ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
188 Ə li İld ırı m oğ lu Andranik “MoskvaYerevan” qatarında yırğalana yırğalana bunları düşündükcə Silvanın nikahını təq dir edib özündə bir qürur duyurdu. O, birdən hiylə gərcəsinə gülümsündü. – Ay Pərman! Ay Pərman! Sənin yox başına pırlanım. – Andranik daxili istehza ilə – dünənini unudan sadəlövh müsəlman!!! Bu gün atababalarını qılıncdan keçir, kəndkəsəyini viran qoy, sabah nəvənəticəsi səni əzizləyib süfrəsinin ba şına keçirəcək!!! Ay Pərman! Ay Pərman! Siz müsəl manların başına pırlanım!!! Hi... hi.. Yəqin arvad uşaqlı hələ də qəstinsədə dayanıb məni gözləyirlər... Hi... hi... Pərman şofer adamdı, nə qanır ki, ermənilərlə türklər yüz il bir qazanda qaynasalar da, qarışa bil məzlər. Andranik düşüncələr aləmində yuxuya getdi. Hər dənbir Eduard Çeburdanidzenin, təkərlərin taqqıltısı na qarışan tikanlı sözlərini xatırlayıb sayıqlayırdı: – Ara, Eduard! Eduard! Yalvarıram! Yalvarıram! Burada mənə dediklərini başqa yerdə açıbağartma! Danışsan, xaç sənə qənim olsun. Ey Eduard! Eduard! Bəyənmədiyin o müqəddəs ada ləkə yaxma. Dinimiz sənə qənim olar. Andranik, Nijdeh, Dro, Mikoyan, Şa umyan fəxrimizdir. Onlara qara yaxma. Sən gürcü yox, əclafın əclafısan. O kim ki, səni vəzifədən qovub, onun başına dönüm! Əlacım olsa, o müsəlmanlar kimi sən Eduard Çeburdanidzenin də başını bədənindən üzərəm. Kupenin qapısı tıqqıldadı. Dəmiryolçu qiyafəsində olan və saçları oğlansayağı qısaldılmış gonbul qadı nın kal səsi eşidildi: – Vətəndaşlar, tələsin! Çatmışıq! Artıq Yerevandır. – Sən əclafsan! Səndə xaçpərəst qanı yoxdur! Edu ard! Eduard! Yəqin bir gün əlimə düşərsən! Onda he 189 Daş y ağan gün sablaşarıq. Başını müsəlman başı kimi əzməsəm, ana mın südü mənə haram olsun... – Vətəndaş, nə Eduard, nə Çeburdanidze? Kimin başını əzirsən? Artıq Yerevandır, şəhərə çatmışıq! – Vaqon bələdçisi hələ də sayıqlayan sərnişini təkrar təkrar xəbərdar edib, növbəti kupeyə keçdi. İstidən qantərə batmış Andranik – Ha!.. Ha!.. – deyib hövl nak yuxudan ayıldı. Onu xəbərdar edən Eduard Çe burdanidze yox, bələdçi qadın idi. Andranik tər basmış dolu sifətini kupenin əlüz dəsmalı ilə silib, yerindən dikəldi. Tələsik yıryığış etməyə başladı. * * * ...Andranik İrəvan dəmiryolu vağzalında qatardan düşüb, Gorus tərəfə gedən maşınların birinə əyləşdi və gecəyarı evinə çatdı. Arvaduşaq onu sevinclə qar şıladı. Həyat yoldaşı Haykanuş əvvəlcə Silvanı soruş du. Andranik Poqosyan: – Silvanın kefi yaxşıdır, – dedi. – Düzdür, bizimlə razılaşmamış ərə gedib. Ancaq ağıllı iş görüb. Sən demə, ona dərs deyən Solomon Betker adlı yəhudiyə ərə gedib. Əri yaşlı olsa da, adlısanlı alimdir. Çoxlu ixtiraları var. Pulunu qoymağa yer tapmır. Bizim Sil vanı yağ içində böyrək kimi bəsləyir. Əlini ağdan qa raya vurmağa qoymur. Ev işlərini görmək üçün qul luqçu tutublar. Altında da bahalı maşın. Bizim o lüt erməni dığalarındansa, elə o yaxşıdır. Topdağıtmaz evləri var. İki gün onlarda kefə baxmışam. Betkerin Kremlə qədər barmağı girir. Silva mənə danışdı ki, Betkerin əli ilə, çoxlu ermənini nazirliklərdə, Kremlin özündə belə böyükböyük vəzifələrə düzəltdirmişəm. Haykanuş ərinin sözünü kəsərək fəxrlə: 190 Ə li İld ırı m oğ lu – Silva mənim qarnımdan çıxıbsa, o bilir ki, ney nəmək lazımdır. – Onu da biləsən ki, yaxın günlərdə mən baba ol malıyam, sən də nənə. Nəvəmizin də yarısı erməni, yarısı da yəhudi. –Poqosyan bunu deyib güldü. – An caq təzə doğulacaq nəvəmiz ermənilərin yolu ilə getməlidir. Bəli, bəli, kəlləsi yəhudi, əqidəsi erməni. – Zarafatyana əlavə etdi. * * * Andranik səhərsəhər gün çıxmamış atlanıb dağla ra qalxdı. Üçtəpə yaylağına çökən topatopa ağ bu ludlar seyrəldikcə, yurd yerlərində qurulan boz ala çıqlar, yaşıl örüşlərə yayılan qoyunquzu sürüləri, qara mal naxırları aydınca görünürdü. Andranik hələ Moskvaya getməmişdən qabaq, Armenakla Akopun ona vəd etdiyi zoğal arağı yadında qalmışdı. Odur ki, əvvəlcə yolunu Qanlıcadan saldı. Biriki Yurd yerlə rinə baş çəkdikdən sonra, atının başını Armenakın, Akopun, Nəcəfin aralıdan görünən sürülərinə tərəf döndərdi. Onlara çatanda atının cilovunu çəkib da yandı. Salamsızkəlamsız əlqolunu ölçəölçə səsini qaldırıb çobanlara hədəqorxu gəlməyə başladı: – Mən burda olmayanda biçənəkləri otarmısınız, noxud əkinlərinə, taxıl zəmilərinə ziyan vurmusunuz. Sizdən akt yazmışam. Cərimə verməlisiniz. Belə getsə, rayonun bütün qırmızıpapaqlılarını buraya tökməli yəm. Siz üçünüz də yaramazsınız! Vicdansızsınız! Döv lətə xəyanət eləyirsiniz! Xalqın düşmənisiniz! Mən bunu sübut edərəm! Sizə iki gün vaxt verirəm. Rədd olun, köçün burdan! Getməsəniz, alaçıqları özüm sökəcəyəm. İt uşağı, it! Hamınız avarasınız! Bütün ra yon bilir ki, mən namuslu adamam. Doğma qardaşım 191 Daş y ağan gün olsa da, qanunu pozan gözümün düşmənidir. Sizi məh kəməyə vermək lazımdır. Mən namuslu adamam! Cibimdə partiya bileti gəzdirirəm. Kommunist vicda nım yol verməz ki, sizin kimi avaralar bu dağlarda at oynatsın. Gecələr zəmilərə heyvan buraxırsınız, biçə nəklərdə istahat qalmayıb. Xəlvətə salıb noxud oğur layırsınız. Mən namuslu adamam! Beləbelə haqsızlı ğa göz yuma bilmərəm! Buna vicdanım da yol verməz. Nəcəf dəyənəyinə söykənib susmuşdu. O, ermə nicə təmiz bilməsə də, Andranikin hərzəhədyanlarını başa düşürdü. Çobanlar Andranikin hədəqorxusu qarşısında quruyub qalmışdılar. Elə bil Andranik həmişəki adam deyildi. Bu üçdörd günün içində ta mam dəyişib başqa məxluq olmuşdu. Yaşca çoban yol daşlarından böyük olan Armenak irəli yeriyib ərklə dağbəyinin mindiyi atın cilovundan yapışdı: – Andranik əmi, sizdən ötəri bilirsən necə darıxmı şıq?! Neçə gündür yolunu gözləyirik ki, Dəvə daşın altındakı bulağın üstündə ocaq qalayaq, kabab tüs tü lədək, zoğal arağı vurub kefə baxaq. Sən də heç nədən başlamısan ki, biçənəklər belə oldu, zəmiləri otarırsı nız... O tərəflərə ayaq basanın atasına lənət! Biz dəliyik ki, dağların göy otunu qoyub, qoyunlara qılçıqlı sün bül yedizdirək?! Hansı mərdiməzarsa sizi başdan çı xarıb. Bu barədə dediklərinin hamısı başdanayağa böhtandır. Paxıllığımızı çəkən əclafların sözünə qətiy yən inanmayın. Andranik bulaq başı, kabab, araq sözlərini eşi dən də fısı yatdı. Qızarmış sifətinə çökmüş qəzəb sanki Qanlıca yaylağının sərin mehinə qərq oldu və: – Ara, üçünüzün də xətrini bu dağlar qədər istəyi rəm. Amma gərək sizdən pispis sözlər eşitməyim. Əsəbiləşdiyim üçün üçünüzü də danladım. Gərək Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|