Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
868 Qızardım. Lənət olsun… o mənim psixikamda qurdalanmaq istəyir. Kristian əlini əlimin üstünə vurur və diqqətlə üzümə baxır. – Hər Ģey qaydasındadı? – nəvaziĢlə soruĢur. Mən gülümsəyir və baĢımın hərəkətiylə təsdiqləyirəm. Hə, biz Ģübhələri yox edirik, ingilis həkimin rüsxəti ilə. Kristian əlimi sıxır və Flinnə sarı çevrilir. – O necədi? – sakitcə soruĢur. Mən? – Heç, normal, – Flinn onu sakitləĢdirir. – YaxĢı. Məni gediĢatdan xəbərdar elə. – Eləyərəm. ―Lənət Ģeytana! Оnlar Leyla haqda danıĢırlar‖. – Hə, gedib sənin vəzifə yüksəliĢini qeyd eləyəkmi? – Kristian çoxmənalı tərzdə soruĢur. Mən utanaraq təsdiqləyirəm və Kristian yerindən qalxır. Biz doktor Flinnlə tələsik xudahafizləĢirik və Kristian tələsik məni qəbul otağından çıxarır.
www.vivo-book.com
869 Küçədə mənə sarı çevrilir. – Hə, danıĢa bildiniz? – Onun səsində narahatlıq sezirəm. – YaxĢı. О, Ģübhəli nəzərlərlə mənə baxır. BaĢımı yana əyirəm. – Mister Qrey, xahiĢ eləyirəm, mənə belə baxmayın. Həkimin tövsiyəsi ilə sizə
Ģübhənin faydasını göstərməliyəm. – Bu nə deməkdi? – Görərsən. О, gözlərini qıyır və ağzını əyir. – Otur maĢına, – o, ―Saab‖ın sərniĢin qapısını mənimçün açır. Аhа, mövzu dəyiĢimi. ―Blekberi‖ vızıldayır. Onu çantadan çıxarıram. Lənət Ģeytana, Xose! – Salam! – Аnа, salam… Əlli Çalara baxıram, o, Ģübhəli nəzərlərlə mənə göz ağardır.
www.vivo-book.com
870 – Хоse, – dodaqlarımla tələffüz edirəm. Onun simasında heç bir ifadə yoxdur, amma gözlərində kiçik buz parçaları peyda olur. Kristian fikirləĢir ki, bunu görmürəm? Yenidən bütün diqqətimi Xoseyə yönəldirəm. – BağıĢla ki, sənə zəng eləmədim. Sabahkı günlə bağlı zəng vurmusan? – Xosedən soruĢuram, amma Kristiana baxıram. – Hə, qulaq as, mən Qreyin əməkdaĢı olan hansısa oğlanla danıĢıram, odur ki, bilirəm fotoları hara gətirim. Saat beĢlə altı arası ora gələcəm… sonra azadam. Аhа! – Hə, indi mən Kristianın yanında yaĢayıram və o deyir ki, istəyirsənsə, onun mənzilində gecələyə bilərsən. Kristian dodaqlarını bir-birinə sıxıb üzünü turĢudur. Həəə, qonaqpərvər ev sahibi, sənə deməyə daha söz tapmıram. Хоse uzun-uzadı susub xəbəri həzm edirdi. Mən büzüĢdüm. Mənim Kristianla onun barəsində danıĢmaqçun zamanım olmamıĢdı.
www.vivo-book.com
871 – YaxĢı, – o deyir, nəhayət. – Kristianla münasibətlərin ciddidir? Mən maĢından uzaqlaĢıb səkinin baĢqa yönü boyu addımlayıram. – Hə. – Çox ciddi? Gözlərimi süzdürüb susuram. Kristian bunu niyə eĢitsin ki?
– Ciddi. – Ġndi yanındadı? Buna görə qısa cavab verirsən? – Hə. – О'key. Sənə sabah mənimlə görüĢmək icazəsi verilib? – Əlbəttə, – ümid edirəm. Və ixtiyarsız olaraq barmaqlarımı bir-birinin üstünə çıxarıram. – Harda görüĢəcəyik? – ĠĢdən sonra mənimlə görüĢə bilərsən, – təklif eləyirəm. – YaxĢı. – Ünvanı sənə SMS-lə göndərərəm. – Saat neçədə görüĢürük? www.vivo-book.com
872 – Altıda necədi? – Normal. YaxĢı, Аnа, görüĢənədək. Səbirsizliklə gözləyəcəm. Sənsiz darıxıram. Gülümsəyirəm. – Di yaxĢı, hələlik, – əlaqəni kəsir və çevrilirəm. Kristian ―Sааb‖a söykənib və diqqətlə mənə baxır; siması tamamilə laqeyddir. – TanıĢın necədi? – soyuq tərzdə maraqlanır. – Normal. О məni iĢdən götürəcək və fikrimcə, onunla harasa içməyə gedəcəyik. Bizə qoĢulmaq istəyirsən? Kristian tərəddüd edir, boz gözlərində soyuqluq görürəm. – Sənə iliĢməyəcək, nə düĢünürsən? – Yox! – Səsimə bütün emosiyamı qatıram, amma gözlərimi süzdürmürəm, bundan çəkinirəm. – Di yaxĢı, – Kristian məğlubiyyətini boynuna alaraq hər iki əlini havaya qaldırır. – Öz tanıĢınla əylən, mən sizə axĢam qoĢularam. Mən uzun-uzadı dava gözləntisindəydim və onun asanlıqla təslim olması məni hövsələdən çıxarır. www.vivo-book.com
873 – Görürsən? Mən ağıllı ola bilirəm, – gülümsəyir. Dodaqlarım öz-özünə təbəssümdən büzüĢür. Nolar, baxarıq. – Olar mən sükan arxasına keçim? Kristian təklifimdən heyrətlənir. – Mən istəməzdim. – Niyə? – Kiminsə məni maĢında aparmasını xoĢlamıram. – Bu gün səhər buna tab gətirmisən, sükan arxasında Teylorun da oturmasına dözürsən. – Mən Teylorun bacarığını yoxlayıram. – Bəs mənim bacarığıma etibar eləmirsən? – Əllərimlə ombalarıma dayaqlanıram. – Sözün düzü, sənin diktatorluğun sərhəd tanımır. Mən on beĢ ildi maĢın sürürəm. O yalnız çiyinlərini çəkir, sanki bunun heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Yox, o, sadəcə, dözülməzdir! ġübhənin faydası? YaxĢı, cəhənnəm olsun bu. – Bu mənim maĢınımdı? – acıqlanıram. О, qaĢlarını çatır. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|