Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org VII * * * də tez durduq... Həyətə girdik. Rüstəm evin də qapısını açarla açıb özü həyətə düşdü. Biz içəri daxil olduq. Evdən çox pis qoxu gəlirdi. Döşəmədəki qan ləkələri hələ təmizlənməmişdi. Nədənsə çox qaşqabaqlı görünən Qasımlı otaqları gəzib sonra dəhlizdəki yemək stoluna göz gəzdirdi. Büllur külqabını götürüb üzünü mənə çevirdi: - Deyirsiz burada bir siqaret çəkilib? - Bəli-dedim, - İçində təkcə bir kötük var idi. Onu da Mikayıl özü çəkib. - Buradakı kül bir siqaret üçün çoxdur. Bura iki siqaretin külü tökülüb. Qasımlı bunu deyib külqabıdakı külü stolun üstünə boşaltdı və içini mənə göstərdi. Külqabının içində iki dairəvi qara ləkə qalmışdı. - Görürsünüzmü? Burada iki siqareti basıb söndürüblər. Külqabı süfrəyə təzə gətirilibsə, deməli həmin vaxt burada iki nəfər siqaret çəkib və qatil gedəndə çəngəllə araq stəkanı kimi çəkdiyi siqaretin kötüyünü də özü ilə aparıb. Mən dinmədim. Deməli, Təhməzovla mayor Seyidovun arasında fikir ayrılığına səbəb olan bu məsələ belə həll olundu. Görəsən, bu Vaqifin cinayətkar olmadığını sübut etmək üçün kifayət idimi? Yəqin ki, yox! Mayor Nuriyevə bunu sübut kimi təqdim etmək mümkün deyildi. Ancaq deyəsən Qasımlı özü də siqaret məsələsinə o qədər əhəmiyyət vermirdi. Həyətə düşdük. Qasımlı başını qaldırıb evdən darvazaya qədər olan yolun üstünü örtən şifer örtüyə baxdı. Sonra küçəyə çıxdıq. Rüstəmlə Kamil küçədə dayanıb söhbət edirdi. Qasımlı Rüstəmə: - Xahiş edirəm Təranəni, bir də Namiqi məktəbə çağırın, - dedi. Rüstəm bir uşaq tapıb deyilənləri çağırmağa göndərdi. Sonra gözətçiyə məktəbi açdırıb özü Kamillə maşının yanında dayandı. Biz müəllimlər otağında oturub gözləməyə başladıq. Birinci Təranə gəldi. Otağa daxil olan kimi ərklə üzünü mənə tutdu: - Mehman müəllim, sizə dedim axı, daha məni çox aparıb- gətirməyin. Vallah Oqtay günümü qara eləyir. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII * * * - Nə üçün? - Qasımlı soruşdu. - Kənd yeridir də... - Təranənin əvəzinə mən cavab verdim. - Əri razı olmur yad kişilər onu təklikdə danışdırsın. Qasımlı Təranəni diqqətlə süzüb dedi: - Narahat olmayın, sizi çox saxlamayacağıq. Bir-neçə sualımıza cavab verib gedəcəksiz. Xahiş edirəm, deyin, həmin gecə qardaşımzgildə saat neçəyə kimi olmusunuz? - On birə beş dəqiqə qalmışa qədər. - Təranə cavab verdi. - Nə ilə məşğul idiniz orada? - Söhbət edirdik... - Sonra da konsertə baxdınız, düzdür? - Bəli... Selcanm konsertinə. - Selcan həmin konsertdə hansı rəngdə paltar geymişdi? - Qırmızı! - Təranə tərəddüd etmədən dilləndi. - Qırmızı don, yaxası və kəmər yeri ağ! - Ondan əvvəlki veriliş yadınıza gəlmir? - Nə isə məktəb barədə veriliş idi. Danışıqlardan yadımda qalıb. Ancaq baxmırdıq. Söhbət edirdik. Qasımlı yenə nə isə soruşmaq istədi. Ancaq soruşmadı. Bir siqaret yandırdı. Yaman dilxor görünürdü. Görəsən onu düşündürən nə idi? - Qardaşınızgildən çıxanda Ağasəmədə rast gəldiniz? - bir azdan yenə sual verdi. - Bəli. - Sizin fikrinizcə, bu işi Ağasəməd edər? - Bəli. Ondan başqa kim eləyə bilər ki? - Bəlkə Vaqif öldürüb qardaşınızı? - Yox. Yox! Nə danışırsınız? Vaqif heç vaxt elə şey eləməz. Onu günahsız tutublar. Mən nəyə desəz and içə bilərəm. - Gedə bilərsiniz... Qasımlı özü də ayağa qalxdı. Namiq hələ gəlməmişdi. Maşının yanma getdik. Rüstəmlə Kamil hələ burada idilər. Həmin vaxt Namiq də gəlib çıxdı. Onu Qasımlıya tanıtdırdım. Qanbay müəllim Namiqin qolundan tutub bizdən araladı və kənarda söhbət etməyə başladılar. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII * * * Onlar aralanan kimi Rüstəm soruşdu: - Hələ heç kəsə sübut edə bilməmisiniz cinayəti? - Yox! - dedim. - Bu müstəntiqdir? - Qasımlım göstərdi. - Yox, müstəqil xəfiyyədir. - İradəli adama oxşayır... Qanbay müəllimlə Namiq bizə yaxınlaşdılar. - Daha kimi çağırmaq lazım olacaq? - deyə soruşdum. - Heç kimi, getmək lazımdır. Bu oğlan da bizimlə gedəcək, - Namiqi göstərdi. Bu vaxt Kamillə baxışdıq. Kamil mənalı tərzdə başını tərpətdi. O sanki demək istəyirdi: - Axı mən sizə demişdim?! Qanbay Qasımlı Rüstəmgillə sağollaşdı. Rüstəmlə Kamil nə qədər xahiş etsələr də heç olmasa çay içmək üçün dayanmaq istəmədi. Keçib Namiqlə arxada oturdular. Bir şey başa düşməsəm də Qanbay müəllimə sual vermək istəmədim. Çarəsiz maşına minib onu işə saldım və yola düşdük. Qanbay Qasımlınm hərəkətlərini başa düşə bilmədiyimə görə maşını çox fikirli sürürdüm. Deməli, Namiq hamımızı, o cümlədən məni də aldadıb? ... Onun müvəqqəti saxlama kamerasında mənə yalvarmağı yadıma düşdü. «Hamamda olmuşam... Hamamdan sonra çay içib yatmışam ». - Bu meşələri təkcə siz qoruyursuz? - Qasımlınm səsi məni fikirdən ayırdı. - Xeyr! - Namiq cavab verdi. - Bir meşəbəyimiz də Gülabaddandır. - Qanunsuz ağac kəsənlər çox olur? - Bəli, əsas da rayon mərkəzində qaz kəsiləndə işimiz çətinləşir. Hamı odun aparmaq üçün axışıb meşəyə gəlir. Qasımlı daha dinmədi. Meşə yolunun qurtarmağına az qalmış Namiq: - Burada saxla, Mehman müəllim! - dedi. Maşını saxlayıb təəccüblə ona baxdım. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|