Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Köhne derdi tezeleme.

Köhne düşmen dost olmaz.

Köhne kende teze darğa gelib.

Köhne kende teze nırx qoyma.

Köhne getdi, sen tezeden danış.

Köhne palan, içi zer-ziver.

Köhne paltar yamağından bellidir.

Köhne pambıq bez olmaz, dul arvaddan qız olmaz.

Köhne süpürgeni dama atarlar.

Köhne teqvim pula getmez.

Köhne un çuvalıdır, vurduqja toz qopar.

Köhne hamam, köhne tas.

Köhlen at yeriyende toz qopar.

Köç qayıdanda axsaq keçi qabağa düşer.

Köç köçer, it hürer, ikisi de menzile birge yeter.

Köçden azan qarıya bu da azdır.

Köçen yurdun qedrini, düşen yurdda bilerler.

Köçün dönmesi axsaq ite xoş geler.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 111

Köçün yaraşığı dananın sonjuqlamasıdır.

Kuzeçi sınıq qabda su içer.

Kül başına gözel fere, beçe de seni beyenmir.

Külahın sat xiraj eyle, tüfeyli olma namerde, jahanda kelle sağ olsun,

külah eskik deyil merde.

Külek eser, gül büküler, könül yanar, jan söküler, geje gündüz yaş

töküler, gözlerimin qarasından.

Külek kimi herden bir yana esme.

Külekde yatanın jin atı olar.

Külekli günde pambıq atır.

Külekli günde xırman sovurmazlar.

Küleş tez yanar, tez de kül olar.

Külü küllükden götür, külü tepeyejen olsun.

Külü ojaqdan götürerler.

Külün altında göz olar.

Kündesi küt düşüb.

Küp yanında küpçeler.

Küpü sındıran da bir , suyu getiren de bir.

Küpün günahı nedir ki, içine çaxır tökülür?!

Küpden ne çıxar?

- Anjaq içindeki!

Kürd kürdü deyirmanda axtarar.

Kürd kürdü tanımasa, mekri mekreni tanıyar.

Kürde dediler:

- Allah şirindir, ya doşab?

Dedi: - İki dostun arasına girmeyin.

Kürdün dilin kürd biler.

Küreye düşmeyen demir yumşalmaz.

Küreken imam kimi geler, sonra yezide döner.

Küren adam xetakar olar.

Küren adamla, küren ata yaxın düşme.

Küren toyuq hinden bayıra çıxmaz.

Kürkü evvel il özün gey, ikinji il ver düşmenine.

Kürküne bire düşüb.

Küsene pay düşmez.

Küsenin payını yeyerler.

Küsülü qardaş, gel yükü çataq, küsümüz küsülülükde .

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 112

Küçük hüre-hüre köpek olar.

Küçeleri ölçür.

Lazımlı yere serf elemir, lazımsız yere su kimi axıdır.

Lal-dinmez qovluq.

Lalam, karam – dinmerem.

Lalın dilini anası biler.

Lat-lüt İmam Rza!

Laçın balasın vermez, belke zorla alalar.

Laçın qalada balalar.

Leyli bazarıdır, Mejnun jan satır.

Leylek gününü tak-takla keçirder.

Leş görende quzğuna döner.

Deb demekdense, leblebi de.

Leblebidir – el debidir.

Levend levendi tapar.

Lezgi nedir, güzgü nedir?

Leyaqet ağıldadır, esil-nebesle deyil.

Lel daşını, çay daşına qatma qardaş, kerem eyle.

Lele var, yurdu yox.

Lele ikinji anadır.

Lele köçüb yurdu ağlayır.

Lelenin yaz evi.

Lenet kor şeytana.

Lenet heçe!

Libasım yamaq götürür, qarnım yox.

Loğma qarın doyurmaz, hörmet artırar.

Loğma dağ aşırar.

Loğma deyil – boğmadır.

Loğmanı az götür, çox çeyne.

Lotu lotunu aldatmaz.

Lotu lotunu tapmasa, qara geyer, yaslı olar.

Lotu lotunun sözüne inanar.

