şey
hələ yoxdurj
lakin başlanğıcda nəinki onun
heç nəyif
həm də
varlığı yerləşİD>.’^ Bu yolla, Hegel qeyri müəyyənlik ilə
müəyyənliyin vəhdətini xüsusi qeyd edirdi.
XX əsrin 30-40-cı illərində yeni kantçılığın və neopoziti-
vizmin qnoseologizminə və metodologizminə əks reaksiyanın
yaranması və həmçinin alman idealist fəlsəfəsinin subyekti-
vizmini tənqid etmək ilə yanaşı ontologiya problemlərinə
qayıtmaq tendensiyası başlayır.
XX əsr Avropa fəlsəfəsində çox vaxt maddi varlıq və insan
varlığı bir-birindən ayrılır, varlığın müxtəlif qatları arasındakı
əlaqə irəli çəkilir. Bəzi filosoflar üçün varlıq yalnız varlıq
haqqında anlayışda mövcuddur. Marksizmdə varlığın bütün
hallarda maddi əsası olur, sosial varlıq insanlann həyat
fəaliyyətinin real prosesi kimi başa düşülür, yəni varlıq maddi
həyatın özünün istehsalı hesab edilir. Təbii və sosial varlığın
qarşılıqlı münasibət problemində dialektik materializm təbiəti
birinci hesab edir. Həyat fəlsəfəsi təsdiq edir ki, varlıq həyatın
özü, onun artmasına olan tələbatdır. Dəyərlər fəlsəfəsi dəyəri
dünyanı son həddə çatdırılmış əsas hesab edir. Fəlsəfi
antropologiya varlığı insanın öz mövcudluğundan kənara çıxmaq
qabiliyyəti hesab edir.
Dostları ilə paylaş: | 
