ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
208 Ə li İld ırı m oğ lu Andranik kədərini büruzə verməmək üçün özünü nikbin göstərməyə çalışırdı. O, stəkanını doldurub: – Ara, Nacap, gəl daşı ətəyindən tök, mənim xati rimə heç olmasa, əlli qram vur, – deyib nə qədər təkid etsə də, Nəcəfi inadından döndərə bilmədi. Andranik əlindəki araq dolu stəkanı boşaltdıqdan sonra ara vermədən ikinci stəkanı doldurub: – Yaxşı, içmirsən içmə, – dedi. – Bunu da sənin əvə zinə içirəm. Ki, yeznəmiz olubsan, əziyyətini çəkmək mənə borcdur. Nəcəf: – Sağ ol, – deyib Andranikə razılığını bildirdi. Andranik bir stəkan da vurub arxası üstə uzandı və əllərini daraqlayıb boynunun ardına keçirərək, xu marlanmış gözlərini Daş dəvəyə zillədi, nə isə xeyli fikirləşdi. Nəcəfə tərəf dönmədən: – Nacap kirvə, – dedi. – Ki, yeznəmiz olubsan sənə inanıram. Biriki söz var, deməsəm, qarnımı deşəcək. Ara, Nacap, ağlıma gəlib ki, müsəlmanların Allahı mənə qəzəb eləyib. Ermənimüsəlman davasında o işləri ki, gördük, onu Allah bağışlamayacaq. Fikirlə şi rəm ki, getdikcə axırım xarab olur, işlərimə düz gətir mir. İki oğlum olmuşdu, hazırlaşırdım ki, birini evlən dirim, gəlinim olsun. Qız da tapmışdım. Ki, səhər toy ları olmalı idi, maşın vurdu, sağ qalmadı. İkinci oğ lum da biriynən dalaşdı, bıçaqlayıb öldürdülər. O da əlimizdən getdi. Silva da ki, Moskvadan pis məktub yazıb. Arvad da nə xəstəlik tapıbsa, doxturlar sağalda bilmir. Ey astos! Nacap kirvə, nə ki, axmaq işlər gör müşəm, gəlib çıxır qabağıma. – Hi... hi... – Andranik dəli sərsəri kimi özözünə güldü: – Ara, Nacap kirvə, elə bilirsən kepimə pis olur?! – sözünə davam etdi. – Hi... hi... Ara, onsuz da hamımız ölməliyik. Ancaq tor 209 Daş y ağan gün paq qalacaq. Üçtəpə, Qanlıca, Tağ yurd dağları, bütün Zəngəzur həmişə bizim olacaq. İnsan ki var, müvəq qətidir. Torpaq isə əbədidir. Ona görə ötəri həyatımızı itirsək də, daimi olan torpaqlar qazanmışıq. Mən An dra nikin altmış, yetmiş, lap elə yüz il ömrü olsun, üstündə ki, kep eləyirik, bu torpaqların milyon illərlə yaşı var, on o qədər də, bəlkə də çox yaşayacaq. Yeznə, sən çobansan, həm də musurmansan, belə şeyləri an laya bilməzsən! – Hi... hi... – Andranik bu kəlmələri işlədib fəxrlə irişdi. – Ara, onda sən uşaq olardın, eli, heç nəyi bilməmisən. Musurman kəndlərinə hücum çəkirdik, adamları qırırdıq, evləri yandırırdıq, nə ki mal, qoyun, at, qatır, gəbəkilim, yorğandöşək, mis qablar var, hamısını daşıyıb gətirirdik. Qapıpəncərə ləri də söküb aparırdıq. Andranik Ozanyan, Nijdeh, Hamazas, Dro əmrinə vermişdilər ki, Ermənistan sol datlarından hər hansı biri müsəlmanı diri buraxsa, güllələnəcək. Biz də onların dediyi kimi eləyirdik. Heç bilirsən bu əllərimlə nə qədər müsəlman qırmı şam?! Keçən səfər Moskvaya gedəndə vaqonda Edu ard adlı osetinqarışıq bir gürcü ilə yoldaş oldum. Onun başı yaxşı işləyirdi. Çox şey bilirdi. Alim olmuş du. Həmişə onunla sözümüz çəp gəlirdi. Amma şon dığa hamısını doğru danışırdı. Arxivləri açıb baxan da, bilib ki, nə qədər müsəlman qırılıb, çoxluçoxlu da erməni ölüb. Andranik sərxoş olduğundan nə danışdığını bil mirdi. Onun ağlına nə gəldisə, birdən yan üstə çönüb, Nəcəfə müəmmalı nəzər yetirdi: – Ara, Nacap, səni yeznə bilib bu sözləri danışdım, – dedi. – Ki, ağzından çıxsa, əlimdən qurtarmayacaq san, qulaqlarını dibindən kəsacağam. 210 Ə li İld ırı m oğ lu Nəcəf dillənmirdi. Andranik danışdıqca, qarşısın da hərzəhədyan danışan bu cəlladın səsini necə kəsə cəyi barədə düşünürdü. Andranik yeyibiçib, sinəsin dəki köhnə əhvalatları açıbtökəndən sonra ayağa qalxdı: – Ara, Nacap, bizdən ki, qız almısan, ona görə sənə inanmışam, – dedi. – Atın hörüyünü aç, gətir, getmə liyəm... Nəcəf sakitcə alapaça madyanın hörüyünü açıb, sicimi səliqə ilə dəstələyib tərk xurcunun boş gözünə qoyanda, at onun boyunboğazını qoxuladı. Sonra geri çəkilib kırıldadı. At sanki nə isə duymuşdu, nə isə demək istəyirdi. Nəcəf onun yedəyindən tutub And ranikin yanına gətirdi. Andranik içkinin təsirindən əvvəlcə ata təpinib, ona biriki şallaq çəkdi. At başını şax tutub geri dartıldı, yerində eşildi. Andranik sol ayağını üzəngiyə keçirib yəhərin qaşından yapışdı. Və atın belinə aşırılaraq amiranə bir səslə: – Ara, yeznə, tüfəngi mənə ver, – deyib, kənarda daşa söykənmiş qoşalüləni işarə etdi. Nəcəf cəld qoşalüləni götürüb ona uzatmaq əvəzinə qundağını sinəsinə sıxdı və barmağını tətiyə keçirib, lüləsini Andranikə tərəf tuşladı. Nəcəf ovu nun üstünə atılan şir qəzəbi ilə: – Andranik!! Neçə gündü mənə türk deyib lağa qoyursan! Müsəlmanlara tutduğun amansız divan dan fəxrlə danışırsan! Mən isə səbir edirəm, dözürəm, səsimi içəri salıb dillənmirəm. İndi söz mənimdir!! Cınqırını çəksən və ya yerindən bir balaca qımıl dansan, sənin bu tüfənginlə çürük beynini göyə sovu raram. Əlimdən qurtara biləcəyini ağlına belə gətirmə! Sənin ölüm hökmünü əlimdəki qoşalülə verəcək! İn 211 Daş y ağan gün san qanı tökmək mənim əqidəmə, əxlaqıma yaddır. Məni xəlq eləyən Allah, biət elədiyim Quran, inandı ğım peyğəmbərimiz adam öldürməyi günah buyu rub. Mən isə insan yox, insanların, insanlığın qənimini məhv etməklə Yaradanımın qarşısında savab iş gör mək istəyirəm! Cənab Andranik Poqosyan! Onu da bil ki, səni erməni olduğuna görə yox, mənsub ol duğun milləti nifrət, lənət hədəfinə çevirən, qatil, cəlladlar cəlladı kimi gəbərtmək istəyirəm! Andranikin sifəti ağardı, nitqi tutuldu. Gonbul bə dəni əsməyə başladı. Lakin Nəcəfin bu hərəkətini za rafata yozub, aldadıcı dilini işə saldı. Onu yumşaldıb fikrindən döndərmək üçün cürbəcür alçaq, hiy ləgər sifətlərə düşdü: – Ara, yeznə, başa dönüm, tüpənglə zarapat elə mək olmaz, – dedi. – Əlindən xata çıxar. Lüləsini o tərəpə çevir. – Əlavə etdi. – Cənab Andranik! Bilməlisən ki, əvvəla mənim nə evlənmək fikrim var, nə də evləndirənim. Sizlərdən heç vaxt qız almaq niyyətinə düşməmişəm, düşmərəm də! Çoban dostlarım məni vəziyyətdən çıxardıb, sən əclafın cəngindən xilas etmək üçün yalandan yeznə kimi təqdim etdilər. Armenakla, Akopla yoldaş olma ğıma heç də peşman deyiləm. Çünki onlar sadə çoban olsalar da, sənin kimi mil lətinə töhmət, tənə gətirib, düşmən qazandırmırlar. Adını daşımaqla fəxr etdiyin Andranik isə usanıb həya etmədən, günahsız qanlar axıdan cəllad kimi aləmdə ad çıxarıb. Onu da bilməlisən ki, Andranik Miko yanların, Şaumyanların dediyi kimi milli qəh rəman yox, milli cəlladdır. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|