Lotudan adam zerer görmez.

Lotuya bir şille kar elemez.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 113

Lotunun da allahı var.

Lotunun dilini lotu biler.

Lotunun pulu qurtaranda soğan-çörek de selametdir.

Loş kimi burnunu salladıb.

Lüleyin aftafa yerini tutar, girova qoyanda tutar, girova qoyanda alan

olmaz.

Mağarada qurd az idi, biri de gemi ile geldi.

Maya doğar, ner doğmaz.

Maya senden, jan menden.

Mayabaş oldular.

Mayanı uduzub çuruna güvenir.

Mayasız fetir olar.

Mal adamın düşmenidir.

Mal ajıdı – jan ajısı.

Mal başa beladır.

Mal bajından qorxmaz.

Mal qatlaşar, yiyesi qatlaşmaz.

Mal dediyin jan yanğısıdır.

Mal geder bir yere, güman geder min yere.

Mal insana, insan mala emanetdir.

Mal itdi – iman itdi.

Mal yiyesine oxşamasa haramdır.

Mal yığınja ağıl yığ.

Mal malı qazanar.

Mal menimdir, bele yeyirem, eritmirem, kere yeyirem.

Mal menimdir, meslehet menim.

Mal sahibinden qiymet götürer.

Mal sahibi ölmeyib ki.

Mal janı qazanmaz, jan malı qazanar.

Malı maldan, janı jandan ayırmaq olmaz.

Malı qırov öldürer qışın adı bednamdır.

Malı yox oğru apara imanı yox şeytanı apara.

Malı mal yanında tanıyarlar.

Malı malla ölçerler, janı – janla.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 114

Malı satandan al.

Malım zay olunja, qoy janım zay olsun.

Malım getdi, pulum getdi, qonağım razı getmedi.

Malımız budur, yarısı sudur, alsan da budur, almasan da budur.

Malın yiyesi gerek, oğlu yox, atası gerek.

Malın yiyesi – uşağın atası.

Malın getmesine yiyesi sebeb olar.

Malın mal olunja bazarın bazar olsun.

Malın ortaqlı olmasın.

Malına düşdü talan, sen de bir yandan tala.

Malını beyler apardı, jamalına ne oldu?!

Malını dişin var iken ye.

Malını yaxşı saxla, qonşunu oğru tutma.

Malını yemeyenin malını yeyerler, ölüsünü de döyerler.

Mamaça çox olanda uşaq terse geler.

Manatı manat qazanır.

Mart çıxdı – derd çıxdı, keçiler yaza çıxdı.

Martın gözüne barmağım, yaza çıxdı oğlağım.

Martın özüne lenet, aprelin on beşinejen.

Maşa var iken elini yandırma.

Meyve kimi saralıb, gül kimi solub.

Meyveli ağaja quş qonar.

Meyvesi yox, barı yox, xaraba qalsın bele bağ.

Meyvesini yedin, bağbanına rehmet oxu.

Meydan bizim, söz sizin.

Meydana giren kişi ner gerek.

Meydana giren köpek kötekden qorxmaz.

Meyl verme evliye, eve geder – unudar.

Meymun olub düşüb ortaya.

Meymunun balası evvelje yeriyer, sonra imekler.

Meymunun boğazına su çıxanda, çıxar oturar balasının başında.

Meymunun xarratlıqda ne işi var?

Meyxanada yazılan mektub jehennemde oxunar.

Meyxanaçıdan şahid istediler, serxoşu gösterdi.

Meşe ayısız olmaz.

Meşede ağajın düzünü seçerler.

Meşeye giren ayıdan qorxmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 115

Meqsedsiz iş tutma.

Medine ile Mesme düşübdür behse-behse.

Medresenin qızları, çopur-çopur üzleri, ne molla var, ne keşiş, kebin

keser özleri.

Mekke evin içidir.

Mekruh yeyene haram söz yaraşar.

Melese eti halaldır.

Men almıram, yan jibime qoy.

Men aşığam bu daşa, bu torpağa, bu daşa, düşmeni ele vur ki,

kellesinden bud aşa.

Men balamı isterem, balam da öz balasını.

Men baş vurum, sen ayaq, gel onu ortalayaq.

Men bu evin öküzüyem, ister kotana qoşsunlar, ister jüte.

Men qaçıram molladan, molla çıxır qarşıdan.

Men qaçıram beladan, bela çıxır qabaqdan.

Men qurdam – alaram, men çobanam – vermerem.

Men dedim eşidesen, demedim öyrenesen.

Men dedim: «Zenbil», sen bil.

Men deyirem xedimem, o soruşur, oğul-uşaqdan neyi var?

Men demedim, sen eşitmedin.

«Men» demek şeytana yaraşar.

Men demirem, sen deyirsen.

Men deli, anam deli, bir de deli atam var.

Men delilikle verdim, sen ağıllı ol, qaytar.

Men ele keçel deyirem qartmağı yere töküle.

«Men kimden?» deme,

«Menden kim!» de.

Men gedirdim, meni yamaq saxladı.

Men geldim gelin görmeye, gelin getdi tezek yığmağa.

Men gelmişem qenddana qend qoymağa gelmemişem üreyime qan

qoymağa.

Men getirrem yığın-yığın, arvad paylar torba-torba.

Men menem, alemleri dindirmerem!

Men öz adımı özgeden soruşuram.

Men ölerem – kiçik qiyamet, arvadım ölse – böyük qiyamet.

Men ölmeyim, men ölenden sonra, isterse qiyamet olsun.

Men ölü, sen diri.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 116

«Men ölüm» deyende, axar sular dayanar.

«Men ölüm», «sen ölesen»le iş getmez.

Men ölürem çiçekden, ört üzümü milçekden, yad geler yalan ağlar,

anam ağlar gerçekden.

Men seni beyenmediyim bulama, sen menim bığımı bulama!

Men söz serrafıyam.

Men sözü dedim daza, daz özün qoydu naza.

Men şahla çilov yemirem ki, bığım yağa batar.

Menden böyüyü tabaq altındadır.

Menden olub mene oxşamır.

Menden sene öyüd, denini özün üyüd.

Menden uzaq olsun, ister jehenneme direk olsun.

Menzil keser bedöy at.

Menzilin yaxın, kiryesi çox, bunda ne sirr var?!

Menzili uzaq, eşşeyi çolaq.

Mene bax, menim kimi olma.

Mene bax ne haldayam, yara bax ne sallanır.

Mene yaramaz iş tapşırır, adımı qoyur yarıtmaz.

Mene ne veribsen ala bilmirsen?!

Menden sene yar olmaz!

Mene usta deyerler, arvadıma ustazen.

Meni anam damda doğub.

Meni aparan suya «Araz» deyerem.

Meni qebirde göresen!

Meni yeyirse – qoy aslan yesin, pişik yemesin.

Meni yemeyen qurda köpek demerem.

Meni sayanın quluyam, saymayanın – ağası.

Meni satan satıb, alan da alıb.

Menim ayağım bileni senin başın bilmez.

Menim yaram ağrayır, senin haran ağrayır?!

Menim gözüm var senin dolu ilxında, senin neyin var menim boş

axurumda?!

Menim üçün bağ da bir, dağ da bir.

Menim üçün xan da bir, gülxan da bir.

Menim xoruzum – özgelerin damı.

Menimki bele keçdi çerxi dönmüş felekden.

Menimle qoz-qoz oynama.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 117

Menlik olan yerde senlik şamı yanmaz.

Merd arxadan vurmaz.

Merd başa baxar, namerd – ayağa.

Merd dostluq qanar, berkde dayanar.

Merd eli kasad olmaz.

Merd igid tek qalmaqdan qorxmaz.

Merd igide arxa dur.

Merd igidler süfre açar ad alar.

Merdler ile gez ki, vefadar olur,

Nakeslere yoldaş olan xar olur,

Namerd olur yaxşı günde yar olur,

Yaman günde baxmaz, öten yan ile.

Merd ile gezen merd olar, namerd ile gezen biyaban-gerd!

