53
oymaqlardan meydana gəlirdi. Eyni dili, tarixi, mədəniyyəti və inancı paylaĢırdılar.
Bu və buna bənzər bir çox ortaq dəyərlər səbəbindən Anadolu ilə Azərbaycan
türkləri arasındakı münasibət ortaq coğrafiyanın da təsiri ilə digər türk ellərinə görə
daha da inkiĢaf etmiĢdi.
1900-cü illərin əvvəllərində türklərin yaĢadığı ölkələr arasında yalnız
Osmanlı dövləti müstəqil idi. Kazan, Krım, Orta Asiya, Sibir və Qafqazdakı türk
elləri isə çar idarəçiliyindəki Rusiya imperatorluğunun pəncəsi altındaydı.
Ġsmayıl Qaspıralının "dildə, fikirdə, işdə birlik" və azərbaycanlı Əli bəy
Hüseynzadə və Ziya Göyalpın "türkləşmək, islamlaşmaq, müasirləşmək"
Ģəklində vurğuladıqları fikirləri türk dünyasında və əlbəttə, Osmanlı ziyalıları
arasında sürətlə yayıldı və tərəfdar topladı. Bu görüĢlər türk xalqlarının milli
gücləri arasında ortaq bir məqsəd halına gəldi. Bu düĢüncələr sayəsində türk
dünyasındakı müstəqillik fikri inkiĢaf etdi, bölgələrin özünəxas milli cərəyanları
gücləndi, sistematik hala gəldi, daha sonra əlaqələr quruldu və çıxıĢ yolları
axtarılmağa baĢlandı.
Türklərin tarix səhnəsinə çıxdığı keçmiĢ çağlardan günümüzə qədər davam
edən bir həqiqət vardır:
"Oğuz türklərinin dövləti güclü və qüvvətli olduğu dövrlərdə digər türk
elləri ilə o biri müsəlman qövmləri rahatlıq, dinclik və ədalət içində
yaşamışdılar".
Bu gerçəyin fərqində olan azərbaycanlı ziyalılar 1912-13-cü illərdə
Türkiyədə baĢlayan Balkan müharibəsində soydaĢlarını yalnız qoymadılar.
Azərbaycanda Müsavat Partiyası bir bildiriĢ yayaraq, dünyadakı bütün türkləri və
müsəlmanları Osmanlı dövlətinə yardım etməyə çağırdı.
BildiriĢi bu Ģəkildə xülasə edə bilərik:
"DindaĢlar, bilin ki, tək ümidimiz və qurtuluĢumuz Türkiyənin istiqlalını
qoruması, yüksəlməsi və inkiĢaf etməsindədir. Əgər keçmiĢdəki laqeyidliyimizdən,
nəyiməlazımlığımızdan indi də vaz keçməsək, dünyanın gözü önündə haqq və
hüququmuzu qoruya bilmərik. Dinimizi və milliyyətimizi itirərik. Bunun
nəticəsində əsir olacağımızdan heç kimin Ģübhəsi olmasın. Balkan hərbinin
arxasında ruslar durur. Əsl hədəfləri də türk əsgərini yox edib, türk dövlətini
yıxmaq və əsir etməkdir".
Azərbaycan Müsavat Partiyası liderləri rus imperializmi altında inləyən
bütün türk ellərini və Ġslam dünyasını Osmanlı ordusunun qurtaracağına inanır və
bunun
üçün dəstəklənməsini istəyirdilər. Osmanlının mənəvi tərəfdən
dəstəklənməsi ilə bərabər, Azərbaycan türkləri maddi yardımlar da göstərmiĢdilər.
Hacı Zeynalabdin Tağıyev baĢda olmaqla, Azərbaycanın baĢqa önəmli zəngin
adamları, Balkan hərbində Osmanlı dövlətinə qızıl və pul göndərmiĢdilər.
Azərbaycanlı vətənsevərlər bu yardımı yalnız qardaĢlığın bir niĢanəsi olaraq
54
etmiĢdilər. Azərbaycan türkləri Birinci Dünya müharibəsində də Türkiyənin
köməyinə çatmıĢdılar. Çanaqqala savaĢlarına qatılan azərbaycanlı türklər digər
qardaĢları ilə birlikdə qəhrəmanlıqla vuruĢmuĢ və Ģəhid olmuĢdular.
