SAN-ROZARlOLU DOSTLAR
gümüş axtarmışıq. Ayrı-ayn hərbi hissələrdə xidmət etdiyimizə baxmayaraq,
hər ikimiz altmış birinci ilin müharibəsində iştirak etmişik. Hindu və at
oğrulanna qarşı çiyin-çiyinə mübarizə aparmışıq; bir aydan artıq Arizona
dağlannda iyirmi fut hündürlüyü olan qar yığını ilə örtülmüş komada ac
qalmışıq; güdü külək əsdiyi vaxtlarda çölləri gəzib-dolaşmışıq - bəli,
“Lövbər” ran- çosunda mal-qaraya damğa vurulan ağılda Bobla ilk görüşü-
müzdən sonra cürbəcür hadisələrlə üzləşmişik. O vaxtdan etibarən çətin
vaxtlarda bir-birimizin çox dadına çatmışıq. O zaman yoldaşa yardım etmək
adi hal hesab olunurdu və heç kəs bunu özü üçün məxsusi məziyyət hesab
etmirdi. Axı həmin yoldaşınız sabah eyni şəkildə sizin işinizə kömək edə, ya
da zınqırovlu ilan dişləyəndə ayağınızı möhkəm sarıyıb, bir şüşə viski üçün
atını dördayaq çapa bilər. Beləliklə, nəticə etibarilə bu, “xidmət xidmətə
bağlıdır” mənasını verirdi və əgər kimsə dostu ilə vicdanla hərəkət
etməzdisə, eybi yox, o zaman risk etmiş olurdu və lazımi anda heç kimə
arxalanmaya bilərdi. Lakin Bob bu cür gündəlik həyati məsələlərdən
yüksəkdə durardı. O, heç vaxt yarı yolda dayanmazdı.
İyirmi il əvvəl mən bu mahalın şerifi idim, Bobu isə özümə baş
köməkçi götürmüşdüm. Bu, maldarlıq sahəsindəki canlanmaya, hər ikimiz
var-dövlət toplayana qədər olan dövrə təsadüf edirdi. Mən eyni zamanda
həm şerif vəzifəsini icra edir, həm də vergi toplayırdım, bu da o vaxtlar
mənim üçün böyük uğur sayılırdı. Artıq evli idim, iki uşağım - dörd yaşında
oğlum, altı yaşında qızım vardı. Mahal idarəsinin yaxınlığında yerləşən
yaxşı bir evdə yaşayırdıq, mənzilə görə pul ödəmək lazım gəlmirdi. Hətta
qənaət edib bir az pul da toplaya bilmişdim. Dəftərxana işlərinin
əksəriyyətini Bob yerinə yetirirdi. Hər ikimiz cürbəcür cəncəl işlərin şahidi
olurduq; halbuki həm nədənsə məhrum ola biləcəyimizi, həm də
təhlükələrin mövcudluğunu anlayırdıq. Bəlkə də, siz təsəvvür belə
etmirsiniz, biləndə ki, səhər yatağından durub üzünü qırxdıqdan sonra
adamlar sənə “mister” deyə müraciət edəcəklər, o zaman doğma damın
altında isti və rahat yerdə oturub yağışın, dolunun pəncərələri necə
döyəclədiyini dinləmək gözəl olur. Arvadım nadir qadın
downloaded from KitabYurdu.org
O.HENRİ
idi, uşaqlanmsa əsl gözəllik nümunəsi. Bundan başqa, köhnə dostum
yanımda idi, mənimlə varlı həyatın ilk sevincini, bir də
kraxmallanmış köynəkləri bölüşürdü - daha nə arzulaya bilərdim?
Bəli, indi deyə bilərəm ki, o vaxtlar, həqiqətən, xoşbəxt idim.
Mayor ah çəkib pəncərəyə ötəri nəzər saldı. Müfəttiş kres- lodakı
vəziyyətini dəyişib o biri əli ilə çənəsinə dayaq verdi.
- Bir dəfə qışda, - mayor hekayətinə davam etdi, - hər tərəfdən
veıgilər birdən daxil olmağa başladı və mən düz bir həftə vaxt tapıb
pullan banka apara bilmədim. Qəbzləri qutuya
-
siqarların altına yığdım, pullan isə kisəyə doldurub hər ikisini
dəftərxanada yerləşən böyük seyfə qoyub qapısını bağladım.
Həmin həftə ərzində taqətdən düşmüşdüm, ümumiyyətlə, o
zaman səhhətim yaxşı deyildi. Əsəblərim sözə baxmır, yuxu-
suzluqdan əziyyət çəkirdim. Həkim məndə qəribə tibbi adı olan bir
xəstəlik aşkar edib dərman yazmışdı. Bütün bunlara baxmayaraq,
daim o pullann fikri ilə yatağa uzanırdım. Düzdür, narahatlığım
əsassız idi - seyfin etibarlı olması bir yana, kilidin şifrini məndən və
Bobdan savayı heç kim bilmirdi. Cümə günü axşam kisəni seyfdə
gizlədiyim zaman orada altmış beş min dollara yaxın sikkə pul var
idi. Şənbə günü səhər, həmişə olduğu kimi, dəftərxanaya yollandım.
