46
Bu səfərin baĢlanmasında Bakı neftində gözü olan və bu istiqamətdə gizli iĢlər aparan Almanların böyük rolu olmuĢdur. Hətta səfarin planlarının Alman BaĢ Qərargahı rəhbərliyində
hazırlandığı iddiasında olanlar da var idi. Bu plan əsasında türk orduları Cənubi Qafqazı fəth edəcək, Cənubi Azərbaycanı tutacaq, Xəzər dənizi ətrafını nəzarətə götürəcək, Volqa və
Don çayları boyunda yaĢayan tatarları və habelə Orta Asiya türklərini milli-azadlıq mübarizəsinə qaldıraraq, bununla Rusiya və Ġngəltərəyə böyük zərbə vurulacaqdır, (43) lakin
tələsik verilən qərarla baĢladılan səfər müvəffəqiyyətsizliklə nəticələnmiĢdir.
Rusların əks hücumları qarĢısında Osmanlı orduları Ərzincana qədər olan cəbhəni tamamilə boĢaltmaq məcburiyyətində qalmıĢdı. Rusların b istiqamətlərdə irəliləyiĢində
Erməni faktoru böyük rol oynadı. Ermənilərin türk ordusunun arxasında qiyam qaldırıb qırğınlara baĢlaması və rus ordusuna qoĢularaq hərəkət | etmələri Osmanlı ordusunu çətin
vəziyyətə salmıĢ və Osmanlı hökümətini təcili tədbirlər görmək məcburiyyətində qoymuĢdu. Görülən bütün tədbirlərə baxmayaraq heç cür durdurulmayan Ermənilərin artan təkrar
hərəkətləri səbəbiylə ġərqi Anadoluda yaĢayan ermənilərin baĢqa bölgələrə köçürülməsi qərarlaĢdırılmıĢdı. Zatən çətin Ģəraitdə döyüĢməkdə olan Osmanlı imkanlarının böyük bir
qismini bu təhcirə ayırmaq məcburiyyətində qalmıĢdır. Bu mənada götürüldükdə ermənilər vətənə xəyanət edərək verdikləri zərərdən bəlkə daha çoxunu bu tədbirlərin baĢ
vermələrinə səbəb olduqları üçün vermiĢdilər.
Nəticə
Osmanlı dövlətinin son dövrü həmiĢə müharibələrdə keçmiĢ, Balkan hərbinin ağır nəticələri aradan qaldırılmamıĢ bütün dünyanı qaplayıb qarsan I Dünya müharibəsi
Osmanlını da ağuĢuna çəkərək, aqibəti məlum olmayan bir məcraya sürümüĢdü. Dünya müharibəsi ilə son dövrdə itirdiklərini geri almağı düĢünən Ənvər PaĢa və höküməti,
Rusiyanın ağır təzyiqi və Qərbli dövlətlərə etibar etmədiyi səbəbiylə istər-istəməz Almaniyaya yaxınlaĢmıĢ və öz xarici siyasətini də bu ölkənin mənfəətinə uyğun olaraq yenidən
nizamlamıĢdı.
Dövrün ideoloqları Osmanlı dövlətinin son dövründəki hadisələrin təsirilə, dövlətin xarici siyasətini "Turançı" bir istiqamətə çəkmiĢdilər. Ġstər Almaniyanın təĢviqi, istərsə
də Rus hökmü altında olan Qafqaz xalqlarından gələn yardım çağı-rıĢları həm də dövlətin xarici siyasəti ilə uzlaĢdığından Osamanlı dövləti siyasətini Qafqaza yönəltməli olmuĢdu.
Osmanlı dövlətinin son dövrlərində onun siyasi həyatına təsir edən "Osmançılıq", "Ġslamçılıq" və "Türkçülük" dövlətin xarici siyasətinə də nüfuz etmiĢ, onun Dünya
müharibəsi siyasəti də bu cərəyanlara görə formalaĢmıĢdır. Ermənilərin üsyanı "Osmançılıq", ərəblərin üsyanı "Ġslamçılıq" siyasətinin özünün tam dəyərində reallaĢa bilməyəcəyini
göstərdiyindən Osmanlı rəhbərliyi "Türkçülük" siyasətini həyata keçirərək Qafqazdakı Türk və digər müsəlman xalqları üçün ondan əsas xətt kimi istifadə etmiĢdir.
