altmış fəqir qarnı doyurmalı, o da mümkün olmasa bir qul azad
etməlidir.
İslam dinində mövcud olan bir çox dini büsatlar kimi
orucluq da tarix etibarilə çox qədimdir. İlin bir ayında yeməmək,
içməmək, pəhriz saxlamaq hələ İslam dinindən əvvəl qədim ərəb
və qeyriərəb millətlərin tayfaları arasında mövcud olmuşdur.
VII
əsrin
əvvəllərində
Ərəbistanda
yaşamış
ərəb
qəbilələrini birləşdirmək üçün İslam dininin əsasını qoyan həzrəti
Məhəmməd
əleyh is-salam
onun
zəruri
şərtlərini
işləyib
hazırlayarkən islama qədər ərəblər və bir çox başqa ibtidai xalqlar
arasında mövcud olan bir çox adətləri, o cümlədən də pəhriz
saxlamağı qəbul etmiş, zaman keçdikcə isə bu, özünün məna və
məzmununu dəyişmişdir. Qıtlıq nəticəsində ərəblər arasında
#
yaranan pəhriz saxlamaq islam dini tərəfindən mənimsənildikdən
soma Allahın müəyyən etdiyi ən vacib ibadətlərdən biri kimi
zəhmətkeş insanlar arasında təbliğ olunmağa başlanmışdır. Şəriət
qanunları İslam dinində olan orucluq ayininin tarix etibarilə
İslamdan çox-çox əvvəl olmasına işarə edərək İslam dininin banisi
həzrəti Məhəmməd əleyhis-salamm öz ifadələri ilə qeyd edərək
göstərir ki, “oruc əvvəlki ümmətlərə vacib olduğu kimi mənim
ümmətimə də vacib olmuşdur”.
İslam dininin orucluq ayini insanı müəyyən müddət dünya
nemətlərindən məhrum edərək, ona xeyir-bərəkət gətirən
bəyənilmiş adətlərindən biridir. Allaha ibadət adı ilə ramazan
ayının uzun gecələrini rahat yatmayan gecə və gündüz ac-susuz
qalmalarına baxmayaraq “Ya Allah, Ya Rəbbəl Aləmin” sözləri
dillərindən düşməyən, səhərdən axşama kimi həm zəhmətlə
çalışmaq, həm də ibadətlə məşğul olub Allahı zikr etməklə axirət
rahatlığına çatmaq ümidi ilə mənalı həyat keçirirlər.
Hər bir çətinliyin arxasında yeni bir rahatlıq durur. Bunun
üçün də orucluğun arxasında bağışlanmaq və sağlamlıq durur.
Çünki çox yeyib mədəni doldurmaq insan sağlamlığı üçün nə
qədər qorxuludursa ac qalıb oruc tutmaq o qədər insan
sağlamlığına xeyirdir. Dahi Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvi
deyirdi:
250
♦
Həddən çox yeməyə sən etmə adət,
Mədəni doldurmaq zəhmətdir-zəhmət.
Öz əsərlərində dini mövzulara tənqidi yanaşmasına
baxmayaraq yazıçı-publisist C.Məmmədquluzadə də orucluğun
hər bir şeydən pəhriz saxlamalı olmağın və axar sərin suyun
içilməsindən
məhrum
olmağın
dəyərini
qiymətləndirərək
“Xatiratında” deyirdi: “Dodaqlarım yanır, boğazım quruyur...
Duru bulaq suyu dəmir lülədən şırıltı ilə axıb tökülür daşların
üstünə. Amma heç kəsin cürəti yoxdur haman sudan içsin; çünki
indi mahi-mübarəki-rəmazandıı*. İndi dodaqlar gərək quruya,
onunçun ki, mahi-mübarəki-rəmazandır” (62, s. 403).
Orucluq ayının pəhrizində mömin müsəlmanlar üçün bütün
günü ac və susuz qalıb öz bədənlərini zəiflətməkdən başqa həm də
imkan olduqca müqəddəs Qurani-Kərimdən bir neçə sürə oxumaq və
Allah haqqında təfəkkür etmək müstəhəbbi bir iş sayılır. Ona görə
Allah haqqında düşünməlidirlər ki, axirətdə oruc tutanlar baldan şirin
və süddən ağ olan Kövsər suyu ilə sirab olunacaqlar. Şəriət hökmləri
ramazan ayında oruc tutub səhərdən axşama kimi ac və susuz
qalmağın insan orqanizminə xeyirdən başqa heç kəsə bir zərər
vermədiyini göstərir. İslam dininə görə ramazan ayında oruc tutan
adam nəinki yemək və içməkdən özünü məhrum etməlidir, habelə
oruc tutan kəs dərmanları da içməkdən imtina etməlidir.
Dini təlimlər orucluq günlərində elm və maariflə geniş
məşğul olmaq, çoxlu kitab oxumaq kimi dini və dünyəvi işlərlə
məşğul olmağı qadağan etmir.
Müqəddəs İslam dininin göstərişlərinə əsasən, ramazan ayı
kim özünü gündüzlər yemək-içməkdən qorumaqla əlavə həmin
ayın on doqquzuncu gecəsi ilə otuzuncu gecəsi arasında yatmayıb
qədr gecəsini “əhya'5 (“oyaq qalmaq”) saxlayarsa, özünü Allah
yolunda çətinliyə salaraq dua və sənaları layiqincə yerinə yetirərsə
onun savabı daha da böyük olar. Bu savabın nəticəsində nəinki
həmin şəxsin özü, hətta onun bütün əcdadı və qohum-əqrabasının
cəmi günahları bağışlanıla bilər. İslam dininin bu hörmətli
gecəsinin yəni, sonuncu səmavi kitab olan Qurani-Kərimin nazil
olunduğu gecə hörmətinə mömin müsəlmanlar ramazan ayının
251
axırıncı on (10) gecəsini ehtiramla yad edirdilər. Həmin ayda oruc
tutmaq, namaz qılmaq və dua oxumaqla və həmçinin bunlara əməl
etməklə Allah yaratdığı öz bəndəsinin arzu və istəklərini həyata
keçirərək naümid etmir.
Tanınmış tənqidçi yazıçı Cəlil Məmmədquluzadə anasının
sidq ürəklə Allaha bağlı olduğunu qeyd edərək onun namaz və oruc
kimi vacibatlarını yerinə yetirərkən hansı çətinlikləri çəkdiyini
xatırladır və bunların insana nə qədər sağlam ruh verdiyini qeyd edir:
“...Anam Allahın qorxusundan cınqırını çıxarmazdı, amma gündüz
zəhməti və orucluq aclığı bir yandan, gecə ibadəti bir yandan, özü də
bir gecə yox, on iki gecə yazıq arvadı əldən salardı və oturduğu yerdə
çox vaxt qəşş edərdi və yıxılardı” (62, s. 414).
İslamın ramazan ayında tutulan orucun xeyiri barədə din
göstərir ki, ramazan aymda insan orqanizmasında olan bütün
mikroblar məhv edilir, sinir sistemi nizamlanır, insan istər-istəməz
səbrli və təmkinli olur, insanın aclığa və susuzluğa müqaviməti
çoxalır, insan günahlardan silkinir və yeni sağlam həyat tərzi
keçirməyə başlayır.
Mömin müsəlmanları yüksək əhval-ruhiyyədə saxlayan
orucluq onları mənəvi və cismani cəhətdən möhkəmləndirməkdən
əlavə, həm də onlara maddi xeyir verir. Orucluqda müsəlmanların
bir ay yemək və içməyə “qənaət” etmələrinə görə onlara çoxlu
nemətlər nəsib edilir. Belə ki, oruc tutub ac qalan insanlar fiziki
cəhətdən zəif o İsalarda onlarda ruh yüksəkliyi daha da artıq olur.
Nəticədə onlarda zəhmətə həvəs yüksək olur və səmərəli məhsul
əldə etmək bacarığı təmin edilir. Bu günə kimi bir milyarddan
artıq müsəlman camaatı cismani çətinliklərə baxmayaraq on
səkkiz saat yay günlərini, qışın isə soyuq günlərini ac-susuz oruc
tutmaqla, İlahi məhəbbətin tərənnümünü dərk edərək özlərini
təsərrüfatdan, əməksizlikdən, zəhmətdən də məhrum etməmişlər.
Dinin yüksək göstərişi sayəsində mömin müsəlmanlar tam
min dörd yüz otuz dörd il ərzində saf duyğularla insanlara sevinc
gətirən ramazan aymda bir ay oruc tutmaqla Yaradan qarşısında
əyilmək, Ondan yardım diləməklə gözəl günlərini səmərəli
keçirmək sözün əsl mənasında təqdirə layiqdir.
'
252
Dostları ilə paylaş: |