Seyf bağlı idi, Bobsa öz masasının arxasında oturub nəsə yazırdı.
Seyfi açanda pul olan kisənin yoxa çıxdığını gördüm. Bobu çağırdım,
qarət barədə hamını məlumatlandırmaq üçün həyəcan siqnalı verdim.
Bobun baş verən hadisəyə belə soyuqqanlı yanaşması məni
heyrətləndirdi
-
axı bu məsələnin həm mənim, həm də onun üçün nə dərəcədə
dddi olduğunu anlamaya bilməzdi.
İki gün keçməsinə baxmayaraq, cinayətkarın izinə düşə
bilməmişdik. Bu, adi qarət hadisəsi deyildi, çünki seyfin kilidi
zədələnməmişdi. Ətrafda, görünür, bəzi söz-söhbətlər yayılmağa
başlamışdı, elə buna görə də üçüncü gün arvadım Alisa və onunla
birlikdə iki uşağım qaça-qaça otağa gəldilər; qadınımın gözləri alışıb-
yanır, ayağını yerə döyür, çığırıb-bağırırdı: “Əclaflar, onlar necə
cəsarət edə bilərlər! Tom! Tom!" Və huşsuz halda qollanmın arasına
düşdü. Nəhayət, onun özünə gəlməsinə müvəffəq olduqdan sonra
başını sinəsinə tərəf əyib Tom
384
downloaded from KitabYurdu.org
SAN-ROZARlOLU DOSTLAR
Kinqmenin adını qəbul etdiyi və onunla taleyini bölüşməyə razı olduğu
gündən bəri ilk dəfə acı göz yaşlan tökməyə başladı. Hələ Cek və Zilla -
uşaqlar... əgər onlara dəftərxanaya daxil olmağa icazə verilsəydi, pələng
balalan kimi Bobun üstünə elə atalardılar ki, onlan ayırmaq mümkün
olmazdı; indisə bərk qorxmuş bir cüt kəklik kimi bir-birinə qısılmışdılar
yalnız ayaqlarının birini götürüb, o birini qoyurdular. Bu hadisə onlar üçün
həyatın gizli tərəfi ilə ilk tanışlıq idi. Bir də baxdım Bob işini yarımçıq
qoyub ayağa qalxdı və heç bir söz demədən otaqdan çıxdı. Məhz həmin
günlərdə bizdə daimi şuranın sessiyası keçirilirdi; belə ki, növbəti gün səhər
Bob onların yanına gedib seyfdəki pullan oğurladığını etiraf etdi. Onları
poker oyununda uduzduğunu söylədi. On beş dəqiqədən sonra işin
məhkəməyə verilməsi barədə qərar qəbul edildi və illərlə mənə qardaşdan
da əziz olan bir şəxsi həbs etmək əmri aldım.
Orderi götürdüm, onu Boba təqdim edərək dedim:
-
Bax bu, mənim evim, bu isə dəftərxanam, orada isə Men, o biri
üzündə Kolifomiyadır, bax bu dağların arxasında Florida yerləşir, məhkəmə
gününə qədər hara istəsən gedə bilərsən. Mən sənə görə cavabdehəm və
məsuliyyətdən qorxmuram. Təyin edilmiş gün burada ol - vəssalam.
-
Sağ ol, Tom, - o hətta bir qədər də saymazyana dedi.
-
Bilirdim ki, məni qıfıl altında saxlamayacaqsan. Məhkəmə gələn
həftənin bazar ertəsi olacaq, əgər etiraz etmirsənsə, hələlik burada,
dəftərxanada qalaram. Mümkünsə, qoy uşaqlar hərdən həyətə düşsünlər,
onlarla oynamaq istəyirəm.
-
Burada xahiş etməli nə var? - mən etirazımı bildirdim.
-
Qoy onlar da çıxsın, sən də çıx. Əvvəllər olduğu kimi, istədiyin vaxt
evə də gələ bilərsən.
Görürsünüz, mister Nettlvik, oğrunu özünə dost kimi qəbul etməzsən,
lakin dost da dərhal oğru hesab olunmaz.
Müfəttiş cavab vermədi. Elə bu an parovozun kəskin fit səsi eşidildi.
Cənubdan San-Rozarioya gələn qatar stansiyanın dar dəmir yoluna daxil
olurdu. Mayor başını əyib, bir an diqqət kəsildi, sonra saata baxdı. Saat
10:35 idi. Qatar vaxtında gəlmişdi. Mayor hekayəsinə davam etdi:
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |