Dylematy wiary chrześcijańskiej

35 

 

 

Zaraz po zapowiedzi śmierci Mesjasza  czytamy w Dn 9,26,  iż nic Mu to nie  zaszkodzi  (Biblia 

Gdańska). Biblia Tysiąclecia mówi: (…) i nie będzie nic dla niego – i chociaż jest to dosłowne oddanie 

słów hebrajskich, to jednak tłumacze powinni byli uwzględnić składnię polską (nic dla niego – nic jemu; 

nie będzie nic dla niego – nie będzie nic jemu; nic jemu nie będzie). Jest to – chociaż nie dosłowna – 

zapowiedź  zmartwychwstania  Jezusa,  bo  faktycznie,  śmierć  jakiej  doświadczył  nie  zaszkodziła  Mu. 

Bardziej  dobitne  zapowiedzi  zmartwychwstania  możemy  znaleźć  w  takich  tekstach  jak:  Ps  16,8-11;  

Iz 53,11.  

 

Wodza  przyszłego  (wodza,  który  nadejdzie)  należy  oczywiście  utożsamić  z  Cesarstwem 

Rzymskim, bowiem to właśnie Rzymianie w odpowiedzi na powstania żydowskie zniszczyli Jerozolimę 

i świątynię w 70 roku n.e. Te wydarzenia zapowiedział także Jezus i powoływał się przy tym właśnie na 

proroctwo z Księgi Daniela (zob. Mt 24,1-3.15.16; Łk 21,20-22). „Koniec jego nastąpi wśród powodzi” 

– mowa tu o mieście Jerozolimie i powodzi wojska (znaczenie metaforyczne – por. Dn 11,10.22.26.40).   

 

Koniec ostatniego tygodnia, tym samym koniec czasu łaski dla narodu żydowskiego, przypada 

na  rok  34  n.e.,  w  którym  to  rozpoczynają  się  prześladowania  chrześcijan,  jakie  zapoczątkowało 

ukamienowanie Szczepana (Dz 7,58-60). Co ciekawe prześladowania te rozpoczęły się nie od rzymskich 

pogan, ale właśnie od Żydów, którzy tym samym odrzucili możliwość funkcjonowania dalej jako naród 

wybrany, co zapowiadało proroctwo o 70 tygodniach.  

 

Schemat  1.  jest  graficzną  formą  przedstawienia  wydarzeń  zapowiedzianych  w  proroctwie  

z Księgi Daniela 9,24-27. 

Schemat 1.  

70 tygodni dla narodu żydowskiego 

PODSUMOWANIE 

 

Twierdzenie  o  natchnieniu  Biblii,  czyli  tym,  że  66  starożytnych  ksiąg,  było  spisanych  pod 

wpływem osoby ponadludzkiej (Ducha Świętego – 2 P 1,20.21) nie jest – jak wykazałem powyższym 

przykładem – jedynie pobożnym życzeniem chrześcijan. Tych proroctw jest oczywiście znacznie więcej, 

jednak wybrałem właśnie to proroctwo Mesjańskie z Dn 9,24-27, ponieważ zawiera naprawdę dużo 

szczegółów teologicznych jak i bardzo dokładne wyliczenia chronologiczne (czasowe).  

 

Oczywiście nie sposób jednym proroctwem przekonać osoby, które już są o czymś przekonane  

i nie szukają ustawicznie prawdy  –  albo szukają, ale wykluczają możliwość jej odnalezienie w  Biblii.  

Są również takie proroctwa, które się jeszcze nie spełniły (głównie zawarte w Apokalipsie), ale również 

takie, które się już nie spełnią. Są to tzw. proroctwa warunkowe (Jeśli A to B). Najlepszym przykładem 

takiego proroctwa jest to głoszone przez Jonasza, a dotyczyło zniszczenia wielkiego pogańskiego miasta 

– Niniwy. Jednak ludzie tej metropolii nawrócili się do Boga i można powiedzieć, że proroctwo się nie 

sprawdziło.  Co  prawda  Niniwa  została  w  końcu  zniszczona,  jednak  nie  miało  to  miejsca  w  czasach 

Jonasza, a proroctwo wyraźnie informowało: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie  zburzona” 

½ tygodnia 

3,5 roku 

69 tygodni – 483 

lata 

ostatni tydzień – 7 lat 

457 r. p.n.e. 

I dekret  

Artakserksesa 

27 r. n.e. 

– namaszczenie 

Mesjasza,  

chrzest Jezusa 

62 tygodnie – 434 lata 

31 r. n.e. – 

ukrzyżowanie 

Chrystusa  

(w połowie 

tygodnia zniesie 

ofiary i dary) 

34 r. n.e. – 

ukamienowanie 

Szczepana, 

prześladowania, 

rozproszenie 

chrześcijan  misja 

wśród pogan, koniec 

czasu dla Żydów 

½ tygodnia 

3,5 roku 

7 tygodni – 49 lat 

408 r. p.n.e. 

ukończenie  

odbudowy  

Jerozolimy 

---

36 

 

(Jon 3,4). Warto zauważyć, iż to proroctwo nie zawiera nawet formuły warunkowej „jeśli” – np. jeśli się 

nie nawrócicie, to Niniwa zostanie zniszczona. Czy to oznacza, że Bóg się pomylił, albo że Biblia jest 

wytworem  jedynie  ludzkim?  Nie  –  tego  rodzaju  proroctwa  warunkowe  dowodzą  tego,  iż  Bóg 

pozostawia wolność człowiekowi, oznajmia mu konsekwencje ludzkich decyzji i swoją wolę względem 

jednostek  i  świata.  Do  tej  grupy  proroctw  warunkowych  można  zaliczyć  cały  szereg  proroctw 

dotyczących  przyszłej,  ziemskiej  potęgi  królestwa  Izrael  (np.  Iz  60  –  66  –  opis  przyszłej  chwały 

Jerozolimy  po  wygnaniu  babilońskim;  Ez  40,48  –  opis  przyszłej  świątyni,  która  nigdy  nie  została 

zbudowana; inne). Naturę proroctw powiązanych z ludzkimi decyzjami tłumaczą następujące teksty: 

„Raz grożę narodowi i królestwu, że je wykorzenię, wywrócę i zniszczę, lecz jeżeli się ów naród odwróci 

od swojej złości, z powodu której mu groziłem, to pożałuję tego zła, które zamierzałem mu uczynić. 

Innym razem zapowiadam narodowi i królestwu, że je odbuduję i zasadzę, lecz jeżeli uczyni to, co jest 

złe w moich oczach, nie słuchając mojego głosu, to pożałuję dobra, które obiecałem mu wyświadczyć” 

(Jr  18,7-10).  Podobnie  też  było  w  przypadku  narodu  Izraelskiego,  który  podczas  wejścia  do  Ziemi 

Kanaan  (Ziemi  Obiecanej)  został  jednocześnie  pobłogosławiony  (jeśli  wytrwa  przy  Bogu)  i  przeklęty 

(jeśli odstąpi)

58

. 

 

Tak więc proroctwa warunkowe wcale nie deprecjonują wartości Biblii, wskazują właśnie na 

Boga,  który  szanuje  wolne  ludzkie  decyzje.  Sceptycy  natomiast  –  jeśli  chcą  w  poważnej  dyskusji 

wysunąć zarzut o mitologizacji Biblii (odejmując jej tym samym boski pierwiastek) – powinni najpierw 

przypatrzeć  się  choćby  proroctwu  mesjańskiemu  z  Dn  9,24-27.  Po  zapoznaniu  się  z  tekstem  oraz 

faktami historycznymi powinni w jakikolwiek sposób się ustosunkować. Dla wierzących, proroctwa te 

powinny stanowić racjonalną podstawę do wiary w szczegółowe objawienie się Boga w Jego spisanym 

Słowie  (Biblii),  a  tym  samym  wzmocnić  ich  wiarę  i  zaufanie  kierowane  w  stronę  objawiającego  się 

Stwórcy. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                           

58

 Por. Pwt 27,11-26; 28. 

---