tənzimlənir. Azərbaycan Respublikası nəqliyyatın ayrı-ayrı növləri üzrə xarici
ölkələrlə çoxsaylı ikitərəfli sazişlər bağlamışdır.
Beynəlxalq nəqliyyat sazişlərinin köməyi ilə, adətən, universal səviyyədə
tənzimetmə həyata keçirilir. Tarixən elə formalaşmışdır ki, universal səviyyədə
tənzimetmə vasitəsilə yalnız dəniz, hava (müəyyən dərəcədə) və avtomobil nəqliyyatı
sahəsində yaranan münasibətlər nizamlanır və qaydaya salınır. Su (çay), dəmir yolu
və boru kəməri nəqliyyatı sahəsində isə xüsusi sazişlər (konvensiyalar) bağlanmışdır.
Beynəlxalq nəqliyyat sazişlərinin bəziləri beynəlxalq daşımaları regional əviyyədə
tənzimləyir; onlara regional beynəlxalq nəqliyyat sazişləri deyilir. Məsələn,
Beynəlxalq dəmir yolu ilə yük əlaqələri haqqında Saziş MDB səviyyəsində
beynəlxalq daşımaları tənzimləyir.
Beynəlxalq nəqliyyat hüququnun digər mənbə növləri. Beynəlxalq-hüquqi
adətlər beynəlxalq nəqliyyat hüququnun digər mənbə növüdür. Belə ki, beynəlxalq
nəqliyyat sazişləri, sözsüz ki, beynəlxalq nəqliyyat münasibətlərinin bütün
aspektlərini tənzimləmir. Elə məsələlər vardır ki, onlar beynəlxalq nəqliyyat hüququ
ilə, ümumiyyətlə, müfəssəl şəkildə nizamlanmır, ya da tam formada qaydaya
salınmır. Belə hallarda beynəlxalq-hüquqi adətlərdən istifadə olunur. Beynəlxalq-
hüquqi adətlər, xüsusilə, beynəlxalq dəniz daşımaları zamanı geniş tətbiq olunur.
Beynəlxalq təşkilatların normativ qərarları əsasında da beynəlxalq nəqliyyat
münasibətlərinin tənzimlənməsi həyata keçirilir və buna görə də onlar beynəlxalq
nəqliyyat hüququnun mənbəyi hesab edilir. Söhbət, ilk növbədə, hökumətlərarası
beynəlxalq nəqliyyat təşkilatlarının (məsələn, BDT, BMAT və s.) normativ xarakterli
qərarlarından gedir. Belə ki, həmin təşkilatlar öz təsis aktına (nizamnaməsinə) uyğun
olaraq normativ qərarlar qəbul edə bilərlər; üzv-dövlətlər üçün məcburi hüquqi
qüvvəyə malik olan həmin qərarlar beynəlxalq nəqliyyat münasibətlərini
tənzimləməkdən ötrü tətbiq edilir. Belə halda, şübhəsiz, hökumətlərarası beynəlxalq
nəqliyyat təşkilatlarının normativ qərarları beynəlxalq nəqliyyat hüququnun mənbəyi
hesab olunur.
Dövlətdaxili (milli) qanunvericilik aktları beynəlxalq iqtisadi hüququn
mənbəyi hesab edilmir; buna görə də belə aktlar beynəlxalq iqtisadi hüququn
yarımsahəsi olan beynəlxalq (ümumi) nəqliyyat hüququnun da mənbəyi ola
bilməz.
Həmin aktlar yalnız beynəlxalq xüsusi (mülki) hüququn, eləcə də onun struktur
hissəsi olan beynəlxalq xüsusi nəqliyyat hüququnun mənbəyi sayıla bilər. Qeyd
etməliyik ki, beynəlxalq daşıma münasibətlərinin daxili (milli) hüquq normalarının
vasitəsilə tənzimlənməsi mümkündür. Amma belə normalar dövlətlərarası beynəlxalq
nəqliyat-daşıma münasibətlərinə tətbiq oluna bilməz.
12.5. Dəniz daşımalarının beynəlxalq-hüquqi tənzimlənməsi
Beynəlxalq nəqliyyat hüququ, qeyd etdik ki, bir neçə institutdan idarətdir:
beynəlxalq dəniz daşımaları hüququ həmin institutlardan biridir; bu institutun köməyi
ilə dəniz daşımalarının beynəlxalq-hüquqi tənzimlənməsi həyata keçirilir. Həmin
institutua daxil olan normalar dəniz nəqliyyatı sahəsində bağlanmış beynəlxalq
sazişlərdə cəmlənmişdir. Konosamentə aid bəzi qaydaların unifikasiyası üçün Brüssel
Konvensiyası (1924-cü il) həmin sazişlərdən biridir; bu Konvensiya dənizlə
müntəzəm (konosament) daşımaların təşkili üçün vacib əhəmiyyətə malikdir; o,
dənizlə qeyri-müntəzəm (tramp) daşımalara tətbiq olunmur. Bildiyimiz kimi, xarici
ticarət yüklərinin təyinat yerinə çatdırılmasının əsas vasitəsi olan dəniz nəqliyyatında
daşımalar iki formada həyata keçirilir:
-müntəzəm (konosament) daşımalar;
-qeyri-müntəzəm (tramp) daşımalar.
Brüssel Konvensiyası ilə məhz müntəzəm (konosament) daşımalar tənzimlənir.
Bu Konvensiya aşağıdakıları müəyyən edir:
-konosamentin rekvizitlərini;
-daşıyıcıya pretenziya vermək qaydasını;
-daşıyıcının məsuliyyətini.
Dənizlə yük daşımaları haqqında BMT Konvensiyası (1978-ci il) beynəlxalq
dəniz daşımalarına aid olan çoxtərəfli konvensiyalardan biridir; ona Hamburq
Qaydaları da deyilir. Hamburq Qaydalarının tətbiq sferası Brüssel Konvensiyası ilə
müqayisədə daha genişdir. Belə ki, o, nəinki konosament daşımalarına, həmçinin
beynəlxalq dəniz daşımalarının bütün növlərinə tətbiq olunur; onun tənzimetmə
predmetinə heyvan və göyərtə yüklərinin daşınması da daxildir.
Hamburq Qaydaları daşıyıcının mənsubiyyətini müfəssəl şəkildə tənzimləyir;
həm də o, yükün salamat (olduğu kimi) qalmamasına görə daşıyıının məsuliyyət
həddini artırır. Konvensiya təqsirə görə məsuliyyət prinsipindən çıxış edir. Daşıyıcı
həm də naviqasiya səhvinə (gəmiçilik elmində və ya gəminin idarə edilməsində
kapitanın yol verdiyi səhvə) görə məsuliyyət daşıyır; belə məsuliyyətə görə, Brüssel
Konvensiyasında, bildiyimiz kimi, məsuliyyət nəzərdə tutulmur.
Dənizlə sərnişin və onların baqacının daşınması haqqında Afina Konvensiyası
(1974-cü il) dəniz nəqliyyatı sahəsində bağlanan çoxtərəfli sazişlərdən biridir;
adından göründüyü kimi, bu Konvensiya sərnişinlərin və onların baqaclarının
daşınması ilə bağlı münasibətləri tənzimləyir. Həmin Konvensiyanın ən mühüm
cəhəti ondan ibarətdir ki, o, dənizlə beynəlxalq daşımalara aid əvvəllər mövcud olan
hüquq normalarının əksəriyyətini özündə birləşdirir.
Azərbaycan Respublikası hələlik nə Brüsel Konvensiyasının, nə Hamburq
Qaydalarının, nə də Afina Konvensiyasının iştirakçısıdır. Lakin buna baxmayaraq,
həmin beynəlxalq konvensiyaların əsas müddəaları Azərbaycan Respublikasının
daxili (milli) qanunvericiliyində öz normativ ifadəsini tapmışdır.
Dəniz nəqliyyatı
sahəsində çoxtərəfli beynəlxalq konvensiyalardan başqa, ikitərəfli sazişlər də
bağlanmışdır ki, onların köməyi ilə beynəlxalq dəniz daşımalarının ikitərəfli əsasda
beynəlxalq-hüquqi tənzimlənməsi həyata keçirilir. Azərbaycan Respublikası ticarət
gəmiçiliyi sahəsində bir sıra ölkə, məsələn, Gürcüstanla (1996-cı il), Türkiyə ilə
(1997-ci il) və Ukrayna ilə (1999-cu il) ikitərəfli saziş bağlamışdır.
12.6. Hava daşımalırının beynəlxalq-hüquqi tənzimlənməsi
Dostları ilə paylaş: |