Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org * * * - Deyəsən əl izi axtarırsınız? - Yox! -Qasımlı bıçağı ona qaytardı. - Meyiti sahiblərinə vermisiz? - Bəli, dünən axşam. - Mayor saatına baxdı. - Saat ikidir. İndiyəcən dəfn edərlər. - Elmardan izahat almısız? Almışıq. Elmar Manafov Ələddingildən çıxıb gedənə kimi nə olubsa izahatında göstərib. Onun izahatı Nilufərinki ilə düz gəlir. Bir kiçik məqamdan başqa: Elmar göstərir ki, Hikmətlə Ələddinin mübahisəsi ciddiləşirmiş. Mübahisəni o yatınb. Münasibətlər soyuduğu üçün də bir az tez durub gedib. Nilufər isə bildirir ki, inciklik olub, amma o ciddi mübahisə eşitməyib. Nilufər həmişə onlann yanında olmayıb, bir neçə dəfə dəhlizə çıxıbmış. Qaz peçi dəhlizdədir. Xörəyi və çayı dəhlizdə hazırlayırmış. Qasımlı izahatlan mayordan aldı və sürətlə gözdən keçirdi. Sonra qovluğu bölmə rəisinə tərəf itələdi. Mayor Yunusov qovluğu stolun siyirməsinə qoyub dedi: - Bilirsiniz, Qanbay müəllim, mən də, müstəntiq də bu məsələdə hərtərəfli baş sındırmışıq. Bizim prokurorluğun müstəntiqi də çox zirək oğlandır. Biz burada elə bir şübhəli şey görmürük. Qapı bağlı olub. Pəncərələr də. Evə heç yandan girmək mümkün deyil. Evdə Ələddindən başqa iki nəfər olub. Hikmət və mərhumun arvadı. Bıçaq ki elə zərbə ilə vurulub, Nilufər yox, heç adi kişilər də küt mətbəx bıçağı ilə elə dəhşətli zərbə vura bilməzlər. Hikmət isə idmançıdır. Ağırlıq qaldırmaqla məşğul olur. Bütün faktlar da onun əleyhinədir. Bu gün də olmasa, sabah hökmən etdiyi cinayəti boynuna alacaq. Polkovnik Qasımlı ani olaraq mənə baxıb cibindən siqaret çıxartdı. Yandırıb dərin bir qullab vurdu və bir qədər fikrə getdi. Mən quruyub yerimdə qalmışdım. Nə edəcəyimi bilmirdim. Polkovnikə zəhmət verib bura gətirdiyim üçün mənəvi əzab çəkirdim. Yaranmış sükutu Qasımlı pozdu: - Mümkündürsə, Hikməti gətizdirin. Onunla tanış olmaq istəyirəm. Gödək boylu, bədəni sanki qranitdən yonulmuş bölmə rəisi cəld downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org * * * telefonun dəstəyini götürüb Hikməti gətirməyi əmr etdi. Bir dəqiqə keçməmiş Hikmət bir polis işçisi ilə içəri daxil oldu. Hikməti görəndə əvvəlcə ayağa qalxmaq istədim. Lakin özümü ələ alıb onunla başımı tərpətməklə salamlaşdım. Hikmət məni görüb qəhərləndi. Keçib Yunusovun göstərdiyi stulda Qasımlı ilə üzbəüz oturdu. Polis işçisi Yunusovun işarəsilə çıxdı. Qasımlı Hikmətin sifətini, enli sinəsini, əzələli qollarını və dizinin üstünə qoyduğu əllərini cəld və diqqətlə gözdən keçirib soruşdu: - Həmin gecə Ələddinlə mübahisəniz nə üstündə düşdü? Biz mübahisə etməmişik. - Hikmət cavab verdi. Səsi dəyişilmişdi. Üzünü tük basmış, elə bil bir gecədə qocalmışdı. - Ondan pul istəyəndə vermədi, mən də incidim. Dedim ki, sən yaxşı yoldaş olsaydın mənə yox deməzdin. O da bu sözümdən bir az dilxor oldu. Amma heç nə demədi. Beş-on dəqiqə sonra kəndçiləri durdu ki, mən