24
dörd fəsilə bölərək ad verirlər. Hər üç ayın bir adı vardır. İlin
ötməsi bununla bilinir. Yengigündən (Novruzdan) sonra yaza
“oğlaq ay”, sonra “uluğ oğlaq ay” deyirlər, çünki bu ikinci
fəsildə oğlaq böyüyr. Bundan sonra “uluğ ay” gəlir, çünki bu
fəsil yayın ortasıdır. Yer üzündə nemət bollaşır, heyvanlar
böyüyür, süd çoxalır. Başqası da belədir. Az işləndiyi üçün
söyləmirəm” (BA,1c, 344;345;346;347;348).
Başqırdlarda bəzi ayların adı qalmışdır: məsələn,
kekkuk ayı (mesyats kukuşki), kantar ayı, karasa ayı (ptitsa),
hıyır ayı (surok) və s. İl adlarından isə at ili (qod konya), ilan
ili (qod zmei), siçan ili (qod mışi), balıq ili (qod rıbı), bars ili,
dovşan ili (qod zaytsa), ayı ili (qod medvedya), toyuq ili (qod
kuritsı), şir ili (qod lıva), inək ili (qod korovı), qoyun ili (qod
barana), meymun ili (qod obezyanı).Bu da təxminən əski türk
təqviminin davamı sayıla bilər.
1074-1075-ci illərdə İsfahan, Bağdat,
Rey ve Nişaburda
rəsədxanalar qurduraraq bir təqvimin təsbitini əmr edən
böyük Səlcuqlu sultanı Məlikşah Cəlali təqvimi deyilən bir
türk təqvimi hazırlatdırmışdır. Bu rəsədxanalarda Ömər
Xəyyam, Əbül Müzəffər İsfirazı, Mömin ən Nəcib əl Vasti
kimi dövrün alimləri işləmişdir. Qısa bir müddət işlənən
(Məlikşahın ölümünə qədər) bu təqvimə Sultanın adına görə
„Cəlaliyə“, „Tarixi-Cəlali“, və ya „Tarixi Məliki“ adları
verilmişdir. Günəş ilini əsas götürən Cəlali təqvimində
günəşin qoç bürcünə girdiyi gün (Novruz) ilbaşı olaraq qəbul
edilmişdir. Səlcuqlulardan sönra bölgədə hakim olan
Elxanilərin zamanında bu təqvim üzərində düzəlişlər edilmiş
və „Tarixi Elxan“ adı verilən bir təqvim meydana gəlmişdir.
1925-ci ilin 31 martına qədər bu türk təqvimi İranda
işlənmişdir.
Məlikşahın
hazırlatdırdığı
Cəlali
təqvimi