalıq olurdu. O, heç vaxt məğlub olmurdu. Döyüşdə
bərkimişdi. Uşaqlıqdan döyüşə-döyüşə böyümüşdü. Onun
Lip-liplə və it xılıyla olan boğuşmaları hədər getməmişdi.
O, möhkəm idi, buna görə də yaşayırdı, nəfəs alırdı. Heç
bir rəqib onu parçalaya bilmirdi. Öz əcdadlarının -
canavarların qanını hələ də gəzdirən bəzi itlər döyüşə
başlayanda sevimli fəndlərindən istifadə edirdilər. Onlar
qəflətən sıçrayıb rəqibə ya qabaqdan, ya da böyürdən
hücum edir, bununla da çiyinlərinə zərbə vuraraq onu
arxası üstə yıxmaq istəyirdilər. Laykalar, qoşqu və qaban
itləri bu fəndləri neçə dəfə işlətmişdilər. Amma Ağ Dişə
bata bilmirdilər. Ağ Diş müvazinətini heç vaxt itirmirdi.
Adamlar bu barədə bir- biriylə danışır, hər dəfə onun
məğlub olacağına ümid edir, amma Ağ diş onların
ümidlərini puça çıxarırdı.
downloaded from KitabYurdu.org
202
Ağ Dişə onun misilsiz cəldliyi kömək edirdi. Rəqibinə
üstün gəlməkdə məhz cəldlik kara gəlirdi. Ən təcrübəli
rəqibi belə Ağ Diş kimisinə rast düşməmişdi. Ağ Dişin
gözlənilməz hücumları daha təhlükəliydi. Bütün itlər
boğuşmaq ərəfəsində eyni mərasimi keçirlər: dişlərini
qıcırdır, pırpızlaşır və mınldayırlar. Ağ Dişin dalaşdığı
bütün itlər isə ayağından vurulur, özlərinə gəlməmiş
parçalanıb ölürdülər. Bu, elə sürətlə baş verirdi ki, bəzən
Ağ Dişi tutub saxlayır, döyüşə birinci başlamaq üçün o biri
itə şərait yaradırdılar.
Amma Ağ Dişin ən üstün cəhəti təcrübəsiydi. Ağ Dişin
döyüşdən yaxşı başı çıxırdı. O, rəqiblərindən daha çox
dava görmüş, boğuşmuşdu. O, hər hansı bir hücumu dəf
edə bilirdi. Onun şəxsi mübarizə üsulları müxtəlif və
zəngin idi, heç bir əlavəyə ehtiyacı olmurdu.
Vaxt ötürdü. Boğuşmalar yavaş-yavaş azalırdı. İt
boğuşduranlar artıq Ağ Dişə layiq rəqib tapmaqda çətinlik
çəkir, ümidlərini itirirdilər. Göyçək Smit isə Ağ Dişi
canavarlarla döyüşdürməyə girişmişdi. Yalnız bu
məqsədlə hindular tələ qurub canavar tuturdular. Ağ Dişin
canavarla döyüşü isə xeyli tamaşaçı yığırdı. Günlərin
birində yaşlı vaşaq gətirdilər. Bu dəfə də Ağ Diş
mübarizədən salamat çıxdı. Sürət və çeviklikdə vaşaq
ondan geridə qalmırdı. O, dəhşətli miyoltusu ilə birgə
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |