174
Ola bilər. Sən ailəmizin heyvan psixoloqusan.
Sofi beynindən sürətlə fikirlər keçirdi.
Çıxıb aparım onu evlərinə, - dedi.
Evini tanıyırsan ki?
Sofi çiyinlərini çəkdi.
Bilmirəm, amma boyunluğunda ünvanı olmamış olmaz.
Bir neçə dəqiqədən sonra Sofi bağa çıxdı. Hermes onu görən kimi
qaça-qaça gəldi, quyruğunu sürətlə oynadıb iki ayağı üstə qalxdı.
Yaxşı oğlansan, Hermes.
Bilirdi ki, anası pəncərədən onlara baxır. Sofi ürəyində dua edirdi ki,
it çəpərlikdən gizli guşəyə getməsin. Amma it qaçıb bağçanın
hasarından çınqıllı cığıra tullandı.
Sofi darvazadan çıxıb, onu arxasınca örtdü, yola düzəldi. Hermes
Sofinin bir neçə metr önündə qaçmağa davam etdi. Beləcə, evlərin
arasıyla uzun bir yol başladı. Bazar gəzintisinə çıxmış çoxlu adam
vardı. Çoxu ailəvi gəzirdi. Sofi onlara həsəd apardı.
Bəzən Hermes qaçıb başqa bir iti, ya da bağların çəpərini
qoxulayırdı, amma Sofi çağıran kimi dərhal onun yanına qayıdırdı.
Onlar köhnə bir otlağı, böyük oyun meydançasını, bir uşaq bağçasını
keçdilər və gur maşın yoluna çatdılar. Səkilər, tramvay xətləri olan enli
küçəylə şəhərin mərkəzinə doğru getməyə davam etdilər. Mərkəzə
çatanda Hermes böyük meydandan Kilsə küçəsinə döndü. Əsrin
əvvəlindən qalan ciddi görkəmli binaların olduğu qədimi şəhərə
yaxınlaşdılar. Saat ikinin yarısına bir şey qalmamışdı.
Artıq şəhərin o biri başında idilər. Sofi buralara çox nadir hallarda
gəlirdi. Bir dəfə uşaq vaxtı bu küçələrdən birində yaşayan xalasına baş
çəkməyə gəlmişdilər.
Bir azdan bir neçə qədimi binanın əhatələdiyi kiçik meydana
çatdılar. Qədimi görünsə də, ora Yeni Meydan deyirdilər. Əslində şəhər
qədimi idi, bu meydansa Orta əsrlərdə salınmışdı.
Hermes 14 nömrəli evin qarşısında dayandı və Sofinin qapını
açmasını gözlədi. Sofi ürəyinin sürətlə döyündüyünü hiss etdi.
Binanın girişində divara sırayla yaşıl poçt qutuları vurulmuşdu. O,
downloaded from KitabYurdu.org
175
yuxarı cərgədəki qutuların birinin üstünə
açıqca yapışdırıldığını gördü. Üzərində poçtalyonun açıqcanın çatacağı
ünvanın bu binada olmadığını göstərən qeydi vardı.
Ünvan yerində “Hilde Moller Knaq, Yeni meydan 14...” yazılmışdı.
İyunun 15-də möhürlənmişdi. 15 iyuna hələ iki həftə vardı, amma yəqin
poçtalyon fikir verməmişdi. Sofi açıqcanı götürüb oxumağa başladı:
“Əziz Hilde,
İndi Sofi fəlsəfə müəlliminin evinə gəlir. Tezliklə onun on beş yaşı
olacaq, səninsə on beş yaşın dünən oldu. Ya bu gün olur? Bizim
saatlarımız heç də həmişə üst-üstə düşmür. Bir nəsil yaşlanır, başqa bir
nəsil irəli çıxır. Beləcə, tarix davam edir. Heç Avropa tarixinin insan
həyatına bənzədiyini düşünmüsənmi? Antik dövr insanın uşaqlığıdır.
Uzun Orta əsrlər - məktəb illəri. Bu uzun illərdən sonra Avropa
coşğunluqla həyata atılır, İntibah dövrü gəlir. Demək olar ki, Renessans
Avropanın on beş yaşıdır. İyunun ortasına düşür, mənim balam,
yaşamaq çox gözəldir!
Qeyd: Qızıl xaçını itirdiyinə görə, kədərləndim.
Şeylərindən daha yaxşı muğayat olmağı öyrənməlisən.
Tezliklə yanında olacaq, səni sevən atan”.
Hermes artıq pilləkənləri çıxmağa başlamışdı. Sofi açıqcanı özüylə
götürüb, sevincək quyruğunu tərpədən itin dalınca çıxmağa başladı.
Onlar ikinci, üçüncü, dördüncü mərtəbəni ötdülər. Ondan yuxarı
çardağa qalxan nərdivan idi. Bu nədir, yoxsa onlar dama çıxacaqlar?!
Bəli, Hermes o nərdivanı da adlayıb dar bir qapının qarşısında dayandı,
caynağıyla qapını cırmaqladı.
Çox keçməmiş Sofi içəridən addım səsləri eşitdi. Qapı açıldı və bu
da Alberto Knoks. O, keşiş paltarını dəyişmişdi, indi əynində başqa
kostyum vardı. Dizlərinə qədər ağ corab, qırmızı, enli, dizədək şalvar,
çiyinlərinə pambıq doldurulmaqla şişirdilmiş sarı jaket. Onun bu
görkəmi Sofiyə kartların üstündə olan cokeri xatırladırdı. Yanılmırsa,
bu, əsl Renessans kostyumu idi.
Hoqqabazın biri! - Sofi belə deyib içəri girdi.
O yenə öz utancaqlığı və qorxusunu yazıq fəlsəfə müəlliminin
downloaded from KitabYurdu.org
176
üstünə atmışdı. Sofinin təlaşının bir səbəbi də girəcəkdə tapdığı açıqca
idi.
Sakit ol, mənim balam, - Alberto qapını örtərkən dedi. Buyurun,
bugünkü məktubunuz, - deyərək və sanki bu məsələyə görə məsuliyyəti
Albertonun üstünə ataraq məktubu ona uzatdı.
Alberto açıqcanı oxuyub başını tərpətdi və dedi:
Bu adam getdikcə cürətlənir. Bizdən qızının ad günü üçün əyləncə
kimi istifadə edir, deyəsən.
Bunu deyib açıqcanı parça-parça etdi və zibil yeşiyinə
atdı.
Burda yazılıb ki, Hilde xaçlı boyunbağını itirib. - Sofi dedi. Oxudum.
Amma onu mən çarpayımda tapmışam, eyni xaç, eyni boyunbağı,
evdə balışımın altında. O, ora necə düşüb, bilmirsən?
Alberto nüfuzedici baxışlarla onun gözlərinin içinə baxdı.
Bu, adama inanılmaz görünür, amma inan ki, o, bunu çox da zəhmət
çəkmədən asanlıqla edə bilər. Ucuz bir sirk nömrəsidir. Yaxşısı budur,
ondansa, fikrimizi kainatın silindr şlyapasından çıxarılan böyük ağ
dovşan üzərində cəmləyək.
Onlar qonaq otağına keçdilər. Bu, Sofinin həyatında gördüyü ən
qəribə otaq idi. Alberto geniş, maili divarlı çardaqda yaşayırdı.
Tavandakı pəncərədən içəri gur işıq düşürdü. Otağın şəhərə baxan bir
pəncərəsi də vardı. Bu pəncərədən Sofi köhnə şəhərin bütün binalarının
damlarını görə bilirdi.
Sofini hər şeydən çox heyrətləndirənsə otaqdakı şeylər idi Burada
tarixin müxtəlif dövrlərinə aid mebellər və əşyalar vardı Otuzuncu
illərin divanı, əsrin əvvəlindən qalmış qədimi masa, yüz illərlə yaşı olan
stul. Amma təkcə mebel deyildi. Rəflərdə və dolablarda işlək və
dekorativ əşyalar bir-birinə qarışmışdı. Nələr yox idi! Qədimi vazalar,
saatlar, bıçaqlar, kuklalar, lələk qələmlər, kitablıq, oktantlar, sektantlar,
kompaslar, barometrlər... Bir divar başdan başa kitablar idi, amma
bunlar
kitab mağazalarındakı kitablardan deyildi. Kitabkolleksiyası yüzillərin
kitab nəşrindən nümunələrdən ibarət idi. O biri divarlarda rəsmlər
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |