Əclafların qanunu
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
158 dolubədənli, hündürboy, yaraşıqlı və düzgün üz cizgiləri olan Rasim Paşayeviç ona hörmətlə baxan zabitlərin içində fərqlənirdi. Burda zastava rəisi, Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin Yerli Şöbəsi və artıq gəlib çıxmış milis rəisi də var idi. Rasim Paşayeviçlə üzbəüz Cəfərovun tanımadığı bir nəfər
oturmuşdu. Rəhimov
dərindən nəfəs
alıb masadakıların hər birilə möhkəm əl sıxaraq salamlaşdı. Rasim Paşayeviç Rəhimovun qohumluq əlaqələri haqda bildiyindən prokurorla ayağa qalxaraq salamlaşdı. Bu, Rəhimovu ruhlandırdığından digərləriylə daha yaxşı əhvali- ruhiyyədə görüşdü. Heç öz həmkarını təqdim etməyi də lazım bilmədi. Cəfərov bir kənarda oturub hamıyla başını tərpədərək salamlaşdı. Birdən Rasim Paşayeviç dedi: – Deyəsən, siz Bakıdan gələn müstəntiqsiniz? Mənə sizin burda olacağınızı demişdilər. Təhqiqatınız necə gedir, kömək lazımdır? Bax, burda Rəhimovun əhvalı yenə korlandı. Deməli, bu başdanxarab burda təhqiqat aparır, bəlkə onu elə Rəhimovun öz yerinə göndəriblər. Yox, bazar günü təcili Bakıya getmək lazımdır. Baxsın görsün qohumu yerində
www.vivo-book.com
159 möhkəm oturubmu, bəlkə şəhərdə artıq onun çıxarılması haqda şayiələr gəzir. – Çox sağ olun, – Mirzə qısaca cavab verdi, – heç nə lazım deyil. Hər şey qaydasındadır. Sadəcə olaraq rayon prokuroruyla bura gəldim ki, həlak olmuş qaçaqmalçıların bizim tərəfə təhvil verilməsində iştirak edim. Bəlkə onların arasında elə bizim axtardığımız adam var. Zastava rəisi olan hündürboy, arıq rəhbərlərin çoxluğundan bir qədər hürkmüş cavan oğlan stəkanlara konyak süzdü. – Sonuna qədər, – Rasim Paşayeviç xeyirxahlıqla dedi.
Onlar yenicə içmişdilər ki, bir sərhədçi otağa cumdu. – Yoldaş general, – o, MTN generalıyla üzbəüz oturmuş adama məruzə etdi, – onlar artıq gəliblər. “Necə oldu ki, onu dərhal tanımadım? – Cəfərov düşündü. – Bu ki Mirzəyevdir, sərhəd qoşunları komandanı”. www.vivo-book.com
160 Mirzəyev başını tərpədib əlini, yaxındakı stulda olan furajkasına uzatdı. Onlar Rasim Paşayeviçlə birlikdə qalxdılar. Digərləri də onların ardınca yerlərindən sıçradılar. Artıq hava qaralmağa başladığından sərhədçilər elektrikləri qoşmuşdular. Digər tərəfdə bir hərəkətlilik görünürdü, ölənlərin cəsədlərini hazırlayırdılar. Zastava rəisi sonuncu formal işləri yoluna qoymaq üçün ayrılma xəttinə tərəf tələsdi. İsti otaqdan sonra hava kifayət qədər soyuq görünürdü, yağışlı külək əsdiyindən bir çoxları yaxalıqlarını qaldırmağa başladılar. Nəhayət, zastava rəisi qayıtdı. – Onlardan İranın sərhəd qoşunları komandanının müavini və təhlükəsizlik xidmətinin rəhbəri gəlib, – o məruzə etdi. Mirzəyev və Rasim Paşayeviç dərhal irəli tələsdilər. Tezliklə onların şən səsləri gəlməyə başladı. Sanki ora toplaşanlar hansısa xoş hadisəni qeyd edirdilər. – Onlar o tərəfin mühafizəsini gücləndiriblər, – zastava rəisi sakitcə dedi, – indi çox ciddi yoxlayırlar. Daha bizə etibar etmirlər.
www.vivo-book.com
161 Sovet sərhədçiləri onsuz da istənilən sanksiyasız keçidin qarşısını möhkəm aldıqlarından SSRİ dövründə öz şimal sərhədini demək olar ki, mühafizə etməyən iranlılar indi şimal sərhədlərinin təchizatıyla ciddi məşğul olmaq məcburiyyətində qalmışdılar. İranlıları əsasən sərhəd qoşunları tərəfindən nəzarətsiz qalan Füzuli rayonu istiqamətindəki hissə narahat edirdi. Gedənlər iyirmi dəqiqə danışdılar. Görünür İran tərəfi özünün ciddi iradlarını bildirirdi. Şən səslər kəsildi və hətta burdan hər iki generalın necə susduğu görünürdü. Nəhayət, onlar qayıtdılar. Hər şey bitmişdi. Mirzəyev hirsini zastava rəisinin üstünə tökdü: – Tez ol, yük maşını göndər. Onlar gözləyirlər. – Söhbətin sonunda iranlılar doğrudan da, xeyli tənqidi fikirlər söyləyiblər. Rasim Paşayeviç sanki ətrafdakılara fikir vermədən siqaretini tüstülədirdi. Onun da əhvali-ruhiyyəsi yaxşı deyildi. Yük maşını guruldayıb yamacı ağır-ağır qalxaraq şlaqbauma tərəf yönəldi. Orda artıq ölənlərin cəsədləri olan www.vivo-book.com
162 cip dayanmışdı. Bütün prosedur beş dəqiqədən çox çəkmədi. Yük maşını heç geri çevrilmədən zastavanın ərazisinə qayıtdı. – Bu uşaqları çıxarın bir baxaq görək, – Mirzəyev dedi, – bəlkə tanıyırıq. Sərhədçilər yük maşınına dırmanıb qaçaqmalçıların ağır cəsədlərini qaldırmağa cəhd etdilər. Nəhayət, birini düşürə bildilər. Bu, maskalanmış, ordu geyimində olan cavan oğlan idi. Üzündə qəribə bir təbəssüm donub qalmışdı, sanki ölməzdən öncə öz qatillərini məsxərəyə qoymaq istəmişdi. Hamı diqqətlə ona baxırdı. Amma onun bütün görkəmindən, açıq rəngli saçlarından bilinirdi ki, yadellidir. Ardınca ikincini də çıxardılar. Üzü yaralanmışdı, amma yük maşınından hoppanan çavuş bir əsgi tapıb onun üzünü sildi. Cəfərov ona diqqətlə fikir verdi. Deyəsən, səhv etməmişdi. Cibindən şəkli çıxardı. – Yükləyin, – Mirzəyev əsəbi halda dedi. – Mən bu adamı tanıyıram, – birdən Cəfərov dedi. Rəhimov hirsləndi. Bu əbləh iki generalın qarşısında söz deməyə cəsarət edir. Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|