Merd ile ülfet eden, axırda bir gün merd olar, namerdle ülfet eden, axır

biyaban-gerd olar.

Merd kişi çöreyini daşdan çıxardar.

Merd gördüyün demez.

Merd merdi keser Murtuza-Eli her ikisini.

Merd özünden biler, namerd yoldaşından.

Merdden bir çıxar, namerdden iki.

Merde gelen qadanı, namerdin serine yaz.

Merde gülle deymez heç küreyinden.

Merde şirin ol, namerde – ajı.

Merdekan – merd mekan demekdir.

Merdi qova-qova namerd elemezler.

Merdin gözü tox olar, namerdin gözü yox.

Merdin paxılı deyilsen ki?

Merdin süfresi açıq olar.

Merdin töylesi namerdin otağından yaxşıdır.

Merdimazarı axtarmaqla deyil, rast gelmekdedir.

Merdimazardan özünü qoru.

Merifet manqura deymez, simu-zer dövranıdır.

Merifetsiz millet yaşamaz.

Mermer – yaxşı daşdan, yaxşılıq iki başdan.

Mermer üste gül-bitmez.

Mesel güldür – söz çiçek.

Meselde münaqişe olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 118

Meslehete xeyanet olmaz.

Meslehetle atılan daş uzaq geder.

Meslehetle tikilen don gen olar.

Meslehetlerin xeyirlisi – ortası.

Meslehetli aş dadlı olar.

Meslehetsiz görülen işden xeyir olmaz.

Mesjid qapısıdır, ne sındırmaq olur, ne yandırmaq.

Mesjid şamını yeyen pişik kor olar.

Mesjidin hörmeti: bir orujluqda, bir meherremlikde.

Metahın atma bazara xiridar olmayan yerde.

Metlebi darı üste qoyur.

Metlebi uzatmazlar.

Mehebbet ve doğruluq meğlub edilmez.

Mehebbeti qorusan, onunla ujalarsan, mehebbetli qojalsan, qoja deyil –

javansan.

Mehebbet dostluqdan başlanır.

Mehebbet iki başdan olar.

Mehebbet gözde olmaz, könülde olar.

Mehebbet ürekden silinmez.

Mehebbet şerikli olmaz.

Mehlemizde bir quyu var – emi qızı, şirin olur onun suyu – emi qızı.

Mejlisde yerini tanı, demesinler: - dur burdan!

Mejnun kimi ders oxuyan «Velleyli» de qalar.

Meşğuliyyet üçün saqqız çeyne!

Millet neje taraj olur-olsun ne işim var?

Milçek qarasından minare tikir.

Milçek kimi qırılır.

Milçek mindim Kür keçdim, yaba ile dovğa içdim, heç bele yalan

görmemişdim.

Milçek özü bir şey deyil, anjaq könül bulandırır.

Milçek şireye yığılar.

Milçekden fil qayırır.

Min atlının öhdesinden gelendir.

Min ajını yeyerler, bir şirinin xetrine.

Min batman varın olunja, bir batman ağlın olsun.

Min bilen olsan, bir bilenden soruş.

Min bir derdin min bir dermanı var.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 119

Min qapıda duz dadan, bir qapıda bend olmaz.

Min qarğaya bir sapand daşı?!

Min qoyunlunun bir qoyunluya işi düşer.

Min derd var, min bir derman.

Min dereden su getirer.

Min dost azdır, bir düşmen – çox.

Min evli Kesemene bir ay oruj, yeddi evli kende de bir ay oruj?!

Min eşit, bir söyle.

Min il qanqal otlasan, ağzın deve ağzına oxşamaz.

Min il keçse qohum sene yad olmaz.

Min ilin azarlısıdır.

Min ilin ölüsünden bir ilin dirisi yaxşıdır.

Min gün yaraq – bir gün gerek.

Min nesihet, bir serenjam.

Min ulduz var, birje ay.

Min xala yığılsa, bir ananın yerini vermez.

Minare başında qoz dayanmaz.

Minare görmeyen ele biler yerden göbelek çıxıb.

Mindin atın sağrısına, qatlaş yanın ağrısına.

Mine dözen min bire dözer.

Minme qoduq, verme jerime.

Minnet ile behişte getmekdense, minnetsiz jehenneme getmek

yaxşıdır.

Minnet qeder ağır yük olmaz.

Minnet deyil, dervişlikdir.

Minnetli plovdan, minnetsiz pendir-çörek yaxşıdır.

Mis ya sındı, ya jingildedi.

Mis geldi, saxsı qaç!

Mis mis ile toqquşdu, arada güvej parçalandı.

Mişka piyandır, şapkesi yandır.

Mırığa dediler:

- Çırağı pile!

Mıx iki haçalı olsa, yere keçmez.

Mıx da eyilende onu düzeldirler.

Mıxı mismar eden var.

Mıxı çıxarıb qaçanı döye bilmir, mıxdakını döyür.

Molla ajgöz olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 120

Molla, azar olmasın?!

Molla alajağını unutmaz.

Molla aşı gördü, yasin yaddan çıxdı.

Molla beye qoşuldu, xalqın evi yıxıldı.

Molla buzovdur, qırılsa hamıdan berk qaçar.

Molla qarınqulu olar.

Molla duru sudan qaymaq yığar.

Molla evinden aş, kor gözünden yaş çıxmaz.

Molla ile durub oturan, axırda mürdeşir olar.

Molla kişidir saqqalı uzun, ağlı qısa.

Molla Nesreddin o qeder ölü oldu ki, bir qazan halvanı yeye bilmedi?!

Molla sadağa vermez.

Molla tuluq zurnasına benzer, qarnı dolduqja sesi çıxmaz.

Molla Turab banladı, kim bildi, kim anladı?!

Molla çöreyi, ilan ayağı görünmez.

Molladan adam olmaz, palıddan badam.

Molladan soruşdular:

- Vermekle nejesen?

Dedi: - Menimki almaqdır, iki xasiyyet bir adamda olmaz.

Mollaya dediler:

- Oğlun damdan yıxıldı, ağlı başından çıxdı.

Dedi: - Ağlı olsaydı dama çıxmazdı.

Mollaya dediler:

- Ölüleri isteyirsen, dirileri?

Dedi: - Ölüleri!

Dediler: - Ne üçün?

Dedi: - Ölülerden halva yeyirem, dirilerden töhmet.

Mollanı mejsidde, serxoşu meyxanada taparsan.

Mollanın bağrı onda çatlar ki, iki yere ehsana çağıralar.

Mollanın qarnı beşdir, daima biri boşdur.

Mollanın ne pisi, ne yaxşısı; molla ele molladır.

Mollanın ovju hemişe gijişer.

Mollanın jibi derin olar.

Motala dadanan köpek bir de geler.

Murdar esgiye od düşmez.

Mus-mus deyinje birdefelik – Mustafa de.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 121

Musa-musa, tumanı qısa, anası uzun, atası qısa!

Musiqi könül hemdemidir.

Musiqi ruha qidadır.

Mustafa xandan kağızı var.

Muşqulatçun saqqız çeyne.

Müqessirin dili qısadır.

Müellim en böyük bağbandır.

Müellim ikiqat atadır.

Mückan oxunan atar, yay qaşın çeker.

Mülayim adam salamat olar.

Mülk alan qırx gün aj olar, mülk satan qırx gün tox.

Mülk aldın abad al, bağ aldın berbad.

Müselmanın sonrakı ağlı.

Müftexor sahibi – seliqeli olar.

Müşterinin ağlı gözünde olar.

Müşterinin biri geder, biri geler.

Müşterinin gözü satıjının elinde olar.

Nabelede gün de buluddur.

Naqqa balın tasa yerleşmez.

Naqqalar olmasaydı, dünya lalezara dönerdi.

Nağd al-verden etir iyi geler.

Nağdı elden verme.

(Nağdı qoyub nisyenin dalınja düşme)

Nağıl dili yüyrek olar.

Nadan elinden su içme ab-heyat olsa da.

