edilməsində və onların mənşəyinin öyrənilməsində, Orta
Asiyada işləyən bir çox torpaqşünasların tədqiqtları
müsbət rol oynamışdır. Boz torpaqların öyrənilməsində
A.N.Rozanovun (1951) rolu xususi ilə böyükdür.
Boz torpağın əmələ gəldiyi iqlim şəraiti Aralıq
dənizinin quru subtropikləri ilə bəzi ümumi xüsusiyətlərə
malikdir. Yağıntıların əsas kütləsi qışda və yazda düşür.
İsti yay dövrü ərzində yağışlar çox az yağır.
Yağıntıların illik miqdarı alçaq dağ ətəklərində 300mm,
dəniz səviyyəsindən 500m yüksəkdə yerləşən dağ
ətəklərində isə 500-600mm-ə qədər dəyişilir.
Boz torpaqların bitki örtüyü subtropik
bozqırların və yarımsavannaların alçaq boylu ot
bitkilərindən ibarətdir. Bu bitki örtüyü pliosen dövründə
Orta və Mərkəzi Asiyanın dağlar sisteminin yüksəlməsi ilə
əlaqədar olaraq arid iqlim proseslərinin güclənməsi
nəticəsində əmələ gəlmişdir. Onun tərkibində taxıllar
fəsiləsi üstünlük təşkil edir. Nəhəng çətirçiçəklilər olduqca
səciyyəvidir. Yaz rütubətlənməsi dövründə efemerlər və
efemeroidlər qırtıclar, dağ lalələri, xaş – xaş və. b
sürətlə inkişaf edirlər . Rütubətli və qısamüddətli yaz
dövrünün quru və uzunmüddətli yayla əvəz edilməsi
bitki örtüyünü kəskin sürətdə dəyişdirir. Yazda parlaq və
sıx, lakin qısamüddətli efemerlər qrupu, yayda bütün
isti dövr ərzində kserofitlər qrupu səciyyəvidir.
Torpaqəmələgətirən süxurlar, əsasən Orta Asiya
sıra dağlarının ətəklərini qalın çexol kimi örtən löslərdən
ibarətdir. Orta Asiya lösləri bir qayda olaraq tərkibində
çoxlu miqdarda qırıntılı kvarslardan daha çox üstünlük
təşkil edən qırıntılı silikatların xeyli miqdarı ilə səciyələnir.
150
Dağətəyi löslərin əmələgəlməsində hissəciklərin küləklər
vastəsilə çeşidlənməsi və onların atmosferlə bir yerdən
başqa yerə aparılma prosesləri daha mühüm əhəmiyyətə
malik olmuşdur. Aparılan hissəciklər qismən sovurulan
qum massivlərinin hesabına olur.
Tipik boz torpaqların profili aşağıdakı quruluşa
malikdir:
A qatı açıq-boz rəngdədir, nəzərə çarpacaq
dərəcədə çimlidir, strukturu aydın olmayan topavaridir,
üstdə çox vaxt laylılıq nəzərə çarpır. Qalınlığı 15-20 sm-
dir.
A/B keçid qatdır, humus qatına görə daha
yumşaqdır, qalınlığı 10-15 sm-dir.
B qatı qəhvəyi-sarımtıl rəngdə, zəif bərkimiş,
karbonatlı yeni törəmələrə malikdir. Çox tədriclə
torpaqəmələgətirən süxura keçir, sərhəd çətin seçilir.
Karbonat qatının qalınlığı (yeni törəmiş gipsin meydana
çıxmasına qədər) 60-90 sm-ə yaxındır.
Boz torpaqların bütün profili yereşənlərin,
soxulcanların, həşaratların, kərtənkələlərin intensiv
fəaliyyətinin izlərinə malikdir.
Boz torpaqların genetik qatlarının kimyəvi analizi
göstərir ki, B qatında silisium oksidinin zəif azalmasının
qeyd olunmasına baxmayaraq, bu torpaqların profili boyu
silikat kütləsi zəif dəyişilir. Belə hal torpaq profilinin B
qatında bir qədər narındispersli hissəciklərin toplanması
ilə izah edilir.
A qatında humusun miqdarı adətən 1,5-3%-dir və
profil boyu aşağı getdikcə çox tədriclə dəyişilir.
Fulvoturşular və humin turşuları miqdarının bir-birinə
151
yaxınlığı boz torpaqların humusunun səciyyəvi
xüsusiyyətidir.
Boz torpaqlar üstdən karbonatlıdır, lakin profilin
aşağı hissəsində karbonatların miqdarı daha çoxdur.
Udulmuş kationlar arasında kalsiumun miqdarı xeyli
yüksəkdir. Torpağın reaksiyası zəif qələvidir (7,5-8,5).
Nisbətən yaxşı rütubətlənən yüksək dağ
ətəklərində tünd boz torpaqlar əmələ gəlir. Bu torpaqlar
humusun miqdarının yüksək (4%-ə qədər və daha çox) və
A qatında karbonatların olmaması ilə fərqlənir.
Boz torpaqların profili bir-birini əks istiqamətlərdə,
qarşılıqlı surətdə əvəz edən kimyəvi birləşmələrin şaquli
miqrasiya proseslərinin birgə təsiri altında əmələ gəlir.
Yazda suyun aşağı axını əmələ gəlir, karbonatlar yüksək
enerji ilə yuyulur və görünür, profilin yuxarı hissəsindən
bir qədər narındispersli hissəciklər də həmçinin yuyulur.
Quru, isti başlanması ilə torpaq məhlulu yuxarıya doğru
hərəkət edir və karbonatlar profilin yuxarı qatlarına
aparılır. Karbonatların belə paylanma rejimini
A.N.Rozanov qayıdan-aşağı axın adlandırmışdır.
Boz torpaqlar səhra boz-qonur torpaqlar ilə
həmsərhəddir və onlarla tədrici keçidlə əlaqədardır. Lakin
tipik boz torpaqlar boz-qonur torpaqlardan səthində
məsaməli qabığın olmaması, profilin yuxarı hissəsində
karbonatların az miqdarı, humusun xeyli yüksək miqdarı
və gips yenitörəmələrinin daha alçaqda yeləşməsi ilə
fərqlənirlər. Suda həll olan duzlar da boz-qonur torpaqlara
nisbətən, boz torpaqlarda daha dərin yuyulur.
Boz torpaqlarda, azotdan başqa, bitkilərin qidası
üçün lazım olan kifayət qədər kimyəvi elementlər vardır.
152
Onların kənd təsərrüfatında istifadəsində çətinlik suyun
çatışmaması ilə əlaqədardır. Ona görə, bu torpaqların
mənimsənilməsi üçün suvarmanın mühüm əhəmiyyəti
vardır. Orta Asiya respublikalarında və Zaqafqaziyada
suvarılan boz torpaqlarda çəltik və pambıq bitkiləri, dənli
bitkilər, tərəvəz-bostan və s. becərilir. Dəmyə əkinçilik
əsasən dağətəklərinin hündür sahələrində toplanmışdır.
19.4. Subtropik qurşağın torpaqlarının kənd
təsərrüfatında istifadəsi.
Rütubətli subtropik qurşağın təbii şəraitdə
bir çox kənd təsərrüfat bitkilərinin becərilməsi üçün xeyli
əlverişlidir. Qırmızı və sarı torpaqlarda çay kolları,
sitrus və efiryağlı bitkilər, tütün və başqa kənd
təsərrüfat bitkiləri becərilir. Lakin bu torpaqlar bitkilər
üçün az mənimsənilən qida ehtiyatına malikdir. Azotun
mütəhərrik forması üst qatlardan asan yuyulur, lakin
çoxlu miqdarda bir yarımoksidlər torpaqdakı fosfatları
bitkilər üçün az mənimsənilən edir.
Mineral gübrələrdən ən effektlisi azot və
fosfordur. Kalsium gübrəsi də məhsuldarlığa müsbət
təsir göstərir. Məhsulda ən çox artım yüksək norma
gübrələr verildikdə alınır. Məsələn, sitrus bitkiləri
plantasiyasına hər hektara 300-350 kq P
2
0, 200-250kq
K
2
O və 40 ton peyin verdikdə onlar daha çox nəticə verir.
Üzvi gübrələr (peyin, kopostlar, sideratlar) də
qırmızı və sarı torpaqlar üçün çox effektli olub, onlarda
becərmə prosesini sürətləndirir.
153
Dostları ilə paylaş: |