Qafqaz siyasətinin həyata keçirilməsi üçün Ənvar PaĢa öz həmfikirlərindən xüsusi bir dəstə yaradaraq güclü bir ordu qurmuĢdu. Bununla birlikdə müttəfiqlərin dəstəyini
qazanmaq üçün Qafqaz xalqlarından ibarət komitələr meydana gətirərək Avropa ölkələrində pərdəarxası çalıĢmalarda bulunmuĢdur. Bu fəaliyyət müəyyən sahələrlə bağlı uğurlu
olmaqla yanaĢı, Osmanlının bölgədə güclənməsini istəməyən avropalılar (müttəfiqləri də daxil olmaqla) üzdə bu xalqların müstəqillik niyyətini dəstəkləsələr də əslində onların haqq
iĢinə lazımi səviyyədə tərafdar çıxmamıĢlar. Hətta bəzi hallarda Osmanlı dövlətinin regiondakı fəaliyyətlərinə maneələr törətmiĢlər.
SarıqamıĢ əməliyyatındakı uğursuzluqlar və ardından gələn torpaq itkiləri Osmanlı rəhbərliyinin Qafqaz siyasətini iflasa uğratmaqla yanaĢı, Alman siyasətçiləri ilə
iĢbirliyinə qədəm qoyan Ənvər PaĢa və tərəfdarları Cənubi Azərbaycanda fəal siyasət icra etmiĢ, rusları bu regiondan çıxararaq Bakını, oradan da Dağıstanı xilas edib Osmanlı
himayəsində bir dövlət qurmağa giriĢmiĢdilər. Rusların ciddi müqavimət göstərməsi ilə boĢa çıxan bu siyasət 1917-ci ilin noyabrında BolĢevik inqilabı nəticəsində Çar Rusiyasının
məhv olmasıyla yeni bir məna qazanmıĢdır. Qafqaz Ġslam Ordusunun qurulması və Qafqaz Səfəri adlı tarixi bir idealin gerçəkləĢməsi üçün bir imkan olsa da Osmanlı dövlətinin
yıxılıĢı bu siyasətin samballı nəticələr verə bilməsinə mane olmuĢdu.
***
1. ġ. Süreyya Aydemir, Makedonyadan Orta Asyaya Enver PaĢa, С 3, Ġstanbul, 1978, s. 433.
2. Tadeusz Swietochowski, Müslüman Cemaatten ulusal Kimliğe Rus Azerbaycanı: 1905-1920, çeviri: Nuray Mert, Ġstanbul, Bağlam Yayınevi, 1988, s. 110-111.
3.
Mustafa Çolak, Harbiye Naziri Enver PaĢa ve Türkçü Politikaları 1913-1918, Ġsparta, Fakülte yayınevi, 2006, s. 38.
4.
Birinci Dünya Harbinde Türk Harbi Kafkas Cephesi 3. Ordu Harekatı, С I, Ankara, Genelkurmay Basımevi, 1993, s. 64.
5.
Mustafa Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine Göre Alman Ġmparatorluğunun Doğu Politikası, 1914-1918, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Samsun, 1999, s. 102.
6.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine ..., s. 102.
47
7.
Musa Qasımlı, Birinci Dünya Müharibəsi Ġllərində Böyük Dövlətlərin Azərbaycan Siyasəti, Bakı, Qanun, 2000, s. 72.
8.
Vahdet KeleĢyılmaz, "Birinci Dünya BaĢlarında Kafkasya ve Çevresine iliĢkin Stratejik yaklaĢım ve Faaliyetler", VIII. Askeri Tarih Semineri Bildirileri, С I, Ankara, Genelkurmay Basım
Evi, 2003, s. 224.
9.
Birinci Dünya Harbinde Türk Harbi Kafkas Cephesi, С I, s. 92.
10.
Vahdet KeleĢyılmaz, "Kafkas Harekatının Perde Arkası", http://www. atam. gov. tr/index. php? Page=Dergi lcerik&lcerikNo=293 , 30. 12. 2007.
11.
Ġlber Ortaylı, "XIX. Asırda Kafkasya ve Rusiya", VIII. Askeri Tarih Semineri Bildirileri, C I, Ankara, Genelkurmay Basım Evi, 2003, s. 119.
12.
BOA; Ġradei Hususi, No: 56, 1905, (alıntı: Ahmet Özgiray, "XIX-XX. Yüzyılda Stratejik ve Sosyokültürel Açıdan Türkiye-Kafasya iliĢkileri, VIII. Askeri Tarih Semineri Bildirileri, С I,
Ankara, Genelkurmay Basım Evi, 2003, s. 162-163.