Nadanı kötek düzelder, qozbeli qebir.

Nadanın düşmeni özüdür.

Nadiri taxtda görüb, Süleymanı qundaqda.

Nakese borjlu olma.

Namaz qıla-qıla yıxdın evimi, indi başlamısan hejje getmeye.

Namaza meyli olanın qulağı azanda olar.

Namazdan evvel boğazdır.

Namazı ekib, orujluğa gedir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 122

Name vüsalın yarısıdır.

Name yazmaq asandır, yetirmek çetin.

Namerd körpüsünden rahat keçinje, razıyam apara o seller meni.

Namerd gelib merd olmaz yüz etekle yüz yalvar.

Namerde yaxa verme, merde arxa ol.

Namerde möhtaj olma.

Namerde yaxa verme, merde arxa ol.

Namerde möhtaj olma.

Namerde tuş olanın jiyeri qana döner.

Namerdi bir gördün, bir de görsen namerdsen.

Namerdin adı olmaz.

Namerdin gözü dar olar.

Namerdin plovundan merdin qaşıq aşı.

Namerdin çöreyi dizinin üste olar.

Namı-nişanı qalmayıb.

Namus insanın qan bahasıdır.

Namusu ite atdılar, it yemedi.

Namus geder, dönmez geri, yoxdur onun belil yeri.

Nanejibe salam verersen, deyer: - Qorxdu menden!

Napakı hamam temizlemez.

Nar ağajı – istek ağajı.

Nar üstünden turp yemezler.

Naümid şeytandır.

Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı.

Naxır itib, ala dananı qovur.

Naxır yeri ile gedib ala dananı axtarır.

Naxıra gedirem – çoban olmaz, axura gedirem – saman.

Naxırda malın yox, növbede başın yarılır.

Naxırçı qızı arpa çöreyi arzular.

(Naxırçı qızı naxırçı çöreyi ister)

Naxırçı qızını verdi (köçürtdü), torba dağarjığı da üstelik.

Naxırçı qızının qeyreti naxır gelende tutar.

Naxırçı qızından xanım olmaz.

Naxırçının faydası havayı eşşeye minmekdir.

Najins ağaj düyünlü olar.

Najins qarpızın tumu çox olar.

Nahaq qan batmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 123

Nahaq qan yerde qalmaz.

Nahaq iş ayaq tutmaz.

Naşı bilmez xara nedir, bez nedir?!

Naşı ovçu dağı adlayar, ov vura bilmez.

Naşı oğru özünü samanlığa vurar.

Neyleyirem qızıl taxtı, bir qızıl baxtım olaydı.

Neyleyirem qızıl teşti, içinde qan qusajağam.

Neyleyirem gözelliyi, gözel baxtım olaydı.

Neje gelmisen, ele de get.

Ne ağajı tovla, ne de it hürsün.

Ne ağız yandıran aşdır, ne baş sındıran daş.

Ne alandır, ne satan.

Ne alajağı var, ne verejeyi.

Ne altda undur, ne üste kepek.

Ne at var, ne meydan.

Ne bağım var, ne de çaqqalla davam.

Ne balanı isteyirem, ne de balasını.

Ne baxırsan taxtına, sen baxgilen baxtına.

Ne başı var, ne ayağı.

Ne bele veslin olaydı, ne ele hijranın.

Ne biçinini biçirem, ne de ayranını içirem.

Ne varlıya borjlu ol, ne yoxsuldan alajaqlı.

Ne vaxt tülkü olsan, çarığımı çeynersen.

Ne ver, ne al.

Ne ver, ne de dalınja get.

Ne vermişdi ki, ala bilmedi?!

Ne qaldırsa üzüne, o görüner gözüne.

Ne qanır, ne de qandırır.

Ne qeder uzaq olsa, yol yaxşıdır,

Ne qeder yaman olsa, el yaxşıdır.

Ne qoyuna gedir, ne de qapıda hürür.

Ne qeder qoja olsa min javana deyer.

Ne doğrarsan aşına, o çıxar qaşığına.

Ne dost kimi dostdur, ne düşmen kimi düşmen.

