Kitablar, Rəylər
Тarix və onun problemləri, № 1 2014
333
ziyarətə gələnlərin icra etdikləri adət-ənənələri, türbəni tikən ustad haqqında məlumatı böyük
sevgi ilə əks etdirmişdir.
II fəsil «Gümür: inzibati ərazi kimi. Sərhədləri silinmiş tarixi coğrafiyası və ya ot bas-
mış yolların qəlbi göynədən baxışları» adlanır.
Doğulub boya-başa çatdığı torpağı özünə Vətən bilən tədqiqatçı alim Alimşah Gümürlü
uşaqlıq və məktəb illərinin şirin xatirələrini, kənd həyatının onda oyatdığı acılı-şirinli gün-
lərini, bir sözlə, Kələ Gümür mahalının dağlarını, dərələrini, zirvələrini, aşırımlarını, çöllərini,
meşələrini, yamaclarını, yaylaqlarını, qışlaqlarını, çaylarını bir daha görmək üçün xəyalında
onun ziyarətinə gəlir və öz oxucusunu da özü ilə gətirərək bu yerlərlə tanış edir. Tanışlıq Kələ
Gümürə gedən yoldan başlanır. Özünün yazdığı kimi… «Zağlıdan keçib Keş-Cuhurundan
başlanan Çinar kəndindən üzü yuxarı dağlara qalxdıqca görünən torpaqlardan qədim tarixə
malik yaşayış yerlərindən olan Kələ Gümürün ərazisi başlayır». Müəllif qeyd edir ki, Meydun-
gəhdan Kələ Gümür ərazisini bütünlüklə görmək olurdu… Meydungəh həm də Kələ Gümürün
başqa əyalətlərinə yol açan yol ayırıcısı idi. Kələ Gümürü seyr etdikcə onun xəyalında gözlə
görünən hər yer canlanırdı. Təbiətin göz oxşayan gözəlliyi onun ruhunu qidalandırır və o, bu
gözələ baxmaqdan usanmırdı. Təsvirəgəlməz təbiət gözəlliyini vəsf etmək üçün bu qələm
sahibinin köməyinə onun kağız və qələmi gəldi. Yadına bu yerlərin hay-haraylı vaxtları, hər
yanda həyatın qaynadığı günlər, kənd həyatı, kənd məişəti düşür. Çünki Gümür onun ba-
xışlarına, nəfəsiylə digər hissiyyat üzvlərinə, qanına keçmişdi. Müəllif təəssüflə onu da qeyd
edir ki, Kələ Gümürün toponimləri – yer adları vaxtilə rəsmiləşdirilərkən nədənsə burada
yaşayan aborigen əhalinin danışıq dili olan tat dilində işlətdiyi sözlərlə deyil, tərcümə
olunaraq bəzən başqa məna verən sözlərlə rəsmiləşdirilmişdir. Məsələn: Nohura – Nohurlar
kimi rəsmiləşdirilmişdir və s. Daha sonra qeyd edir ki, Azərbaycanın talış və Şirvan zonasında
toponimlər orada yaşayanların danışıq dilində talış və tat dillərində verilmişdir və buna dair
xeyli nümunələr gətirir.
Daha sonra müəllif Kələ Gümürə aparan və oradan çıxan yollarda yerləşən kəndləri
sadalayır və Gümürün xəritəsini cızaraq onun Kələ Gümür olduğu anlayışını təsdiqləyir, bir
daha əhatə dairəsini vurğulayır, burada yaşayan etnik qrupun özünün fərqli adət-ənənələri, irsi,
folkloru olduğunu qeyd edir. Onların adətlərindən biri olan hörmət əlaməti kimi «əl öpmək»
adətinin indi də ailələrdə qorunub saxlandığını və belə özəlliklərin kifayət qədər çox olduğunu
yazır və alimləri Gümürü tədqiq etməyə çağırır. Müəllif Gümürlə bağlı xatirələrini oxucularla
bölüşərək onun başına gələn fəlakəti belə izah edir: «XX əsrin 60-cı illərində sovetlərin, başda
Nikita Xruşşov olmaqla, uzağı görə bilməyən rəhbərlərinin dağ kəndlərini perspektivsiz hesab
etmələrinin nəticəsi olaraq bu kəndlər, o cümlədən Kələ Gümür kəndləri boşaldıldı. İnsanlar
oturaq doğma yaşayış yurd yerlərini, isti ocaqlarını, obalarını, ev-eşiklərini tərk etməyə məc-
bur olub, tanımadıqları yad yerlərə üz tutmağa, yenidən məskunlaşmağa məcbur oldular».
Halbuki dağ kəndlərində maldarlıq təsərrüfatından həmişə yüksək gəlir əldə edilmişdir, bu
gəlirlə onlar Azərbaycanda maldarlıq təsərrüfatının inkişafına öz töhfəsini vermiş olurdular.
Öz kəndinin cah-calallı günlərini yada salan A.Gümürlü dərindən köksünü ötürüb bu misraları
deyir:
Daha bezmişəm mən güman əlindən
Gümanlar gerçəyə çevriləydi kaş,
Gümürüm yenidən dirçələydi kaş!..
