Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
880 – О sənin toxunuĢ qorxundan danıĢırdı, hərgah ona əcaib bir ad qoymuĢdu. Bir də sənin gecə vahimələrindən və özünə olan ikrahdan.
Sifətinə baxıram, axĢam günəĢi onu iĢıqlandırıb. Kristian fikrə gedib və dırnağını gəmirir. Sonra ani bir baxıĢla mənə baxır. – Gözünüz yolda olsun, mister Qrey, – sərt Ģəkildə xəbərdar edir və pıqqıldayıram. Mənə elə gəlir ki, o bir qədər məyus olub. – АnasteyĢa, sən Flinnlə uzun-uzadı söhbət eləmisən. O daha nə dedi? Boğazımdakı qomu uduram. – О səni sadist hesab eləmir, – pıçıldayıram. – Doğrudan? – Kristian sakitcə deyir və qaĢlarını çatır. Salondakı atmosfer zülmətə bürünür. – Onun sözlərinə görə, psixiatriya bu termini qəbul eləmir. Doxsanıncı illərdən, – mızıldanıram, aramızdakı hərarəti qorumağa çalıĢıram. Kristianın siması qaralır, o köks ötürür.
www.vivo-book.com
881 – Bu məsələdə Flinnlə mövqelərimiz üst-üstə düĢmür. – O dedi ki, özün haqda həmiĢə pis fikirdə olursan. Və mən onunla razılaĢıram, – mızıldanıram. – О, seksual sadizmi də xatırlatdı, amma dedi ki, bu, həyat tərzi seçimidi, psixiatrın iĢ sahəsi deyil. Bəlkə də bu haqda düĢünməyə dəyər.
Yenə də mənə baxaraq gözlərini parıldadır, ağzı isə narazı ifadəylə yığılır. – ĠĢə bir bax, həkimlə bircə söhbət, artıq ekspertsən, – kinayəylə deyir və yenidən yola baxır. Ġlahi… Köks ötürürəm. – Bilirsən, əgər mənə söylədiklərini eĢitmək istəmirsənsə, onda heç nə soruĢma. Mübahisə eləmək istəmirəm. Ümumiyyətlə o haqlıdır: məgər mən bu cəfəngiyatdan baĢ çıxarıram? Həm də bunu istəyirəmmi? Mən baĢlıca ―günahları‖ sadalaya bilərəm: onun hər Ģeyi nəzarətdə saxlamaq, himayə eləmək meyli, xüsusilik instinkti, qısqanclıq. Və mən yenə də yaxĢı baĢa düĢürəm ki, bu, nədən qaynaqlanır. Mən, hətta baĢa düĢürəm ki, o, niyə toxunuĢlara qarĢı dözümsüzdür – bədənindəki www.vivo-book.com
882 çapıqları görmüĢəm. Və yalnız güman eləyə bilərəm ki, qəlbində nə qədər çapıq var, yalnız bir dəfə onun gecə vahiməsinin Ģahidi olmuĢam. Doktor Flinnsə dedi ki… – Bilmək istəyirəm, nəyi müzakirə eləmisiniz, – Kristian düĢüncələrimi yarıda kəsir. О, maĢını Ġ-5 Ģosesindən 172-ci yola döndərir, qərbə sarı, üfüqdən asılmıĢ günəĢə doğru. – O məni sənin məĢuqən adlandırdı. – Doğrudan? – Səsinin ahəngi barıĢdırıcıdır. – Noolar, öz terminlərini aydın seçə bilir. Yəqin ki, bu, dəqiq tərifdir. Razısan? – Öz sabmissivlərini məĢuqə hesab edirdin? Kristian yenidən alını qırıĢdırır, bu dəfə o düĢünür. ―Saab‖ı yenidən Ģimala yönləndirir. Hara gedirik? – Yox. Оnlar seksual partnyorlar idilər, – səsindəki ehtiyatlılıqla mızıldanır. – Sən yeganə məĢuqəmsən. Və istəyirəm ki, daha mühüm olan yeri tutasan. А, yenidən o, sehrli, geniĢ imkanlar açan o söz. О məndə təbəssüm oyadır və fikrən özümü qucaqlayıb sevincimi içimdə doğuram. www.vivo-book.com
883 – Bilirəm, – pıçıldayır, məftunluğumu hər cür vasitəylə gizlətməyə çalıĢıram. – Mənə, sadəcə, bir qədər vaxt lazımdı, Kristian. Yoxsa son günlər baĢım gicəllənir. Kristian baĢını yana əyib mənə qəribə, heyrətlənmiĢ tərzdə baxır. Bir neçə saniyə sonra iĢıqforun yaĢıl iĢığı yanır. Kristian baĢıyla təsdiqləyib musiqinin səsini artırır. Müzakirəmiz bitdi. Van Morrison hələ də oxuyur, indi isə böyük nikbinliklə, füsunkar gecə və Ay iĢığı altında rəqs haqda. Pəncərədən günəĢin qürubundan doğan qırmızı iĢığa boyanmıĢ Ģam və küknar ağalarına baxıram; onların uzun kölgəsi yolun o biri üzünədək uzanır. Kristian maĢını torpaq yola döndərir və biz qərbə, körfəzə doğru gedirik. – Hara gedirik? – növbəti döngədən sonra yenidən soruĢuram. Adı oxumağa macal tapıram – ―9 Аve СЗ‖. QayğılanmıĢam. – Sürpriz, – Kristian deyir və sirli Ģəkildə gülümsəyir.
www.vivo-book.com
884
www.vivo-book.com
885
Ġndi biz səliqə-sahmanlı birmərtəbəli taxta evlərin yanından keçirik: uĢaqlar basketbol oynayır, velosiped sürür və ya küçədə qaçıĢırlar. Ġdillik mənzərəni qollu-budaqlı ağaclar tamamlayır. Bəlkə qonaq gedirik? Bəs kimgilə?
www.vivo-book.com
886 Bir neçə dəqiqə sonra Kristian maĢını kəskin Ģəkildə sola döndərir və biz ağ, naxıĢlı metal darvazalı və çınqıl hasarlı evin qarĢısında peyda oluruq. Kristian qapı dəstəyindəki düyməni basır və ĢüĢə aĢağı enir. Sonra o, pultda nömrə yığır və darvaza qapıları taybatay açılır. О mənə baxır və üzünün ifadəsi dəyiĢir. Kristian inamsız görünür, hətta həyəcan keçirir. – Nolub? – soruĢur, səsimdəki qayğılanmanı gizlədə bilmirəm. – Bir ideya var, – sakitcə cavab verir və ―Saab‖ı darvazaya sarı döndərir. Biz xiyabanla üzü yuxarı çıxır, o, yetərincə geniĢdir, iki avtomobil yanaĢı gedə bilər. Bir tərəfdə sıx ağaclar, digər tərəfdə ağac sırasının arxasındakı zəmi. Ġndi orda çöl çiçəklərinin bitdiyi çəmənlikdir, lap kəndi xatırladır; axĢam rüzgarı qürubun qızılı rəngə boyadığı otları tərpədir. Hər Ģey xoĢ təsir oyadır və ruhu rahatladır. Qəfildən çəməndə necə uzandığımı və mavi yay səmasına necə tamaĢa elədiyimi təsəvvür eləyirəm. O qədər Ģirnikdirici fikirdir ki, evçün lap darıxdım. Necə də qəribədir! Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|