Ġstər Balkan hərbi, istərsə də Birinci Dünya müharibəsində Qafqazda
yaĢayan türklərin Anadoluya yardım göstərmələri o qədər də asan deyildi. Osmanlı
dövlətinin bölgədəki ən böyük rəqibi Rusiya idi və Türkiyə Rusiya ilə savaĢ
vəziyyətindəydi. Azərbaycan isə Rusiyanın iĢğalı altında idi. Rus hərbi
qüvvələrinin erməni ağırlıqlı polis və jandarma gücü bölgədəki türkçülük və
müstəqillik cərəyanını çox yaxından təqib edir və xalqa qarĢı böyük bir basqı
rejimi tətbiq edirdi. Bu ağır Ģərtlərdə Qafqazdan Türkiyəyə göstəriləcək yardımlar
böyük bir təhdid altındaydı. Azərbaycan türkləri buna rəğmən Osmanlı dövlətinə
çətin Ģərtlərdə maddi və mənəvi yardımları davam etdirirdilər.
Qafqaz cəbhəsində ruslara əsir düĢən türk əsgərləri Xəzər dənizində Bakı
açıqlarındakı Nargin adasına, ya da dəmir yolu ilə Gəncə üzərindən Sibirə
göndərilirdilər.
46
Əsirlər Rusiyanın içərisinə qatarla daĢınarkən, yaralı olanlardan
bəziləri yolda həyatını itirirdi. Vəfat edən türk əsgərlərinin cənazələri qatarlardan
endirildikən sonra azərbaycanlı qardaĢları tərəfindən götürülərək müsəlman
məzarlıqlarında torpağa verilirdi. Azərbaycan türkləri həyatını itirən bu əsir
qardaĢlarını dəfn etmək, yaralı və xəstələrə yardım etmək üçün bir gizli cəmiyyət
qurmuĢdular və buna da "Gənclik cəmiyyəti" adını vermiĢdilər.
Gəncə Milli Komitəsinin qərarı ilə 1918-ci ildə Ġstanbula gedərək,
Türkiyənin Azərbaycana hərbi və siyasi yardım etməsini istəyən heyətdə yer alan
Nağı ġeyxzamanlı xatirəsində bu haqda belə yazmıĢdır:
"Gəncədəki təĢkilatımız qatarlardan endirilən türk əsirlərinə aid cənazələri
alıb torpağa vermək üçün bir növbətçilik təĢkil etmiĢdi. Yenə bir gün vağzaldan
keçən bir qatardan dörd Ģəhidin endirildiyini xəbər aldıq. ġəhidlərimizə qarĢı son
vəzifəmizi yerinə yetirmək üçün dərhal toplanıb bir mərasim təĢkil etdik. Göz
yaĢları içində söylənən nitqlərdən sonra onları əbədi məkanlarına tapĢırdıq.
Anadoluda doğulan qəhrəman türk əsgərləri türklük uğrunda vuruĢaraq Ģəhid olur
və yenə bir türk torpağı olan Azərbaycanda torpağa verilirdi".
Nağı ġeyxzamanlının verdiyi məlumata görə, Gəncə və ətrafında yaĢayan
bütün türklər Osmanlı müharibə əsirlərinə yardım edə bilmək üçün yarıĢırdılar.
Əsirlərə su, yemək, yol azuqəsi, ərzaq hazırlayır, tapa bildikləri dərmanı verirdilər.
Əllərindən heç bir Ģey gəlməyənlər isə əsirlərlə söhbət edib, onlara təskinlik
verməyə çalıĢırdılar. Böyükdən kiçiyə bütün Gəncə xalqı türk əsgərlərinə türkçülük
yolunda mücadilə aparan qəhrəmanlar gözü ilə baxırdılar. Əsir və xəstələrin sağlıq
və azadlıqlarına qovuĢaraq, yenidən vətənin xidmətində olacaqlarına dair söhbətlər
edirdilər. Bu yardımlar Gəncə və ətrafında bir ümumxalq səfərbərliyinə
çevrilmiĢdi.
47