116
Bir neçə gündən sonra elə də oldu. Atası dünyadan
köçdü, amma onu dəfn etmədik. Qardaş-bacıları və digər
qohumları onun gəlməsini gözlədilər.
Meymək əməliyyatı yeni başlanmışdı. Çox çətinliklə və
bir neçə vasitə ilə onunla danışa bildim. Dedim ki, atan
rəhmətə getdi.
Yavaşca dedi: «Həqiqətən, biz Allahınıq və Ona doğru
qayıdacağıq». (Bəqərə, 156)
– Hələ onu dəfn etməmişik.
– Nə üçün?
– Burada hamı səni gözləyir.
– Keçən dəfə zəng edəndə hələ əməliyyat
başlanmamışdı, indi isə başlanıb, heç cür gələ bilmərəm.
– Belə şey olar?! Bir sutkalığa gəl və tez qayıt.
– İndi mənə daha çox cəbhədə ehtiyac var. Özünüz
aparın, dəfn edin.
Rəhmətliyin qırxında gəldi. Həm Məşhəddə məclis
keçirdik, həm də kənddə. Kəndin məscidində özü minbərə
çıxıb dedi: «İndi bütün kənd əhalisi buraya toplaşıb».
Danışanlar sakit qaldılar. Öz-özümə düşündüm ki,
görəsən, nə demək istəyir?
Ucadan dedi: «Kimin rəhmətlik atamdan incikliyi
varsa, onda borcu-zadı qalıbsa, burada özümə desin, həll
edək».
Dostları ilə paylaş: