ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
204 Ə li İld ırı m oğ lu olubmuş kimi, mamırlı qayaların çuxurlarına, tikanı adamın əlini ilan kimi sancan gəvən kollarının dibinə qısılmışdılar, həmişəki kimi vəcdlə oxumurdular. Nəcəfin yurd qonşuları köçəndən sonra onun özü də darıxmağa başlamışdı. Hərdən Andranikin səsi gəlir di. Nəcəf onun qaraltısını görən kimi sürünü başqa səmtə döndərib, əli yüzlərlə müsəlmanın qanına ba tan və bununla da fəxr edən Andraniklə qarşılaşma mağa çalışırdı. Qoyunları dalda bir yerə verib, özü qənşərdə dayanırdı. Alabəzək tütəyi ilə otu saralıb solmaqda olan səfalı dağların dərdinə şərik olurmuş kimi qəlbləri ehtizaza gətirən nisgilli havalar çalırdı. O, çaldığı tütəyin yanıqlı səsində Köhnə Həsənlinin xarabalıqlarını, tilsimə düşmüş Daş dəvəni, gecəgün düz xısınxısın pıçıldayıb göz yaşı tökən və nisgilini bu dağlaradaşlara car çəkən çeşmənin iniltisini, ala paça madyanın gavur əlində girinc qalmasını tərən nüm eləyirdi. Köçməyə bir gün qalmış Nəcəf qoyunquzunu el yolundan aralıdakı yamaca verib, özü yumşaq otların üstündə uzanıb dərindərin fikrə getmişdi. Aranı dağa daşıyırdı, dağı arana. Arabir yay günəşinin ilıq şüaları altında xumarlanıb mürgü vururdu. Bu heyn də arxa da at fınxırtısı eşidildi. Nəcəf yerindən qalxıb, həmin səmtə baxdı. Andranik alapaça madyanın üs tün də yanpörtü oturub, düz Nəcəfə tərəf gəlirdi. Nəcəf gör dü ki, onun gözündən yayınmaq mümkün olmaya caq, çarəsizlikdən Andranikin qabağına yeridi. And ranik lovğalovğa: – Ara, yeznə, haralarda itibbatmısan, neçə gündür görünmürsən, – dedi. – Ki, qorxursan məni qonaq eli yəsən? 205 Daş y ağan gün – Alaçığımızın qapısı həmişə qonaq üzünə açıqdır. – Nəcəf təmkinini pozmadan ona cavab verdi. – Aclı ğın varsa, buyurun gedək evə, – əlavə etdi. Andranikin kefi duruldu: – Ara, belə ki, danışırsan, pis yeznə olmayacaqsan, – dedi. – Ki, düzünü axtarsan, bu gün çörək yemə mi şəm. Ancaq evə getsəm, uşaqlara əziyyətinə olar. Yax şısına odur ki, sən bir toyuq soyutması elətdir, bir az da pendirçörək götür, get həmişəki yerə. Mən də yu xarılara baş çəkib gəlirəm. Orada görüşərik. Bildin də, haranı deyirəm? Daş dəvənin altındakı bulağın üstü nü... Səndən də şikayət var, eli, guya ki, gecələr qonşu permaların örüşünü otardırsan. Onlar bilsə ki, bizim yeznəmiz olmusan, mənə belə yalanlamazlar. Mən də belə səpeh sözlərə baxmıram. Deyirəm, rədd olun ge din başımdan. O türk balası parağat adamdır, elə iş görməz. Nəcəf andaman elədi ki, istər gecə olsun, istərsə gündüz, heç kimin örüşünə qoyun buraxmayıb. Son ra da Andranikin könlünü almaq üçün: – Yolunu çoxdan gözləyirəm, – dedi. – Elə yaxşı yerdə əlimə düşmüsən. Dediyin qaydada, mən həmin yerə gedirəm. Sən də gəl, ancaq ləngimə. ...Nəcəfin başqa çarəsi yox idi. Qonaqlıqdan boyun qaçırsaydı, Andranikin əlindən qurtara bilməzdi. Ona görə də məcbur olub, teztələsik yeməkiçmək hazırlı ğı görüb, Andranikdən qabaq Daş dəvənin altından çıxan bulağın başında oldu. İçərisində araqkonyak dan başqa hər cür yemək olan dəstərxan açıb Andra niki gözlədi. Çox keçmədi ki, Andranik özünü yetirdi. Andranik süfrədəki yeməkləri görəndə gözləri işıq landı. Tez atdan düşüb çiynindəki qoşalüləni bir kənara söykədi. Tərkindəki sicimi açıb alapaça mad 206 Ə li İld ırı m oğ lu yanı hörüklədi. Yəhərin qaşındakı balaca heybədən