Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Bəsma kəkələyə-kəkələyə: - Mə-n, mən bilmirəm. Hə, məncə, onu tanıyırsan, - dedi. - Yaxşı, ona de... - Niyə özün çıxmırsan? Düz qapının ağzındadır, - Bəsma tez-tələsik dedi. - Yaxşı, - dayım yorğuncasına razılaşdı. Bu, hərəkətə keçmək üçün mənə işarə idi. Şlyapamı gözlərimin üstünə kimi basdım, əllərimi cibimə qoydum və otağa daxil oldum. Bariton səslə dedim: - Salam, məni tanımadın? Məhəmməd dayı bir az əyilərək papağın altından güclə görünən gözlərimə baxmağa çalışdı. Mən olduğumu başa düşəndə gülməkdən uğunub getdi. Ona qoşulub bütün ailə güldü. Məhəmməd dayı özünə gələn kimi barmağını silkələyə- silkələyə: - İndi de görüm, məndən icazə almışdın? - soruşdu. - Dayı, geyinib baxmaq istəyirdim, səncə, bu, maraqlı zarafat deyil? -Ay Allah... Belə zarafatlardan bir-iki dəfə etmişdim. Hər dəfə dayımın bunu edəcəyimi gözləmədiyi uyğun bir vaxt seçirdim. Axırda o dedi: “Varis, daha bəsdir, mənim paltarlarımı geyinmə, oldumu?” Zarafatlarımı xoşlasa da, onun ciddi olduğunu başa düşdüm. Sonralar o, dostları ilə söhbət edəndə gülə-gülə deyərdi: “Bu qız otağıma girir, paltarlarımı geyinir, sonra da qızım gəlib deyir ki, ata, səni kimsə görmək istəyir. Qızıma inanıb məni gözləyən adamın yanma gedirəm və görürəm ki, downloaded from KitabYurdu.org 119 bu qız təpədən-dırnağa paltarlarımı geyinib dayanıb. Həmin vaxt kaş onu görə biləsiniz...” Xalam deyirdi ki, rəfiqələri ona mənim modellikdə özümü sınamağımı məsləhət görüblər. Amma bu iş xalamın heç ağlına batmırdı və cavabı belə olurdu: “Um-mmm. Biz belə şeylər etmirik. Somalidənik və müsəlmanıq, belə şeylər bizə yaramaz”. Amma xalam köhnə rəfiqəsinin qızı İmanın modellik işinə heç vaxt etiraz etmirdi. Onlar Londona nə vaxt gəlsələr, Məryəm xala bizdə qalmalan üçün təkid edirdi. İmanla söhbət edərkən modellik haqqında ilk təsəvvürlərim yarandı. Xalam qızının jurnallarından İmanın şəkillərini kəsərək balaca otağımın divarlarına yapışdırmışdım. Fikirləşirdim ki, əgər o da somalili qadındısa və bunu edə bilirsə, mən niyə edə bilməyim ki?! İman bizə gələndə onunla söhbət etmək üçün fürsət axtarırdım. Ondan, sadəcə, soruşmaq istəyirdim: “Necə model ola bilərəm?” Bu iş haqda lap az təsəvvürüm var idi, amma qətiyyən bilmirdim ki, model olmaq üçün neyləmək lazımdır. O isə hər dəfə gələndə böyüklərlə vaxt keçirərdi. Xalam və onun əri model olmaq kimi cəfəng bir arzuya görə onların söhbətinə qarışmağımı heç vaxt qəbul etməzdilər. Nəhayət, bir axşam uyğun vaxt tapa bildim. İman öz otağında kitab oxuyurdu. Qapını döyərək yatmazdan qabaq nəsə lazım olub-olmadığını soruşdum. “Bəli, bir fincan bitki çayı”. Mətbəxə düşdüm, onun üçün çay gətirdim. Çayı çarpayının yanındakı dolabın üstünə qoyub söhbətə başladım: “Bilirsən, otağımda sənin çoxlu şəkillərin var. Mən də sənin kimi model olmaq istəyirəm. Səncə, modellik çətin peşədir? Sən bunu necə bacardın? Bu işə necə downloaded from KitabYurdu.org başlamısan?” Ondan nə cavab gözlədiyimi bilmirdim, bəlkə də ümid edirdim ki, məni Sinderellaya çevirəcək sehrli çubuğu var. Lakin model olmaq arzum inandırıcı səslənmirdi və bu, mənə mümkün olacaq fikir kimi görünmədiyindən modellik haqqında bir daha fikirləşməməyə çalışdım. Həmin axşamdan sonra gündəlik ev işlərini - səhər yeməyini, naharı hazırlamağı, evi təmizləməyi, qabları yumağı - əvvəlkindən də artıq can- başla etməyə başladım. O vaxt on altı yaşım olardı və iki il idi ki, Londonda yaşayırdım. 1983-cü il idi, artıq Qərb dünyasının zaman maşınına kifayət qədər uyğunlaşmışdım. Həmin ilin yayında Məhəmməd dayının bacısı balaca qızını yetim qoyaraq Almaniyada vəfat etdi. Onun qızı Sofi bizimlə yaşamağa gəldi və dayım onu yaxınlıqdakı kilsə məktəbinə qoydu. Səhər işlərimə bir iş də əlavə olunmuşdu, hər gün onu məktəbə ötürməli olurdum. Sofini məktəbə ötürdüyüm ilk günlərin birində qədim binaların arası ilə keçərkən gözünü çəkmədən mənə baxan tanımadığım bir adam gördüm. Təxminən qırx yaşlarında uzunsaçlı və ağdərili bir kişi idi. Mənə baxdığını gizlətməyə heç çalışmırdı da. Düzünü desəm, sırtıq adama oxşayırdı. Sofini məktəbin qapısından içəri ötürən kimi yaxınlaşaraq ingiliscə danışmağa başladı. Sözsüz ki, ingiliscə bilmədiyimdən onun nə dediyini başa düşmədim. Qorxaraq onun heç üzünə belə baxmadan evə qaçdım. Bu, bir müddət belə davam etdi - hər gün mən Sofini məktəbə ötürür, o adam mənə yaxınlaşaraq nəsə deməyə çalışır, mən isə qaçırdım. downloaded from KitabYurdu.org 121 Günortalar Sofini qarşılayıb evə gətirəndə o, yolboyu məktəbdəki təzə rəfiqəsindən danışırdı. Mənə tamamilə maraqsız olduğundan deyirdim: “Hə, um-hmmm...” Bir gün Sofini götürməyə bir balaca gecikdim. Məktəbə çatanda Sofini başqa bir qızla məktəbin qabağında oynayan gördüm. Sofi məni görcək sevinə-sevinə yanındakı qızı mənə təqdim etdi: “Varis, bu, mənim rəfiqəmdir”. Uşaqların yanında dayanan adam isə artıq bir ilə yaxındır ki, məni bezdirən o uzunsaçlı kişi idi. O adama sarı göz süzdürərək əsəbi-əsəbi dedim: “Hə, gəl gedək”. Lakin həmin adam ingilis, alman və Somali dilində danışa bilən Sofiyə əyilərək nəsə dedi. “Gəl, Sofi. Uzaq ol ondan!” - deyib onun qolundan yapışdım. Sofi çevrilib dedi: “O bilmək istəyir ki, sən ingiliscə danışa bilirsənmi”. Sofi çevrilərək başı ilə yox dedi. Kişi yenə nəsə dedi və Sofi tərcümə etdi: “O, səndən nəsə soruşmaq istəyir”. Başqa tərəfə baxaraq ötkəmcəsinə dedim: “Ona de ki, onunla danışmaq istəmirəm. Rədd olsun. O...” Lakin cümləmi bitirmək istəmədim, çünki onun qızı da oradaydı və dediklərimi Sofi dayanmadan tərcümə edirdi. “Yaxşı, yadından çıxart bu söhbəti. Gedək!” - deyə Sofinin əlindən tutub dartdım. O qarşılaşmadan bir müddət sonra, adəti üzrə, yenə Sofini məktəbə ötürüb evə qayıtdım və yuxan mərtəbəni təmizləməyə başladım. Qapının zəngi çalındı, mən çatana qədər Məryəm xala qapını açdı. Pilləkənlərdən dayanıb baxanda gözlərimə inanmadım - cənab Uzunsaç idi! Mənim arxamca gəlibmiş. Birinci ağlıma gətirdiyim şey onun məndən xalama şikayət edəcəyi oldu. Nəsə yalan deyəcək - ya onunla eşqbazlıq downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|