gedirəm... - Elman kim ötürdü? - Qasımlı Hikmətin sözünü kəsdi. - Heç kim. Eləcə dedi ki, mən gedirəm və sağollaşıb çıxıb getdi. Elmar onlara məhrəm adamdır. Gündə gəlib-gedəndir. - Elmar gedəndə Nilufər otaqda idi, ya dəhlizdə? - Otaqda. Çarpayıda oturub söhbətimizə qulaq asırdı. - Yaxşı, davam edin! - Qasımlı qollarını sinəsində çarpazlaşdırıb diqqətini topladı. - Hə... Mən də dedim ki, yatmaq istəyirəm. Soruşdum ki, sabah rayon mərkəzinə necə tez getmək olar? Ələddin dedi ki, gərək səhər saat altının yarısında duraq. Sərnişin daşıyan maşınlar yeddinin yarısında kənddən çıxırlar. Sən də səhər yeməyini yeyib sonra çıxarsan. - Bəs nəyə görə səhər Ələddini oyatmaq istəmədiniz? - Doğrusu, ondan incimişdim. Qərara gəlmişdim ki, onunla əlaqəni kəsim. Bir də mən ayılandan sonra gözlədim ki, o məni vaxtında səsləyəcək. Havanın işıqlandığını görəndə isə yerimdən qalxdım və dəhlizdə gördüm ki, saat yeddiyə iyirmi dəqiqə işləyib. Fikirləşdim ki, maşınlara gecikməyim və evdən çıxdım. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org * * * - İzahatınızda yazmısız ki, taqqıltı səsinə ayılmısız. - Mən onsuz da yad yerdə narahat yatıram. Bir çıqqıltı olsa oyanıram. Mənə elə gəldi ki, taqqıltı səsinə ayıldım. Nəsə elə bil ki, necə deyim... - Hikmət bir az fikrə getdi. - Elə bil ki, dəmir dəmirə dəydi. Yox... Elə deyildi. Amma bərk taqqıltı idi. Bəlkə də onda yarıoyaq olmuşam. Onda hələ hava işıqlanmamışdı. Sonra gözüm yuxuya gedib, ya yox? Onu da deyə bilmərəm. Polkovnik Qasımlı ayağa qalxıb başı ilə mənə də qalxmağı işarə etdi və Yunusova dedi: - Mayor, sizdən xahiş edirəm, mənimlə həmin kəndə gedək. Yəqin ki, sizi işdən ayırıram. Amma mənim xətrimə dözün. Biz Nemət müəllimlə sizi aşağıda gözləyirik. Yunusov çiyinlərini çəkdi: - Nə deyirəm ki, gedək. Özümüzlə kimi götürək? - Heç kimi! Maşın da lazım deyil. Bizim maşınla gedərik. Mən Hikmətə baxıb başımla sağollaşdım və biz otaqdan çıxıb aşağı düşdük. Maşının yanında mayoru gözləməyə başladıq. Qanbay Qasımlı maşına söykənib qollarını sinəsinə çarpazladı və fikirli-fikirli dilləndi: - Qardaşından xoşum gəldi. Yaxşı oğlana oxşayır... - bir qədər susub əlavə etdi: - Amma bundan başqa onun xeyrinə bir söz deyə bilmərəm. * * * Yunusov gəldi. Onun təklifi ilə əvvəlcə yeməkxanaların birində tələsik nahar etdik. Sonra maşına minib cinayət törədilən kəndə yola düşdük. Maşın mənzərəli meşə yollanndan keçib gedirdi. Başqa vaxt bu mənzərələr məndə çox xoş əhval yarada bilərdi. İndi isə təbiət mənzərələrindən ləzzət alan halda deyildim. Kənddə baş vermiş dəhşətli cinayət, doğma qardaşımın köməksiz vəziyyətdə qalması bütün fikirlərimi alt-üst etmişdi. Mən Hikmətə demək olar ki, özüm qədər inanırdım. Lakin əgər bu cinayəti Hikmət etməyibsə, onda bu nə deməkdir? Məhkəmə həkiminin dediyindən hadisə gecə saat 4-də olub. Hikmət isə deyir ki, downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|