84
BULANCAK
Giresun şehrinin hemen batısında yer alan 32000 nüfuslu Bulancak, 1887 yılında belediye teşkila-
tına sahip olan eski bir yerleşme olup, eski adı
Akköy
’dür
.
1934 yılında ilçe merkezi olmuştur. Şimdiki
adını ise Bulancak çayından almıştır. Giresun ilinin en hızlı gelişen ilçe merkezlerinin başında gelmekte-
dir. Sahil şeridinde kurulu olan Bulancak’ı doğuda Giresun şehri merkezi, güneyde Dereli batıda ise Pira-
ziz kuşatmaktadır. Giresun il merkezine 15 km uzaklıkta bulunan Bulancak, Piraziz ilçesi ve kovanlık
beldesine asfalt yol ile bağlı olup, tüm köy yolları stabilizedir. Giresun'un en çok gelişmiş ilçesi olup,
Deniz yolu ile taşımacılık imkanlarına da sahiptir. 261 m uzunluğundaki deniz iskelesi Karadenizin
en uzun iskelesidir. Tarımsal ürün olarak çoğunlukla
FINDIK
üretilmekte, bunun yanı sıra ise
hubu-
bat, sebze ve meyve
de tarım alanlarında yer almaktadır. Hayvancılık ise yüksek köylerde yaşayan halkın
geçim kaynagıdır. İlçede deniz balıkçılığının yanı sıra son yıllarda tatlı su balıkcılığıda gelişmektedir.
Ayriyeten arıcılıkta gelişmektedir. Bulancak, sanayi yönünden de gelişme göstermiş olup, fındık mamül-
leri, balık unu ve yağı, konfeksiyon, mobilya üreten kuruluşlar tesis edilmiştir.
DİKKAT!!!
BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA
KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ.
85
PİRAZİZ.
Giresun ilinin en batısında Doğu-Orta Karadeniz Bölgeleri sınırında yer alan kasabasıdır. İl mer-
kezine 25 km. uzaklıktadır. Bilinen eski eserleri arasında, Eren Mahallesi, Kireçkuyusu mevkiindeki
19.Y.Y. yapısı Beyler Konağı sayılabilir. Gökçeali Köyündeki Şeyh İdris Türbesi ve Nefsi Piraziz Kö-
yündeki Piraziz Türbesi dikkat çekmektedir. Piraziz’de 4 adet fındık kırma fabrikası ile fiskobirlik
mevcuttur.Ayrıca 5 adet su değirmeni mevcut olup, İlçe halkına hizmet etmektedir.Bunların yanı
sıra, 3 adet, Avize Atölyeleri bulunmakta olup, kristal Avize yapılmaktadır.
Piraziz’de ekonominin yükselmesi yönünden büyük bir yeri olan ProGıda Anonim Şirketi
Yabancı ve Türk ortaklıklarından ibarettir. Genel Müdürlüğü İstanbulda olup burada Şubesi bulun-
maktadır. Pro-Gıda iç fındığı doğrudan kalibre yaparak, yaparak, kavurarak, yurt dışına ihraç
etmektedir.120 kadar işçi çalışmaktadır.
İÇ KISIMDAKİ YERLEŞMELER
ÇANAKÇI
Denizden 17 kilometre içerde bulunan Çanakçı kasabasının Giresun’a uzaklığı 78 km
dir.Yükseklik 150 m'dir, Çanakcı Deresinin iki yakasına kurulmuş olup adını bu yöredeki ağaç çanak
ustalarından aldığı söylenmektedir. 6640 nüfusu bulunan Çanakçı, 1960 yılında Görele ilçesine bağlı bir
bucak merkezi iken 1991 yılın da ilçe merkezi yapılmıştır. İlçeyi Göreleye bağlayan yol asfelt olup tüm
köy yolları sıtabilizedir. Çanakcı ve civarındaki alanlarda fındık, çay, sebze ve meyve yetiştirilmakte olup
yer yer seralara raslanmaktadır. Son zamanlarda kivi'de yetiştirilmeye başlanmıştır. Ayrıca bölgede büyük
ve küçük baş hayvan yetiştiriliciğinin yanında, tatlı su balıkcılığıda yapılmaktadır. Fazla ticari olmasa da
kümes hay-
vanları yetiş-
tirilmekte ve
arıcılık ya-
pılmaktadır.
86
Çanakçı
DOĞANKENT
İçinden Harşit Çayı’nın içinden aktığı Doğankent
Doğuya bir geçit konumunda stratejik bir konuma sahip yerde kurulmuştur. İlçeden Harşit çayı
geçmektedir.
Kürtün-ü Zir
olan eski adı, 500 yıl önce Manastır Bükü olarak değiştirilmiştir. O dönemler-
de halkın çoğunluğu hıristiyanlardan oluşmuştu. İdari olarak Nahiye Müdürlüğü statüsünde iken, Nahiye
Müdürü Kürtün-ü Zir ve Şimdiki Gümüşhane ilçesi olan Kürtün (Kürtüm-ü Bala) yı birlikte idare etmiş.
İl olarak Gümüşhaneye, orası da Sancak olarak Trabzon sancağına bağlı idi.
I.Dünya savaşından sonra
Harşit adını alan ilçe
, 1916 yılında Ruslar tarafından işgal edilmiştir.
Rusların işgali 1918 yılına kadar sürmüş, fakat Harşit çayının batısına geçememişlerdir. Kürtün-
ü Zir (Doğankent), 1952 yılına kadar Gümüşhane ili Tirebolu ilçesinin bir bucak merkezi iken 1961 yı-
lında Giresun'a bağlanmış ve DOĞANKENT adını almıştır. 1990 yılında ise ilçe merkezi olmuştur. Ka-
sabanın içinden akan Harşit Çayı’nın adının nerden geldiğine bakılacak olursa; Harşit kelimesi farsça
olup, güneşin en sıcak yeri anlamı taşır. Başka bir rivayete göre bu kelime taş ve çakıllık anlamındadır.
3800 nüfuslu Doğankent kasabası ve civarında fındık en önemli tarım ürünü olup, bunun yanı sıra çay,
mısır, fasülye ve patates yetiştirilmekte. Bir çok köy orman köyü olduğundan, orman köylüsünü kalkın-
dırma amaçlı kooperatifler bulunmaktadır. Ayrıca bu alanda büyük ve küçük baş hayvan yetiştiriliciğinin
yanında, tatlı su balıkcılığıda yapılmakta. Fazla ticari olmasada kümes hayvanları yetiştirilmekte ve arıcı-
lık yapılmaktadır. 1967 yılında ilçe merkezinde Hidroelektirik Santralı kurulmuş, bu santral yöreye
büyük canlılık getirmiştir.