Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
_________________Milli Kitabxana ________________
39 Dünya birdir — Din də bir olmalıdır. Bir-birini döyməklə, yenməklə yox, Ruhaniliyə, İnsaniliyə yüksəlməklə. ***
Dünyaçının fitiylə, qısqırtmasıyla meydanda bir-birinizlə xoruz kimi döyüşüb bazar əhlini əyləndirməyin! *** Dini döyən Din — Dünyaçılaşır. Din Ruhaniləşmək əvəzinə Dünyaçılaşanda döyür “o biri Dini”. ***
“O biri Dini” döyən Din — daşı öz başına çırpmış olur. ***
Ruhçuluq ayrı — Dünyaçılıq ayrı... ***
Din Dünyadan ayrılmalı, Dövlətdən ayrılmalıdır. Çünki Dövlət — Dünyanın imanıdır, Din — İnsanın imanıdır. *** Dövlət (Dünya) Dini özünə tərəf çəkməyə, özünün bir ünsürünə, xidmətçisinə çevirməyə çalışacaq — Din Dövlətdən ayrılmağa çalışmalıdır. ***
Din — Dövlətə kömək etməlidir, Dövlətdən kömək qəbul etməməlidir. Dövlətdən kömək uman Din — öyrəncidən pul uman öyrətmən kimidir.
***
Dövlətin Dinə köməyi — yalnız onun işinə badalaq vurmaması biçimində ola bilər.
*** Dövlət — Yerdən çıxır, Din — Göydən düşür. *** Dövlət — Yerə çəkir insanı, Din — Göyə çağırır. *** Yer — çirklilik rəmzidir, Göy — təmizlik rəmzi. *** Özlüyündə nə Yer alçaqdır, nə Göy uca. Uca olan — təmizlikdir. Təmiz Yer — elə Göy deməkdir; Göy — elə təmiz Yer deməkdir. Başqa Göy yoxdur. ***
İnsanın içində Dinin də inadı var, Dünyanın da. İnsanın içində Dinilik üstün gələndə insan özünə yaxınlaşır — Göyləşir. Buna görə İnam Ata “İnsanlaşın, İnsanlaşdırın!” harayını Bayrağa çevirdi. ***
_________________Milli Kitabxana ________________
40 Bütün Dinlər bu Bayrağın altına sığışar gen-bol. Və bu — onların yaxın sabahıdır. Dinin İnsanilikdən başqa ünvanı da yoxdur əslinə baxsan. ***
İnsanın umulan gələcəyi — Ruhanilikdir; Din — bunun Yoludur. ***
“Ruhani” deyilən kimsə — molla deyil, keşiş deyil (müsəlman deyil, xristian deyil); molla, keşiş qiyafəsiylə özünü xalqdan ayıran kimsələr — əlvan geyimə ağız suyu axıdan arvad-uşağa bənzəyirlər. ***
Bu cür mollalıq, keşişlik — insanlarla Din arasında səddir, sərhəddir, ayrıcdır. ***
Əsl Dinçi — Ruhaniyyat Yolçusu deməkdir — İnam, İdrak, Mənəviyyat, İradə kanı deməkdir. Saqqalsız, əmmaməsiz, xaçsız, zünnarsız, ləbbadəsiz... *** Əsl Dinçi — İnsanın Məcnunudur, İnsaniliyə səcdə qılandır; onun qibləsi İnsandır, tanrısı İnsandır, Göyü — İnsandır!.. ***
Əsl Dinçinin (möminin) tanınma tamğası (nişanı) — Vicdandır, Təmənnasızlıqdır, Fədakarlıqdır! Vicdana, Təmənnasızlığa, Fədakarlığa saqqal, xətt-xal nə gərək, əmmamə nə gərək, xaç nə gərək, ləbbadə nə gərək, zünnar nə gərək, qurşaq nə gərək? Oyuncaq nə gərək, muncuq-cıncıq nə gərək?! *** Dinçilik—Dünyaçılıq qarşıdurması, düşmənçiliyi yoxdur; onların arasında Öyrədən – Öyrənən münasibəti var. ***
Dünyaçının quyruğu olur, Dinçinin quyruğu olmur, çünki Dünyaçı (ən vüqarlısı belə) əyri yeriyir, Dinçi düz yeriyir, şax yeriyir. Buna görə də *** Dünyaçı Dinçinin yanında quyruğunu qıçına qısmalıdır. Bunun əksi görülürsə, Dinçi özünün tanınma tamğaları ilə birikməmişdir. ***
Dini yalnız bu cür “Dinçilər”, bu cür “Dinçilik” yıxa bilər, yıxmışdır, yıxacaqdır. *** Ruhani kimsəni (əsl Dinçini) Dünyaçı yıxa bilməz, bilməyib, bilməyəcək. *** Dinçinin Dünyaçını yıxmasından isə danışmaq belə yersizdir! Çünki Ruhçunun baxışında Dünyaçılıq elə yıxılmışlıqdır. Ruhçu yıxılanı yalnız qaldıra bilər. ***
Əsl Dinçinin qarnı belinə dəyməlidir — aclıqdan, susuzluqdan, xəstəlikdən yox, sağlamlıqdan. ***
_________________Milli Kitabxana ________________
41 Ruhdan (Dindən, İnamdan) çörək çıxmır, heç çıxmır! Ruhçunun çörəyi daşdan çıxır, ona görə də daşdan sızan bulaq suyu kimi sağlamdır, can dərmanıdır. ***
Daş sizi qorxutmasın; o yalnız çətinlik bildirmir, çətinlikdən çox təmizlik bildirir. *** ...İnsanın içindəki “Dinçilik — Dünyaçılıq” dartışmasında Ruhçuluğun üstün gələcəyini Asif Ata qabaqcadan görürdü, gördüyü üçün də buna bütün varlığıyla inanırdı. *** Buna görə də O, dünyaya İnam gətirdi — Mütləqə İnam və buna görə də Özü “İnam Ata” Adını aldı. ***
Atamız var olsun! 27 Köçəri (XII ay), 23-il. Atakənd. (27.02.2002. Bakı). QURAN və QIRAN (Haray) Təbiətdə, mənəviyyatda, kainatın ahəngində, gözəllikdə, idrakda, ehtizazda, vəcddə, analıqda, məhəbbətdə, ruhun ülvi xilqətində, bəşərin özündən böyük mənasında, ürəyin ürəyə qovuşmaq arzusunda, ideala qarşısıalınmaz meyldə, dostluqda, həyada, ismətdə, dünənlə bugünün təmasında, özündənkeçmə- də, qeyrətdə, müqəddəsliyin əfsunlu cazibədarlığında əbədi, sonsuz Mütləq yaşayır. Mənim Allahım odur!
Bakı, 1994, s. 27.
Ruhuyla qurur, cismiylə qırır — hər kəs özünü. *** Ruh gah-gah olur, yəni gah olur, gah olmur; Cism isə həmişə yanımızdadır. Ona görə də ***
Gözişləməz xarabalıqlar arasında ötədə-bəridə yıxılmayıb dik qalmış tək-tük kümələr də gözə dəyir. ***
Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|