Etnos
v
ə epos: keçmişdən bugünə
191
sözündən çaşıb qalır. Oğlan Ç.Aytmatovun tutulduğunu hiss edir.
Bir qədərdən sonra sözünə davam edərək: «Mən sizin «Ağ gəmi»
povestinizin qəhrəmanı olan Uşağam. Bəli, mən o vaxt həmin əfsa-
nəvi çaylarla İssık-Kuldan keçib, üzərək buraya gəlmişəm. İndi Pe-
kində oxuyuram».
Fikir verin, XX əsrin 70-ci illərində Ç.Aytmatovun ağlına
belə gəlməzdi ki, yad ölkədən olan oxucusu onun əsərləri və qəhrə-
manları ilə tanış olsun. Hətta oxucular özlərini bəzi qəhrəmanların
yerində də görürdülər. Çünki Ç.Aytmatov bütün əsərlərində həyat
həqiqətlərini qələmə alıb, oxucuya çatdırmağa çalışır. Bunu biz həm
də müəllifin Hüsenbala Mirələmova əlyazma şəklində verdiyi və ta-
nınmış tərcüməçi Səyavuş Məmmədzadənin dilimizə çevirib oxucu-
lara çatdırdığı «Öldürməli… Ölməli…» («Ubit – ne ubit…») heka-
yəsində də yaxşı görürük. Hekayənin özü, onun tərcümə dili və sə-
viyyəsi haqqında ayrıca məqalə yazmaq
fikrində olsam da, əv-
vəlcədən deyim ki, Çingiz Aytmatov öz hekayəsindəki hadisələrin
ölkəmizdən kənarda cərəyan etdiyini göstərsə belə, onun əsas kon-
turlarının məhz Azərbaycandan götürüldüyünü güman etmək müm-
kündür. Sadəcə olaraq təsvir olunan yerlər və personajlar azərbay-
canlılar deyildir. Yenə də bəşəriyyət, xalqlar,
müharibə, insanların
müharibəyə münasibəti, onlarda müharibə ilə bağlı yaranmış mənfi
assosiasiyalar, müharibələrin insan daxilində təlatümlər, ikili hiss və
düşüncələr, münasibət və dəyərlər yaratması – bunların hamısı
Ç.Aytmatovun əsərlərində daim həyatı, həyat həqiqətlərini bütün
rəngləri ilə təqdim edə bilməsi ilə bağlıdır.
Bu fikri burda vurğulamağa ona görə ehtiyac duydum ki,
doğrudan da dünya ədəbiyyatında özünə sağlığında abidə ucaldan
sənətkarların həyatı, onların hazırkı dövrdə yaradıcılıq işlərinin və-
ziyyəti barədə məlumat almağın özü də az iş deyildir. Bax, bu mə-
nada «Kredo» qəzetində dərc olunmuş yazının ədəbiyyat aləmində
olan bilgilərimizin genişlənməsinə səbəb
olduğunu söyləmək istəyi-
rəm. Bu görüşün təəssüratı həm də müasir türk dünyasının canlı
klassiki olan Çingiz Aytmatovun türklər barədəki fikirlərinə müna-
sibət bildirməyə də kömək edir. Təəssüratlarda belə bir məqam da
Nizami Tağısoy
192
vurğulanır ki, dünya türkləri indən belə inteqrativ proseslərə daha çox
istiqamət götürməlidirlər ki, gələcəkdə bu proseslər bütün dünyada
ümumi türk evinin tikintisi üçün əsas təməl daşına çevrilsin.
Hüseynbala Mirələmovun təəssüratlarından görünür ki, əv-
vəlki dövrlərdən fərqli olaraq Çingiz Aytmatov məhz bu gün türklü-
yünü, türk dünyasına yaxından bağlılığını daha
bariz nümayiş etdi-
rməyə çalışır: «Mənim üçün çox vacibdir ki, türk xalqları bir-birinə
yaxınlaşsın. Biz bir kökdənik, bir ağacın budaqlarıyıq, dilimiz nə
qədər doğmadır bir-birinə» («Kredo» qəzeti, yenə orada).