Ne ekersen, onu da biçersen.

Ne arabada, ne dünbede.

Ne deveni görmüşem, ne de lepirini.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 124

Ne delini işlet, ne de deli üçün işle.

Ne derin suya gir, ne Xıdır Nebini çağır.

Ne dil bilsin, ne dodaq.

Ne iyi var, ne sesi.

Ne izi var, ne tozu.

Ne ile ölçersen, onunla da ölçülersen.

Ne ins var, ne jins.

Ne istersen bajından, bajın ölür ajından.

(Baj isterem bajımdan, bajım ölür ajından).

Ne istisi var, ne soyuğu.

Ne it yiyesidir, ne gön yiyesi.

Ne itirib, ne axtarırsan?

Ne işim var bayırda, çaqqal meni çığırda.

Ne işim var naqabile söz deyem?

Ne işim var, ne majalım.

Ne yada sirrini ver, ne namerde bel bağla.

Ne yazılıb, o da olajaq.

Ne yaraşıb arığa, gedib gire qoruğa?!

Ne yeyilir, ne atılır.

Ne yer qebul eleyir, ne göy.

Ne yoğurdum, ne yapdım, hazırja köke tapdım.

Ne yoxsuldan alajağım olsun, ne varlıya verejeyim.

Ne gejem gejedir, ne gündüzüm gündüz.

Ne gelene üz göster, ne gedeni qovan ol.

Ne görmeli günlerim varmış!

Ne görmüşem, ne eşitmişem.

Ne günahı var, ne savabı.

Ne sal iledir, ne mal iledir, gülüm, ululuq kamal iledir.

Ne o yanlıqdır, ne bu yanlıq.

Ne özü işleyir, ne işleyeni qoyur işlesin.

Ne özü yeyir, ne özgeye verir, iyletdirir, ite verir.

Ne özündedir, ne sözünde.

Ne ölen kimi ölür, ne qalan kimi qalır.

Ne ölüye hay verir, ne diriye pay.

Ne salam, ne kalam.

Ne sen dedin, ne men eşitdim.

Ne sen gel, ne ilin axır çerşenbesi.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 125

Ne servete bel bağla, ne feleye güven gez.

Ne ses var, ne semir.

Ne soyuğa tabım var, ne pulum var kürk alım.

Ne tiyanda barama var, ne jehrede ipek.

Ne şiş yansın, ne kabab.

Ne tökersen aşına, o çıxar qaşığına.

Ne turşirin, ne doşab.

Ne tüfenge çaxmaqdır, ne dünbeye toxmaq.

Ne uju var, ne bujağı.

Ne çekerse öküz çeker, araba yolu ile geder.

Ne he, ne yox.

Ne joraba yamaqdır, ne tumana bağ.

Ne şeytanı gör, ne bismillah de.

Ne şaşqın ol basıl, ne daşqın ol asıl.

Ne şillemsen, ne şapalağım.

Nebzi menim elimdedir.

Neve müamiledir.

Neve övladdan şirindir.

Nezir seyide düşer, fitre yoxsula.

Neler geldi, neler keçdi felekden?!

Nene yarım dene ile de keçiner.

Nenesine namehremdir.

Ner yükünü ner çeker.

Nerdivana ilk pilleden çıxarlar.

Nerin dizi bağlı gerek.

Nefes haqdandır.

Nefes – nefesdir, bednefesin adı bednamdır.

Nefesi isti yerden çıxır.

Nefesi gedir gelir yalandır.

Nejabet adamın zatında olar.

Nejabet ata-ana ile ölçülmez.

Nejib atları nejib kişiler mindi getdi.

Neheng deryada olar.

Nexunekçi sahibi-seliqe olar.

Niye ele yerde yatıram ki, altıma su çıxsın?

Niyyetin hara – menzilin ora.

Nisye vermerem, dalınja da getmerem.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 126

Nisye – girmez kiseye.

Nisye çaxır içen iki defe keflener.

Nakesle jomerdin xerji birdir.

Novruzdan sonra qırx gün kötük yanar.