16
Ocaqçılığı anlamağım baxımından yazı yazmışam, onu oxumaq
istəyirəm:
Ocaqçılıq – İmtinaçılıqdan başlayır. Özündəki eybəcərliklərlə
döyüşdən. Dünyada, həyatda, insanda gördüyü eybəcərliklərə qarşı
döyüşdən. Bu döyüş insanda imtina tələbi yaradır.
Ocaqçılıq – özünü öyrənmək – özündəki şər duyğuları tanımaq,
onlara qarşı döyüşmək və özünü yendən yaratmaqdır.
İnsanı görmək – tanımaq bacarığı.
Göz gördüyündən artığı görür. Dünyaya, həyata, insana ağlın
deyil, ruhun gözüylə baxır. Dil fərqli danışır, ürək fərqli düşünür –
hərcayilikdən təmizlənən ömrə müqəddəslik gəlir.
İnsanlıq adlı mahiyyətinə bərabər ömür yaşamaqdır Ocaqçılıq.
Təhqirlərə, təqiblərə, dışlanmağa uğradıqca Ocaqçının ömür sevdası
baş tutur. Deməli, hamının dediyini yox, Mütləqin dediyini deyirsən.
Hamının gördüyünü yox, Mütləqin gördüyünü görürsən. Hamının
səcdə etdiyinə yox, Mütləqə səcdə edirsən. Axına qarşı üzmək
hünəri.
Ocaqlaşmaq – Mütləqləşmək istəyidir – zamandan, mühitdən,
şəraitdən üstün yaşamaq tələbidir.
Hamının biri yox, hamıdan fərqlənmək ucalığı. Bu tələb insanda
əsarətdən azad olmaq imkanı yaradır.
Zaman insanı özünə bağlayır – özünə uyğun yaşadır, əslində
məhv edir – sonsuzu sonlu edir. Ocaqlaşmaq zamanüstü ömürdür.
Mühit – insanı özünə tabe edir – insanı istədiyi şəklə salır. Alçaldır,
süründürür, əşyalaşdırır – sonda məhv edir. Ocaq “insanı mühit
formalaşdırır” deyimini rədd edir, “mühiti insan formalaşdırır”
fikrini irəli sürür. Ocaqlaşmaq – mühiti formalaşdıran insan ömrü
yaşamaqdır. Şərait insanı dar, məhdud çərçivəyə salır – onu özüylə
məşğul olmağa imkan vermir, insanı maddiyyat əsarətinə salır –
simasızlaşdırır, kölələşdirir.
17
Ocaqlaşmaq – şəraiti saymır, üzünü, sözünü sabaha tutur –
əbədilik qazanır. Həyat zamana, mühitə, şəraitə uyğun insan yetirir.
Həyata gətirir – yaşatmadan öldürür. Əzəli, əbədi, sonsuz, kamil
mahiyyətə malik olan insan öz daxili qüdrətini aşkarlamadan torpağa
gömülür. Bu səbəbdən də dünyanın, həyatın, insanın gözəlləşməsi,
aliləşməsi – kamilləşməsi baş tutmur. Dünyanı da, həyatı da, insanı
da gözəlləşdirən, mənalandıran, onları özlərindən yüksəyə qaldıran
insan olmalıdır. İnsanı isə Ocaq yaradır. Ocaq bu qüdrətə malikdir.
Ocaq ucalıqdır. İmtinaya yetmək ucalığı.
Hərcayilikdən imtina – Müqəddəsliyə – əbədiliyə tapınma.
Təmənnasızlığa yetmək ucalığı.
Fədakarlığa yetmək ucalığı.
Ruhani yaşamaq ucalığı.
Mütləqə İnam ucalığı.
İnsanın insandan böyük mənasına, qüdrətinə inanmaq ucalığı.
Dünyanın dünyadan böyük mənasına inanmaq ucalığı.
Dünyanın, insanın Əzəli, Əbədi, Sonsuz, Kamil mahiyyətinə
inanmaq ucalığı.
Mahiyyətin gerçəkdən üstünlüyünü dərk etmək ucalığı.
Həqiqəti görmək – göstərmək ucalığı.
Dünyanın beş günlük deyil, Əzəli, Əbədi, Sonsuz olmasına
inanmaq ucalığı.
“O dünya, bu dünya nağılını rədd etmək qorxmazlığı.
Cənnət-cəhənnəm, hüri-pəri cahilliyinə qarşı iradə ortaya qoymaq
cəsarəti.
“Dini İnamla əvəz eləmək” ideyasına qulluq etmək ləyaqəti.
Özüylədöyüş vasitəsilə ruhani qanunlar əsasında yaşamaq fərəhi.
Vətənə, millətə, qədimliyə, milli dəyərlərimizə sevgili münasibət.
Özündən keçən vətənindən keçməz.
18
Ocaq bu kimi möhtəşəm səviyyəllər tələb edir Ocaqçıdan.
Ocaq – Asif Ata ömrüdür. Mütləq ruhani ömür!
Ocaqçılıq Soylu Atalı ömrüdür – ruhani ömür, çağıran, cəzb edən,
yetirən ömür, fərəhli ömür – İmtinaçı ömür.
Günev aşiqliyi – fədakarlığı, təmənnasızlığı. Göylü ömrüdür –
Amal fərəhçiliyi, ruhani inad, ruhani yeriş. Nurtəkin ömrüdür –
ruhani fərəh, ruhani fədakarlıq, ruhaniyyat aşiqi. Üstün ömrüdür –
ruhani dirçəlmə… Atamız Var olsun!”.
Soylu Atalı: “Yaxşı halnan oxudun, fərəhin artır. Arzumuz odur
ki, özünün istədiyin kimi, daha böyük səviyyələrini təsdiq edəsən.
Onda Atanın işinə yiyəlik gücümüz çox artacaq”.
Günev Atalı: “Əvvəl Güntayın gəlişini qutlayıram. Böyük ümidlərlə
yanaşıram ona. İlk görüşdə insanda başqasına qarşı duyğu, ya söz
adamın içindən boy verir. Mən Güntayı görəndə cəngavərim dedim.
Təbii ki, ruhani cəngavərlikdən gedir söhbət. Ruhani cəngavərliyini
doğrultsun, sevindirsin bizi qardaşımız.
19
Asif Atanın Ocağına gəliş elə-belə gəliş deyil. Atanın sağlığında
hər mərasimdə 7-8 nəfər ardıcıl gəlirdilər. Yer çatmırdı. Ancaq hər
gəliş gəliş deil. Nəticə də göz qabağındadır. Əgər aşiqliyə çatmırsa,
gəlişin asanca da gedişi olur…
Bu müddətdə çox müşahidələr elədim. Mən özümün əməllərim
haqqında düşünəndə elə bilirdim ki, deməyə heç sözüm yoxdur. Elə
bilirdim ki, heç nə eləməmişəm. 35-ci ilin gündəliyini açdım,
özümün fəal olmayan Evlad olduğumu düşünə-düşünə bu qədər işlər
görmüşəmsə, gör Ocaqda nə qədər işlər görülüb. Mən indiyədək 35-
ci ildəki qədər Ocaq uğuru görməmişəm. Həyatın içindən, xalqın
özündən Ocağın sədalarını bu ilki qədər eşitməmişəm. Bu qədər
fərəhli yaşamışam. Gedişat göstərir ki, əməlli-başlı iş gedir. Bu
ardıcıllıqla, gedərsək, daha ciddi uğurların şahidi olacağıq. Müəyyən
dövrdən sonra da xalq öz Ocağını, Peyğəmbərini, İnamını tanıya-
caq… Bəzən mənə sual verirlər ki, nə tikirsən, deyirəm ev tikirəm.
Nə evi – İnam Evi. Bilirlər İnam Evi nə deməkdir. Amal Bağında
Məbədin tikintisi ağıllara yavaş-yavaş çatır. 300 milyonluq bir
etnosun özünün Ruhaniyyat evi yoxdur. Ərəbçiliyə tapınıb, kimliyini
itirib. İndi də ideoloji cəhətdən Avropaçılığa tapınır. Hamısının da
acısını çəkməkdədir. Bilmir hansından yapışsın, özünü harda ifadə
eləsin. Çünki özülü yoxdur. İndi İnam Evində özünü tapmalıdır. Bu
bir ünvandır. Müqəddəs xalqyaratma ünvanıdır. Asif Ata Peyğəm-
bərliyini xalqa vermək ünvanıdır. Fərəhim yerə-göyə sığmır. Ona
görə ki, Ocağın uğurlarını eşidirəm. Möhtəşəm sədalar eşidirəm.
Yaranma görürəm. Həm də onun iştirakçısıyam. Yüzlərlə adama söz
demişəm, haray çəkmişəm. Onlarla ünvana getmişəm. Ən çox
Ağcabədi, Beyləqan bölgəsində olmuşam. Bu il söz verirəm ki, bu
iki bölgədən də qırağa çıxacam. Səfərlər edib söz deyəcəm. Ən azı
Beyləqandakı, Ağcabədidəki havanı oralarda da yaradacam.
Deməsinlər ki, Asif Atanı tanımırıq. Bu iki bölgədə kimdən soruşsan
Dostları ilə paylaş: |