Əksər əsərlərini rus dilində yazan Çingiz Aytmatovun Azər-
baycan yazıçısı ilə qırğızca danışmağa üstünlük verməsi, yəqin ki,
həm də türklərə, türk dünyasına, öz türklüyünə yaranmış məhəbbət-
dən irəli gəlir.
Bəlkə də çox keçməyəcək ki, daim orijinal mövzu
tapmağı və onu özünəməxsus şəkildə «tərcümə» etməyi bacaran
Çingiz Aytmatov türk xalqlarının monolitliyini əks etdirən zəngin
türk epik təfəkkürünə və türk qaynaqlarına müraciət edərək, daha
monumental əsərlər yaradacaqdır. Məhz bu tipli əsərlərin bu gün
türk gənclərində yüksək ideallar yaratmağa, duyğular oyatmağa və
onlar uğrunda mübarizə aparmalarına münbit zəmin hazırlayacaqdır.
Etnos
v
ə epos: keçmişdən bugünə
193
ÇİNGİZ AYTMATOV VƏ MÜHARİBƏ
/«…Öldürməli… Ölməli…» hekayəsi haqqında qeydlər/
XX əsrin 70-80-ci illərindən bəri Çingiz Aytmatov yalnız
qırğız və rus ədəbiyyatlarında
və ədəbi tənqidində deyil, həm də bü-
tün dünya ədəbiyyatında, ədəbi tənqidində diqqəti daha çox cəlb et-
miş yazıçılardandır. İlk baxışda gözlənilmədən ədəbiyyata gəlmiş
(o, əvvəl zootexnikumu, sonra kənd təsərrüfatı institutunu, nəhayət
ikiillik Ali Ədəbiyyat kurslarını bitirmişdir) Çingiz Aytmatov «Cə-
milə» (1958) povesti ilə həm qırğız, həm də rus və digər dünya ədə-
biyyatlarına yeni obraz, yeni baş qəhrəman
gətirməyə müvəffəq ol-
muş, oxucular arasında özünə və əsərlərinə böyük hörmət qazandır-
mışdır. Təxminən elə bu dövrdən «Üz-üzə», «Qırmızı yaylıqlı qova-
ğım mənim», «Köşək gözü», «İlk müəllim», «Əlvida, Gülsarı»,
«Ağ gəmi», sonralar isə «Əsrə bərabər gün», «Qiyamət» və digər
əsərlərin müəllifi kimi məşhurlaşa bilmişdir. Əsərlərinin, demək
olar ki, dünyanın bir çox dillərinə tərcüməsi, onların ictimaiyyət tə-
rəfindən qəbul edilməsi və sevilə-sevilə oxunması onu tez bir vaxt-
da tanıtdırmış, 35 yaşında Sovet İttifaqında verilən ən ali – Lenin
mükafatına layiq görülmüşdür.
Çingiz Aytmatov yüksək dəbdəbəli salonlarda, fəxri kürsü-
lərdə görünər, ona böyük hörmət və ehtiram göstərilərdi. O, nəinki
qırğız və rus ədəbiyyatını, həm də bütün dünya ədəbiyyatını ümum-
bəşəri dəyərlər
hesab edilən uzaqgörənlik, gələcəyə ümid, faciəvi-
lik, insan, onun kosmosda, Yerdə rolu və mövqeyi və s. taleyüklü
anlamlarla zənginləşdirmişdir.
Ç.Aytmatov, demək olar ki, bütün əsərlərində böyük rus
mütəfəkkiri N.Nekrasovun qəhrəmanı Qrişa Dobrosklonov kimi hə-
qiqətin, xoşbəxtliyin sorağı ilə gəzməklə, insanları haqqa, ədalətə
çağırmağı qarşısına məqsəd qoymuşdur. Əksər əsərlərində ya bir-
başa («Cəmilə», «İlk leyləklər»), ya da dolayısı ilə müharibə möv-
zusunu, onun dağıdıcı və faciəvi
cəhətlərini, şəxsi və ailə həyatları-