Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
898 Artıq ehtiraslanmıĢam. Niyə o mənə bu cür təsir göstərir? Onun təsirinə belə tez düĢməyim, hətta xoĢuma gəlmir. Ġndi bilirəm ki, bu axĢam biz problemlərimizi və son hadisələri müzakirə edəcəyik… amma onun baxıĢları altında tab gətirə biləcəyəmmi? Güzgüdə özümə baxıram: gözlərim alıĢıb yanır, yanaqlarımda fərəh qızartısı. Ciyərdolusu nəfəs alır və zala qayıdıram. Yox, mən əvvəllər də bəzən tumansız gəzmiĢəm. Daxili ilahəm lələklərdən don geyinib hündür dabanları üstə rəqs edir. Kristian nəzakətlə ayağa qalxır, mənə masaya yaxınlaĢarkən. HəmiĢəki kimi, qüsursuz görünür: sakit, ―bərkgedən‖, soyuqqanlı simayla. Əlbəttə, indi onu yaxĢı tanıyıram. – Yanımda otur, – deyir. Onun dediyi yerdə otururam – o da əyləĢir. – Mən artıq yemək sifariĢ vermiĢəm. Əminəm etiraz eləməyəcəksən.
www.vivo-book.com
899 O, yarımçıq Ģampan qədəhini mənə qaytarır və diqqətlə məni süzür. Onun baxıĢları altında qanım coĢur. Əlini dizimə qoyub. Gərilib ayaqlarımı bir az aralayıram. Ofisiant peyda olur, doğranmıĢ buz içində istridyə ilə. Ġstridyə. O dəqiqə ―Hitman‖ otelində Kristianla təkbətək oturduğumuz gecəni xatırlayıram. Onda onun müqaviləsini müzakirə edirdik. Aman Allah! O zamandan nə qədər vaxt keçib.
– Deyəsən, ötən dəfə istridyə xoĢuna gəlmiĢdi, – səsi oğrun və seksualdır. – Yalnız onları yediyim məqam seksual idi, – ehtirasdan artıq güclə nəfəs alıram, səsim məni ələ verir. Onun dodaqları təbəssümdən dartınır. – Ah, miss Stil, bunu nə vaxt öyrənəcəksiniz? О, qabdan istridyə götürür və əlini dizimdən qaldırır. Mən intizarla gözlərimi döyürəm, amma o, əlini limona atmır. – Nəyi öyrənəcəm? – soruĢuram. Ġlahi, nəbzim sanki dəli olub. Onun uzun, həssas barmaqları ehtiyatla limon Ģirəsini istridyə üstünə sıxır. www.vivo-book.com
900 – Ye, – deyir və istridyənidodaqlarıma yaxınlaĢdırır. Ağzımı açıram və o, ehtiyatla ilbiz qabığını alt dodağımın üstünə qoyur, – astaca baĢını geri çək, – mızıldanır. Mən buyurulduğu kimi edirəm və istridyə boğazıma sürüĢür. Kristian mənə toxunmur. Kristian da istridyə yeyir, sonra da məni yedizdirir. Bu əzabverici məĢğuliyyəti davam etdiririk, bir düjün istridyəni yeyib bitirənədək. Bu müddətdə bircə dəfə də olsun mənə toxunmur. Bu məni dəlilik dərəcəsinə çatdırır. – Hə, de görək istridyə xoĢun gəlirmi? – mən sonuncunu udarkən soruĢdu. BaĢımla ―hə‖ deyirəm, onun toxunuĢunu arzulayaraq. – YaxĢı. Oturacaqda qurcalanıram. Niyə mən bu qədər ehtiraslanmıĢam? О, yenidən naqolay Ģəkildə əlini dizimə qoyur və mən əriyirəm. XahiĢ edirəm, mənə toxun da! Daxili ilahəm diz çöküb, lüm-lüt, əynində yalnız tuman var və yalvarır, yalvarır. О, ombalarını sığallayır, əllərini qaldırır və yenidən dizlərinə qoyur. www.vivo-book.com
901 Ofisiant bizimçün Ģampan süzür və boĢqabları yığıĢdırır. Bir neçə andan sonra bizim ―antre‖ ilə geri dönür. Bu, ―sibas‖dır – gözlərimə inanmıram – qulançar, ―kartof- fri‖ və holland sousu. – Sevimli yeməyiniz, mister Qrey? – Tamamilə haqlısınız, miss Stil. Doğrudur, ―Hitman‖da treska balığı da vardı. О, yenidən əlini budumda gəzdirir. Ehtirasdan uçuram, amma o hələ də mənə toxunmur. DəhĢətli dərəcədə məyusam və özümü söhbətdə cəmləməyə çalıĢıram. – Xatırlayıram, o zaman yeməkxanada necə oturmuĢduq və müqavilə Ģərtlərini müzakirə edirdik. – XoĢbəxt günlər idi, – gülümsəyir. – Onda səni heç bir qayğı olmadan sikmək haqda düĢünürdüm. – О, əlini uzadaraq bıçağı götürür. Аh!
Balıqdan bir tikə götürüb çeynəyir. Bilərəkdən asta- asta.
– Heç ümid eləmə, – mızıldanıram, dodaqlarımı ĢiĢirərək və o mənə bic-bic baxır. – Yeri gəlmiĢkən, www.vivo-book.com
902 müqavilələr haqda, – əlavə edirəm. – Məxfilik haqda müqavilə necə olsun? – Onu cır. Оhо!
– Nə? Doğrudan? – Hə.
– Qorxmursan ki, səni ifĢa eləməkçün ―Sietl tayms‖a qaçaram? – onu cırnadıram. О gülümsəyir, bu elə xoĢ səsdir ki. O elə yaraĢıqlı görünür ki. – Yox. Sənə etibar edirəm. Sənə Ģübhənin faydasını göstərmək istəyirəm. Оо. Utanaraq gülümsəyirəm. – Ditto. Onun gözləri Ģənlənir. – Çox Ģadam ki, don geyinirsən, – mırıldayır. O dəm ehtiras dalğa kimi bütün bədənimdən keçir və onsuz qaynayan qanımı bir az da coĢdurur. – Niyə bir dəfə də olsun mənə toxunmadın? – donquldanıram. www.vivo-book.com
903 – ToxunuĢum üçün darıxmısan? – təəccüblənir. Əclaf. – Hə, – acıqlanıram. – Ye, – əmr eləyir. – Sən ümumiyyətlə mənə toxunacaqsan? – Yox, – o baĢını yelləyir. Nə? Mən ucadan ah çəkirəm. – Ġndi təsəvvür elə evə qayıtdıqdan sonra nə hiss eləyəcəksən, – pıçıldayır. – Mən intizarla bu anı gözləyirəm. – Burda, yetmiĢ altıncı mərtəbədə partlasam, təqsirkar sən
olacaqsan, – qıcanmıĢ diĢlərimin arasından mızıldanıram. – Hə, АnasteyĢa, biz odu söndürməyin yolunu taparıq, – Ģəhvani təbəssümlə deyir. Hirsimdən aĢıb-daĢaraq çəngəli balığa batırıram, daxili ilahəmsə gözlərini qıyıb fikrə gedir. Biz də bu oyunu oynaya bilərik. Bunu ―Hitman‖dakı yemək vaxtı öyrənmiĢəm. Mən ağzıma bir tikə ―sibas‖ qoyuram. О, demək olar ki, ağzımda əriyir. Gözlərimi süzdürürəm, təamın dadını çıxarıram. Kristian Qreyi tovlamağa baĢlayıram: astaca donumu yuxarı qaldırıram, yuxarı, bir az da yuxarı. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|