____Romantizmdən eposa: tədqiqin Kamran Əliyev aydınlığı
85
xusu ilə Bayındır xanın səyahətə çıxması arasında bir uyğunluq
olduğunu göstərir: Oğuz bəyləri Bayındır xanı “həmişə öz tax-
tında və öz yerində görməyə vərdiş etmişlər”. Bu faktı tədqiqatçı
“Oğuz eli üçün son dərəcə narahatlıq əlaməti” hesab edir.
Hələ Təpəgöz təhlükəsini ilk dəfə Bayındır xan “hiss edir”
və bu adi hiss deyil “təhlükə hissidir” : “Deyəsən, Bayındır xanı
öz taxtından ayağa qaldırıb, öz sabit yerindən tərpədərək hərə-
kətə gətirən, səyahətə çıxaran da məhz elə onun ürəyinə dammış
bu qeyri-adi hissdir – təhlükə hissidir!” (*Əliyev K., səh.38). Və
bu “təhlükə hissi” Oğuzun həyatına daxil olar-olmaz, oğuzluğun
daha bir yeni gücünü üzə çıxartdı.
Kamran Əliyev təhlil zamanı Təpəgözə xas olan xüsusi
keyfiyyətlər ilə Oğuz igidlərinin şəxsi keyfiyyətlərini yan-yana
gətirməklə obraza xas olan struktur məzmun əlamətlərini müqa-
yisəli şəkildə xırdalayır. Həmin əlamətlərdən biri budur ki, Tə-
pəgözə məxsus iradi bacarıqlar mənfi simptomlar kimi tipik və
dramatikdir: “Təpəgöz Eposun strukturunda idbar və mifik bir
düşmən obrazı kimi təkdir. Onun adı özündən, üzündən və gö-
zündən bəlli olur” (*Əliyev K., səh.38). Bədii ifadə və təqdim ba-
xımından tədqiqatçının müqayisəli anlatımları ümumdastan poe-
tizminə daxildir. Axtarışlar həmişə yeni yanaşmalar tələb edir:
Kamran da fakt içərisindən fakt çıxarır və ilkin fakta yeni məlu-
mat-şərhlər əlavə edir. Təpəgözə advermə adi fakt deyil, bu, Tür-
kün həyat qanununa aid olan məsələdir. Fakta xarakterizə verər-
kən tədqiqatçı qeyd edir ki, burada daha Dədə Qorqudun obraza
ad qoymasına ehtiyac olmur, “çünki doğulan kimi onun adı
bəllidir: Təpəgöz!”. Yəni Təpəgöz öz adını da özü ilə gətirmişdir.
Digər bir məsələ odur ki, Təpəgöz insan xislətindən kənar
olan xüsusiyyətlərilə də fərqli qəhrəmandır: “ona süd verən
dayələrin canını alır, oynadığı uşaqların burnunu, qulağını yeyir,
yol kəsir, böyük hərami olur. Nəhayət, oğuzun adamlarını
Əbülfəz Əzimli
_____________________________________
86
yeməyə başlayır”: bununla Təpəgöz bütün düşmənlərdən güclü
və sərtdir. Oğuz igidləri, məsələn, Səlcuq oğlu Dəli Dondar,
Qaragünə oğlu Dəli Budaq, Qazan xan hər zaman düşmənə qalib
gəliblər. Amma Təpəgözün qarşısına çıxacaq igid hələ ki yox-
dur, məsələn, Qazanın qardaşı Qaragünə Təpəgözün əlində “zə-
bun oldu”, Dözən oğlu Alp Rüstəm, Uşun Qoca oğlu, Aruq
candan iki qarındaşı və neçə-neçə pəhləvanlar Təpəgöz əlində
şəhid oldular və beləliklə, Təpəgözə batan olmadı. Tədqiqatçı bu
cür məğlubiyyət faktının “dastan düşüncəsinə yad” olduğunu
söyləyir. Bununla belə, Təpəgöz də bir Oğuz soyundan gəlmə
fakt kimi xarakterikdir: Çobanla Pərinin izdivacından doğulub;
bununla o, “yarıməfsanəvi”, yəni “reallıqla mifin müştərək tə-
cəssümü”ndən doğulan obrazdır (*Əliyev K., səh.40); amma hər
halda bu Oğuz soyunun başqa bir potensial gücünün inikasıdır.
“Çobanlıq xislətinin aydınca görünməsi” Təpəgözə məxsus
olan reallığın əsas məzmunlarından biridir. Pəri anasının verdiyi
üzüyün sirri – yəni Təpəgözün bədəninə oxun batmaması,
qılıncın təsir etməməsi məzmunu onun obraz-qəhrəman kimi
mifik xarakterini göstərən faktlardır. Təpəgözə heç kəs bata
bilmir və Təpəgöz “heç kəsə qulaq asmır”- yalnız ümid Dədə
Qorquda qalıb və Təpəgözlə “kəsəmət kəsmək üçün yalnız Dədə
Qorqudu çağırmalı olurlar” (*Əliyev K., səh.40). Tədqiqatçı bu
faktlara işarə etməklə Dədə Qorqudla bağlı belə bir bənzətmə
verir ki, Dədə Qorqudda da “reallıqla mif qovuşuq şəklindədir”.
Tədqiqatçı xatırladır ki, “onun reallığına heç bir şübhə yoxdur,
çünki qopuz çalır, söz söyləyir”.
Bəs tədqiqatçı, Dədə Qorqudun mifikliyini nə ilə qiyas
edir? Bu barədə konkret olaraq belə yazır: “Dədə Qorqudun ad
verməsi isə Allahdan bir az aşağı, yaxud Oğuz elində Allaha
yaxın olması və həmişə “adını mən verdim, yaşını Allah versin”
deməsi onun mifoloji gücü ilə bağlıdır” (*Əliyev K., səh.41).
____Romantizmdən eposa: tədqiqin Kamran Əliyev aydınlığı
87
Təəssüf ki, bu faktları mifoloji güc hesab etmək olmaz:
bunlar Dədə Qorqudun müdrikliyi, iman gücü, paklığına aid
olan şəxsi keyfiyyətlərdir: bunlar Dədə Qorqud elminin ifa-
dəsidir və Dədə Qorqud elminə məxsus olan bu keyfiyyətlər isə
heç bir halda mifik əlamət deyil.
Əhvalatın bu cür dramatik davamı ilə Oğuzun başqa bir
gücü ortaya çıxır: Təpəgözlə ancaq Aruz Qocanın itmiş oğlu Ba-
sat döyüşə bilər, çünki ona Aslan süd verib bəsləyib, onda adi
insana xas olmayan güc vardır.
Kamran Əliyevin müşahidəsində doğru olaraq, iki Təpəgöz
olduğu kimi, iki də Basat məzmunu vardır: bir Basat Təpəgözün
qarşısında dayanan və onu məğlub edən Basatdır: onda mifik
güc vardır. Digər bir Basat Oğuz qəhrəmanlığını real şəkildə
nümayiş etdirən Basatdır. Basat da iki (həm mifik gücü, həm də
real gücü olan) Təpəgöz ilə vuruşmalı olur və hər iki Təpəgözü
də məğlub edir.
Ümumilikdə, tədqiqatçı “dastan düşüncəsi”nin mövqeyini
mətnin məzmunu kontekstindən dəyərləndirir. Hər iki obraz-
qəhrəman Oğuz elindəndir: “Təpəgöz Oğuzların heç vaxt qarşı-
laşmadığı nəhəng düşməndir, bütün düşmənlərdən daha güclü
bir düşmən obrazıdır – Oğuz elindən olandır. Beləliklə, xalq tə-
fəkkürü onu göstərir ki, ən böyük, ən nəhəng düşmən də məhz
yenə Oğuzdan doğulub böyüyən bir obraz – Çoban oğlu Təpə-
göz ola bilər. Belə bir düşmənə qalib gələn isə Basatdır, çünki o
da oğuz elindən olandır – Aruz Qocanın oğludur” (*Əliyev K.,
səh.42). Bu məzmunda eyniliklər və müxtəlifliklər öz-özünə tə-
zahür edir.
Kamran Əliyevin araşdırmaları dramatik və sistematikdir:
bu sistematik səciyyələndirmələrdə bir tip obraz yoxdur, müx-
təlif tip qəhrəmanlar və mövqelər var;
Habelə bu araşdırmaların ayrı-ayrı xarakterlərə məxsus
Dostları ilə paylaş: |