«Nədənsə tərcümədə verilmiş Kələ Gümür toponimləri» adlı başlıqda mən deyərdim,
bu adla, ərazi ilə bağlı tədqiqatçı alimlərdən də çox araşdırmalar aparan müəllif Kələ Gümü-
Kitablar, Rəylər
Тarix və onun problemləri, № 1 2014
334
rün yaddaşlardan silinməyən, vaxtilə bu el-obanın danışıq dilində işlədilən yer-yurd adları
haqqında maraqlı məlumatlar verir. Məsələn: Kələ Gümür – azəricəyə «Böyük Gümür» kimi
tərcümə olunur, Kiçik mahal kimi isə XVII əsrdən mövcudluğu barədə mənbələrdə məlumat-
lar vardır. On bir yaşayış məskənindən ibarətdir. Kitabda bu məskənlərin adları sadalanır və
onlar haqqında «Azərbaycan toponimlərinin ensiklopedik lüğəti»nin birinci cildində «Gümür»
toponimi ilə bağlı yazılmış məlumatlar göstərilir. Araşdırıcı bu məlumatlarda verilən fikirlərin
heç birinin onun adını çəkdiyi doğma «Gümür» kəndi və ərazisi ilə əlaqəsi olmadığı fikrini
irəli sürür və fikrini isbat etmək üçün nümunələr göstərir. Onlardan bir neçəsini sizə təqdim
edirəm. Məsələn, müəllif «Gömür» adı ilə Şahbuz rayonu ərazisində mineral bulaq, çay, eyni
zamanda rayonun orta dağlıq hissəsində kənd olduğunu təsdiqləsə də, Quba rayonu ərazisində
isə belə çay adı olduğu haqqında kitabda verilmiş məlumatın öz təsdiqini tapmadığını qeyd
edir və Quba rayonu ərazisində Gömür çayı olmadığını göstərir. «Gömür» həqiqətən Şahbuz
rayonunun eyni adlı ərazisinin orta dağlıq hissəsində yerləşən kənddir. Oykonim «dağ başın-
da, hündürlükdə olan yer mənasındadır». Müəllif Gömür oykonimi ilə işlədilən Abşeron
yarımadasının şimal-qərbində şor sulu gölün «Gömür çayı tökülən göl», Kəlbəcər rayonunun
qərb hissəsində dağ adının olduğunu, Zəngəzurda dağ adının, Naxçıvanda Kömürdağ, Quba
rayonunun Qonaqkənd inzibati ərazisində Kömürçayın sahilində kəndin, əvvəllər bu kənd
Dəhnə adlanırdı və oykonimi Gömür (çayın) adı və Dəhnə komponentlərindən istifadə
edilərək, «Gömürçayın dəhnəsi» işlədilməsini göstərərək kitabda verilmiş bu məlumatlara
qarşı da öz fikrini bildirmişdir. Araşdırıcı yazır ki, eyni çayın adı həm Kömürçay, həm də
Gömürçay ola bilməz, söhbət gedən çayın adı bunlardan heç biri deyildir. Gülgilçayın qolla-
rından biri olan bu çay bu ərazidə yaşayan əhali tərəfindən «Arkare Dəhnə», yəni «Dəhnə ça-
yı» adlanır. Kəndin adının «Dəhnə»nin sonradan «Gömür Dəhnə» adlandırılması onunla izah
edilir ki, Quba rayonunda Dəhnə adı ilə bir neçə kənd vardır və qarışıq salınmasın deyə belə
adlandırılmışdır. Müəllif «Dəhnə» adı ilə Şəki rayonunda da bir neçə kəndin olduğu haqqında
məlumat verir, adlarını çəkir və vurğulayır ki, kitabda «dəhnə» komponentinin izahı da düz-
gün verilməmişdir. Çünki «Dəhnə» termini baş arx və ya baş arxa suyu yönəltmək üçün çayın
qarşısına çəkilən bənd mənalarında işlədilir.
«Gömür» toponimi haqqında yekdil fikir mövcud deyildir. Müxtəlif versiyalar vardır
ki, bu versiyalarla müəllif oxucuları tanış edir. Eyni zamanda, kitabda «Azərbaycanın bəzi
toponimlərinin etimologiyası barədə» də versiyalar verilmişdir. Bu versiyalarda tədqiqatçı
Azərbaycanın müxtəlif ərazilərində etimologiyası tat dilində izah olunan bir çox yer adlarının,
xüsusi adların toponimiyasından söz açır.
Abşeron, Amburan, Azərbaycan, Badamdar, Bakı, Balaxanı, Bülbülə, Çiləgir, Dərəgən-
do, Dərnəgül, Gəndab, Gömürkoy, Gürgan, Xaçmaz, Xırdalan, Xışkədar, Kəlbəcər, Kələki,
Küncal, Kürdəxanı, Qələgəh, Ləngəbiz, Maştağa, Mərdəkan, Mərəzə, Nardaran, Novxanı, Ni-
gədi, Nüs-Nüs, Pirşağı, Sənqəçal, Siyəku, Siyəzən, Suraxanı, Uqah, Vəro, Zirə, ümumiyyətlə
37 yer adının etimologiyası haqqında məlumat verir və bu məlumatlar haqqında da öz fikrini
irəli sürür, hətta yaşlı informatorların (83-85 yaş) adlarını çəkərək onların da versiyalarını
göstərir.
«İtirilmiş tarixə qısa ekskurs və ya cavabsız qalmış suallara kim cavab axtaracaq» baş-
lıqlı yazıda müəllif Gümürdə yaşayışın nə vaxtdan mövcud olduğunu sual edərək onun araşdı-
rılmasının vacibliyini tarixçilərin, arxeoloqların, etnoqrafların, epiqrafçıların, numizmatika ilə
məşğul olanların, antropoloqların, sənətşünasların, folklorşünasların, dilçilərin, coğrafiyaşü-
nasların və demoqrafiyaşünasların öhdəsinə düşdüyünü qeyd edir. O, bir daha Kələ Gümürün
ərazisinə daxil olan 1. Gümür kəndi, 2. Nohura kəndi, 3. Dəhne Gümür kəndi, 4. Dəhne ərəb