M Ə H Ə R R Ə M L İ K M Ə R A S İ M İ N İ N
F Ə L S Ə F İ M A H İ Y Y Ə T İ
Azərbaycan
xalqının
inanc
məsələlərindən
biri
də
məhərrəmlik ayıdır. Xalqımız bir qayda olaraq o ayda şəhid olmuş
peyğəmbər övladlarına hörmət və ehtiram əlamətini bildirərək şənlik
hesab edilən hər hansı bir ünsürlərdən özlərini çəkindirir və matəm
saxlayırlar. Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyev
müsəlman aləmində faciəli və haqsız yerə qətlə yetirilən şəhidlərin
ildönümünü yad edərək öz fəlsəfi fikirlərin belə təsvir etmişdir:
“Müsəlman aləmində faciəli, müqəddəs bir günün xatirəsi qeyd
olunur. Bu gün Həzrəti Məhəmməd (s) peyğəmbərin nəvəsi Həzrəti
Ш
imam Hüseynin (ə) qətlə yetirildiyi gündür. Biz ulu babalarımızın
Vətən, torpaq, haqq, ədalət yolunda şəhid olduğu günü yad
edirik"(63, s. 134).
Həmçinin Naxçıvan əlyazmalarının fəlsəfi mahiyyətinə nəzər
saldıqda görürük ki, bu matəm ilə əlaqədar xeyli yazılı materiallar
vardır. Bunlardan əsas mühm hesab edilən “Qumru” kitabıdır ki,
müəllif Fazili Dərbəndi öz yaradıcılıq nümunəsi çox yüksək
səviyyədə göstərmişdir. Əsərin demək olar ki, əksər hissələri
matəmlə əlaqədardır.
Həmin günün matəm saxlanılması dinin ən geniş yayılmış
adətlərindən biri, məhərrəmlik təziyədarlığı və bununla əlaqədar yas
saxlamaq, sinazən deyib sinə vurmaq və ən önəmlisi şadlıq etməkdən
çəkinərək həya etmək mühüm əlamətlərdəndir. İllərdən bəri
məhərrəmlik təziyədarlığının
keçirilməsi,
onun
mahiyyətinin
açıqlanması ilə bərabər onun əmələ gəlməsi və tarixinin də
aydınlaşdırılması zəruridir. Düzdür vaxtı ilə məhərrəmlik və
təziyədarlıq ayininin əmələ gəlməsi, onun siyasi mənası haqqında
ateist və materialist olmuş bəzi ədiblər keçirilən bu matəm barədə
çox tənqidi fikirlər irəli sürərək öz mənfi fıkrlərini söyləmişlər.
Amma buna baxmayaraq müsəlmanlar tərəfindən İmamların ölüm
gününün böyük bir matəm məclisinə çevrilməsinin əhəmiyyəti
4
olduqca zəruridir. Belə hesab etmək olar ki, məhərrəmlik
253
təziyədarlığı öz tarixi kökləri'etibarı ilə Həzrəti Məhəmməd əleyhis-
salamın rehlətindən (dünyadan köçməsi) sonra dinin müqəddəsliyi
uğrunda gedən mübarizə ilə bağlıdır. Həzrəti Məhəmməd əleyhis-
9
salamın rehlətindən sonra haqq, ədalət rəmzi olan müqəddəs İslam
dininin yüksək səviyyədə idarə olunmasında layiqi olmayan adamlar
xilafətdə siyasi hakimiyyətə sahib olmaq üstündə onun xələfləri
arasında ixtilafa başladılar. Bu ixtilaflar qan axıtmaq bahasına həll
olundu. Bu qanlı vuruşmalarda həlak olmuş Peyğəmbərin əsl
vəsilərinin şərəfinə düzələn təziyadarlıq sonralar İslam dininin şiə
məzhəbini qəbul etmiş müsəlman xalqlarında daha da mübariz olmaq
əzminə çevrilmişdir. Həqiqətlər tam aydınlığı ilə göstərir ki, bu tarixi
hadisənin dərin mənasını anlamaqla belə qənaətə gəlmək olur ki,
Həzrəti Məhəmməd əleyhis-salamdan sonra həzrəti Əli əleyhis-salam
və onun ardıcıllarının apardığı mübarizə siyasi hakimiyyətə sahib
olmaq deyil, əksinə zülmə qarşı haqqı, ədaləti üzə çıxarmaqdır.
İslam dininin təfsirçiləri tarixi həqiqətləri doğru və düzgün
şərh edərək belə bir real gerçəkliyi izah etmişlər ki, həqiqətən haqq iş
və Alahın buyuruqlarını yerinə yetirmək uğrunda vuruşan İmamlar
şəhid olmağı könüllü sürətdə özlərinə yol seçmişlər. Onların
məzmunlu izahına görə Haşimilər qəbiləsi kifayət qədər qoşun
toplayıb çox asanlıqla müxalifət tərəfə qalib gələ bilərdi. Lakin
İmamlar bunu istəmədi. Ona görə ki, İmam səyyidüş-şühəda bunu
bilirdi ki, bu bivəfa dünya üç günlükdür, bunun hər bir hərəkət və
cəlalının axırı yenə ölümdür, şəhid olub axirətdə əbədi bir səadət
qazanmaq hər şeydən üstündür.
Dinin bütün ehkamları kimi, onun ayrı-ayrı ayinləri də fəlsəfi
hikmətlərlə doludur. Din təfsirçiləri göstərirlər ki, Allah yolunda
imamlar könüllü olaraq şəhid olmağı qəbul etmişlər. Bununla yanaşı
şəhid olan İmamların şəninə düzəldilmiş təziyadarlıq İmamların
haqq, ədalət uğrunda getdiyi yolun tərəfdarı kimi qeyd olunur.
Haqqın, ədalətin carçısı olan İmamlar öz haqq səslərini belə izhar
edirdilər: “doğrudur, məlunlar mənim başımı kəsib nizəyə vurub
gəzdirərlər, amma bu əmrin özü Allahın öz məsləhəti ilə olub, çünki
mən özüm o saat behiştdə əyləşib Quranın dərin mənalı ayələrini
talib edərəm”.
VII əsrdə Kərbəlada haqq, ədalət uğrunda mübarizə apararaq
şəhid olmuş İmamların yad edilməsi uzun illər şiəməzhəb
254
4
müsəlmanların xatirindən çıxmamış və hər il məhərrəm ayında
böyük izdihamla yad edilir. İnandırıcı fakt ondan ibarətdir ki,
həqiqətən haqq iş üstə mübarizə edən İmamlar şimr kimi bir əxlaqsız,
qeyri-insani davranışa malik olan adam tərəfindən qətlə yetirilmişdir.
Həqiqi müsəlmanlar təziyə saxlamaqla, yad etməklə İmamların haqq
səsinə səs verir və dinin pak məsumlarını uca tutaraq mədh edirlər.
Müxtəlif təfsirçilər məhərrəmlik təziyədarlığının yaranmasına
qida verən tarixi hadisələri təhlii edərək belə bir nəticəyə gəlirlər ki,
haqq, ədalət uğrunda çalışan adam hər bir bəşər övladı üçün əzizdir,
məkan və zamanından asılı olmadan. Bu mənada həmişə haqq, ədalət
tərəfdarı olan Azərbaycan xalqının milli
köksündən, milli
mentalitetindən gələn bu təziyədarlıq hər zaman böyük izdihamla
səsləşir və ictimaiyyət tərəfindən təbii qəbul edilərək unudulmur.
Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyev deyirdi: “Biz
bundan
sonra
da
Qurani-Şəri/in, Həzrəti Məhəmməd (s)
peyğəmbərin qoyduğu yol ilə gedəcək və haqq, ədalət Vətən yolunda
%
şəhid olmuş Həzrəti imam Hüseynin (ə) və onun bütün
silahdaşlarının
qəhrəmanlığını,
şəhidliyini
heç
vaxt
unutmayacağıq”(63, s. 135).
Məhərrəm ayının günləri elə bir gündür ki, “hər kəs İmam
yolunda bir qətrə göz yaşı töksə, axirətdə onun cəmi günahları
bağışlanar’ deyiminə əsas gətirmək olar. Çünki İmamlar şəhid
olmaqla bildirirdilər ki, din və onun ehkamları hürriyyət əldə etmək
və əsarətdən yaxa qurtarmaq, yer üzündə ədalətə haqq qazandıran,
onu müdafiə edən bir ideoloji vasitədir. Ona görə də bütün İmamlar,
dinin bütün ehkamlarına və ondan səmərəli və ağıllı istifadə edərək
bəşəriyyət qarşısında böyük şücaət göstərmişlər.
Xuda, gəlib bu Hüseyn aləmə şəhadət üçün,
Qəbul edibdi şəhid olmağı şəfaət üçün.
Azərbaycan xalqının milli ənənəsinə, adətinə, məsləkinə və
dininə çevrilmiş İmamların bu təziyədarlıq mərasimi böyük əminliklə
qorunub saxlanılmaqla hər il yüksək səviyyədə yad edilir.
Ümummilli lider Heydər Əliyev deyirdi: “Əmin olduğumu
bildirirəm ki, xalqımız öz milli ənənələrinə, adətlərinə, dininə,
məsləkinə həmişə sadiq qalacaqdır”(63, s. 135).
255
Dostları ilə paylaş: |