Şəhidin duası
Məsumə Səbukxiz
Hüseynlə böyük qızım imtahandan kəsilib ali məktəbə
qəbul ola bilmədilər. Dost-düşmən arasında hərdən
deyirdilər: «Bunlar şəhid övladıdırlar, imtiyazları da var,
bununla belə, qəbul ola bilmədilər».
Bəziləri də hamının işinə müdaxilə etməyi sevir, tənə
vurur və sözləri ilə bizi incidirdilər.
Çox narahat idim. Uşaqlar məndən də çox əziyyət
çəkirdilər. Çox çalışmış, amma universitetə girə
bilməmişdilər. Növbəti ilin imtahanlarına da ümidləri yox
idi.
Həmin ərəfədə bir cümə axşamı Şəhid Burunsinin
məzarını ziyarətə getdim. Fatihə oxuyub bir qədər qəbrin
yanında oturdum. Onun ruhu ilə dərdləşir, yavaşca
danışırdım.
Gəlmək istəyəndə uşaqların imtahandan qəbul
olmamalarından və bəzilərinin vurduğu tənələrdən
gileyləndim. Ona dedim: «Sən Zeynəbin canı, sənin yerin
yaxşıdır, Allahdan istə, həzrət Fatiməyə (ə) təvəssül elə ki,
uşaqlar bu il qəbul ola bilsinlər».
Öncəki təcrübələrimə əsasən, duamın təsirsiz
qalmayacağına əmin idim. Qəribə idi ki, bir müddətdən
sonra uşaqların imtahandan keçməyə ümidləri olduqca
çoxaldı, çox həvəslə və yorulmadan dərs oxumağa
başladılar.
209
Növbəti imtahanlarda hər ikisi qəbul oldu, özü də
yüksək balla. Həm də hər ikisi Məşhəd universitetinə
düşdülər.
Bunu yalnız şəhid duasının nəticəsi hesab edirəm.
|
