1 Ramiz Dəniz
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
162 xalqının düşmənlərinə satılır, əvəzinə isə bura ərzaq məhsul- ları gətizdirilir. - Robert, mən biləni Əfqanistanda becərilən narkotika Orta Asiya respublikaları və İranın vasitəsilə Rusiyaya, oradan isə Avropa ölkələrinə keçirilərək, məzlum insanları, düşüncəsi olmayanları, ağıllarını itirənləri məhv edir. Onda belə çıxır ki, buradakı narkotikanın böyük bir hissəsi Avropa ölkələrinə yol tapır və günahı olmayan insanların məhv edərək, milyonlarla ailələri bədbəxt edir? Mənə elə gəlir, Avropada yaşayanlar ermənilərin düşməni deyil və hər bir ölkə blokadada olan Ermənistana mümkün olan dəstəyini verir. - Əzizim Sergey Vladimiroviç, dünya ölkələri bizə kömək əlini uzatsaydı, onda erməni xalqı pis gündə yaşamazdı. Biz xristianlığın Qafqazdakı qarantı kimi bütün əzab-əziyyətlərə dözürük, amma digər xristian ölkələri bu müqəddəs işdə bizlərə dəstək olmurlar. - Deyəsən, qonağımız bilmir ki, biz burada barıt çəlləyinin üstündə oturmuşuq. – deyə sürücü narazı halda dilləndi. - Hər an türklər bizə qarşı müharibəyə başlaya bilərlər. Sergey həddindən artıq yorğun olduğundan maşında olan ermənilərlə artıq söz güləşdirməməyi özünə lazım bilərək, bir müddət susmalı oldu. Lakin yolda əkilən narkotik plantasiya- lar onu rahat buraxmırdı. Belə bir acınacaqlı mənzərədən dəhşətə gələn Sergey istirahət etmək üçün Robertdən hansısa münasib bir yerdə dayanmasını xahiş etdi. Sürüçü buralarda birinci dəfə olsa da
163 o, bir neçə km. yol gedəndən sonra ağaclıqların arasında kafeyə bənzər bir tikili gördü və maşınını birbaşa ora sürdü. Onlar yoldan bir neçə metr kənara çıxanda həqiqətən də bir yeməkxana ilə üzləşdilər. Yolçular seyrək hala salınmış ağac- ların arasında yerləşən yeməkxanada qəlyanaltı qəbul etməyi qərara aldılar.
Təbiətin qoynunda salınan yeməkxanada ən elementar gigiyenik və sanitar qaydalar nəzərə alınmamışdır. Ayaqyolu bərbad vəziyyətdə, sınıq-salxaq masalar çirkli, qab-qacaqlar isə lazımi qaydada təmiz yuyulmamışdı. Təəccübünü gizlət- məyən Sergey iradını bildirmək istəyəndə, ona izah edirlər ki, bura gələn qonaqlar ekzotik təəssürat yaransın deyə, özlərini vəhşi təbiətin qoynunda sivilizasiyadan kənar bir yerdəki kimi hiss etməlidirlər. Havalar isti olsaydı müəyyən mənada həmin obyekt işçisinin sözlərinə haqq qazandırmaq olardı, lakin yazın əvvəli olduğundan hava kifayət qədər soyuq idi və belə bir havada pəncərələrində şüşə olmayan yeməkxananın ümumi zalında oturmaq çətin idi. Hərçənd ki, həmin yerlər klyonkalarla tutulmuşdu. Burada yeməkxananın xidmətçiləri nəzərə alınmasa, bir nəfər də olsun mülki vətəndaş yox idi. Ərazidə on beş nəfərə yaxın hərbçi vardısa, onlardan altısı saqqallılar idi ki, həmin adamların hamısı gələn qonaqları şübhəli şəxs qismində diqqətlə süzməyə başladılar.
164 Robert erməni olsa da o, özünü bu diyarda, həm də erməni- lərin arasında, sanki yad bir adam kimi hiss edirdi. Çünki ətrafdakı adamlar, hətta həmyerliləri ona ögey münasibət bəsləyirdilər. Sergey süfrə arxasına keçməmiş Robertlə birlikdə hündür və sıx ağacların arasında gəzişməyə başladı. Narazılığını gizlətməyən dekan enli, qocaman bir palıdın yanında dayanıb bikef halda dedi: - Robert bildiyin kimi mən 1984-cü ildə İrəvanda, Bakıda və Tiflisdə olmuşam. Həmin paytaxt şəhərlərin SSRİ-dən ayrılandan sonra nə dərəcədə dəyişdiyini öyrənmək üçün, bir daha onları nəzərdən keçirməyi qarşıma məqsəd kimi qoy- muşdum. Hətta mənə elə gəlirdi ki, həmin şəhərlər bu müddət ərzində o qədər dəyişəcəkdir ki, mən həmin yaşayış məntəqə- lərini tanımayacağam. Lakin İrəvan demək olar ki, dəyiş- məyibdir, əksinə, şəhər bütünlüklə tənəzzülə uğrayıbdır. Başa düşmürəm, sizin dövlət başçınız, nazirlər kabineti hara baxır? Kəndlərdə isə demək olar ki, əhali iki dəfədən də çox azalıbdır. - Hərə hakimiyyətə gələndə yalnız öz cibi və öz nəsli barəsində düşünür. – deyə qanı qaralan Robert hüznlə dillən- di. – Lakin bunun kökündə başqa şey durur. Türklərlə azərbaycanlılar birləşərək bizi blokadaya aldılar və bununla da öz tələblərini bizə diqtə etmək istədilər. Lakin son məqam- da Rusiya bizə arxa durmaqla onların istədiklərini puç etdi.
165 - Bunun əsas amil olduğunu mən də başa düşürəm. Lakin etiraf etməliyəm ki, azərbaycanlılar Ermənistanda yaşayan zaman kənd təsərrüfatında irəliləyişlər vardı. Ona görə ki, onlar torpağa bağlı adamlardılar. Sizin millət isə sənətkar kimi yetişmişdilər.
- Sergey Vladimiroviç, türklər bizim toprağı əkib- becərməklə pul qazanır və həmin pulu Ermənistandan kənarda xərcləyirdilər. Onların bizim ölkədə, bizim torpaqlardan istifadə edərək pul qazanmaqlarının heç bir xeyiri yox idi.
- Mənə elə gəlir, bu qeyri-ciddi bir fikirdir. Həmin dövrdə ən azı sizin bazarlarda bolluq hiss olunurdu. – sonra ziyalı bir qədər ara verib ciddi halda sözünə əlavə etdi. – Robert, ermənilərin özləri kənd təsərrüfatında işləmək istəmir və başqalarını da orada işləməyə imkan vermirlər. Əhalinin kəs- kin dərəcədə azaldığını görəndə mən, başa düşdüm ki, sizin millət qazanc əldə etməkdən ötrü əsasən, Rusiyaya üz tutur və oradan qayıtmaq barəsində belə düşünmürlər. Xətrinə dəysə də deməliyəm ki, sən, əmin oğlu Eduard və başqa qohumların buralarda evləriniz ola-ola Rusiyada sığınacaq tapmısınız. Fikir verdin, Eduardın qonşuları onun doğma kəndini tərk etməsinə qarşı necə reaksiya veriblər? Sadəcə olaraq onu vətən xaini, türklərdən qorxan adam kimi qələmə verdilər.
-
üçün belə bir emosional reaksiya göstərdilər. – deyə soydaş- larını müdafiə etməyə çalışan Robert xəcalət hissi çəkmədən Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|