125
gözlədiyi fürsəti verdi və Səlcuqlu ordularını yoxlamaq məqsədi ilə
1241/1242-ci ildə monqollar əvvəlcə Ərzurumu mühasirəyə alıb ələ
keçirdilər. İşğalçılara qarşı mübarizənin qaçılmaz olduğunu anlayan
Keyxosrov 70 mindən artıq ordusunu hazır vəziyyətə gətirərək
orduya rəhbərliyi gürcü əsilli Şenşavidzeyə tapşırdı. Monqol
orduları sayca daha çox idi və onlara Bayçu başçılıq edirdi. Monqol
ordusunda muzdlu gürcü və erməni döyüşçüləri var idi. Tərəflər
1242-ci ildə Sivasdan Ərzincana gedən yolda Kösədağ yaxınlığında
üz-üzə gəldilər. Təcrübəli Səlcuqlu türk komandanları Çingiz
ordusuna yaxşı bələd oduğu üçün I və II Qılınc Arslanların
müharibə zamanında tətbiq etdikləri dağ keçidlərini tutmaq tak-
tikasını təklif etsələr də, gənc sultan II Keyxosrov və ətrafındakılar
bu taktikadan imtina edərək hücuma keçdilər. Səlcuqlu ordusunun
ön cəbhəsi pozulanda heç bir müharibə görməyən Sultan II Key-
xosrov ordugahı tərk edərək Tokat yolu ilə Konyaya qaçdı. Sultanın
bu hərəkətini görən ordu dağınıq halda çadırlarını və silah-sursat-
larını buraxıb dağıldılar. Döyüş zamanı Şenşavidze həlak oldu, bu
xəbəri eşidən səlcuq ordusu monqol ordusu qarşısında özünü itirdi,
komandirlərə məxsus rəngli çadırlardan ibarət düşərgəni tərk edən
Səlcuqlar hətta sultanın çadırını və üzərində şir təsviri olan şəxsi
bayrağını da düşərgədə qoydular.
Səhərisi gün monqol ordusu Səlcuqlu çadırlarına girərək ordu
xəzinəsini, atları və döyüş sursatlarını ələ keçirdilər. Bundan sonra
monqollar Anadolunun ən böyük şəhərləri Sivası, Kayserini və Ər-
zincanı ələ keçirib qarət etdilər.
Kösədağ məğlubiyyətindən sonra Səlcuqlu vəziri Mühəzzi-
bəddin Əli Vəzir Boycu noyonla danışıqlar apararaq onu Kösədağ
məğlubiyyətinin təsadüf, Səlcuqluların hələ də yüz minlik ordusu-
nun ayaqda olduğuna, Anadolu xalqının Səlcuqlulardan başqa heç
kimə itaət və tabe olmayacağına, dövlət büdcəsinin və maliyyə qay-
naqlarının ən uzun müharibələrə çatacaq vəziyyətdə olduğuna inan-
dırdı. Boycu noyon qiymətli hədiyyələr alaraq ordusu ilə bərabər
çəki çəkildi. Beləliklə, Anadolu Səlcuqlu dövləti heç bir ərazi itkisi-
nə uğramadan 1276-cı ilə qədər 33 il yaşadı.
126
Kosadağdan sonra monqollar yolları üstündə olan kəndləri qa-
rət edərək Tokat və Qeysəriyyə istiqamətində irəlilədilər. Keyxos-
rov ona sadiq olanlara
sülh danışıqları aparmağı tapşırıb Konyaya
qaçdı. Nəticədə Keyxosrov hakimyyətdə qalmaq şərtilə (nominal
xarakterdə) vassal asıllılığını qəbul etdi.
Monqollar Keyqubadın dövründə Kiçik Asiyaya gedən yolu
öyrəndilər. Sultanın ölümü isə onların bu torpaqlara gəlişini sürət-
ləndirdi. Monqollar yol boyu Rumelinin şərq sərhədlərində məskun-
laşan türk qəbilələrini yerlərindən köçməyə məcbur etdi. Turk-oğuz
qəbilələrinin içərisində sonradan Osmanlı kimi tanınan qayılar da
var idi.
Xatırlatma:
Qayıları Kiçik Asiyaya Süleyman gətirmişdi. Deyilənlərə
görə, bir dəfə Süleymanın oğlu və varisi Toğrul vuruşan 2 qrup
atlı dəstəsi götürür. Qarşılaşma Toğrul üçün xoşbəxtlik gətirir.
