86
Çiy kərpicdən tikilmiş bu saray bir qədər yüksəklikdə salınmaqla
yüzdən çox otağı əhatə edir. Sarayın zirzəmisi daha yaxşı qalmışdır. Bu
hissədən Urartu incəsənətinin ən yaxşı nümunələri əldə olunmuşdur. Buradan
dekorativ bəzək rolunu oynamış öküz və şir təsvirləri, hökmdar Arqişiti və
Sardurinin padşahlarının tunc qalxanları, metal dəbilqə, üzərində atlı
barelyefi təsvir edilmiş zirehli geyim və s. aşkar edilmişdir. Dəbilqənin
birinin üzərində yazılmışdır: "Xalq allahına, hökmdara, Arqişitinin oğlu
Sardura həyat naminə bəxş etmişdir". Bu dəbilqə üzərində müqəddəs həyat
ağacları, ağacların ətrafında isə buynuzlu dəbilqə geyimli allahlar, onların
ardınca isə atlı hərbçi və döyüş arabaları təsvir edilmişdir. Qalanın
zirzəmisindən üzərində yazısı olan çoxlu sayda tunc piyalələr tapılmışdır.
Başqa əşyalarla yanaşı, zirzəminin içərisində üzərində mixi yazıları olan
xeyli gil lövhəciklərə də rast gəlinmişdir.
Bu şəhər hərbi, inzibati mərkəz olmaqla yanaşı, həm də təsərrüfat
mərkəzi idi. Buradakı evlərin döşəmələrinin altında yerləşdirilmiş iri
küplərdə buğda, arpa, meyvə, şərab və s. ehtiyat məhsulları saxlanılırdı.
Zirzəmidə oraq, çəkic, dən daşları, kirkirələr və digər kənd təsərrüfatı əşyaları
aşkar edilmişdir.
Qalanın ətrafında əhalinin həyat tərzini özündə əks etdirən icma evləri
də tapılmışdır. Yaşayış mənzilləri iki və üç otaqdan ibarət olmuşdur.
Qoyunbaşı formalı toqqa bəndlərinə, yarımşar şəkilli muncuqlara, skif tipli
ox ucluqlarına, Teyşebani şəhərində skiflərə aid əşyalara - at bəzəklərinə də
təsadüf olunmuşdur. Göyçə gölü ətrafında Urartu dövlətinə məxsus daha iki
yaşayış məskəni öyrənilmişdir. Onlardan biri gölün cənub sahilində, digəri
isə Yeni Bayazid şəhəri yaxınlığında yerləşir.
Evlərdə içəri tərəfdən qoyulmuş ağac sütunlar tavanı saxlayırdı.
Evlərin digər hissələri bağlı həyəti xatırladırdı. Ev əşyaları əsasən gil
qablardan, sümükdən və ağacdan hazırlanmış qaşıq, çömçə və qutulardan
ibarət olmuşdur. Şəhərin Narınqala hissəsindən kənarda aşkar edilmiş yaşayış
mənzillərində sənətkarların, hərbçilərin və quşların yaşadıqları ehtimal edilir.
E. ə. 783-cü ildə Argiştinin dövründə Erebuni şəhəri salınmışdır.
İrəvan şəhərinin yaxınlığında yerləşən Erebuni xarabalığından həmin şəhərin
Menuanın oğlu Argiştin tərəfindən salındığını xəbər verən yazı tapılmışdır.
Erebunidə aparılan qazıntı işləri zamanı b.e.ə. I minillikdə Urartu dövlətində
əhalinin iqtisadi, ictimai və mədəni səviyyəsini öyrənmək üçün zəngin maddi
mədəniyyət qalıqları aşkar edilmişdir.
E.ə. IX əsrdə Urartunun paytaxtı - Tuşpa (Van şəhəri) salınmışdır. E.ə.
VII-VI əsrlərdə Urartu dövlətinin süqutu ilə adı çəkilən şəhərlər tamamilə
məhv olmuşdular. Arxeoloji materiallar əsasında bu dövrə aid bir neçə
yaşayış məskəni növü müəyyən olunmuşdur.
Şəhərsalmanın 3 tipi aparıcı xarakterli idi:
87
1)
inzibati-təsərrüfat mərkəzi;
2)
dini mərkəz (Müsasir);
3)
dövlət qalaları və yalnız yazılı mənbələrə əsasən kənd tipli yaşayış
məskənləri.
Zərnakitəpə yaxınlığında yerləşən Urartu şəhərinin planı detallı
şəkildə tədqiq olunmuşdur. Tədqiqatlar göstərir ki, küçələrin düzbucaq
altında kəsişməsi nəticəsində şəhərin ərazisi kvadratlara bölünürdü ki, bu
kvadratlarda da yaşayış evləri yerləşirdi. Kəsişmə nöqtələri böyük bazalt
daşlarla fiksə edilirdi. 30 hektardan 200 hektara qədər ərazisi olan şəhərlər
yüksək təpələrin yamaclarında salınırdı. Təpənin zirvəsində isə qalalar inşa
olunurdu. Bəzən bir şəhərin iki qalası olurdu. Qala daxilində saraylar,
məbədlər, təsərrüfat xarakterli tikililər olurdu. Qalaların inşası bütöv
memarlıq kompleksi şəklində aparılırdı. Urartu qalalarından Van gölü
ətrafında yerləşən Çavuştəpə və Ələkbərd daha məşhurdur. Şəhər
istehkamları təbii sədlər olan yerlərdə salınırdı. Müdafiə səddləri 1, 2, bəzən
isə 3 sıra istehkam divarlarından ibarət olurdu.
Urartu sarayları müxtəlif memarlıq planlarına malik idilər. Tikinti
qaya səthinin hamarlaşdırılmasından başlayırdı. Qaya səthi çox vaxt çıxıntılı
şəkildə işlənirdi. Otaqların döşəmələri buna görə eyni səviyyədə deyildi.
Otaqlar pilləkənlərlə əlaqələndirilirdi. Divarlar qaya səthində inşa edilirdi.
Divarların qalınlığı adətən 2 m-dən 5 m-ə qədər idi. Evlərin divarları 1 m,
saray divarları 3,5 m qalınlığında olurdu. Divarların ümumi hündürlüyü 4 m
idi. Müxtəlif ölçülü çiy kərpiclərdən istifadə olunurdu (düzbucaqlı və kvadrat
formalı). İnşaatda tikinti zamanı ağac materialından da istifadə olunurdu.
Ağacdan əsasən dam örtüyü hazırlanırdı. Bəzən evlərin arxa divarları metal
qalxanlarla, saray və məbədlərin daxili isə (interyeri) rəsmlərlə bəzədilirdi.
Urartu iqtisadiyyatının əsasını kənd təsərrüfatı təşkil edirdi. Urartu
hökmdarlarının siyasəti dövlət ərazisinin təsərrüfat baxımından tam
mənimsənilməsinə yönəlmişdi. Bu işdə əsas rolu irriqasiya sisteminin inkişafı
oynayırdı. Kanal, süni arx və süni su anbarlarının qalıqlarına bir sıra Urartu
abidələrində rast gəlinir. Onlardan biri Tuşpa yaxınlığındakı Şamirap
şahzadənin inşa etdiyi kanal hələ də fəaliyyət göstərir. Kənd təsərrüfatında
müxtəlif növ dənli bitkilərin becərilməsi başlıca rol oynayırdı. Arxeoloqların
hesablamalarına görə, Teyşebani sarayının anbarlarında 750 ton buğda
saxlanılırdı. Sənətkarlığın müxtəlif sahələri inkişaf etdirilirdi. Əsas əmək
alətləri dəmirdən idi. Urartuluların silahları arxeoloji tapıntılar və Aşşur
relyefləri əsasında öyrənilib.
Urartu tarixinin öyrənilməsində e.ə. IX əsrə aid III Salmanasarın
Balavat darvazaları relyefindəki Urartu döyüşçülərinin təsvirləri əsas rol
oynayır. Urartuluların silahları nizə, döyüş baltalarından, qılınc, xəncər və
oxlardan ibarət idi. Saxsı əsasən dulus çarxlarında hazırlanırdı. Monumental
Dostları ilə paylaş: |