13.
ġ. Ġ. Basiliya, Zakafkavkazye v godı pervoy mirovoy voynı, Suxumi, 1968, s. 88.
14.
Nasır Yüceer, Birinci Dünya SavaĢında Osmanlı Ordusunun Azerbaycan ve Dağıstan Seferi, Ankara: Genelkurmay BaĢkanlığı Yayınları, 2002, s. 34.
15.
Nimet Kurat, Türkiye ve Rusiya, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 1998, s. 477.
16.
M. Ə.
Rəsulzadə, BolĢeviklerin ġərq Siyasəti, Bakı, 1994, s. 79.
17.
Resulzade, a. g. е., s. 127.
18. Mir Yaqub, Qafqazın Problemləri, Bakı, Azərbaycan NəĢriyyatı, 1996, s. 43. 44
19.Rəsulzadə, a. g. е., s. 127.
20. Açık Söz Gazetesi, No. 2, 2. 10. 1915,
21.Swietochowski, a. g. e, s. 115.
22. Vahdet KeleĢyılmaz, "Kafkas Harekatının Perde Arkası", http://www. atam. gov. tr/index. php? Page=Dergi lcerik&lcerikNo=293, 30.12.2007.
23. Akdes Nimet Kurat, Türkiye ve Rusiya, Ankara, 1990, s. 664.
24.
Ali Sarıkoyuncu, Mesut ErĢan, "Birinci Dünya SavaĢında Osmanlı Devletinin Kuzey Kafkasya Siyaseti", VIII. Askeri Tarih Semineri Bildirileri, C I, Ankara, Genelkurmay Basım Evi,
2003, s. 214.
25.
KeleĢyılmaz, "Birinci Dünya SavaĢı BaĢlarında...", s. 227,
26.
KeleĢyılmaz, "Kafkas Harekatının Perde Arkası",http://www. atam. gov. tr/index. php?Page=Dergi lcerik& Ġçerik No=293. 30. 12.2007.
27.
Ali ihsan Sabis, Birinci Dünya Harbi, C II, Ġstanbul, Nehir Yayınları, 1991, s. 250.
28.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine..., s. 107.
29.
Çərkəz kökənli bir ailədən gələn Ömer Naci, eyni zamanda "Ġttihat və Tərəqqi" Komitesi üzvüydü. 1906 ilixtilalı esnasında Ġran'da olduğu ve Azerbaycan'ı yaxĢı tanıdığı üçün Ənvər PaĢa
tərəfindən Türk-Azəri irtibatını qurmaqla görəvləndirilmiĢdi. MəĢrutiyyətin elanından əvvəl, Selanik'de Mustafa Kamal'ın qurmuĢ olduğu "Vətən və Hürriyət‖ dərnəyində fəaliyyət göstərdi. Avqust 1914'də
Ərzurum'da Erməni təmsilçiləri ilə görüĢərək, onların Türk planlarını dəstəkləmələri üçün razı salmağa çalıĢdı. 8 Yanvar 1915'də bərabərindəki birliklərlə, qısa bir vaxtda Təbriz'i iĢgal etdi və Azərbaycan
xalqını zaman-zaman ruslara qarĢı ayaqlandırdı. Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine. .., s. 108.
30.
Swietochowski, a. g. е., s. 113.
31.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine. . ., s. 109.
32.
Qasımlı, a. g. е., s. 160.
33.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine.. ., s. 111.
34.
"Die Welt des islams, С IV, 1916, Sayı
1
/
2
, s. 33-34. (alıntı: Almanya açısından ..., s. 111)
35.
Kurat, a. g. е., s. 502.
36.
Ali Haydar Bayat, Hüseyinzade Ali Bey, Ankara: AKMBY, 1998, s. 21.
37.
Bayat, a. g. е., s. 20.
38.
Qasımlı, a. g. е., s. 164.
39.
Kurat, a. g. е., 506.
40.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine ..., s. 119.
41.
Çolak, Alman ArĢiv Belgelerine .... s. 120.
42.
Kazım Karabekir, Cihan SavaĢına Neden Girdik? Nasıl Ġdare Ettik?, С 1, Ġstanbul, 1938, s. 285.
43.
Qasımlı, a. g. е., s. 75.