Cübran X?lil Cübran
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- «TUFANLAR» kitabından Qəbirqazan
211 Kədərin parlaq dili olduğundan onun yanında mənim də nitqim parlaqlaşırdı. Biz birlikdə oxuyanda – mən və mənim Kədərim – qon- şular pəncərənin qabağında oturub bizə qulaq asardılar, çünki nəğmələrimiz dəniz kimi dərin, onların melodiyaları isə əsra- rəngiz xatirələrlə dolu olardı. Biz birlikdə gəzəndə – mən və mənim Kədərim – adam- lar bizi şəfqətli nəzərlərlə yola salar və arxamızca ən xoş sözlər söyləyərdilər. Elələri də vardı ki, paxıllıq eləyərdilər bizə, çün- ki Kədərim əsilli-nəcabətli idi və mən də fəxr edirdim onunla. Lakin mənim Kədərim öldü, bütün digər canlılar kimi. Və məni fikir içində qoyub getdi. İndi danışdıqca sözlərim mənə ağır gəlir. İndi mən oxuyanda, daha qonşular mənə qulaq asmaq istəmirlər. Küçədə gəzəndə də heç kim arxamca baxmır daha. Yalnız yuxularımda eşidirəm ki, kimsə təəssüflə deyir: “Baxın, burda Kədəri ölmüş insan uzanıb”. Sevincim doğulanda Sevincim doğulanda, mən onu qucağıma alaraq dama çıxdım və qışqırdım: “Gəlin, ay qonşular, baxın necə bir Sevincim doğulmuşdur bu gün mənim! Gəlin, görün bu, günəşin altında qığıldayan varlığı”. Və mənim böyük təəccübümə rəğmən qonşular mənim Sevincimə baxmağa gəlmədilər. 212 Yeddi ay dalbadal hər gün dama çıxaraq Sevincimi elan elədim, lakin heç kim mənə fikir vermədi. Mən və mənim Sevincim tək qaldıq, bir kimsə açmadı qapımızı. Sonra Sevincimin rəngi saraldı, ölgünləşdi, çünki məndən başqa heç kimin ürəyi heyran olmadı onun hüsnünə və mənim dodaqlarımdan başqa heç kimin dodağı öpmədi onu. Sevincim tənhalığa dözməyərək öldü. İndi mən ölmüş Sevincimi yalnız ölmüş Kədərimi yadıma salanda xatırlayıram. Lakin yaddaş bir payız yarpağıdır küləkdə bir qədər xışıldayıb sonra eşidilməz olur. 213 «TUFANLAR» kitabından Qəbirqazan Qorxu və əndişə gətirən, sakitliyə qərq olmuş, səssiz-sə- mirsiz, ulduzsuz bir gecədə insan sümükləri və kəllələri ilə dö- şənmiş, zülmətə qərq olmuş həyat vadisilə tənha addımlayır- dım. Mən xallı ilan kimi qıvrılan və canilərin yuxuları tək qa- çaraqda olan göz yaşına qarışmış qanlı çayın sahilində dayana- raq, boşluğa doğru dörd gözlə boylanıb, kabusların pıçıltısına diqqət kəsildim. Gecə yarısı sığınacaqlarını tərk etmiş ruhların təntənəli yürüşü başlandı. Mən ağır addımlar eşitdim və səsə çevriləndə qarşımda çox böyük, qorxulu bir kabus gördüm. – Sənə nə lazımdır? – deyə vahimə içində bağırdım. O məşəl kimi yanan gözləri ilə mənə baxaraq sakit səslə cavab verdi: – Mən heç nə istəməsəm də, mənə hər şey lazımdır. 214 Bu zaman mən dedim: – Məni sakit burax və öz yolunla get. O gülümsünərək dilləndi: – Mənim yolum – sənin yolundur. Mən səninlə birlikdə gedir, dayandığın yerdə dayanıram. – Amma mən tənhalığı gəzirəm. – Sənin axtardığın tənhalıq mənəm. Elə isə məndən nə üçün qorxursan? – Mən səndən qorxmuram. – Bəs onda nə üçün küləyin təsirindən əsim - əsim əsən qamış kimi titrəyirsən? – Mən titrəmirəm, sadəcə olaraq külək paltarımla oynayır. O ucadan güldü və göy gurultusunu xatırladan səslə dedi: – Sən qorxaqsan, sən məndən qorxduğun kimi bunu etiraf etməkdən də qorxursan. Sən məndən daha çox qorxsan da, qor- xunu hörümçək toru qədər incədən - incə yalanın köməyi ilə gizlətməyə çalışırsan. Həqiqətdə isə sən məni həm güldürür, həm də qıcıqlandırırsan. Sonra o daşın üzərinə oturdu, mən də diqqətlə məni dəh- şətə gətirən cizgiləri süzərək qeyri-iradi oturdum. Sanki min ili xatırladan bir andan sonra o mənə rişxəndlə baxaraq soruşdu: – Adın nədir? – Abdullah. 1 1 Аллащын гулу (ярябжя). 215 – Gör bir Allahı təngə gətirən qulları nə qədər çoxdur. Bəlkə özünü şeytanların cənabı adlandırasan və bununla da onları yeni bir bəlaya düçar edəsən? Mən cavab verdim: – Mənim adım Abdullahdır. Bu isə atamın doğulanda mənə verdiyi ən gözəl addır və mən onu heç bir ada dəyişmərəm. O dedi: – Həqiqətən də oğulların bədbəxtliyi ataların onlara verdikləri bəxşişlərdən yaranır və belə hədiyyələri qəbul edən kəs özü mərhuma çevrilənə qədər ölülərin qulu olaraq qalır. Mən onun söylədikləri barədə düşünərək və onun cizgilə- rinə bənzəyən yuxu qəhrəmanlarını yaddaşımda canlandıraraq başımı aşağı dikdim. Daha sonra o yenidən mənə sual ilə müraciət etdi: – Məşğuliyyətin nədir? – Mən şeir yazır və insanlara həyatla bağlı fikirlərimi izah edirəm. – Lakin bu, unudulmuş köhnə məşğuliyyətdir və heç kimə nə fayda vermək, nə də ziyan vurmaq iqtidarındadır. – Bəs mən insanlara fayda vermək üçün gecə-gündüz neyləməliyəm? – deyə mən soruşdum. – Qəbirqazan ol və insanları evlərinin, məbədlərinin və divanxanalarının ətrafında qalaqlanan cəsədlərdən azad et, – deyə o cavab verdi. Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|