Çünki onun kömək etdiyi tərəf monqollarla vuruşan Səlcuq sulta-
nının özü və onun qorumları idi. Keyxosrov Toğrula Əskişəhərdə-
Konyanın yaxınlığında-Qaraca-Dağda torpaq mülkünü hədiyyə
edir. Həmin əraziyə Söyüdlü və Domançı ərazisi də daxil idi. Toğ-
rulun oğlu Osman da Söyüdlüdə doğulmuş və 1324-cü ildə orada
vəfat etmişdir.
1243-cü ilin iyulunda KaĢan ətrafında səlcuqlarla monqol qo-
şunları arasında ağır döyüş baş verdi. Monqol sərkərdəsi Bayçu no-
yonun ordusu səlcuqlulara ağır zərbə vurdu. Monqol qoşunları səl-
cuqların tabeliyndə olan türk bölgələrinə daxil olaraq şəhər və
kəndləri qarət etdilər. Bir çox şəhərlər, xüsusilə də dəbdəbəli saray-
lar dağıdıldı. Bölkədə güclü yanğın törədildi. Monqolların ağalığı
1308-ci ilə kimi davam etdi.
Monqol işğalından sonra Anadolu Səlcuq dövləti 1256-cı ildə
iki hissəyə parçalandı. Bu hissələrdə ayrı-ayrı bəyliklər yarandı. Ki-
çik bəyliklər səlcuqların ənənələrini davam etdirdilər.
Monqol istilasının başlanması ilə Orta Asiya, İran, Azərbay-
can və Kiçik Asiyanın ictimai, iqtisadi və mədəni həyatında ciddi
dəyişikliklər baş verdi. Orta Asiyada uyğurlar, karluq-qıpçaq və b.
127
türk tayfaları monqol işğallarının ağır zülmünə dözə bilməyərək
müxtəlif ölkələrə, o cümlədən Kiçik Asiyaya axışdılar.
Monqol istilası islam aləmində ciddi dəyişikliklərin yaranma-
sına səbəb oldu. Monqol hakimi Hulakü xan başa düşürdü ki, türk
və türkmən qəbilə başçılarının müstəqil knyazlıqlar kimi möhkəm
lənməsi və türklərin təsirinin artması təhlükə törədə bilər. Ona görə,
Hulakü xan həlak olan sultanın oğlu və varisi II Ġzzəddin (1246-
1283) Keykavusa nizam-intizamı bərpa etməyi, qayda-qanunları
pozanları tapmağı və cəzalandırmağı tapşırdı. İzzəddin müəyyən
uğura nail ola bildi. Bu vaxt Sivasda İzzəddinə qarşı qardaşı
Rüknəddin qiyam qaldırdı. Bu hadisədən narahat olan Hulakü xan
hər 3 qardaşın ölkəni idarə etməsinə qərar verdi. İsfahanda olan
vəzir Şəmsəddin Cuveyninin sayəsində 11 il ərzində sui-qəsdlər,
intriqalar, bir düşərgədən digərinə keçmələr baş versə də, bir çox sa-
hələrdə yüksəliş hiss olundu.
Lakin Nikeya imperatoru II Teodordan qaçaraq Konyaya gə-
lən və İzzəddinə sığınan bizanslı imperator Mixail vəziyyəti daha da
gərginləşdirdi. Sultan onu muzdlu-xristianlardan ibarət qoşuna başçı
təyin etdi. Bu qərar İzzəddinin müsəlmanlara olan sadiqliyini şübhə
altına aldı və onun anasının xristian olduğunu bir daha xatırlatmdı.
Sultanın anasının xristian inancını qəbul etməsi haqqında şaiyələr,
məhkəmə zamanı imperator Mixailin onu Səlcuqlara daha çox
simpatiyası olmasında günahlandırması vəziyyəti bir az da ağırlaş-
dırdı. Üç qardaşdan ikincisi olan Rüknəddin bunlardan istifadə edə-
rək İzzəddinə qarşı çıxdı, lakin sultan qardaşını həbsə atdırmağı əmr
etdi. Baş verənlər böyük Batını qəzəbləndirdi və Rüknəddin azad
edildi. Daha sonra 2 böyük qardaş kiçik qardaşları Əlaəddini Batını
sakitləşdirmək üçün monqol sarayına göndərməyi qərara aldılar.
Çox güman ki, orada onu qardaşı Rubrik görmüş və gənc sultan geri
dönərək yolda ölmüşdür. 1257-ci ildən sonra onun adına rast gəlin-
məməsi, təxminən o vaxtlarda Murqu xanın Xalisədən şərqdə olan
torpaqların idarəsini İzzəddinə, qərbdəki torpaqlarının idarəsini isə
Rüknəddinə tapşırması bu fikri təsdiq edir. İzzəddinin fikrinə görə,
bu qərar Rüknəddin üçün əlverişli olsa da, onun üçün təhlükə yara-
Dostları ilə paylaş: |