Şəkil 38.
(burada
b
–0 dalğa səthi təpəsindən P nöqtəsinə qədər olan məsafədir).
İ
ki qonşu zonanın uyğun nöqtələrindən P nöqtəsinə gələn, rəqslər əks fazalı olurlar. Buna
görə də hər bir zonanm bütövlükdə yaratdığı, yekun rəqs, qonşu zonadan
n
qədər fərqlənəcəkdir.
Zonanın sahəsini heşablayaq,
m
-ci zonanın xarici sərhədi dalğa səthindən
hm
hündürlüklü
sferik qövs ayırır (şəkil 39). Bu qövsü, yaxud qövslə vətər arasında qalan parçanı
Sm
ilə işarə
edək. Onda
m
-ci zonanın sahəsini,
1
m
m
m
S
S
S
.
formasında təsəvvür etmək olar. Burada
Sm
-l-(
m
-l)-ci zonanın xarici sərhəddinin ayırdığı sferik
qövsün sahəsidir.
Şəkil 39-dan göründüyii kimi,
2
2
2
2
2
)
(
2
)
(
m
m
m
h
b
m
b
h
a
a
r
(
a
–dalğa səthinin radiusu,
rm
–
m
-ci zonanın xarici
sərhədinin radiusudur). Mötərizə içini kvadrata
yüksəltsək alarıq:
2
2
2
2
2
2
2
2
m
m
m
m
m
h
bh
m
bm
h
ah
r
(4.2)
(4.2) ifadəsindən sferik qövsün hündürlüyü üçün alarıq:
)
(
2
)
2
/
(
2
2
b
a
m
bm
h
m
(4.3)
a
–dalğa uzunluğunun kiçik olduğunu nəzərə alsaq, olan toplananları nəzərə almamaq olar. Bu
baxımdan
)
(
2
b
a
bm
h
m
(4.4)
Sferik seqmentin sahəsi
S
=2
Rh
olduğundan (R–sferanın radiusu, h– seqmentin
hündürlüyüdür) alarıq:
m
b
a
ab
ah
S
m
m
2
m
-ci zonanın sahəsi isə
b
a
ab
S
S
S
m
m
m
1
S
a
b
P
hm
g-hm
2
m
b
bm
Şəkil 39
Aldığımız ifadə, göründüyü kimi
m
-dən asılı deyildir. Buradan nəticə olaraq çıxır ki,
m
çox
böyük olmadıqda, Frenel zonalarının sahələri təqribən eyni olur.
(4.2) bərabərliyindən zonanın radiusunu tapmaq olar.
m
çox böyük olmadıqda
h
m
<<
a
olar və
buna görə də
m
m
ah
r
2
2
olar.
h
m
-in bu qiymətini (4.4)-də nəzərə alsaq
m
-ci zonanın xarici
sərhədinin radiusu üçün aşağıdakı ifadəni alarıq:
m
b
a
ab
r
m
(4.5)
Zonadan P nöqtəsinə qədər olan məsafəsi
m
zonasının nömrəsinin artması ilə tədricən artır.
m
-ci zonanın P nöqtəsində yaratdığı rəqsin amplitudu isə,
m
-in artması ilə monoton azalır:
A
1
>
A
2
>
A
3
>.......>
A
m
–1
>
A
m
>
A
m
+1
.
Qonşu zonanın yaratdığı rəqslərin fazası,
qədər fərqləndiyindən, P nöqtəsindəki rəqslərin
yekun amplitudu aşagıdakı formada təsəvvür edilə bilər:
A
1
–
A
2
+
A
3
–
A
4
+ ... (4.6)
(4.6) ifadəsini aşağıdakı formada da yazmaq olar:
2
2
2
2
2
5
4
3
3
2
1
1
A
A
A
A
A
A
A
A
... (4.7)
A
m
monoton azaldığına görə təqribən hesab etmək olar ki,
2
1
1
m
m
m
A
A
A
Bu halda mötərizədəki ifadə sıfra bərabər olar və (4.7) düsturu aşağıdakı formada sadələnir.
