Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
128 tirir. –Yox, qağa, Allah allahlığı ilə insanın hər gü- nünü xoş etmir, birini ağ edəndə ikisini qara edir. Əmbə sən qorxma, pulsuz qalan deyilsən... Başa düşürdü ki, barakda gedən qumarı Iltifat idarə edir və hətta bu işdən xəbəri olan əməliyyatçı zabitə də vaxtlı-vaxtında “haqq” çatdırır. Bir dəfə Il- tifat həmin zabitə otaqların birində haqq çatdıran an- da təsadüfən içəri daxil olmuş, qapını döyməməsinə görə üzr istəyərək çölə çıxmışdı. O, səhvə yol ver- mişdi, içəri daxil olmamışdan əvvəl qapını döyməli idi. Onu cəza gözləyirdi, elə də oldu. Bir gün, növbəti axtarış zamanı balışının içəri- sindən adi, köhnə şpris tapıldığı üçün on beş günlü- yə cərimə təcridxanasına – qaranlıq, rütubətli kame- raya salındı. Kameranın hündürlüyü bir qarış, eni iki qarış olan qalın dəmir barmaqlıqlı pəncərəsindən içəriyə günəş işığı düşmürdü. Divarlar yarıya qədər nəm idi. Beton döşəmənin üzəriylə arabir siçanlar qaçışırdı. Ayaq üstə dayanmaqdan bezirdin, otur- mağa yer yox idi. Divara bərkidilmiş dəmir döşəməli çarpayılar yatmaq vaxtı açılır, səhər saat altı olmamış nəzarətçinin əmri ilə dəhlizdəki sancaqla divara bağ- lanıb bərkidilirdi. Gün ərzində üç dəfə bir qab su, ba- landa, bir parça çörək qapıdakı qol girəcək deşikdən söyüşqarışıq ona bəxş edilirdi. Ayaqyolu içəridə – kameranın qapıya yaxın 129 küncündə yerləşirdi. Bəzən krana su gəlməyəndə ayaqyolunun üfunətindən içəridə baş çatlayırdı. Ağarəhim ilk dəfə idi cərimə təcridxanasına düşür- dü. Haqqında çox eşitmişdi, amma, buranın cəhən- nəm əzabından belə be-tər olması heç vaxt təsəvvü- rünə gəlməmişdi. Bəxti gətirdiyindən qarşıdan gə- lən bayrama görə onu deyilən vaxtdan üç gün tez buraxdılar. Halsız, xəstə vəziyyətində baraka qayıt- dı. Rəngi saralmışdı, arıqlıqdan sifətinin almacıqları irəli çıxmışdı. Öz görkəminə düşməsi üçün bir aya qədər vaxt keçməli oldu. Cərimə təcridxanasından qayıdandan sonra, qumarda əli uğurlu olmurdu. Qazanmaqdansa çox zaman itirirdi. Günlərin birində isə, ilk dəfə böyük məbləğdə uduzmuşdu. Əli-ayağı yerdən üzülmüşdü. Vaxt vermişdilər, vaxt tamam olana qədər “tavan altından” çıxmalı idi. Yoxsa onu böyük biabırçılıq gözləyirdi... Iki yolu vardı: ya hansı yolla olur-olsun, hardansa borc-xərc pul tapıb ödəməli, ya da qumarbaşının çıxaracağı qə- rarın insafına uyğun onun adamlığına şərəfsizlik gə- tirən ağlagəlməz gülünc bir hərəkətdən başlamış “petux” siyahısına düşməsinədək cəzalana bilər. Bu adla tanınanlar zonda murdar əski günündə idilər. Onlarla özlərinə tay hesab olunanlardan savayı heç kəs görüşmür, yoldaşlıq etmir, hətta yanaşı belə da- yanmırdılar. Görən kimi kənara qovurdular. Gecələr 130 barakın qapısı tərəfdə yatardılar, gündüzlər isə iş- gücləri yalnız silib-süpürmək idi. Tavan – qumar borcu ucbatından belə günə düşənlər arabir də olsa olurdu. Ötən illərdə birisi deyilənə görə, “petuxluq” cəzasından canını qurtarmaq üçün özünü maykası ilə çarpayının başına bağlayıb boğmuşdu. O, bilmirdi nə etsin,dərdin kimə desin, kimdən pul istəsin, tavandan necə çıxsın?.. Təkcə onu qərar- laşdırmışdı ki, əgər heç yerdən pul əldə edə bilməsə, biabırçılığı gözləməyəcək, özünü öldürəcəkdi. Elə iy- rənc gündə yaşamaqdansa ölüm daha şərəfli idi. Ya- dına qardaşı düşdü, bu dar gündə kimsə onun kö- məyinə çatmayacaqdı. Nəzarətçilərdən birinə and- aman, yalvar-yaxar edib qardaşının ünvanına mək- tub göndərdi: “Təcili özünü çatdırmasan, yaxın gün- lərdə həyatla vidalaşmalı olacağam.” Qardaşı təlaşla gəldi. Qardaşı ondan çox yox, iki yaş böyük idi, amma, ailəyə həmişə o kömək edir- di. Ağarəhim zonda yatdığı müddətdə anasını dəfn etmişdi, bacısına toy edib gəlin köçürmüşdü, bacar- dığından Gülbənizə, onun uşaqlarına kömək edirdi. Özünün üç azyaşlı uşağı vardı. Görüş otagında onu görəndə, elə bil dünyaya təzədən gəldi. Günahını etiraf etdi, bir də belə qələt etməyəcəyini söylədi. Qardaşı da keçdi günahından. Ancaq, bir şərt qoydu: –De ki, sən öl, bir də qumar oynamayacağam!.. 131 O, çarəsiz qalıb ürəyində and içmədisə də dili ilə and içdi. Qardaşından pul götürüb, tavanı ödəyib, canını gözlənilən ağır “cəzadan” qurtardı. On gün oynamadı. Qardaşının yanında and iç- diyinə görə qəlbinə zor göstərib, özünü güclə oyna- maqdan saxlayırdı. Lakin, qumar dostları onu rahat buraxmırdılar, elə hey ürəkli olmağa həvəsləndirib dingildədirdilər. On birinci gün çoxdan qoluna vura bilmədiyi iynənin dəmi gəlmişdi canına. Pulu da azalmışdı. Özünü saxlaya bilməyib andını pozdu, yenidən qumara başladı. Altı ay keçməmiş ikinci dəfə böyük məbləğdə uduzdu. Bu dəfə qardaşına ağır xəstə olduğunu, müalicə üçün pul lazım olması xəbərini göndərdi. Az keçmədi,qardaşı yenə gəldi. Görüş zamanı onun xəs- tə olmadığını,yalan danışdığını, andı pozub təzədən qumara qurşandığını başa düşdü. Pulları verib dedi: –Ağarəhim, anamın ruhu xatirinə sənə bu dəfə də kömək edirəm. Amma, sən ki, mənim canıma and içdin, əməl etmədin, mənim bundan sonra, sən adda qardaşım yoxdur. Bir də mənə xəbər göndərmə, – acıqlı, sağollaşmadan görüşdən çıxdı. Elə o gedən oldu, bir daha gəlmədi. Ağarəhi- min o gündən sanki, qol-qanadı qırılıb çiyinlərindən asılı qaldı. Çox istəyirdi ki, özünə qayıtsın, düşdüyü və- ziyyətdən çıxsın. Bacarmırdı. Ətrafındakı əcaib mü- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|