etdiyimi, ya onunla yatdığımı, ya da nəsə oğurladığımı...
Xalam səlis ingilis dili ilə soruşdu:
-
Siz kimsiniz?
- Adım Malkolm Feyrçaylddır. Sizi narahat etdiyimə görə
üzr istəyirəm - amma sizinlə danışa bilərəm?
- Mənimlə
nə
haqda
danışacaqsınız?
-
xalam
təəccüblənmişdi.
Onun nə deyə biləcəyini fikirləşərək yuxarı qaçdım, lakin iki
saniyə keçmədən qapının çırpılaraq bağlandığını eşitdim.
Mətbəxə tərəf gedən xalamın yanma qaçdım.
- Xala, o kim idi?
- Bilmirəm - kimdirsə səni izləyərək gəlib, səninlə danışmaq
istəyirdi, şəklini çəkmək istəyirdi. Nəsə boş-boş danışırdı.
- Xala, bunu ondan mən istəməmişəm, o adamla bir kəlmə
də danışmamışam!
- BİLİRƏM! Elə ona görə də bura gəlmişdi! - Yanımdan
keçib gedərək: - Get, işinlə məşğul ol, buna görə narahat olma,
onun cavabını verdim, - dedi.
Lakin xalam söhbəti bütün xırdalıqlarına kimi mənə
danışmaqdan boyun qaçırdı. Onun belə bərk hirsləndiyini
görüb fikirləşdim ki, yəqin, o adam xalama porno şəkillərimi
çəkmək istədiyini deyib. Baş verənlərdən çox qorxmuşdum və
bu barədə bir də danışmadım.
O vaxtdan sonra hər gün onu məktəbin qabağında görürdüm.
Heç vaxt mənimlə danışmağa cəhd etmirdi, sadəcə, nəzakətlə
gülümsəyir və öz işi ilə məşğul olurdu. Bir gün yenə Sofini
götürəndə astaca mənə yaxınlaşdı və bir kart uzatdı. Onun
üzünə baxa-baxa kartı götürüb cibimə qoydum. O qayıdıb
gedərkən arxasınca gözümü qırpmadan baxdım və Somali
downloaded from KitabYurdu.org
123
dilində onu söyməyə, lənətləməyə başladım: “Rədd ol
başımdan, əclaf, murdar donuz!”
Evə çatan kimi yuxarı qaçdım. Bütün uşaqların otağı yuxarı
mərtəbədə olduğundan böyüklər bura, demək olar ki,
gəlmirdilər. Xalam qızının otağına getdim və həmişəki kimi
onu kitab oxumağa qoymadım. Kartı cibimdən çıxardıb:
-
Bəsma, buna bax. Bunu sənə dediyim o adam verib.
Məni bezdirən, arxamca gələn adamı deyirəm, yadındadır? Bu
gün bu kartı verdi. Oxu, gör nə yazılıb orada? - dedim.
-
Yazılıb ki, o, fotoqrafdır.
-
Necə fotoqraf?
-
Şəkil çəkir.
-
Bilirəm, amma necə şəkil?
- Yazılıb ki, “moda fotoqrafı”.
- “Moda fotoqrafı” - hər kəlməni aramla tələffüz etdim. - O,
paltarların şəklini çəkir? Hansısa paltarı nümayiş etdirərkən
şəklimi çəkmək istəyir?
- Bilmirəm, Varis, - köks ötürdü, - həqiqətən də, bilmirəm.
Bilirdim ki, o, kitab oxumaq istəyir və onu bezdirirəm. Kartı
götürüb çarpayıdan qalxdım və otaqdan çıxdım. Daxilimdəki
səs “kartı saxla” deyirdi və mən də onu otağımda gizlətdim.
Xalam qızı Bəsma həmişə mənə məsləhət verməyə hazır idi
və o, bunu həvəslə edirdi. Qardaşı Hacıya görə verdiyi
məsləhəti üçün isə ona hədsiz minnətdaram.
Hacının iyirmi dörd yaşı var idi və xalamın ikinci oğlu idi. O
da Abdulla dayım kimi Londonda universitetdə oxuyurdu və
çox savadlı hesab olunurdu. Londona gəldiyim ilk gündən bəri
həmişə mənimlə mehriban davranırdı. Mən yuxan mərtəbəni
təmizləyərkən soruşardı: “Ey, Varis, hamamı təmizləyib
downloaded from KitabYurdu.org
qurtarmısan?” “Yox, amma getmək istəyirsənsə get, sonra
təmizləyərəm”, - cavab verərdim.
“Yox... Sadəcə, bilmək istəyirdim ki, sənə kömək lazım
deyil ki?” Yaxud da deyərdi: “Nəsə içməyə düşürəm, səninçün
də gətirim?” Onun qayğıma qalması çox xoşuma gəlirdi. Biz
tez-tez söhbət edir, zarafatlaşırdıq.
Bəzən hamamdan çıxanda o düz qapının ağzında dayanar və
məni keçməyə qoymazdı. Yanından keçməyə çalışanda
qabağımı kəsərdi. “Yolumdan çəkil, axmaq”, - qışqıraraq onu
kənara itələyəndə isə gülərdi. Onun zarafatlarını bayağı hesab
etsəm də, belə xırda oyunlar davam edirdi. Bu hərəkətlərinin
altında məni qıcıqlandıran nəsə var idi. Mənə yaxınlaşaraq
qəribə tərzdə, şorgöz-şorgöz baxırdı. Belə ürəkbulandıncı
hisslər keçirdiyimə görə isə özümü danlayırdım. Yox, Varis,
Hacı sənə qardaş əvəzidir. Gic-gic fikirləşmə!
Bir gün hamamdan əlimdə evi təmizlədiyim vedrə və əsgi
çıxarkən o, yenə qapının ağzında dayanmışdı. Qolumdan
yapışaraq məni özünə tərəf çəkdi və nəfəs-nəfəsə qaldıq. Əsəbi
halda güldüm: “Neynirsən?”
“Heç nə, heç nə”. Dərhal məni buraxdı. Vedrəni götürüb heç
nə olmayıbmış kimi hamamın yanındakı otağa keçdim. Lakin
baş verənləri beynimdə götür-qoy edirdim və artıq əmin idim
ki, nəsə yolunda deyil.
Ertəsi gün gecə otağımda yatmışdım, kiçik xalam qızı Şükrə
də öz çarpayısında yuxulamışdı. Çox ayıq yatdığımdan
təxminən gecə saat üçdə kiminsə pilləkənlərlə yuxarı
qalxdığını hiss etdim. Fikirləşdim ki, Hacı olacaq, çünki onun
otağı bizim otaqla üzbəüz idi. Evə təzəcə çatmışdı,
səndələyə-səndələyə gəlməyindən başa düşdüm ki, keflidir.
downloaded from KitabYurdu.org
125
Məhəmməd dayının evində evə gec, üstəlik içkili gəlmək
yolverilməz idi. Onlar mömin müsəlman idilər və bütün növ
spirtli içkilər qadağan idi. Lakin Hacı artıq böyüdüyünü
düşünür və istədiyini edirdi.
Otağımın qapısı astaca açıldı. O, qapının ağzında dayandı.
Otaqdakı hər iki çarpayı döşəmədən iki pillə yuxarıda idi. Hacı
ayağı ilə pillələri yoxlayaraq qapıya daha yaxın olan bacısını
oyatmamağa çalışırdı. Lakin pillələrdən birini ötürdü və
büdrədi. Sonra iməkləyərək mənim çarpayıma tərəf gəldi.
Arxadakı pəncərədən düşən işıqda onun boynunu durna kimi
uzadaraq qaranlıqda üzümü görməyə çalışdığına göz
qoyurdum. O pıçıldadı: “Ey, Varis, Varis...” Nəfəsindən likör
qoxusu gəlirdi. Sərxoş olduğuna əmin oldum, lakin
qımıldanmadan özümü yuxululuğa vurdum. O, əlini uzadıb
üzümü tapmağa çalışırdı. Ürəyimdə yalvanrdım ki, Yarəbbim,
qoyma bu baş versin. Yuxu görürəmmiş kimi o biri tərəf üstə
çevrilərək Şükrəni oyatmağa çalışdım. Hacı isə cəsarətini
itirərək səssizcə otağına tərəf qaçdı.
Ertəsi gün Bəsmanm otağına getdim.
-
Bura bax, səninlə mütləq danışmalıyam.
Üzümdəki qorxu və həyəcan ifadəsindən başa düşdü ki,
gəlişimin məqsədi, sadəcə, vaxt öldürmək deyildi.
-
Keç içəri, qapını ört.
Dərindən köks ötürərək dedim:
- Qardaşın haqqında danışmaq istəyirəm. - Necə deyəcəyimi
bilmirdim, sadəcə, dua edirdim ki, mənə inansın.
Həyəcanlanaraq soruşdu:
-
Qardaşım haqqında?
-
Dünən gecə saat üçdə otağıma girmişdi.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |