Elmar Şahbazov Otaq y oldaşım Pint I
partladı” – deyirdi, mən də: “Bir də belə ova çıxsam
Yüklə 0,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
partladı” – deyirdi, mən də: “Bir də belə ova çıxsam, ağzımı...” – dedim. Kəndə gəlib yetişdikdə elə çox sevi nirdik ki, sanki illərdi kənddən çıxmışdıq. Həyətə girib evin qapısını açdıqda mənim qorxmuş ürəyim sakitləşib rahatladı, yenə oldum şir Kənan. 97 *** Evdəkilərə ovladıqlarımızı fəxrlə göstərib fərəhlənirdik. Mikayılı axşam yeməyinə qalsın deyə buraxmadım. Axşam hər kəs süfrə ətrafında olanda ov zamanı başımıza gələn canavar əhvalatını azacıq şişirdərək çox gözəl rəvayət elədim. Atam, anam, qar daşlarım təəccüblə məni dinləyirdilər. Mikayıl danışdıq larımı “hə, hə” deyərək təsdiqləyir, bəzi yerləri məndən betər şişirdib danışırdı. Canavar əhvalatının sonunda atam mənə: “Atasının oğlu, eynilə mənə çəkmisən, ha laldı sənə” – dedi, mən də fərəhlənərək özündənrazı bir təbəssüm göstərdim. Atam həmişə içdikdən sonra əsgərlik xatirələrindən danışır. O, hərbi müddəti So vetin tərkibində olduğumuz vaxt çəkdiyi üçün Sibir əyalətində başa vurmuşdu. Atamın dediklərinə görə, ora o qədər soyuq imiş ki, tüpürdükdə tüpürcəyi yerə buz kimi düşür, “cınq” edirmiş. Atam təkcə elə bu sözləri 16 dəfə mənə danışıb. Başqalarına da danışdığının sa yını demək istəyərdim, amma unutmuşam. Həmin axşam 17ci dəfə həmin söhbətdən edib, soyuq Sibir meşələrində gecə növbələrindəki sərgüzəştlərini nağıl etdi. Axşam yeməkləri yeyib çaylarımızı içdikdən sonra Mikayılı motosikletlə evlərinə apardım. Geriyə qalan üç dörd patronu da ona verib, məni qırmayıb gəldiyi üçün təşəkkür etdim. Evə döndükdə çox yorğun olduğumdan yerimə girib yatdım. Sabah oyandığımda vəfasız Arzu yox, rəhmətlik nənəm yadıma düşdü, darıxdım onun üçün, buna görə də nənəmin doğma bacısı, yəni atamın xalası Bəsdi nənənin yanına getmək istədim. Bəsdi nənə 98 Mikayılın doğma nənəsi, mənim nənəmin iki bacısından biri olan kiçik bacısı idi. Nənəmin atasının oğlu olmur muş deyə sonuncu qıza Bəsdi adı qoyublarmış. Bunları mənə əziz nənəm sağ olan vaxtları danışmışdı. *** Rəhmətlik nənəmin xatirəsi ilə Mikayıla zəng edib harada olduğunu soruşdum, o: – Evdəyəm, bir azdan nənəmi ziyarətə gedəcəyəm, – dedi. Mən: – Elə mən də nənəni ziyarət etmək istəyirəm, türkün məsəli, – deyib güldüm. Mikayılın atası – Bəsdi nənənin oğlu – evin böyük oğlu olduğu üçün, bizim yerlərin adəti ilə, ayrılıb başqa evdə qalırdı, bizim yerin adətinə görə, dədənənə obası kiçik oğula qalır. Nə isə, dostum, mən yeməyimi yeyib evdən ayrıldım. Hardasa telefonla danışdığımızdan bir saat sonra Mikayılla kənd məscidinin önündə görüşdük. Biz görüşdüyümüz vaxt gördük ki, günorta namazına az qalıb, Mikayıla: – Bu vaxt möminlərimiz məscidə namaza gəlirlər, gəl biz də gedək, pulsuz çay içərik, 100 faiz gələnlərdən çay dəmləyən olar, – dedim. Mikayıl: – Hə, gəl gedək, içək, nənəm də bir azdan namaz qılacaq onsuz, – dedi. Biz məscidə girdikdə kənddən bir neçə əməlisaleh adamın oturub çay içərək söhbət etdiyini eşitdik, yuxarı səslə möminlər komandasına salam verib, özümüzə çay 99 süzərək bir qıraqda əyləşib, namaz əhlinin söhbətlərini dinləməyə başladıq. Söhbətə qulaq verdikdə eşitdiklərim kiminsə şəhərdən ev almağı, filankəsin oğlunun filankəsin qızını qaçırması, kimlərinsə görüşü barədə maraqlı və şirin qeybətlər oldu. Əməlisaleh insanlar şi rinşirin dünyəvi söhbət lər edirdilər ki, azan eşidildi. Məktəbdə zəng vurulan vaxt uşaqlar tələsətələsə sinfə necə gedirsə, burada da şirin qeybətli, ağsaqqaldan ca vanına, hamısı tələsik gedərək dəstəmaz alıb, möhür gö türüb başladılar namazlarını qılmağa. Mikayılla biriki stəkan çay içib Allaha bizə bağışlaması üçün dua edib, çay dəmləyənlərə və içənlərin ruhuna salavat çəkərək məsciddən çıxdıq. Astaasta yeriyərək gəldik Bəsdi nənənin evinə. Bəsdi nənə məni görən kimi çox sevindi, boynumu qucaqlayıb üzümdən öpdü. Bəsdi nənə: – Nə vaxt gəlmisən, ay oğrəş, – təhqir edərək soruşdu. Qoca nənələrin belə təhqiri adamın canına lap yağ kimi yayılır, dostum. Bəsdi nənənin yanına gec gəldiyimdən inciməsin deyə yalandan: – 31 dekabr, heç iki gün tamam deyil gəlmişəm, – dedim. Bəsdi nənə: – Bəs dünən niyə gəlmədin, ərkansız? – dedi. Mənsə söhbətdən yayınıb bir az ordanburdan danış dıqdan sonra dünən başımıza gələn əhvalatı bütünlüklə Bəsdi nənəyə danışmağa başladım. Canavar əhvalatını dinlədikdən sonra Bəsdi nənə: – Durun gedək məscidə, indi molla məsciddə olar, sizə qorxu duası yazdıracam, – dedi. 100 Mən də: – Yox, lazım deyil, biz yaxşıyıq, heç nəyimiz yoxdu, nənə, – dedim. Bəsdi nənə bizə dua yazdırmaq üçün məscidə apar maqda çox israrlı idi. Mikayılın “nənəm düz deyir, Kənan, gəl gedək, özümüz dua yazdıraq” demə sindən sonra Bəsdi nənə sakitləşmişdi. Nənəmizlə sağollaşıb gedirdik ki, sevimli nənə boy nundan asdığı pul kisəsini çıxarıb Mikayıla da, mənə də 5 manat pul uzadıb: – Birdən pulunuz olmaz dua yazdırmağa, alın bun ları, dua yazdırın haaa, – dedi. Biz də: – Yox, yox, lazım deyil, özümüzün var, – deyib ar tistlik eləyəeləyə pulları alıb cibimizə qoymuş, sağolla şıb nənənin evindən ayrılmışdıq. 7 manat mənim pulum var idi, oldu 12 manat, 3 ma nat da Mikayılda var idi, oldu 8 manat. Biz kəndimizdəki marketlərdən birinə gedib hərəmizə bir qutu “Sobranie” siqareti alıb kəndin qabağındakı kafeyə gəldik. Kafedə əyləşdiyimizdə Toğrulla Kərimə zəng edərək kafeyə dəvət etdik. Onlar gələndə bizim pivə içdiyimizi görüb: “Bu soyuqda pivə içərlər?” – deyə təəccübləndilər. Belə demələrinə baxmayaraq, onlar da pivə sifariş etdilər. Onlara ova getdiyimizdən, ovladıqlarımızdan, qaba rıq halda başımıza gələnlərdən danışdıq. Onları ova çağırmamışdıq deyə bizdən bir az incidilər, canavar söhbətinə də inanmadılar. 101 İyrənclik P ivələyərək vaxtımızı keçirdiyimiz kafedə söhbət o yerə gəlib çıxdı ki, başladıq seks həyatından danışmağa. Bu mövzuda Kərim kənddəki, özünü müasir sanan əxlaqsız və quşbala bir qızla olan xatirələrindən da nışdı. Onun dediyinə görə, yay aylarında ikiüç gündən bir, gecələr saat birdəikidə görüşdüyü qızın yaşadığı evin həyətinə gizlincə girib, ona zəng edərək həyətə ça ğırırmış. Təndirxanada, hamamda, ya da həyətdəki kol kosun, ağacların arxasına, xəlvətə çəkilib dodaqlarını öpür, soyundurub qoşa pambıq təpələrini oynadırmış. Quşbala qızı buna yamamasınlar deyə o qızla həmişə anal sekslə məşğul olur, qız da bunun altında ağrı ilə qıvrılır, bu isə saatlarla onun üstündən durmurmuş. Saat dörddəbeşdə ondan ayrılaraq evə gəlib ayı kimi yatırmış. Seks mövzusunda Toğrul da elə Kərimin oy naşdığı qızla bir neçə dəfə olduğunu, bir də bizim kəndə qonşu kənddəki dul gəlinlə olan macəralarını nağıl etdi. Abırsız dostlarımın haqqında danışdıqları əxlaqsızları mən də üzdən tanıyırdım və başqa oğlanlarla da olduq larını eşitmişdim. Həmin ehtiras acgözləri ilə, demək olar ki, kəndin bütün abırsızları gecələmişdi. Bircə Mi kayılla mən gey kimi heç bir şey etməmişdik. Mikayıl la mənim seks həyatında yuxuda gördüklərimizdən başqa payımız olmadığı üçün susub Kərimlə Toğrulu dinləməkdə idik. Onlar bunu bildikdə söhbətin axırında 102 qərara gəldilər ki, bu gecə bizi çarpayı güləşinə aparsın lar. Fahişə yanına getməyə tərəddüdlü olsam da, bunu dostlarıma bildirmədim. Mən həm getmək istəyirdim, həm də istəmirdim. Getmək istəməyimin səbəbi aydın idi. Bütün normal cavan insanlar kimi bu yaşlarım da qanım qaynayır, ağlımın bir hissəsi cinsi orqanıma işləyirdi, nəticədə cinsi ehtiras hisslərimdən doğan ehtiyacımı ödəmək istəyirdim. Getməmək istəyim isə hələ də bir qadınla əlaqədə olmadığımdan, bakir oldu ğumdan və bu təmizliyimi hansısa bir əxlaqsız qadın la, fahişə ilə kirlətməmək düşüncəsindən idi. Hansısa bir fahişə ilə özümü çirkləndirmək istəmir, ancaq ailə həyatı qurduqdan sonra təmiz bir münasibətə girmək istəyirdim. Mikayılın məndən fərqli, qəti olaraq bir istəyi var idi, o da getmək və ehtiyacını ödəmək. Onların üçünün də getmək istəyini görüb üzərimə gey şübhəsi salmamaq üçün həvəssiz onlarla razılaşdım. Doğrusu, mənə bu şübhə ilə yanaşmasalar da, bu mövzuda zara fatlar edəcəkdilər. Bu da ki mənim üçün heç xoş olma yacaqdı. Həm də bir yandan gedəcəkdim deyə nədənsə sevinirdim. Pivələrimizi içib sağollaşaraq kafedən ayrı lıb getdiyimizdə mən içkinin təsiri ilə evə çatarçatmaz başımı atıb yatmışdım. Onda ayılıb gördüm ki, telefonu ma zəng gəlir. Zəng edən Kərim idi. Mənə günorta da nışdığımız kimi rayona oynaşmağa gedəcəyimizi, hazır laşmağımı, iyirmi dəqiqədən sonra gələcəyini söylədi. Əyinbaşımı geyinib hazırlaşdıqdan iyirmi dəqiqə son ra biz artıq rayon yolunda idik. Rayon mərkəzindən 400500 metr aralıda, önünə “Ailəvi İstirahət Mərkəzi” 103 yazılmış restorana getdik. Məzə qadınları Xala adı ilə müraciət edilən insan alverçisi tərəfindən kamuflyaja bürünmüş həmin restoranın arxasında donuzdan belə ucuz qiymətə – 1 dəfəsinə 25 manat ödəyən müştərilərə verilirdi. Biz də müştəri kimi alışveriş məqsədilə res toranın arxa tərəfinə keçib, həmin müqəddəs Xalanın yanına getdik. Restoranın arxasında, açıq havada qurul muş masanın baş tərəfində Xala ləqəbli insan alverçisi, ətrafında 89 nəfər həyat işçiləri, bir də Xala ilə rumka rumkaya vuran iki nəfər kişi oturmuşdu. Onlara bizim nə niyyətlə gəldiyimiz bütün gəlişlər kimi aydın idi. İn san alverçisi şeytani gülümsəmə ilə üzünü bizə tutub: – Seçin, cavanlar, – dedi. Sanki müqəddəs Xala qabqacaq satıcısı, bizə “se çin” deyərək göstərdiyi məzə qadınları isə cansız əşyalar idi. Satıcının rahatca “seçin” deyə o qadınla rı göstərməsindən, onların bu qədər alçaldılmasından özüm xəcalət çəkdim. Amma elə görünürdü ki, o söz bədənlərini satmaq üçün sıraya düzülmüş arsız qadınla ra əzgin deyil, xoş bir ifadə idi. Deyəsən, cansız əşyalar kimi işarə edilən qadınlar heç o sözü eşitməmişdilər, çünki onlar heç nə duymamış kimi oturub, bizim seçi mimizi gözləyirdilər. Biz seçimimizi edib pulu ödəyərək qayıracağımız qadınlarla birlikdə restoranın arxa tərəfində yerləşən 45 otaqlı, evə bənzər obyektin içinə girdik. Seçdiyimiz qadınlarla birlikdə hərəmiz, sadəcə, ikinəfərlik böyük çarpayısı olan otaqlara keçdik. Mənim seçdiyim “qadın” (adlandırmaq olarsa) məndən uzun, bir az çəkili, 2628 yaşlarında olardı. Onun sarıya boyan 104 mış saçları, balaca, sallaq sinələri, böyük gövdəsi var idi. Gözlərimə iyrənc görsənən göbəyi açıq, qısa ətəkli fahişə paltarlarını soyunduqdan sonra daha da eybəcərləşdi. Həyatımda ilk dəfə idi ki, canlı olaraq vajina görürdüm, o çox iyrənc, tikələnmiş ət parçalarının bir yerə yığıl ması kimi görünürdü. İlk dəfədi cinsi münasibətə gir diyim o vaxt sanki tamaşaya baxmağa getmişdim. Mən fahişəyə heç toxunmamış o çığırbağır salır, məni ehti raslandırmağa çalışırdı. Deyəsən, dünyada heç fahişələr də işindən zövq almır, o, altımdan canını qurtarmaq istəyirdi. Bu işini sevməyən fahişənin hərəkətləri mənə çox iyrənc görsənirdi. O anlar: “Bu nədi axı mən edirəm? Necə də mənasızdı, heç zövq vermir. Bu zövqə görəmi bakirliyimi pozdum, özümü kirlətdim? Əlimlə mastur basiya etsəydim, bundan yaxşı olardı” kimi fikirlər ke çirdi ağlımdan. Onu qayırdıqca o, altımda öz artistliyini edib “öldüm, öldüm” – deyə qışqıraraq məni aldatmağa çalışır, mən də daha vəhşicə önəgeriyə hərəkət edərək “axı səni kim məcbur edir, öl” – deyə düşünürdüm. Beş dəqiqə sonra öz iyrənc hərəkətlərimdən, ən böyük akt yorun göstərdiyi tamaşadan zərrə zövq ala bilməyib eh tirasımı yanayana qoyaraq paltarlarımı geyinib otaqdan çıxdım. Restoranın önünə keçdikdə Kərimlə Toğrulun bir masada əyləşib çay içdiklərini, deyibgüldüklərini gördüm. Yanlarına getdiyimdə onlar məni: – İlanı yuvaya sala bildin? Necə oldu, xoşuna gəldi? – kimi gülərək zarafat edib sorğusuala tutdular. Mən də onlara: 105 – Super, hər şey əla idi, ləzzət elədi, – kimi cavablar verdim. Görünür, Mikayıla yaman ləzzət eləmişdi, çünki biz çıxmışdıq, söhbət edib çay içərək iyirmi dəqiqə ötür müşdük, lakin o gəlib çıxmaq bilmirdi. Mikayıl həmin vaxtdan on dəqiqə sonra gəldiyində: – 25 manat verib ikinci dəfə götürdüm, əla idi, – dedi və utanmazutanmaz güldü. Hamımız masa arxasında oturub çay içərkən üzü mü dostlarıma tutaraq: – Görəsən, bu qadınlar niyə bu peşəni seçiblər? – dedim. Kərim gülərək: – Pul qazanırlar də, – dedi. Mən Kərimə baxaraq: – Pul qazanmaq istəyirlərsə o qədər iş var ki... hələ özü də qadınlara, – dedim. Toğrul böyük bir cavab verirmiş kimi: – Ay qaqa, deyirəm, tək qadınlardı ki? Üzdəniraq kişilər də vurdurmaqla məşğuldu, bilirsən, nə qədər var? Düzüdünyanı götürüblər, at ilxısı, köpək sürüsü, – dedi. Mikayıl Toğrulun sözünə qüvvət verərək: – Hələ bu harasıdı? Transı var, geyi var, nə bi lim nəyi var, özlərini qoyublar axırıncı yola, – dedi. Mən daha söz tapmayıb: – Yəqin ki, xəstəlikdi, – dedim. Kərim: – Ayə, sənə nə lazımdı? Get vur, kefini çək də. Biz səfehlər hara pul xərcləyək bəs? – deyərək güldü. 106 Mən bu söhbətdən bezib: – Hə, yaxşı, siz nə elədiz içəridə, xoşunuza gəldi? – deyərək söhbəti dəyişdim. Beləcə həmin gecəki hünərimizdən söhbət edib çayımı zı içdikdən sonra kəndə, kəndə çatdıqdan sonra evləri mizə dağılışdıq. *** Kənddə keçirdiyim sonrakı günlərin gündüzlərini qohum evlərində, axşamlarını dostlarımla kafelərdə, gecələrini də yatağımda keçirirdim. Yataqda olduğum vaxtlar arabir Arzu yadıma düşür, kefim pozulur, içi mi çəkib yatırdım. Yəni anlayacağın, dostum, dərslər yadıma düşmürdü. Ayın 8, 12, 16, 21, 26sı, bir də 29u imtahanlarım var idi. Mənsə heç bir imtahana hazır deyildim. Ayın 6sı qatara bilet alıb, ailəmlə, dostla rımla sağollaşaraq, hazırlıqsız axşam saat 11 qatarı ilə Bakıya yola düşdüm. Səhər saat 7yə işləmiş qatar “28 May”a çatdığında iki şey kefimi pozdu, biri hava nın çox ürəksıxıcı görsənməsi, digəri isə Arzu ilə bağlı xatirələrin yadıma düşməsi. Kefsiz halda vağzaldan bir başa Zabratda kirayələdiyimiz evə getdim. Evin soyuq olmağından çox səssiz olması kefsizliyimə qolqanad ol muşdu. Böyük kefsizliklə setkayla həsirlənmiş çarpayı ma girib yatdım. Gözlərimi açdığımda Zaminlə Kənanın evdə olduğunu gördüm. Görüşüb aynabənddəki yerlərimizə oturub rayondakı abhavadan, Yeni ili necə keçirdiyimizdən, nə etdiyimizdən danışdıq. Onların da nışdıqlarından, analizimə görə, bu qısa tətilləri mənimki kimi maraqlı olmamış, durğun keçmişdi. Maraqlı dedi 107 yim ov və marixuana idi. Mənim onlara ilk söhbətim ov macəramdan olmuşdu. Onlar mənə təəccüblə baxır, maraqla dinləyirdilər. Bu macəra söhbətim onların çox xoşuna gəlmişdi. ikinci söhbətimdə rayonda çəkdiyim həşiş ilə bağlı təəssüratımı bölüşmək var idi. Bu, Kənana maraqlı görsənsə də, Zamini daha çox cəlb etmişdi. Belə ki, o mənə “rayona yenə gedəndə gətirərsən, mən də çəkərəm, heç çəkməmişəm” demiş, mən də gətirəcəyim barədə ona söz vermişdim. Səhəri gün Akademiyaya Azərbaycan dilindən imtahan verməyə getdim, ayın 12si isə tarixdən. Bu fənlərdən imtahanlar çox asan oldu mənə. Kursda öyrəndiklərimin bəhrəsini bu imta hanlarda bir daha topladım. Bütün imtahanlar qurtar dıqda dörd fəndən keçmiş, ikisindənsə kəsilmiş oldum. Kəsildiyim fənlərin hərəsinin bir kəsilmə səbəbi və ya da bəhanəsi var idi. O fənnin birini sevmir və oxumurdum, digər fəndən kəsilməyimə səbəbsə, imtahanına gedəndə özümü çox rahat hiss edib, arxayınlaşmağım olmuşdu. İmtahanlarla birinci semestr sona yetdi və ikinci semestr start götürdü. 108 İkinci semestr İ kinci semestrin əvvəllərində dərslərdən, qəm kədərdən fərqli bir şey olmasa da, ortalarında yeni sevgi sərgüzəştim başladı. Bu sərgüzəştim martın orta larında iştirak etdiyim pulsuz ingilis dili danışıq klu bunda tanış olduğum Günay adlı qızla közərdi. O gün Günayla danışıq klubundan ayrılaraq söhbət edəedə gedib Dənizkənarı bulvarda yerləşən kafelərdən birində əyləşdik. Orada bir az ordanburdan, dərslərdən filan söhbət etdik. Kafedə boşboş söhbətlərdən son ra sağollaşıb ayrılmışdıq. Kafedə oturduğumuz vaxt “Facebook”dan ona dostluq dəvəti atmışdım, o da ya nımdaca dəvəti qəbul etmişdi. Günay da mənim kimi 1ci kursda oxuyurdu. Bu, müsbət haldı, yaşı yaşıma uy ğun idi yəni. O 1.60 sm boylarında, qara saçlı, iri gözlü, iri dodaqlı, cəlbedici bir qız idi. Məni ona ən çox cəlb edən iri dodaqları və gözəl bədən fiqurasının olması idi. Armudu stəkana baxsan, necə fiquranı nəzərdə tutdu ğumu anlayarsan, böyük dal və sinələr. O çox şeyi ilə gözlərimi oxşamışdı. Onun dik sinələri, işıldayan gözləri tamam ağlımı əlimdən alırdı. Onu sevirdim, yoxsa onun bədəninimi əldə etmək istəyirdim suallarını özümə bir neçə dəfə vermiş, amma cavabında birtərəfli olmamışdım. Günayla tanış olduğum günün axşamı onun “Facebook” profilində paylaşdığı nə varsa bəyənib, “Salam, necəsən, çatdınmı evə?” – yazaraq mesaj yolladım. Bir az da tele 109 fonla mesajlaşıb əksər cavanlar kimi səbirsizliklə cavab yazmasını gözlədim. Otaq yoldaşlarımla yemək yeyib çay içərək, söhbət edərək vaxtı səbirsizliklə ötürürdüm. Bu arada mən ikinci semestr başlayanda Zabratdakı kirayə evdən – Zamingildən ayrılıb Əcəmiyə, başqa dostlarımın yanına köçmüşdüm. Əcəmidəki kirayə evin sahibi hazırlıq kursundan sinif yoldaşım Nurlanın öz evi idi. Bu evdə Qüdrət, Nurlan və mən – üç nəfər yaşayırdıq. Biz üçümüz də birbirimizlə hazırlıq kur sunda tanış olmuşduq. Onların ikisi də məndən arıq və uzun idi. Qüdrət ovalsifət, qarayanız idi, Nurlanınsa üçbucaq sifəti, sarıya çalan dərisi var idi. Onların ikisi də mənim kimi hüquqşünaslıq ixtisası üzrə oxuyurdu lar. Qüdrətgillə müəllimlərdən, dərslərdən, qızlardan söhbət edib mesajı yazdığımdan bir saat sonra profili mi yoxladıqda Günaydan cavab gəldiyini gördüm. O: “Salam, yaxşıyam, bəs sən? Hə, çoxdan çatmışam, ma raqlandığın üçün çox sağ ol” yazıb sonunda smaylik qoymuşdu. Mən də tez: “Mən də yaxşıyam, təşəkkürlər. Narahat oldum, dedim görüm bu xanım evə çatdımı çatmadımı” yazıb sonuna utanan smaylik qoyub yolla dım. O da: “Məni də bu qədər düşünən olarmış” yazıb sonuna mənim kimi utanan smaylik qoymuşdu. Beləcə hər gün nəsə bəhanə edib yazışaraq birbirimizə daha da yaxınlaşırdıq. Lap əvvəl tanış kimi, sonra dost, ən axır da da sevgili kimi danışmağa başladıq. Bunların hamı sı biz müasir gənclərin əlində texnikanın inkişafı kimi, çox sürətlə baş vermişdi. Dost kimi münasibətdə olan da hər həftə sonu ya sinemaya, ya buzda sürüşməyə, 110 ya bovlinq oynamağa, ya da başqa bu kimi əyləncələr üçün görüşür, birlikdə vaxt keçirirdik. Ondan xoşlan dığımı, deyəsən, aprel ayının ortalarında “Facebook” üzərindən mesajla yazmışdım. O buna görə üç gün məni “Facebook”da dostluqdan çıxarıb bloka atmışdı. Bundan əlavə iki gün danışdırmayıb naz etdikdən son ra etiraf etmişdi ki, o da məndən xoşlanır. Sevgili kimi görüşdüyümüz ilk gün mənə çox həyəcanlı gəlmişdi, bu sevgili münasibətləri həyatımdakı ilklərdən biri idi. Həyatımdakı ilk addımım, ilk sözüm, ilk qarla ta nışlığım, ilk tənhalığım, ilk seksim, ilk sevgilim və bundan sonra olacaq bütün ilklərim. Günayla sevgili münasibətindən başqa bir ilkim də öpüşməyim olmuş du. Bu hadisə sevgili olduğumuzda şənbə günü birlikdə getdiyimiz qaranlıq sinema zallarından birində baş ver mişdi. O ilk öpüş çox qısa sürmüşdü. Həyatımdakı o ilk əksər ilklərdən daha ləzzətli, daha ecazkar idi. Qaranlıq zalda dodağımı uzadıb onun qırmızı rəngli, böyük do daqlarına söykəmişdim. Onun iri dodaqları çox yumşaq və isti idi. İsti dodaqlarından yediyi şirin popkornların şəkərini dilimdə hiss etdikdə ayaqlarıma qədər keyimiş, sağ tərəfimi hiss etməmişdim. Mən o dadı yenə dadmaq, o hissi yenə yaşamaq, onun iri, isti dodaqlarından saat larla yapışmaq istəyirdim. Günay da bir dəfə mənimlə saatlarla öpüşmək istədiyini dilə gətirmişdi. Biz də ra hatca öpüşə bilək deyə yeni alternativ axtarıb tapmış dıq, ya bir günlüyünə oteldə otaq kirayələyirdik, ya da günlük kirayə evləri. İlk kirayəmiz otel otağı olmuşdu. Mayın əvvəlləri, gözəl yaz günlərindən biri, səhər saat 111 10da görüşüb otaq sifariş etdiyimiz otelə getdik. Otelin otağına girərgirməz öpüşməyə başlamışdıq. Dodağımı zı ayırmadan yatağa uzanıb birbirimizi bərkbərk qu caqlayaraq yarım saat eləcə öpüşdük. Damarımdakı qan qaynamağa başladıqda onun əynindəki qısaqol köynəyi çıxardım. Döşlərini görməyimi əngəlləyən, dağların üs tünü qar kimi örtmüş bəyaz sinə geyiminin bağlarını tələsətələsə, çətinliklə açdım. Həmişə köynəyin altında gördüyüm, daha doğrusu, görə bilmədiyim dik sinələri günəş kimi gözlərimi qamaşdırdı. Öz köynəyimi də çıxa rıb onun sinəsinin ucundan sovurmağa, inək danasını yalayan kimi yalamağa, içinə su doldurulmuş şar kimi oynatmağa başladım. Üstünə uzanıb sinəsini özümə sıxaraq boynundan öpdüyümdə ehtirasdan altımda çapalayır, heyvani səslər çıxarırdı. Ehtiras gözlərimi bürüdükdə cins şalvarının düyməsini açıb dartaraq əynindən çıxardım, öpüşmək məqsədilə kirayələdiyimiz otaqda daha niyyətimiz dəyişdi, tamamən lütlənib anal seks etməyə başladıq. Hava qaralanadək qantər içində ancaq sekslə məşğul olduq. Axşam olmamış oteldən xoşbəxtcəsinə çıxaraq evə getmək üçün ayrıldıq. Sonra kı həftə sonları da kirayələrdə görüşür, öpüşür, sekslə məşğul olurduq. Bir fahişə ilə bakirliyimi pozduğum dan bir an olsun təmizliyim barədə düşünmürdüm. Mənim üçün ancaq ləzzətlər və günahlar var idi, dün yamda su pərilərinin göz yaşları dayanmış, qəm dəryası qurumuşdu. Xoşbəxtlər dünyasının kralı mən, kraliçası isə Günay olmuşdu. Günahlı həyatımda dərsləri tamam unutmuş, Akademiyanın yolunu itirmiş, qayıbları sıra 112 ya düzmüşdüm və bunlara baxmayaraq, kefimi kök tu turdum. Günaylı həyatımda məni narahat edən, kefimi pozan, sadəcə, bir şey var idi. O da ki sevgilisi olan bir qızı, sevgilim olaola, hər gördüyümdə kədərlənməyim idi. Mən Günayla eşq həyatı yaşasam da, Arzunu hər gördüyümdə Günayı unudurdum. Köhnə xatirələr yadı ma düşür, Arzunun sevgilisi var deyə təəssüflənir və an caq o anlar Arzunun xəyallarına dalırdım. Amma geriyə qalan bütün vaxt Günayı, onunla yaşadığım şeyləri düşünürdüm. Bu çox qəribə bir hissdir, iki nəfərdənmi xoşlanıram mən? Ad da qoya bilmirəm. Bəlkə də şor gözlükdür, bilmirəm. 113 Həqiqət 2015ci ildə Bakıda keçiriləcək olan Avropa oyun larına görə şəhərdə yerləşən təhsil müəssisələri həmişəkindən tez yay tətilinə gedəcəkdi. Bu səbəbdən ikinci semestrin imtahanları may ayına çəkilmişdi. İmta hanlar o aya çəkilmişdi ki, mən həmin ay ancaq ehtiras larımın dalınca qaçır, dərs oxumur, imtahanlara hazır laşmırdım. Həmin vaxt imtahanların aralığında rayona getmişdim. Mən kəndə getdiyim vaxtdan üç ay öncə Toğrul elobamızı qorumaq üçün xidmətə, əsgərliyə get mişdi. Kərim günün günorta çağı rayondakı kafelərin birində dostları ilə birlikdə marixuana çəkib sərxoş hal da rayona çıxdığından polis tərəfindən üzərində ma rixuana ilə yaxalanıb iki ay inzibati həbsdə olduqdan sonra hərbi xidmətə yollanmış, Mikayıl da kənddə tək canavar kimi qalmışdı. Kənddə olduğumda Mikayılla kafelərdə avaralanıb ancaq içməklə məşğul olmuşdum. Şəhərə döndüyüm zaman Kərimin tutulmasından ibrət almayaraq Zaminə söz verdiyim kimi özümlə iki baş marixuana da gətirmişdim. Onun bir başını Zaminlə doldurmağa, digərini isə özüm üçün kimləsə çəkərəm deyə eləbelə götürmüşdüm. O eləbelə götürdüyüm marixuananı Günayla birlikdə, ondan ayrıldığım gün çəkmişdik. Biz marixuananı ona görə çəkməmişdik ki, ayrılıq qəmindən yaxa qurtaraq, çəkdikdən sonra ayrıl 114 mışdıq. Onunla günlük kirayə evlərin birində özümüz üçün əylənərkən aldığımız çaxırı içib, daha da dərinliyə gömülək deyə cibimdə gəzdirdiyim kibrit qutusuna qoyduğum çətənə otunu gilizə dolduraraq çəkmişdik, bundan sonra ayrılmışdıq. Ayrılmağımıza səbəb onun iradəsiz halda dediyi cümlə olmuşdu. Günayla içib çəkdikdən sonra meylə yatağımıza uzanıb öpüşəndə o mənə gözləri axaaxa: “Sən yaman yaxşı öpüşürsən, – deyib gülərək əlavə etdi: – Mövsüm dodaqlarımı yara edirdi”. Bu iradəsiz etirafından sonra onu həyatımdan birdəfəlik çıxardım. Çünki başqası ilə oynaşmış qadın mənim üçün ən dəyərsiz, ən gərəksiz qadındı. Elə bir qadını sevə bilməz, ürək rahatlığı ilə həyatımda yaşa da bilməzdim. Axı qadının müqəddəsliyi yalnız cinsi orqanından ibarət deyil. Onun gözləri başqasına bax mışsa, əlləri başqa adamın əllərini tutmuşsa, saçları ilə Mövsüm oynamışsa, dodaqlarını başqasına vermişsə, daha onun müqəddəsliyi necə olacaq bəs? Daha onun mənə məxsusluğu nə olacaq? Nə başqasına baxan göz, nə başqa əli tutan əl, nə o ürək, nə o dodaqlar, nə bədən, nə də o gözəllik mənə gərəkdi. Bir kişinin qadını öz müqəddəsliyini itiribsə, o kişi hər şeyini itirib deməkdir, amma xəyanət etmiş kişinin qadını heç nə itirmir, axı kişi qadın qədər müqəddəs deyil. Mən nəyimisə itirmək istəmirəm, qadınım da nəsə itirməyəcək. Mən, heyif, əvvəldən anlamamışdım ki, Günay Kərimin oynaşdığı, kənddəki quşbala qızdan heç də fərqlənmir. Sadəcə, biri gic, biri isə bic idi. 115 *** Günayla ayrıldıqdan sonra həyatım yenə qəm axa rına düşmüş, Arzulu xatirələr canlanmış, su pərilərinin göz yaşları sel olmuşdu. Nə yaxşı ayrılıq zamanı im tahanlar bitmiş, dərslər qurtarmışdı. Mən yenə kəndə – ailəmin, dostlarımın yanına qayıtmışdım. Kəndə qa yıtmazdan öncə Zaminlə çəkmək üçün gətirdiyim ma rixuananın zibilinə düşdüm. Elə bir zibil ki, ömür boyu o zibilin içindən çıxa bilməz, özümü bağışlaya bilməz, daim vicdan əzabı çəkərək yaşayardım, ya da yaşaya bilməzdim. Həmişə kənddə dostlarımla tütünə qarışdı raraq hazırladığımız həşişlər kimi Zaminlə birlikdə ol duğumda da gətirdiyim marixuananı tütünlə qarışdırıb gilizə dolduraraq hazırladım. Əvvəllər daim birlikdə oturub söhbət etdiyimiz kirayə evin aynabəndindəki ya şıl üzlü divandan ayağa qalxıb gilizi yaşlayaraq birinci özüm çəkdim. Zaminə də necə çəkmək gərəkdiyini ən pis müəllimin ən yaxşı danışdığı mövzu kimi öyrətdim. Zamin közərən gilizi damağına qoyub çəkdiyim kimi tüstünü ciyərlərinə çəkdi, 1ci nəfəs, 2ci nəfəs, 3cü nəfəs. Üçüncü tüstünü alaraq həşişi mənə qaytardıqda ciyərlərinə çəkdiyi tüstünü çölə üfürüb: “Sinəm sıxılır” – dedi. O, teztez nəfəs alıbverərək əllərini alnına tutub yerə çöməldi. Əllərini üzündən çəkib qızarmış gözləri ilə mənə baxaraq: “Özümü pis hiss edirəm, gözlərim qaralır”, – dedi və huşunu itirərək üzüstə göy rəngli, nazik xalının üzərinə aşdı. Zaminin bu halını əvvəlcə zarafat sanıb çiyinlərindən tutaraq silkələdim. Üzünə baxdığımda ağzından bulanıq su gəldiyini gördüm. Za 116 minin zarafat edəcək halının olmadığını, həqiqətən də huşunu itirdiyini gördükdə əllərim əsmiş, özümü itir mişdim, çaşbaş qalıb nə edəcəyimi bilmirdim. Əvvəlcə onun çiyinlərindən tutaraq möhkəmcə silkələdim, gəl ki, o ayılmaq bilmədi, ayılmadı. Özümü birtəhər ələ alıb nə edəcəyimi düşündüm. İlkin tibbi yardım kitabından təqribi yadımda qalan biriki tədbiri sınadım. Əynindəki yüngül, yarımqol köynəyi çıxarıb şalvarının belindəki kəməri boşaltdım. Belinin altına ikiüç dənə balışdan, nalçadan qoyub soyuq suda islatdığım parçalardan birini alnına, digərini isə sinəsinin üstünə qoydum. Əlimə keçən bir dəftərlə yavaşyavaş sərinlik verdim. Xoşbəxtlikdən təqribən etdiyim ikiüç hərəkət işə yara dı. Zamin yavaşyavaş gözlərini açıb məni həyata qay tardı. Onu uzandığı yerdən güclə ayağa qaldırıb təmiz havaya çıxardım. Açıq havada gəzdirdiyimdə mədəsi bulandı, nə yemişdisə, qusdubatırdı. Qusduqdan sonra eyvandakı krandan üzünə soyuq su vurub yenidən içəri saldım. Biriki stəkan soyuq su içdikdə əhvalı bir azca düzəlsə də, başı ağrıyırdı. 30 dəqiqə sonra əvvəlkinə nisbətən yaxşılaşdı. Zamin onu saldığım hala görə mənə baxaraq, sadəcə, gülümsədi. Kaş gülümsəmək yerinə durub yumruqtəpiyin altına salaydı, üzümə tüpürüb qovlayaydı. Haqqı da vardı, onu az öncə nə hala sal mışdım, o isə mənə, sadəcə, gülümsəmişdi. Bu mənə ölümdən də betər idi. O an: “Bir insanı, özü də yaxın bir insanı, dostumu zəhərlədim, necə də alçaq bir in san, necə də alçaq bir dostam”, – deyə düşünür, özümə zərər vermək istəyirdim. Halbuki mən ikinci bir alçaq 117 lıq edib Zaminin gülümsəməsinə gülümsəyərək qarşılıq vermişdim. Üçüncü dəfə alçalmamaqdan ötrü bir daha kimisə zəhərləməmək üçün Zaminlə baş verən hadisə ilə birdəfəlik marixuananın, narkotik vasitələrinin daşı nı ataraq kəndə döndüyümdə dostum Mikayılı da bu kimi məşğuliyyətlərdən ayırmağı bacardım. *** Kənddə olduğum həmin yay hər dəfə kənddə ol duğumda elədiyim şeylərdən əlavə məşğuliyyətlər tapmışdım. Bu məşğuliyyətlərim üzgüçülük, boks və bodybuilding idmanlarından ibarət idi. Həmin məşğuliyyətlərə görə bədənim xeyli inkişaf etmiş, hərəkətlərim çevikləşmişdi. Bu məşqlərlə həftənin 2, 4, 6cı günləri məşğul olurdum. Saat 10da rayonumu zun olimpiya kompleksinə gedir, 1 saat hovuzda üzür, Bölgə üzrə Regionla boks mərkəzində iki saat boksla məşğul olur, axırda bodybuilding məşqinə girirdim. Axırıncı məşqdən çıxdıqdan sonra iki dənə banan ye yir, bir litr süd içirdim, hər hansı bədən inkişaf etdirən dərmanlardan qəbul etmirdim. İdmanla məşğul oldu ğum üç ay ərzində gündə beş dəfə yemək yeyirdim. Nizamlı məşqlərimin ilk iki ayında artıq yaxşı əzələli bədən formalaşdırmışdım. Həmin zaman ərzində danış dığım mövzular da ancaq idmana aid şeylərdən ibarət idi, kimlə söhbət edirdimsə, başqulağını xarab edirdim. Bu idmanlarla məşğul olmağımın hər birinin öz səbəbi var idi. Üzgüçülüklə ona görə məşğul olurdum ki, bəlkə zəhmətimə Allahın rəhmi gəldi, bir az uzana bildim. Boksla ona görə məşğul olurdum ki, bu həm uşaqlıqda 118 məşğul olduğum idman növü idi, həm də elə uşaqlıqda düşündüyüm kimi pis insanlardan özümü müdafiə etmək məqsədi daşıyırdı. Bodybuildinglə, demək olar ki, mənasız yerə, özümü qızlara, camaata idmançı biri kimi göstərmək məqsədilə məşğul olurdum. Belə bax dıqda elə üzgüçülüklə məşğul olmağım da göstəriş xa rakteri daşıyırdı. Biri boyumun uzun olması ilə özümü göstərmək məqsədi daşıyırdı, digəri isə idmançı olaraq. İndi boyumun uzun olmasını özümə o qədər də komp leks etmir, başımın içini yeni biliklərlə doldurmağa çalışır və bunun daha önəmli olduğunu düşünürəm. Söhbətimin canı həmin yay avaralanmayıb ən azından fiziki inkişafıma yönələn şeylərlə məşğul olduğumu çat dırmaq idi. Yay ərzindəki bir məşğuliyyətimi deməyi unutdum. Bu məşğuliyyətim də bədii kitablar mütaliə etmək idi. O zaman həyatımda ilk dəfə idi ki, bədii kitab oxuyurdum. Bu ilkimi yaşadıqda son qənaətim “mən də belə kitablar yaza bilərəm” olmuşdu və oxuduğum kitablardan xeyli maraqlı məlumatlar əldə etmişdim. *** Yaydan sonra yenə dərslər, yenə imtahan, yenə Arzu... Bunların üçü də canımı sıxır, üçündən də uzaq olmağa çalışır, amma ola bilmirdim. İkinci kursda oxu duğumda kirayə evi dəyişmişdim, Nərimanovda, kur sdan dostum olan Əhmədlə birlikdə qalırdım. Burada kirayə evlər baha olduğundan bir mənzildə beş nəfər yaşayır, aylıq kirayəni beş nəfər arasında bölürdük. Beşliyə daxil olan digər kəslər Əhmədin tələbə yoldaşla rı idi. Əhməd vasitəsilə onlardan ikisi ilə dostlaşmışdım. 119 Biri ilə isə yola gedə bilmir, hey mübahisə edirdik. Bu evdəki söhbətimizin əksəriyyəti, demək olar ki, hamısı ancaq dinlə, Allahla bağlı idi. Ən çox da içəndən sonra bu mövzuda söhbətlər etməyə başlayırdıq. Mən Əhmədə Allahın varlığını anlatmağa çalışdıqda onun anladığı nı bilir, ancaq bununla razılaşmaq istəmədiyini anla yırdım. Axı Allah olsa, azadlığını itirəcək, istədiklərini ürək rahatlığı ilə edə bilməyəcəkdi. Axı Allah olsa, fahişələrlə cinsi münasibətə girə bilməyəcək, içki içə bilməyəcək və İncildə, Quranda qadağan olunan digər şeyləri edə bilməyəcəkdi. O, bəlkə də, varlığına inanmaq istəmədiyi Allaha hörmətdən belə edirdi. Biri var Alla hın varlığına inanan və qadağan edilmiş şeyləri edənlər, biri də var Allahın varlığına inanmayıb qadağan edilmiş şeyləri edənlər. Belə baxdıqda ikincisi daha yaxşıdır. Çünki o, ən azından Allahın qadağan etdiyini biləbilə hörmətsizlik edib onu etmir. Amma birincisi isə Alla hın var olduğunu anlayır, nəyi qadağan etdiyini bilir və buna məhəl qoymadan öz istədiyini edir. Mən Allah deyiləm, kimsənin ürəyindən keçəni oxuyum, niyyətini bilim, fərqli düşüncələr, fərqli niyyətlər ola bilər və mən hər düşüncəyə, hər niyyətə uyğun hər şeyi hər zaman tamamilə bilə bilməz, əhatə edə bilmərəm. Amma özüm şahid olduğum bir şey var – bu, Əhmədin oxuduğu elmi bir kitabdan Allahı tapması, qadağan olunmuş hər şeyə son verməsi və mənim çaşqınlığımda şübhələrimə ay dınlıq gətirməsidir. Yenicə Arzu ilə barışıb sevgili oldu ğum, Əhmədin Allaha qayıtdığı bir vaxt ağlımda qaran 120 lıq qalan, həmişə müzakirə etdiyimiz mövzuya aydınlıq gətirmək üçün o mənə belə bir sual verdi: Arzunu niyə sevirsən? Mən çaşqın halda: Axı mənim münasibətimin bu mövzu ilə nə əlaqəsi, ay Əhməd? – dedim. Əhməd gülümsəyərək səmimiyyətlə: Əlaqəsi var, sən, sadəcə, suallarıma cavab ver, – dedi. Yenə soruşdu: – Hə, de görüm, niyə sevirsən? Mən Arzunu niyə sevdiyimi bilərək: Həm tərbiyəli, həm də gözəl olduğu üçün, – dedim. Əhməd sanki elə bu cavabı gözləyirmiş kimi, nə tələsmədən, nə də gecikmədən: O qədər tərbiyəli, həm də gözəl qız var, axı niyə onu sevirsən? – deyə bir az çaşdırıcı sual verdi. Mən: Burada nə var ki, mənim o xoşuma gəlir, onu sevirəm, – dedim. Bu sözü dediyimdə cavabımda nəyinsə çatışmadığını hiss edirdim. Əhməd yenə səmimiyyətlə gülümsəyərək: Elə mən də onu soruşuram, axı niyə o xoşuna gəlir? O qədər tərbiyəli, gözəl qız olaola?! – soruşdu. Mən də axır təslim olub, bir az pərt olmuş halda: Bilmirəm, – dedim. Əhməd yenə də bu sözü gözləyirmiş kimi: Hə, Kənan, bax bu bilmədiyin şey sənin taleyindir, sən ona bilmədən boyun əymisən, – dedi. Mən: Axı mən onun tərbiyəsini, gözəlliyini sevib, iradəmlə bunlara görə seçimimi etmişəm, – dedim. 121 Əhməd: Özün də dediyin kimi, o bildiklərin sənin iradəndən, bilmədiklərinsə taleyindən asılıdır. Allahın yazısı var, biz isə ona bilmədən boyun əyirik, necə ki sən indi edirsən, – dedi. Əhmədə həmin vaxt bəhanələr gətirib razılaşmasam da, sonradan mənə onun dedikləri aydın oldu və onunla razılaşdım. *** İndi, dostum, sənin ağlındakı sual, yəqin ki, Arzu ilə necə, nə zaman sevgili olduğumuzdur. Buna sənin üçün, həm də öz istədiyim üçün aydınlıq gətirim. İkinci kursun ortalarında Arzunun dostu, mənim də tələbə yoldaşım olan Nigar xanımla “WhatsApp”da ya zışırdım. O mənə: “Salam, Kənan, necəsən? Sabah Bakı Dövlət Universitetində “sahibkarlıq fəaliyyəti” ilə bağlı hüquqi təlim olacaq, gəlmək istəyirsənmi?” – yazmış dı. Mən də haləhval tutduqdan sonra: “Hə, gələrəm, onsuz da bikarçılıqdı, bizdən başqa kimlər gələcək?” – yazmışdım. Nigar: “Bizim tələbələrdən bir mən, bir də Arzu” – yazıb cavabımı gözləmədən arxasınca: “Hə, bir də Arzunun qardaşı, keçən kurs sinemada tanış olduğu muz oğlan” – yazmışdı. Onun yazdığını oxuyanda san ki sinəmə nəsə sancdılar, bir əcaib hiss keçirib, ağlımda yaranan şübhəyə aydınlıq gətirmək üçün tələsik: “Nə vaxt? Hansı oğlan?” – yazdım. Sonrakı yazışmalarımız da hər şey mənə aydın olmuşdu. Sən demə, birinci kur sun axırlarında Arzu ilə qolqola girib bizə sarı gələn oğ lan Arzunun özbəöz qardaşı imiş. Bunu anladıqda həm 122 çox sevinir, həm də çox təəssüflənirdim. Sən demə, bir ilə yaxın mən boşboşuna vaxt itirir, xəyaliliklə özümə əzab verir, Arzunun sevgilisi olduğunu düşünürdüm. Onunla bağlı xatirələri unutmaq üçün hər iyrəncliklərə əl atır, min bir oyundan çıxırdım. Necə axmaq olduğu mu, hər şeyi anlamadan, bilmədən qərar verdiyimi dü şünürdüm. Bu yazışma ilə yaxın keçmişdə baş verənləri heç olmamış kimi unudub yeni hisslər yaşamağa baş ladım. Birinci kursda sinemaya getməzdən əvvəlki hisslərim yenə qəlbimdə canlandı. Arzuya qarşı olan saf məhəbbət hissi bir daha qəlbimdə közərib şiddətlə alov landı. Sabahı gün hazırlaşıb Nigarın dediyi yerdə onlar la görüşüb, getdik Bakı Dövlət Universitetinə. Sinemada eybəcər görünən, qoyuna bənzətdiyim, nifrət etdiyim o oğlan indi yaraşıqlı, alicənab, mehriban bir oğlan kimi görünürdü gözlərimə. Bir il ərzində Arzu ilə olan soyuq münasibətimdən sonra ona bu dəfəki səmimi yanaş mam onu çox sevindirmişdi. Əlbəttə ki, buna mən də çox sevinirdim. 123 Sevgi N igarın mesajları günəş tək doğub qaranlıqla rı aydınlaşdırdıqda qərar vermişdim ki, daha vaxt itirmədən, heç nədən, kimsədən çəkinmədən Ar zuya sevdiyimi söyləyəcəyəm. Elə bu qəti qərarımla Akademiyada olduğumuz bir vaxt ona yaxınlaşıb bir neçə dəqiqəsini mənə ayırmasını söylədim. O da məni qırmayıb bir neçə dəqiqəsini mənimlə bölüşdü. Ar zuyla bir kənara çəkilib, həyəcanlı olmasam da, onun la əyləndiyimi düşünməsin deyə özümü həyəcanlı göstərərək qəlbimdə hayqıran sözləri dilimə gətirdim: – Arzu, bunu sənə necə deyəcəyimi bilmirəm, amma demək istəyirəm, özü də haçandır, deyəcəyim sözü səmimi qarşılamağını, bir anda qərar verməməyini istəyirəm. – O mən danışdıqca dediklərimi başı ilə təsdiqləyirdi, sanıram, nə deyəcəyimi anlamışdı. – Sözü necə başlayım bilmirəm, e... necə oldu başlayıram, amma məni səmimi qarşıla, – deyib, – səndən xoşum gəlir, – deyə əlavə etdim. Mən sözümü bitirdikdə Arzu utanaraq mənə baxıb astadan: – Hə, ola bilər, başqa sözün yoxdursa, gedirəm, – dedi. Mən fikrimi ona tam açmadığımı düşünüb: – Yəni, Arzu, demək istəyirəm ki, mən həyatımı səninlə bölüşmək istəyirəm, ömür boyu səninlə birlikdə 124 yaşamaq istəyirəm, sən də həyatını mənimlə paylaşar sanmı? Amma xahiş edirəm, indi cavab vermə, düşün, sonra cavab verərsən, – dedim, çünki onu çox sevir, onunla bir ömür yaşamaq istəyirdim və mənə “yox” deməsini istəmirdim. Mən sözümü bitirdikdə o qızararaq: – Yaxşı, – deyib yanımdan ayrıldı. Bundan sonra daha da çox əzab çəkməyə başladım, onun cavabını səbirsizliklə gözlədim. İkiüç gün sonra o mənə cavab verdi: “Yox!” O bunu mesaj yazıb yollamışdı. Mesajı oxuduqda gözlərim dolmuş, qıpqırmızı olmuş, sarsılmış halda idim. Bilmirdim nə edim, o mənə yox demişdi. Həyatını mənimlə bölüşmək istəmirdi. “Onun üçün boşunamı sevinib kədərlənirdim? Onu boşuna mı bu qədər vaxt düşünürdüm? Yoxyox, belə qurtara bilməz, mən onu sevirəm, o mənim qadınım olmalıdır, mənim müqəddəsim olmalıdır” – deyə düşünərək Arzu ya olan eşq hissimi daha da alovlandırdım. Şıltaq uşaqlar kimi dediyimdən dönməyib ağılsız məqsədimin üstünə getdim, amma onu incidəcək, narahat edəcək şeylər də etmədim. Ondan uzaqlaşmadım, daha doğrusu, uzaqla şa bilmədim. Hardasa iki ay arxasınca süründüm. Bəlkə yanlış eləyirdim, amma mənə elə gəlmirdi. Qəlbimin tutduğu əməlləri ağılsız başla doğru elədiyimi düşünür düm. Həm ağlımda bir şey də var idi ki, bəlkə də mənim dediklərim ona inandırıcı gəlməyib? Onu aldatdığımı düşünür? Həm də bütün səfeh aşiqlər kimi onun da məni sevdiyini düşündüyümdən, hətta hiss etdiyimdən ondan uzaqlaşa bilmədim. İki ay süründükdən sonra, 125 axır ki, onun qəlbinə girməyi bacardım, Arzuma yet dim. O, həyatına girməyimdən çox məmnun olmuş, ona yetmək üçün etdiyim fədakarlıqdan sevinmişdi. Bun dan sonrakı həyatını mənimlə bölüşmək istəyir, məni itirmək istəmirdi və məni itirməkdən qorxurdu. O bu sözləri özü mənə demişdi. Arzu ilə qovuşduğumda onu uzun zamandır sevdiyimi, ona bir ildir niyə bunu demədiyimi, niyə uzaq durduğumu, soyuq davrandığı mı danışıb aydınlaşdırdım. Mən baxan pəncərədən hər şeyin görsənmədiyi ona aydın olduqda, mənim davra nışlarımın səbəbini duyduqda ürəkdən gülmüş, qarda şının sinemaya niyə gəldiyindən danışmışdı. Sən demə, “Youtube” olmasaydı, mən bir il öncədən Arzu ilə sev gili ola bilərmişəm. Çünki sinemada izləyəcəyimiz fil mi Arzu müəllimdən soruşmuş, evə döndükdə film söhbətini qardaşına danışmış, qardaşı da “Youtube”dan filmin fraqmentini izləyib bəyənibmiş deyə, sinemaya gəlmək fikrinə düşübmüş. Sən demə, sinemaya su al maq bəhanəsilə girməsəymişəm, qolqola girib gəldiyi qardaşını tələbə yoldaşları ilə tanış etdiyində də boşu na kədərləndiyimi, 13 rəqəminin uğursuzluğunun mi fik olduğunu anlayacaqmışam. Amma olan olub, keçən keçib, ən azından ona sevinirəm ki, yaxşı ki, Arzunun qardaşı da hüquqda oxuyur, bu səbəbdən də getdiyi miz hüquqla bağlı təlim onun marağını cəlb etmiş və təlimdə iştirak etmişdi. Yoxsa mənim üçün həyat hələ də Arzusuz davam edəcəkdi. Yetdiyim arzumla birlikdə xoş günlərim yenidən başladı, su pəriləri göz yaşlarını silib endorfin dənizinə dalaraq xoşbəxtlər ölkəsinə get 126 di. Akademiyada olduğum bütün vaxtı Arzu ilə birlikdə olur, bir parta arxasında əyləşir, yeməyə birlikdə bufetə qalxır, birlikdə dərs çalışırdıq. Arzu ilə yalnız Aka demiyadan evə getdikdə yollarımız ayrılırdı, bu isə məni təəssüfləndirirdi, onunla bütün yolboyu birlikdə getmək istəyirdim. Akademiyaya Arzu ilə birlikdə gedibgəlim deyə, yarı yolda ondan ayrılıb başqa istiqamətə getməyim deyə, Arzunun ailəsinin yaşadı ğı Qəsəbədə, onların evinə yaxın bir ərazidə kirayə ev axtardım, ev alqısatqısı ilə məşğul olan şəxslərə kirayə ev axtardığımı dedikdə 30 manat haqq tələb etdiklərinə görə bir müddət divardakı elanlara zəng vurub ma raqlandım. Qaraçuxurdakı işıq dirəklərinə, dayanacaq lara vurulmuş elanlardakı nömrələrə zəng etdiyimdə şəhərin digər rayonlarındakı kirayə ev sahibləri ilə da nışdığımı, boşuna vaxt itirdiyimi görüb, əlacsız 30 ma natımdan keçərək maklerin siyahısındakı kirayə üçün verilən evlərdən birini kirayələdim. Bu kirayə ev Qa raçuxur qəsəbəsində yerləşən “Otaq yoldaşım Pinti” əsərini qələmə aldığım, Pinti ilə yaşadığım həmin evdi. Danışıbdinməz, daim yatmaqla məşğul olan, indi də cansız bədəni ilə yataqda uzanıb qalmış otaq yoldaşım Pinti ilə tanışlığım Arzu ilə bağlıdır. Dərslərə Arzu ilə birlikdə gedibgəlmək üçün köçdüyüm, bu əsəri qələmə aldığım kirayə evdə ürəyimin sıxıldığını, zamanımı təklikdə keçirməkdən yorulduğumu anlamış Arzu məni təklik sıxıntısından qurtarmaq istəyirdi. Fevralın orta larında əsli Antarktidadan olan, Çindən Azərbaycana gəlmiş bu otaq yoldaşım ilə Arzu Bakıda, hədiyyə dü 127 kanlarının birində tanış olmuş, məni təklik sıxıntısından qurtarmaq niyyəti ilə dükan satıcısına Pintinin pulunu ödəyib fevralın 14ü Sevgililər günü ona hədiyyə ver diyim zaman mənimlə tanış etmişdi. Ağ köynək, qara pencək geyinmiş xor rəhbərinə bənzəyən balaca otaq yoldaşımla birlikdə aprelin ortalarında qərar verdik ki, dostluğumuz münasibətilə bir əsər yazaq, doğrusu, o danışmasa da, onun mənimlə razılaşacağına əminəm. O dilsizağızsız xor rəhbəri mənim ilham mənbəyimdir. Pinti səni çox sevir, Dostum. Bakı şəhəri, 2016 Yüklə 0,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|