2
1
A
A
(4.8)
(4.8) düsturuna əsasən, bütün sferik dalğa səthinin ixtiyarı P nöqtəsində yaratdıqları
amplitud, yalnız bir mərkəzi zonanın yaratdığı amplitudun yarısına bərabərdir.
Mərkəzi zonanı açıql saxlayıb, qalan zonaları qeyri-şəffaf lövhə ilə örtsəydik P nöqtəsində
yaranan rəqsin amplitudu (
A
=
A
1
) dalğa səthinin açıq qalan halına nisbətən iki dəfə, intensivliyi
isə dörd dəfə çox olardı.
Zonalar üsulundan istifadə etməklə yüksək intensivlikli işıq almaq olur. Bu məqsədlə işığın
yolunu elə lövhə ilə kəsmək lazımdır ki, o yalnız ya tək, ya cüt zonaları örtsün. Belə lövhə zona
lövhəsi adlanır.
18.
Bir yarıqdan difraksiya.
Tutaq ki,
b
=(BC) sabit eni və
l
>>
b
uzunluğu olan, ensiz BC yarığı açılmış, qeyri-şəffaf
E
,
ekranı üzərinə paralel monoxromatik işıq şüası perpendikulyar olaraq düşür (şəkil 40). Hüygens-
Frenel prinsipinə uyğun olaraq yarığın nöqtələri, eyni faza ilə rəqs edən, ikinci dalğa mənbələri
olur. Əgər işığın yarıqdan keçməsi zamanı işıq düz xətt
boyunca yayılsaydı, onda toplayıcı
L
linzasının foks
müstəvisində yerləşdirilmiş –
E
ekranında, işıq mənbəyinin
şəkli alınardı. Ensiz yarıqda difraksiya nəticəsində mənzərə
əsaslı surətdə, kökündən dəyişir.
E
ekranda interferensiya
maksi-mumları və minimumları müşahidə olunur.
Linzanın əlavə fokusunda, düşən dalğa cəbhəsinə per-
pendikulyar olan, linzanın optik oxuna
bucağı altında
B
D
a
M
12345
Şəkil 40.
O
A
düşən, bütün paralel şüalar toplanır. BM və
AM
kənar şüalarının optik yollar fərqi
sin
b
BD
(4.9)
bərabərdir.
BD yarığını Frenel zonalarına bölək. Zonanın kənarından AM-ə paralel çəkilmiş, şüaların
optik yollar fərqi
/2-yə bərabər olduğundan, zonanın eni
/(2sin
) bərabər olur.
Verilən istiqamətdə bütün zonalar işığı eyni qaydada buraxırlar. İşığın hər bir qonşu zona
cütündən interferensiyası zamanı yekun rəqslərin amplitudu sıfra bərabər olur. Belə ki, bu
zonalar eyni amplitudlu, lakin əks fazalı rəqslərin yaranmasına səbəb olurlar. Beləliklə, işığın O
nöqtəsindəki interferensiyasının nəticəsi, yarıqda yerləşən Frenel zonalarının sayı ilə təyin
olunur. Zonaların sayı cüt olduqda, yəni
2
/
2
sin
m
b
(m=1,2) (4.10)
Difraksiya minimumu müşahidə olunur (tam qaranlıq).
Zonaların sayı tək olduqda isə bir Frenel zonanın təsirinə uyğun olan difraksiya maksimumu
müşahidə olunur.
2
/
)
1
2
(
sin
m
b
.
=0 istiqamətində, yarığın bütün hissələrinin
O
nöqtəsində yaratdıqları rəqslər eyni faza ilə
baş verdiyindən, ən intensiv 0-cı nömrəli mərkəzi maksimum müşahidə olunur.
Dostları ilə paylaş: