Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org Mənə elə gəldi ki, həmin adam bir qədər tərəddüddən sonra: - Onu bura gətir! - dedi. - Baş üstə! - yeni tanışım cavab verib telefonu qapadı və tapançanın lüləsini kürəyimə basdı. - Hələlik aeroport tərəfə sür, sonra deyərəm! Tabe olmaqdan başqa əlacım qalmadı. Şübhəsiz ki, bu elə Qasımlı deyən adam idi. Əlamətləri də tamamilə uyğun gəlirdi. Kvartalı arxada qoyan kimi soruşdu: - Qonşun haradadır? - Bilmirəm, evdə yoxdur... - Bilməmiş olmazsan. Mənzilin işığı yanırdı axı. Gizlənməyin mənası yoxdur. Onsuz da tapacağam. Fikirləşdim ki, bu adam məni şəhərdən kənara aparırsa, sağ buraxmayacaq. Ona görə də sözümü ürəyimdə saxlamamaq qəranna gəldim: - Hər sizin kimilər axtaranda Qanbay Qasımlım tapa bilsəydilər, onda o Qanbay Qasımlı olmazdı. - Deyəsən yerini bilirsən, əzizim! - Yox, həqiqətən bilmirəm! - dedim. Küçələrdə çox təsadüfü maşınlar görünürdü. Aeroport yoluna çatandan sonra gedəcəyimiz yeri «sağa», «sola», «düz get» kimi əmrlərlə başa salmağa başladı. Fikirləşməyə də vaxtım yox idi. Kor-koranə, hara deyilirdisə, ora da döndərirdim. Axır ki, «saxla» əmri verildi. Böyük hasarlı bir həyətin darvazası qarşısında dayanmışdıq. Həyətdəki böyük evin bayır divarına bərkidilmiş projektor ancaq həyətə işıq saçırdı. Darvazadan bayıra isə işıq çox zəif düşürdü. Arzuolunmaz sərnişinin göstərişi ilə siqnal verdim. Darvaza aralanmağa başlayanda, o, «sür içəri» əmrini verdi. Maşını həyətə saldım. Darvaza o saat örtüldü. Həyət gündüz kimi işıqlı idi. Həyətdə bir tünd göy rəngli «Hunday», dörd dənə isə polis maşını var idi. Əllərində avtomat tutmuş yeddi-səkkiz nəfər polis işçisi o saat maşınımı dövrəyə aldılar. Qapılan açıb, silahları bizə tuşladılar və çıxmaq əmri verdilər. İkimiz də maşından çıxdıq. Yanımdakının downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org tapançasını əlindən aldılar. O özünü itirmiş, dili tutulmuşdu. Elə mən də həyəcanlı vəziyyətdə idim. Məni də onunla birlikdə hasara tərəf itələyəndə, ucadan tanış bir səs eşitdim: - Onunla işiniz olmasın! Geri çevriləndə evin pilləkənlərinin yanında polis formasında olan bir mayorla yanaşı dayanmış Qanbay Qasımlım gördüm. Tez ona tərəf atıldım. - Bu nə deməkdir, Qanbay müəllim? Qasımlı mənə cavab verməyib, yanındakı mayoru göstərdi: - Tanış olun! Mayor Namazov. Dostumdur. Şəhər Baş Polis İdarəsində işləyir. Tanışlıqdan sonra Namazov Qasımlıdan soruşdu: - Yəqin ki, daha getmək olar? - Hə, tapşır, qızı bizə versinlər. Bizim maşınla getsin. - Qızı gətirin! - Mayor həyətdəki adamlardan birinə göstəriş verdi. Həmin adam qaçaraq evə çıxdı. Başımı yuxan qaldıranda gördüm ki, əynində ev xələti olan gənc bir qız pilləkənlərlə aşağı düşür. İşıqda onun kədərli, solğun sifəti aydın görünürdü. Heyrətimdən keçirdiyim hissləri indi təsvir edə bilmirəm. Bəli, bu o idi... Bizim iki gündən bəri axtardığımız Tahirə idi. Polis işçiləri onu mənim maşınıma mindirdilər. Sonra evdən alçaq boylu, dolu bədənli, sir- sifətindən hakimiyyət nişanəsi yağan bir adamı qolubağlı düşürtdülər. Onu polis maşınlarından birinə oturdanda Qasımlı ucadan səsləndi: - Xahiş edirəm, bir dəqiqə dayanın! Polis işçiləri dayanıb bizə tərəf boylandılar. Qanbay Qasımlı həbs olunan kişiyə yaxınlaşıb əlini onun çiyninə qoydu və düz onun gözlərinin içinə baxdı. Sanki baxışları ilə onu didib- parçalamaq istəyirdi. Ancaq birdən fikrini dəyişib nifrətlə əlini yellədi: - Get, Babaşov! Get!.. Kişi nə isə demək istəyirdi ki, imkan vermədilər və onu maşına itələdilər. Daha iki-üç nəfər tutulan var idi. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org Məni oraya gətirən canini də onlara qatıb maşınlara mindirdilər. Maşın karvanı darvazadan çıxıb şəhərə üz tutdu. - Tahirəni də özümüzlə birbaş qonşumun mənzilinə gətirdik. Qasımlı qıza yataq otağında dincəlməyi tapşırıb mənimlə iş otağında oturdu. Gecədən xeyli keçməsinə baxmayaraq, mən bir çox suallarıma cavab tapmamış yatmaq istəmirdim. Onsuz da səhərin açılmağına bir şey qalmamışdı. Odur ki, divanda yerimi rahatlayıb Qasımlım danışmağa məcbur etmək istədim. - Bu üç gündə baş verən hadisələri aydmlaşdırana qədər yatmağa gedən deyiləm. Yuxusuzluqdan gözləri qızarmış qonşum cəld ayağa qalxıb qəhvə dəmləmək üçün mətbəxə keçdi. Çaydanı qaz plitəsinin üstünə qoyaraq elə oradan dilləndi: Sizi əsas nə maraqlandırır? - Hər şey! İki fincan qəhvə ilə gəlib öz yerində oturdu. İsti kofedən bir qurtum içib siqaret yandırdı. Bir qədər fikrə gedib danışmağa başladı: - Özünüz bildiyiniz kimi, Leyla xanımla ilk görüşdən və Tahirə haqqında toplanmış yazılı materiallan oxuyandan sonra məndə qəti əminlik yaranmışdı ki, Tahirə asanlıqla pis yola düşən qız deyil. Elə ona görə də onun birdən-birə yoxa çıxması, özü də kiçik bir məsafədə, həmişə gur olan səkidən yoxa çıxması mənim üçün həqiqətən müəmmalı idi. Mən qız haqqında daha dəqiq məlumata malik olmaq üçün onun evdəki əşyalanna, dərs ləvazimatına baxmağı vacib saydım və həmin gündəlik əlimə keçdi. Gündəlikdə Zaur haqqında oxuyanda sevindim. Ona görə yox ki, Zaurun mütləq qızın oğurlanmasında əli olmalı idi, ona görə ki, Tahirəni hər gün izləyən adam var idi və o, aprelin 12-də də Tahirəni izləmişdisə, deməli, onun başına gələn hadisənin şahidi olmalı idi. Gündəlik üzərində düşüncələrim əsasında mən Zaurdan şübhələnmirdim. Ona görə də təcili Zauru tapdırdım və o, həmin gün gördüklərini bizə danışdı. Yadmızdadı, Nemət müəllim, Zaurun danışığından sonra sizdə Tahirə haqqında verdiyim rəyə inamsızlıq yarandı. Ancaq yox! Mən downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|