araqla dolu iki yarımlitrlik şüşə çıxardıb ortalığa qoy du. Və sonra Nəcəfə məhrəm nəzər salıb: – Armenakla Akop ki sənnən yoldaş olublar, dost luq eləyiblər, ağıllı iş görüblər. Elə ki, bizim yeznəsən, sənə hörmətim artıb, – deyib kədərli köks ötürdü. – Ara, Nacap, Silva kepimə xarablayıb, – əlavə etdi. – Moskvada oxuyan qızımı deyirəm. Ondan pis xəbər gəlib. Sabah gərək idarədən icazə alıb, təcili Moskva ya gedim. Andranik sözün dalını gətirmədi. Oxunu atıb ya yını gizlətdi. Əslində məsələ başqa cür olmuşdu. Andra nik Moskvadan qayıdandan bir neçə gün sonra Silvanın əri Solomon Betker onu evindən qovmuşdu. Betker əvvəldən şübhələnmişdi ki, Silva təkcə ona yox, başqalarına da dil verib və çoxları ilə intim əlaqə saxlayırmış və bətnindəki uşaq da başqasındandır. Betkerin əvvəlki arvadı Yelena onun yerinə su calayıb, ailəsini dağıdan Silvanı izlətdirib, cavan bir oğlanla biabırçı vəziyyətdə şəklini çəkdirmişdi. Betkeri tovla yıb onun ailəsinə nifaq salan Silvanın, oynaşları ilə eyşişrətdə olarkən gizlicə çəkdirdiyi şəkilləri paketə qoyub ərinə göndərmişdi. Solomon Betker fotoşəkilləri görəndə dəhşətə gələrək, elə həmin gün üzü üzlər görmüş pozğun qadını evdən qovmuşdu. Həm də Sil va ilə şərtləşmişdi ki, qarnındakı altıaylıq uşağı doğu landan sonra həkim müayinəsindən keçirəcək, onla rın qan qrupu uyğun gəlsə, uşağa himayədarlıq edib həddibüluğa çatana qədər ona aliment verəcək. Uşaq başqasından olduğu təqdirdə onu özünə yaxın qoy mayacaq. Silva uşağın başqasından olduğunu bilirdi. Və bilirdi ki, Betkerin dediyi kimi, uşaq yoxlamadan keçsə və bic olduğu sübuta yetərsə, rüsvay olacaq. 207 Daş y ağan gün Ona görə uşağı bir gecənin içində tələf etmişdi. Sonra da özünü duruluğa çıxartmaq üçün atası Andranikə belə bir məktub yazmışdı ki, Solomon Betker alim olsa da, insanlıqda haqqı yoxumuş. Məni hər gün dö yür, incidir, təhqir edirdi. Ona görə də Betkerə tüpü rüb ondan boşandım. Və o cür əclaf adamdan olan uşağın sonra başımıza əngəl ola biləcəyini nəzərə alıb rədd elədim... Ata, siz burda olanda özümü sındırma maq və qanınızı qaraltmamaq üçün ərimlə mənim aramdakı konflikti açıbağartmırdım. Sən demə, Bet ker əvvəlki arvadı Yelenanı sevirmiş. Ondan ayrılma ğa peşman imiş. Ona görə də gündə bir bəhanə tapıb məni incidirdi ki, baş alıb gedim, Yelenanı geri qaytar sın. Yelena onun əclaf adam olduğunu bildiyi üçün Betker nə qədər yalvarsa da, onu yaxına buraxmırdı. Yelena podruqalarına deyirmiş ki, Betkerin əlindən canımı güclə qurtarmışam. İki dünya bir olsa, təzədən onunla bir yastığa baş qoya bilmərəm. Oğlanları da ondan üz döndərib. Çoxlu mübahisələrdən sonra Ye lena oğlanlarının dərdindən Betkerlə razılaşıb. Onlar indi bir yerdə yaşayırlar. Əslində Yelena özü də yönlü vücud deyil. Ancaq innən sonra bunların mənə dəxli yoxdur, özləri bilər. Bir sözlə, Betkerlə aralandığım üçün özümü xoşbəxt hesab edirəm. Ona görə də ana mı başa sal ki, məndən ötəri xiffət eləməsin. Sən özün də bu məsələni ürəyinə salma. Andranik Silvanın adını təəssüflə çəksə də, onun yazdığı məktubu, başına gətirilən əhvalatları açıb ağartmadı. Bircə onu dedi ki, Silva xəstələnən kimi olub, gərək Moskvaya gedəm. Nəcəf onun dediklərinə inandığı üçün, Andranikin dərdinə şərik olurmuş kimi: – Allah şəfa versin, – dedi. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|